Γραφή Τυφλού!

Αυτός που χάθηκε ανεξήγητα

ένα απόγευμα

(ίσως και να τον πήραν)

είχε αφήσει στο τραπέζι της κουζίνας

τα μάλλινα γάντια του

σα δύο κομμένα χέρια

αναίμακτα

αδιαμαρτύρητα

γαλήνια

ή μάλλον σαν τα ίδια του τα χέρια,
λίγο πρησμένα,

γεμισμένα με το χλιαρόν αέρα

μιας πανάρχαιας υπομονής

Εκεί, ανάμεσα στα χαλαρά,

μάλλινα δάχτυλα,

βάζουμε πότε πότε μια φέτα ψωμί

ένα λουλούδι ή το ποτήρι

του κρασιού μας,

ξέροντας καθησυχαστικά

ότι στα γάντια τουλάχιστον

δεν μπαίνουν χειροπέδες

Γιάννης Ρίτσος, Γραφή Τυφλού!