........”.Μια παιδεία που δεν διαμορφώνει πολίτες με γνώση και κριτική σκέψη ούτε και πολίτες με ανοικτούς ορίζοντες. Το πώς αυτό το εκπαιδευτικό σύστημα βγάζει και μια μειοψηφία εξαιρετικών επιστημόνων και ανθρώπων με κοσμοπολίτικη νοοτροπία είναι μια άλλη ιστορία, πολύ ελληνική και αυτή.
Οι πιο πολλοί γνωρίζουν, χωρίς πάντα να το ομολογούν, ότι υστερούν σημαντικά σε έναν κόσμο με κινητήρια δύναμη τη γνώση και την πληροφόρηση. Φοβούνται την αξιοκρατία και τον ανταγωνισμό, φοβούνται για το μέλλον το δικό τους και των παιδιών τους. Και επειδή κανένας μέχρι σήμερα δεν τους έπεισε με ένα συνολικό και αξιόπιστο πρόγραμμα για την αναβάθμιση της παιδείας, ερωτοτροπούν με κάθε μορφής λαϊκισμό και περιορίζονται σε διαμαρτυρίες. Αλλά όταν βρέχει, ψάχνεις για ομπρέλα, αντί να συζητάς το θέμα ώρες ατέλειωτες στο σωματείο ή να κουνάς απειλητικά το δάκτυλο στον ουρανό….
Και όταν καμιά φορά σου προτείνουν ομπρέλα για τη βροχή, εσύ δύσκολα πείθεσαι γιατί δεν έμαθες να εμπιστεύεσαι αυτούς που έρχονται με τις προτάσεις. Αναζητάς λοιπόν κρυφές επιδιώξεις και υπόγεια συμφέροντα σε μια χώρα όπου το κράτος και οι θεσμοί, το πολιτικό σύστημα γενικότερα, χαίρουν περιορισμένης αξιοπιστίας. Οταν η ποιότητα της παιδείας και των θεσμών μιας χώρας δεν ανταποκρίνεται στο βιοτικό επίπεδο που έχει κερδίσει, φυσικό είναι να αισθάνονται οι πολίτες ανασφάλεια, ακόμη και για πράγματα που δεν θα έπρεπε. Οι βάσεις στις οποίες στηρίχτηκε η οικονομική ανάπτυξη μέχρι σήμερα δεν είναι στέρεες, ενώ τα χρέη που φορτώσαμε στις επόμενες γενιές είναι δυσβάστακτα - πουλάμε τώρα και το τελευταίο οικόπεδο που κληρονομήσαμε από τον παππού και τη γιαγιά. Τα νιώθει όλα αυτά ο κόσμος, χωρίς να μπορεί πάντα να τα εκφράσει με λογικό ειρμό. Φοβάται, λοιπόν, και αντιδρά αμυντικά. Το βέβαιο είναι ότι τα αίτια του φόβου και της ανασφάλειας δεν αντιμετωπίζονται με συνθήματα. Μόνον με συγκροτημένες προτάσεις, σοβαρότητα και σκληρή δουλειά. Αλλά πού καιρός για τέτοια.”
Λουκάς Τσούκαλης : είναι καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και πρόεδρος του ΕΛΙΑΜΕΠ.
Οι πιο πολλοί γνωρίζουν, χωρίς πάντα να το ομολογούν, ότι υστερούν σημαντικά σε έναν κόσμο με κινητήρια δύναμη τη γνώση και την πληροφόρηση. Φοβούνται την αξιοκρατία και τον ανταγωνισμό, φοβούνται για το μέλλον το δικό τους και των παιδιών τους. Και επειδή κανένας μέχρι σήμερα δεν τους έπεισε με ένα συνολικό και αξιόπιστο πρόγραμμα για την αναβάθμιση της παιδείας, ερωτοτροπούν με κάθε μορφής λαϊκισμό και περιορίζονται σε διαμαρτυρίες. Αλλά όταν βρέχει, ψάχνεις για ομπρέλα, αντί να συζητάς το θέμα ώρες ατέλειωτες στο σωματείο ή να κουνάς απειλητικά το δάκτυλο στον ουρανό….
Και όταν καμιά φορά σου προτείνουν ομπρέλα για τη βροχή, εσύ δύσκολα πείθεσαι γιατί δεν έμαθες να εμπιστεύεσαι αυτούς που έρχονται με τις προτάσεις. Αναζητάς λοιπόν κρυφές επιδιώξεις και υπόγεια συμφέροντα σε μια χώρα όπου το κράτος και οι θεσμοί, το πολιτικό σύστημα γενικότερα, χαίρουν περιορισμένης αξιοπιστίας. Οταν η ποιότητα της παιδείας και των θεσμών μιας χώρας δεν ανταποκρίνεται στο βιοτικό επίπεδο που έχει κερδίσει, φυσικό είναι να αισθάνονται οι πολίτες ανασφάλεια, ακόμη και για πράγματα που δεν θα έπρεπε. Οι βάσεις στις οποίες στηρίχτηκε η οικονομική ανάπτυξη μέχρι σήμερα δεν είναι στέρεες, ενώ τα χρέη που φορτώσαμε στις επόμενες γενιές είναι δυσβάστακτα - πουλάμε τώρα και το τελευταίο οικόπεδο που κληρονομήσαμε από τον παππού και τη γιαγιά. Τα νιώθει όλα αυτά ο κόσμος, χωρίς να μπορεί πάντα να τα εκφράσει με λογικό ειρμό. Φοβάται, λοιπόν, και αντιδρά αμυντικά. Το βέβαιο είναι ότι τα αίτια του φόβου και της ανασφάλειας δεν αντιμετωπίζονται με συνθήματα. Μόνον με συγκροτημένες προτάσεις, σοβαρότητα και σκληρή δουλειά. Αλλά πού καιρός για τέτοια.”
Λουκάς Τσούκαλης : είναι καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και πρόεδρος του ΕΛΙΑΜΕΠ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου