Μας χρειάζεται ένας Λαβύρινθος και ένας Μινώταυρος. Μας χρειάζεται επειγόντως.

Στην σχετική ανάρτηση, εδώ , είχα το σχετικό σχόλιο από τον bloger fractal όπου και ανεβάζω εδώ σε κύρια ανάρτηση, δείτε το post και μετά διαβάστε εδώ το (αξιόλογο) σχόλιο - άρθρο, σε συνέχεια των όσων αναφέρομαι:

Busy bee

Σου γράφω μέσα από το πλοίο επιστρέφοντας στην πατρίδα.Το πρωί, σου είχα απαντήσει στην ανάρτησή σου σχετικά με το ξεπούλημα., αλλά λογω κακής σύνδεσης έχασα το κείμενό μου. Σου γράφω λοιπόν τώρα, εκτός internet με την ελπίδα πως κάποτε θα το στείλω. Φυσικά συμφωνώ με ολες τις απόψεις που διατυπώνεις εκεί, αλλά δύο θέματα από αυτά που θέτεις με έχουν απασχολήσει και μένα πολύ. Το πρώτο είναι εκείνο που αναφέρεται στο παθητικό ρόλο των πνευματικών μας ταγών. Πιστεύω πως είναι από τα πιο σημαντικά αν όχι το σημαντικώτερο πρόβλημα της εποχής μας. Δεν υπάρχει μια φωνή με κύρος να διαμαρτυρηθεί για όσα τρομακτικά συμβαίνουν. Μια τέτοια φωνή πιστεύω πως ήταν εκείνη του πρώην προέδου της Ελληνικής Δημοκρατίας. Κ Σαρτζετάκη, (τον οποίο εκτιμώ βαθύτατα, και ίσως κάποτε σου πω τους λόγους) της οποίας φωνής το κύρος φρόντισαν οι δημοσιογραφίσκοι της πλάκας, να απαξιώσουν.Πριν λίγες μέρες ένα παιδί που διαμαρτυρήθηκε γιατί η πολιτεία ξεπουλά το μέλλον του , πυροβολήθηκε. Ο Υπουργός παιδείας, επρεπε χωρίς δεύτερη σκέψη να παραιτηθεί, απολοογούμενος στην κοινωνία που του ανέθεσε το εκπαιδευτικό έργο των παιδιών της, και η ακαδημαϊκή κοινότητα να χάσει τον ύπνο της για αυτά που συμβαίνουν σε μια χώρα που τους έχει ορίσει πνευματικούς της ηγέτες.Σήμερα ένα ιδιωτικό κανάλι μετέδιδε την κηδεία κάποιου ανθρώπου της νύχτας, που πυροβολήθηκε από ανθρώπους των σχετικών κυκλωμάτων (όπως ειπώθηκε) και να συνοδεύται από εμμετικά σχόλια με τα οποία παρουσιάζονταν ο άνθρωπος αυτός , τουλάχιστον σαν ήρωας…Θα υπάρξει κάποια φωνή να διαμαρτυρηθεί για αυτό το απαράδεκτο γεγονός που αν μη τι άλλο υποβιβάζει την κοινωνία στην οποία ανήκουμε σαν μια μεγάλη μαφιόζικη φαμίλια που κήδευε ένα νονό της??;…Πριν δυό τρεις εβδομάδες, ένα σχολείο από κάποια περιοχή της Αττικής (με περγαμηνές στους δημοκρατικούς αγώνες,) είχε πάει στο στούντιο (υποθέτω στα πλαίσια των πολιτιστικών δραστηριοτήτων του σχολείου!!!!) για να παρευρεθεί στην τηλεοπτική εκπομπή γνωστής τηλεπαρουσιάστριας που είχε προσκεκλημένο ένα γνωστό μόδιστρο ομοφιλόφυλο (αλλά ξεφωνημένο) τον οποίο παρουσίαζε σαν πρότυπο επιτυχημένου ανδρός, και του οποίου τις χυδαιότητες χειροκροτούσαν τα παιδιά με την προτροπή της τηλεπαρουσιάστριας και των συνοδών καθηγητών.. Ποιος ακαδημαϊκός σηκώθηκε να φωνάξει για τον εκμαυλισμό των συνέιδήσεων? Ποιος είναι ο λόγος που δεν το κάνουν. Αδιαφορία.?Αρα δεν τους αξιζει τιμή. Φόβος? Η Αρβελέρ κάποτε μου είχε πει «Τι να ότητα τη δύναμη, fractal, αν φοβάσαι να την χρησιμοποιήσεις? » Άρα είναι πιο αδύνατοι από σένα. Συμφέρον? Ναι ο μισθός του Ακαδημαϊκού. Μα για να έχει κανείς τα προσόντα να γίνει ακαδημαϊκός σημαίνει πως έχει τα προσόντα και να επιβιώσει, τουλάχιστον αξιοπρεπώς. Ξεχωρίζω αρκετούς ανθρώπους από την κοινότητα των ακαδημαϊκών για τις σπουδαίες επιστημονικές τους επιδόσεις. Μα φτάνει μόνο αυτό, για να βρίσκονται στην κοινότητα των αθανάτων? Τω πνευματικών ταγών ενός έθνους?. Οι περισσότεροι λοιπόν είναι αθρωπάκια εξιδεικευμένα σε κάποιο τομέα της επιστήμης και δεκάρα δεν δίνουν για την κοινωνία των μισθοσυντηρούμενων που τους τιμά και τους συντηρεί. Οι γνώσεις τους και το κύρος τους είναι από αυτούς για αυτούς και φαίνεται να μην μας αφορά καθόλου το πόσο καλοί επιστήμονες είναι αφού είναι μόνο για τον εαυτό τους. Στο φλύαρο αυτό σημείωμα σου μίλησα μόνο για τις σκέψεις μου πάνω στο θέμα των πνευματικών μας ηγετών. Παρ όλη αυτή τη μαυρίλα, δεν μπορεί, πρέπει να υπάρχει λύση. Και, ξέρεις, ίσως και λόγω χιακής καταγωγής και ανατροφής. η βία μου φέρνει ναυτία, και δεν μπορώ να την σκεφτώ σαν λύση..Το άλλο θέμα που έθιγες και στο οποίο ήθελα να αναφερθώ είναι εκείνο το ερώτημα: αν υπάρχει όριο στην επιθυμία πλουτισμού και ποιο είναι. Γνώριζα μια πολύ πλούσια οικογένεια (εφοπλιστών) η οποία ακόμα και στις μη επίσημες εκδηλώσεις χρησιμοποιούσε στο τραπέζι χρυσά μαχαιροπήρουνα. Κυριολεκτώ. Ρώτησα την κόρη τους με την οποία είμαστε φίλες, (ευτυχώς δεν αποδεχόταν εξ ολοκλήρου τις απόψεις της οικογένειάς της), τι άλλο ήθελαν να αποκτήσουν και συνέχιζε ο αρχηγός της οικογένειας με τόσο πάθος την προσπάθεια συσώρευσης πλούτου. «Τίποτα» μου είπε . «απλά δεν θέλουν να έχουν οι φίλοι τους περισσότερα από εκείνους.» Της είχα πει τότε πως αυτή η αντίληψη δεν κάνει φίλους τους ανθρώπους αλλά ανταγωνιστές.. Η απάντηση ήταν πως «δεν έχουν άλλο τρόπο να συνυπάρχουν με τους ανθρώπους παρά μόνο τον ανταγωνισμό!!!» Υπάρχει λοιπόν ψυχική ασθένεια σε αυτούς τους ανθρώπους? Είναι βέβαια και εκείνοι που θέλουν τον πλούτο για να μπορέσουν να ασκήσουν εξουσία. Μα και αυτό δεν είναι εκδήλωση ψυχικής και πνευματικής ανεπάρκειας μια και η εξουσία ασκείται αποτελεσματικά και με ασφάλλεια μόνο με την αποδοχή της ιδιότητας της »μητιδος» από τους πολίτες στον αρχηγό τους.. Η Μήτις ήταν ένα σύνολο πνεματικώς και ψυχικών ικανοτήτων που οι αρχαίοι Έλληνες απέδιδαν κατ αρχήν στους Θεούς, αλλά και σε ηγέτες όπως στον Οδυσσέα..Τέλος busy bee. Δεν είσουν τυχερός, γιατί το ταξείδι μας είναι υπέροχο, και πλήρωσες άσχημα το μάρμαρο της φλυαρίας μου. ,Το Αιγαίον, «το βατό πέλαγος» αν και με χειμωνιάτικο φως , είναι ήσυχο. Κάμποσοι « Άγγελοι φτερουγίζουν» μες τα νερά του, και αρχαίοι θεοί αναδύονται και ταξιδεύουν μέσα στις φλέβες μας . Μαζί με το αίμα μας. Για μας το Αιγαίο είναι πατρίδα και αίμα. Γιαυτούς ίσως μια τουριστική επιχείρηση με δείκτες ανάπτυξης ενδιαφέρουσας οικονομικής προοπτικής. Μας χρειάζεται ένας Λαβύρινθος και ένας Μινώταυρος. Μας χρειάζεται επειγόντως.

Μικροκλασματική απεικόνιση