Τροφή, Νερό και Καύσιμα: Τρία απαραίτητα στοιχεία της ζωής σε κίνδυνο!
Οι ζαχαρωμένες σφαίρες της ελεύθερης αγοράς σκοτώνουν τα παιδιά μας. Πρόκειται για προμελετημένη δολοφονία. Είναι ενορχηστρωμένη ως ιδιότυπη, ξεπερασμένη μόδα στα κομπιούτερ διαπραγμάτευσης των χρηματιστηρίων της Νέας Υόρκης και του Σικάγου, όπου αποφασίζονται οι διεθνείς τιμές του ρυζιού, του σιταριού και του καλαμποκιού. Οι άνθρωποι σε διαφορετικές γωνιές του κόσμου "φτωχοποιούνται" συστηματικά ως αποτέλεσμα των μηχανισμών της διεθνούς αγοράς. Ένας ελάχιστος αριθμός οικονομικών ινστιτούτων και πολυεθνικών μπορούν να καθορίζουν, μέσα από την αθέμιτη εκμετάλλευση της αγοράς, το όριο ποιότητας της ζωής εκατομμυρίων ανθρώπων.
Βρισκόμαστε στο σταυροδρόμι της πιο σοβαρής οικονομικής και κοινωνικής κρίσης της σύγχρονης ιστορίας. Η διαδικασία της παγκόσμιας φτωχοποίησης που ξεκίνησε στις αρχές της δεκαετίας του ’80 με την κρίση του χρέους έχει φτάσει σε οριακό σημείο, και οδηγεί πλέον στο ξέσπασμα λιμών σε στρατηγικές περιοχές του αναπτυσσόμενου κόσμου. Υπάρχουν αρκετοί παράγοντες που οδηγούν στην οικονομική κρίση: χρηματιστηριακές αγορές, υποχώρηση της παγκόσμιας παραγωγής, κατάρρευση του δημόσιου τομέα της οικονομίας, γρήγορη ανάπτυξη της κερδοφόρας "πολεμικής οικονομίας". Αυτό που σπάνια αναφέρεται στις αναλύσεις, είναι το πώς η παγκόσμια οικονομική αναδιάρθρωση βιαίως φαλκιδεύει τρία βασικά στοιχεία της ζωής: την τροφή, το νερό και τα καύσιμα. […]
Οι κυβερνήσεις τόσο στις ανεπτυγμένες όσο και στις αναπτυσσόμενες χώρες έχουν πλέον εγκαταλείψει τον ιστορικό τους ρόλο του ελέγχου με οικονομικά εργαλεία των μεταβλητών της οικονομίας και της διασφάλισης ενός μίνιμουμ επιπέδου διαβίωσης για τους πολίτες. Έτσι, σε πολλά σημεία του πλανήτη δημιουργήθηκαν κινήματα ενάντια στις απότομες διακυμάνσεις των τιμών των τροφίμων και της βενζίνης. Οι όροι υπήρξαν ιδιαίτερα κρίσιμοι σε Αϊτή, Νικαράγουα, Γουατεμάλα, Ινδία, Μπανγκλαντές. Στην Σομαλία δε, όπως και στην Αιθιοπία μόλις εφέτος, οι διακυμάνσεις στις τιμές των τροφίμων προκάλεσαν την έξαρση μαζικών λιμών στους κατοίκους.
(*) Ο Μισέλ Τσοσουντόφσκι είναι οικονομολόγος, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Οτάβα (Καναδάς). Το παρόν κείμενο είναι αποσπάσματα άρθρου του, που δημοσιεύθηκε στις 5 Ιουνίου 2008 στο Global Research.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου