Χωρίς μπαταρίες οι συσκευές του μέλλοντος!!

Τέρμα στο γνωστό άγχος των εξαντλημένων μπαταριών του κινητού τηλεφώνου, του φορητού υπολογιστή ή του iPod. Σε λίγα χρόνια, οι συσκευές υψηλής τεχνολογίας θα μπορούν να είναι ενεργειακά αυτόνομες και να τροφοδοτούνται μόνες τους, μετατρέποντας τα κύματα πίεσης σε ενέργεια - δεν θα χρειάζεται καν η επαναφόρτισή τους! Η νέα τεχνολογία, σύμφωνα με την ηλεκτρονική υπηρεσία Live Science, περιγράφεται στο περιοδικό Physical Review B και μελετάται, μεταξύ άλλων, από το χημικό μηχανικό Ταχίρ Κάγκιν του πανεπιστημίου Α & Μ του Τέξας και τους συνεργάτες του στο πανεπιστήμιο του Χιούστον των ΗΠΑ. Βασίζεται στα «πιεζοηλεκτρικά» φαινόμενα και αφορά υλικά όπως οι κρύσταλλοι και τα κεραμικά, τα οποία δημιουργούν ενέργεια όταν εφαρμόζεται πάνω τους μια μορφή μηχανικής πίεσης. Το φαινόμενο δεν είναι καινούριο και χρησιμοποιείται σήμερα, για παράδειγμα, στους αναπτήρες των αυτοκινήτων: η πίεση του αναπτήρα προς τα μέσα πιέζει έναν πιεζοηλεκτρικό κρύσταλλο, ο οποίος παράγει αρκετό βολτάζ για να ανάψει ο σπινθήρας. Όμως, πέρα από τη μηχανική πίεση, υπάρχουν και άλλοι μηχανισμοί που μπορούν να δημιουργήσουν κύματα πίεσης και να μετατρέψουν πιεζοηλεκτρικά υλικά σε πηγές ενέργειας. Για παράδειγμα, ένα κινητό τηλέφωνο θα μπορούσε να μην χρειάζεται φόρτιση ποτέ, αν η πίεση των κυμάτων του ήχου μετατρεπόταν σε ενέργεια. Ήδη κάποια κλαμπ την Ευρώπη χρησιμοποιούν πατώματα από πιεζοηλεκτρικά υλικά που μετατρέπουν σε ηλεκτρική ενέργεια την πίεση από τα πόδια των χορευτών. Ακόμα κι ένα γυμναστήριο στο Χονγκ Κονγκ χρησιμοποιεί την ίδια τεχνολογία για να μετατρέπει σε ηλεκτρισμό την ενέργεια των πελατών του και να τροφοδοτεί έτσι τα φώτα, τη μουσική του κλπ. Η καινοτομία της νέας αμερικανικής έρευνας έγκειται στο ότι δημιούργησαν πιεζοηλεκτρικά υλικά σε νανοκλίμακα, ώστε να καταστεί εφικτή η παραγωγή ενέργειας από πιέσεις σε μικροσκοπική κλίμακα, προκειμένου το φαινόμενο να αξιοποιηθεί σε μικρές ηλεκτρονικές συσκευές. Η ομάδα του Κάγκιν διαπίστωσε ότι ένας ορισμένος τύπος πιεζοηλεκτρικού υλικού μπορεί να διπλασιάσει την ενεργειακή αποδοτικότητά του όταν παράγεται σε νανοκλίμακα, με πάχος μόλις 21 νανόμετρα (δηλαδή 21 δισεκατομμυριοστά του μέτρου). Περιέργως όμως, διαπιστώθηκε επίσης ότι όταν τα νανο-υλικά έχουν πάχος μικρότερο ή μεγαλύτερο από 21 νανόμετρα, τότε η ενεργειακή τους αποδοτικότητα μειώνεται σημαντικά.