άλλη επιλογή έχω;;;Δυο που νου έβαλες είναι πολύ λίγες .Δηλαδή το παλέψουμε όλοι μαζί και να βγούμε από το βόθρο που μας έχουν ρίξει τα λαμόγια τόσα χρόνια δεν είναι μια τρίτη λύση ..
Ακου λοιπόν αυτή την μικρή ιστορία όπως περίπου την θυμάμαι από κάποιο κεφάλαιο του Γιώργου Μανιάτη στο βιβλίό του "δραπετεύοντας από την Λεγεώνα των Ξένων" . (Για να σε β'αλλω στο κλίμα , ο πρωταγωνιστής Γ.Μ. έχει ήδη δραπετεύσει ήδη από την Λεγεώνα , περιπλανιέτε κάπου στην Σαχάρα με έναν σύντροφό του Ιταλό προσπαθώντας να φτάσουν κυνηγημένοι από τους διώκτες τους , από την Αλγερία στην Λιβύη.Ο ιταλός εξαντλημένος βρίσκετε πολύ κοντά στο να παραδωθεί ε'ιτε στον θάνατο είτε στους διώκτές του κι ο Γ.Μ. του λέει την παρακάτω ιστορία) "... είταν κάποτε 2 βάτραχοι που από την απληστία τους πήδηξαν σε έναν κάδο με γάλα πίνωντας και ξαναπίνωντας. Οταν πια ήπιαν τόσο που δεν μπορούσαν να πιούν άλλο , αποφάσιαν να βγουν . Του κάκου . Το άλμα έξω από τον κάδο είταν πάνω από τις δυνατότητες τους . Κουρασμένοι από την υπερπροσπάθεια στάθηκαν να το ξανασκεφτούν . Λέει ο πρώτος , δεν γίνετε , είναι αδύνατον , την πατήσαμε . Δεν μας μένει τίποτα άλλο από το να περιμένουμε τον θάνατό μας . Ο δεύτερος μάταια πάλευε να τον μεταπείσει . Συνέχισε την προσπάθεια με πολύ μεγάλο πείσμα . Το πείσμα μαζί και η προσπάθεια μεγάλωναν όσο έβλεπε τον φίλο του να αργοσβήνει , ώσπου από την πολύ προσπάθεια , από τα συνεχή άλματα , το γάλα που είχε απομείνει άρχισε να γίνετε στέρεο αφου από τα χτυπήματα του επίμονου βάτραχου μετατρεπόταν σε βούτυρο ! Συνέχισε ώσπου τα κατάφερε και έτσι βρέθηκε έξω από τον κάδο , ενώ ο σύντροφός του είχε πλέον παραδωθεί στον θάνατο ..." σ.σ. για την ιστορία , ο Γιώργος Μανιάτης στις αρχές της δεκαετίας του 1960 όντας νεαρός μετανάστης στο Βέλγιο , στρατολογήθηκε στην Λεγεώνα ων Ξένων , από όπου όμως κατάφερε να δραπετεύσει . Η περιπέτεια του περιγράφετε αναλυτικά στο ημερολόγιό του όπως είπα πιο πάνω , αλλά δημοσιεύθηκε και στο γνωστό περιοδικό της εποχή "δρόμοι της ειρήνης" όπως και στην εφημερίδα "ακρόπολις" . Οπως καταλαβαίνεις λοιπόν εκτός από αρετή και τόλμη , θέλει και επιμονή . Αντε λοιπόν παίδες , κι εγώ μαζί σας . Πάρτε τα κουπιά , ενίοτε χρησιμεύουν και ως όπλα , έτσι δεν είναι ?
η ζωή είναι ένας ατελείωτος αγώνας.Είναι το φώς που αναβλύζει μέσα από το απαράμιλλο σκοτάδι της αβύσσου . Από την αβυσσο προερχόμαστε και εκεί θα επιστρέψουμε εκεί είναιΕρχόμαστε από μια σκοτεινή άβυσσο' καταλήγουμε σε μια σκοτεινή άβυσσο' το μεταξύ φωτεινό διάστημα το λέμε Ζωή. Ευτύς ως γεννηθούμε, αρχίζει κι η επιστροφή' ταυτόχρονα το ξεκίνημα κι ο γυρισμός' κάθε στιγμή πεθαίνουμε. Γι αυτό πολλοί διαλάλησαν: Σκοπός της ζωής είναι ο θάνατος. Μα κι ευτύς ως γεννηθούμε, αρχίζει κι η προσπάθεια να δημιουργήσουμε, να συνθέσουμε, να κάμουμε την ύλη ζωή' κάθε στιγμή γεννιούμαστε. Γι' αυτό πολλοί διαλάλησαν: Σκοπός της εφήμερης ζωής είναι η αθανασία. ΑΣΚΗΤΙΚΗ
ΕΥΤΥΧΩΣ ΜΑΝΟ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙΣ ΚΑΙ ΕΣΥ ΚΑΙ ΕΚΑΝΕΣ ΑΥΤΟ ΤΟ ΥΠΕΡΟΧΟ BLOG KAI ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΚΟΥΣΘΕΙ Η ΦΩΝΗ ΜΑΣ ΚΑΙ ΜΑΖΙ ΣΟΥ ΘΑ ΦΩΝΑΞΟΥΜΕ ΟΣΟ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΜΗΠΩΣ ΚΑΙ ΑΛΛΑΞΕΙ ΚΑΤΙ. ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΤΟ ΧΡΩΣΤΑΜΕ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ.ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΟΠΟΥ ΣΤΑΘΩ ΜΙΛΑΩ ΓΙΑ ΤΟ BLOGS ΣΟΥ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΛΕΝΕ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΜΑΖΙ ΣΟΥ ΕΚΤΟΣ ΚΑΤΙ ΛΙΓΟΥΣ ΒΟΛΕΜΕΝΟΥΣ ΠΟΥ ΧΛΕΥΑΖΟΥΝ ΑΛΛΑ ΑΥΤΟΙ ΤΟΚΑΝΑΝ ΠΑΝΤΑ!!!!
ΕΥΤΥΧΩΣ ΜΑΝΟ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙΣ ΚΑΙ ΕΣΥ ΚΑΙ ΕΚΑΝΕΣ ΑΥΤΟ ΤΟ ΥΠΕΡΟΧΟ BLOG KAI ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΚΟΥΣΘΕΙ Η ΦΩΝΗ ΜΑΣ ΚΑΙ ΜΑΖΙ ΣΟΥ ΘΑ ΦΩΝΑΞΟΥΜΕ ΟΣΟ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΜΗΠΩΣ ΚΑΙ ΑΛΛΑΞΕΙ ΚΑΤΙ. ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΤΟ ΧΡΩΣΤΑΜΕ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ.ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΟΠΟΥ ΣΤΑΘΩ ΜΙΛΑΩ ΓΙΑ ΤΟ BLOGS ΣΟΥ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΛΕΝΕ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΜΑΖΙ ΣΟΥ ΕΚΤΟΣ ΚΑΤΙ ΛΙΓΟΥΣ ΒΟΛΕΜΕΝΟΥΣ ΠΟΥ ΧΛΕΥΑΖΟΥΝ ΑΛΛΑ ΑΥΤΟΙ ΤΟΚΑΝΑΝ ΠΑΝΤΑ!!!!
Μετά από κάποια σχετικά σχόλια του φίλου - bloger "περίπλους", σε προηγούμενη ανάρτηση, θυμήθηκα αυτό εδώ:
12 σχόλια:
Μάνο καλησπέρα!!!!
άλλη επιλογή έχω;;;Δυο που νου έβαλες είναι πολύ λίγες .Δηλαδή το παλέψουμε όλοι μαζί και να βγούμε από το βόθρο που μας έχουν ρίξει τα λαμόγια τόσα χρόνια δεν είναι μια τρίτη λύση ..
θέλει αρετή και τόλμη η ελευθεριά!!!
Αυτό ακριβώς εννοώ φίλε περίπλους!
Αντε πάμε σιγά - σιγά!
Εγώ είμαι μαζί σου!
Κάτι μου λέει ότι και τόλμη και αρετή διαθέτεις!!
Ακου λοιπόν αυτή την μικρή ιστορία όπως περίπου την θυμάμαι από κάποιο κεφάλαιο του Γιώργου Μανιάτη στο βιβλίό του "δραπετεύοντας από την Λεγεώνα των Ξένων" .
(Για να σε β'αλλω στο κλίμα , ο πρωταγωνιστής Γ.Μ. έχει ήδη δραπετεύσει ήδη από την Λεγεώνα , περιπλανιέτε κάπου στην Σαχάρα με έναν σύντροφό του Ιταλό προσπαθώντας να φτάσουν κυνηγημένοι από τους διώκτες τους , από την Αλγερία στην Λιβύη.Ο ιταλός εξαντλημένος βρίσκετε πολύ κοντά στο να παραδωθεί ε'ιτε στον θάνατο είτε στους διώκτές του κι ο Γ.Μ. του λέει την παρακάτω ιστορία)
"... είταν κάποτε 2 βάτραχοι που από την απληστία τους πήδηξαν σε έναν κάδο με γάλα πίνωντας και ξαναπίνωντας. Οταν πια ήπιαν τόσο που δεν μπορούσαν να πιούν άλλο , αποφάσιαν να βγουν . Του κάκου . Το άλμα έξω από τον κάδο είταν πάνω από τις δυνατότητες τους . Κουρασμένοι από την υπερπροσπάθεια στάθηκαν να το ξανασκεφτούν . Λέει ο πρώτος , δεν γίνετε , είναι αδύνατον , την πατήσαμε . Δεν μας μένει τίποτα άλλο από το να περιμένουμε τον θάνατό μας . Ο δεύτερος μάταια πάλευε να τον μεταπείσει . Συνέχισε την προσπάθεια με πολύ μεγάλο πείσμα . Το πείσμα μαζί και η προσπάθεια μεγάλωναν όσο έβλεπε τον φίλο του να αργοσβήνει , ώσπου από την πολύ προσπάθεια , από τα συνεχή άλματα , το γάλα που είχε απομείνει άρχισε να γίνετε στέρεο αφου από τα χτυπήματα του επίμονου βάτραχου μετατρεπόταν σε βούτυρο ! Συνέχισε ώσπου τα κατάφερε και έτσι βρέθηκε έξω από τον κάδο , ενώ ο σύντροφός του είχε πλέον παραδωθεί στον θάνατο ..."
σ.σ. για την ιστορία , ο Γιώργος Μανιάτης στις αρχές της δεκαετίας του 1960 όντας νεαρός μετανάστης στο Βέλγιο , στρατολογήθηκε στην Λεγεώνα ων Ξένων , από όπου όμως κατάφερε να δραπετεύσει . Η περιπέτεια του περιγράφετε αναλυτικά στο ημερολόγιό του όπως είπα πιο πάνω , αλλά δημοσιεύθηκε και στο γνωστό περιοδικό της εποχή "δρόμοι της ειρήνης" όπως και στην εφημερίδα "ακρόπολις" .
Οπως καταλαβαίνεις λοιπόν εκτός από αρετή και τόλμη , θέλει και επιμονή .
Αντε λοιπόν παίδες , κι εγώ μαζί σας .
Πάρτε τα κουπιά , ενίοτε χρησιμεύουν και ως όπλα , έτσι δεν είναι ?
Και όποιος αντέξει!!
Ας δούμαι το πράγμα από την αισιόδοξη πλευρά του .
Μήπως να πάρυμε και κανένα αναβολικό μιας κι είναι επίκαιρό το θέμα ?
η ζωή είναι ένας ατελείωτος αγώνας.Είναι το φώς που αναβλύζει μέσα από το απαράμιλλο σκοτάδι της αβύσσου .
Από την αβυσσο προερχόμαστε και εκεί θα επιστρέψουμε εκεί είναιΕρχόμαστε από μια σκοτεινή άβυσσο' καταλήγουμε σε μια
σκοτεινή άβυσσο' το μεταξύ φωτεινό διάστημα το λέμε Ζωή.
Ευτύς ως γεννηθούμε, αρχίζει κι η επιστροφή' ταυτόχρονα το
ξεκίνημα κι ο γυρισμός' κάθε στιγμή πεθαίνουμε. Γι αυτό
πολλοί διαλάλησαν: Σκοπός της ζωής είναι ο θάνατος.
Μα κι ευτύς ως γεννηθούμε, αρχίζει κι η προσπάθεια να
δημιουργήσουμε, να συνθέσουμε, να κάμουμε την ύλη ζωή'
κάθε στιγμή γεννιούμαστε. Γι' αυτό πολλοί διαλάλησαν:
Σκοπός της εφήμερης ζωής είναι η αθανασία.
ΑΣΚΗΤΙΚΗ
ΝΙΚΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ
Πάλι μπέρδεψα τους κωδικούς και τα ονόματα !!!!
akakos! τότε είναι που θα "φύγουμε"
για τα καλά!
magda! καλώς όρισες!
Τώρα μας ακουμπάς τις ευαίσθητες χορδές με τον πατριώτη και αθάνατο Νίκο Καζαντζάκη!
Και πάλι καλώς όρισες!
ΕΥΤΥΧΩΣ ΜΑΝΟ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙΣ ΚΑΙ ΕΣΥ ΚΑΙ ΕΚΑΝΕΣ ΑΥΤΟ ΤΟ ΥΠΕΡΟΧΟ BLOG KAI ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΚΟΥΣΘΕΙ Η ΦΩΝΗ ΜΑΣ ΚΑΙ ΜΑΖΙ ΣΟΥ ΘΑ ΦΩΝΑΞΟΥΜΕ ΟΣΟ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΜΗΠΩΣ ΚΑΙ ΑΛΛΑΞΕΙ ΚΑΤΙ. ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΤΟ ΧΡΩΣΤΑΜΕ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ.ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΟΠΟΥ ΣΤΑΘΩ ΜΙΛΑΩ ΓΙΑ ΤΟ BLOGS ΣΟΥ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΛΕΝΕ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΜΑΖΙ ΣΟΥ ΕΚΤΟΣ ΚΑΤΙ ΛΙΓΟΥΣ ΒΟΛΕΜΕΝΟΥΣ ΠΟΥ ΧΛΕΥΑΖΟΥΝ ΑΛΛΑ ΑΥΤΟΙ ΤΟΚΑΝΑΝ ΠΑΝΤΑ!!!!
ΕΥΤΥΧΩΣ ΜΑΝΟ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙΣ ΚΑΙ ΕΣΥ ΚΑΙ ΕΚΑΝΕΣ ΑΥΤΟ ΤΟ ΥΠΕΡΟΧΟ BLOG KAI ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΚΟΥΣΘΕΙ Η ΦΩΝΗ ΜΑΣ ΚΑΙ ΜΑΖΙ ΣΟΥ ΘΑ ΦΩΝΑΞΟΥΜΕ ΟΣΟ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΜΗΠΩΣ ΚΑΙ ΑΛΛΑΞΕΙ ΚΑΤΙ. ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΤΟ ΧΡΩΣΤΑΜΕ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ.ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΟΠΟΥ ΣΤΑΘΩ ΜΙΛΑΩ ΓΙΑ ΤΟ BLOGS ΣΟΥ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΛΕΝΕ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΜΑΖΙ ΣΟΥ ΕΚΤΟΣ ΚΑΤΙ ΛΙΓΟΥΣ ΒΟΛΕΜΕΝΟΥΣ ΠΟΥ ΧΛΕΥΑΖΟΥΝ ΑΛΛΑ ΑΥΤΟΙ ΤΟΚΑΝΑΝ ΠΑΝΤΑ!!!!
Ευχαριστώ τον φίλο Sol για τα ΔΙΠΛΑ καλά λόγια του!
Καλή συνέχεια σε ότι κάνεις, από το όποιο μετερίζι!
Δημοσίευση σχολίου