Ο κόσμος το 2012 μέσα από τα μάτια αρθρογράφου των FT!

Και από τις δύο πλευρές του Ατλαντικού ακούγονται τελευταία προειδοποιήσεις για πολιτική αναταραχή. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, ο διευθυντής της εθνικής αντικατασκοπείας Ντένις Μπλερ τονίζει ότι η αστάθεια που προκαλεί η οικονομική κρίση αποτελεί σήμερα τη μεγαλύτερη βραχυπρόθεσμη απειλή για την αμερικανική εθνική ασφάλεια. Στη Βρετανία, ο υπουργός Εντ Μπολς χαρακτηρίζει τη σημερινή κρίση σοβαρότερη από εκείνη της δεκαετίας του ‘30, υπενθυμίζοντας πώς η οικονομία είχε διαμορφώσει εκείνη την εποχή την πολιτική. Πώς θα μπορούσε να είναι λοιπόν ο κόσμος σε τέσσερα χρόνια;
Ο αρθρογράφος των Φαϊνάνσιαλ Τάιμς Γκίντεον Ράχμαν ταξιδεύει στις 7 Νοεμβρίου του 2012 και φαντάζεται έναν εξαντλημένο πρόεδρο Ομπάμα να παρουσιάζεται μπροστά στους δακρυσμένους οπαδούς του στο Chicago Hilton και να αναγνωρίζει την ήττα του στις προεδρικές εκλογές. Τα οικονομικά προβλήματα της χώρας τον γονάτισαν. Νέος πρόεδρος είναι η Σάρα Πέιλιν, που εξελέγη «πουλώντας» λαϊκισμό στη χώρα της και εθνικισμό στο εξωτερικό. Τα συγχαρητήρια τηλεφωνήματα έρχονται βροχή. Πρώτος είναι ο ισραηλινός πρωθυπουργός Αβιγκντορ Λίμπερμαν και ακολουθεί ο ρώσος πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν. Πέντε ευρωπαίοι ηγέτες προσπαθούν να της μιλήσουν στο όνομα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά η Πέιλιν τους βάζει στην αναμονή. Όσο για την κινεζική ηγεσία, η νέα πρόεδρος δεν μιλά μαζί της. Εκείνη δεν ήταν που στην προεκλογική της εκστρατεία είχε καταγγείλει τους «εκμεταλλευτές της οικονομικής κρίσης στο Πεκίνο;» Αλλά και η κινεζική ηγεσία, ανήσυχη από την κατάρρευση των εξαγωγικών της αγορών και τον μεγάλο αριθμό ανέργων στις πόλεις, έχει εγκαταλείψει τα σχέδιά της για την ιδιωτικοποίηση της γεωργικής γης και επενδύει μαζικά στα δημόσια έργα στην ύπαιθρο και στους νέους συνεταιρισμούς. Κάποιοι αποκαλούν την πολιτική αυτή «Μεγάλο Άλμα προς τα Πίσω». Το γεγονός που κατάφερε το μεγαλύτερο πλήγμα στον Ομπάμα ήταν η επιτυχημένη δοκιμή ενός πυρηνικού όπλου από το Ιράν, το 2011. Οι Ρεπουμπλικανοί έπεισαν τους συμπατριώτες τους ότι ο Ομπάμα ήταν πράγματι «ένας δεύτερος Τζίμι Κάρτερ». Οι εξελίξεις στο Ιράν άνοιξαν το δρόμο και για την εκλογή του Λίμπερμαν, του οποίου το βασικό προεκλογικό σύνθημα ήταν «Βομβαρδίστε τους όταν είναι στην τουαλέτα». Ήταν ένα σύνθημα που ο ακροδεξιός ισραηλινός πολιτικός το δανείστηκε από τον Πούτιν, και το τραγουδούσαν με ενθουσιασμό οι ρωσόφωνοι υποστηρικτές του στο Ισραήλ. Ο Ομπάμα τήρησε την υπόσχεσή του να αποχωρήσει από το Ιράκ. Αλλά στις εκλογές του 2012 αυτό το θέμα δεν μέτρησε καθόλου - οι ψηφοφόροι το θεωρούσαν δεδομένο. Η εσπευσμένη αποχώρηση του ΝΑΤΟ από το Αφγανιστάν, αντίθετα, έπληξε την κυβέρνηση Ομπάμα. Οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι σύμμαχοί τους άφησαν πίσω μια χώρα που διοικεί μια ομάδα πολεμάρχων.
«Η εποχή της αμερικανικής αλαζονείας έχει παρέλθει», δηλώνει ξανά και ξανά ο Βλαντίμιρ Πούτιν, που επανεξελέγη άνετα πρόεδρος της Ρωσίας το 2010. Η σοβαρότητα της οικονομικής κρίσης είχε κάνει τα ρωσικά μέσα ενημέρωσης να απαιτήσουν μια στιβαρή ηγεσία στη χώρα και οδήγησε τον Ντμίτρι Μεντβέντεφ στην πρόωρη αποχώρηση. Κανείς δεν περίμενε βέβαια τη σύλληψή του λίγους μήνες αργότερα. Το 2011, οι ασταθείς δημοκρατικές κυβερνήσεις της Γεωργίας και της Ουκρανίας έπεσαν, ύστερα από εβδομάδες διαδηλώσεων. Οι υποψίες για την ενορχήστρωση των κινητοποιήσεων έπεσαν στους Ρώσους, αλλά κανείς δεν μπόρεσε να αποδείξει τίποτα. Όλοι οι δυτικοί αναλυτές συμφώνησαν ότι ο μόνος που μπορούσε να αποτρέψει τον φασισμό στη Ρωσία ήταν ο Πούτιν. Αστάθεια επικράτησε και στη Γερμανία, μετά την πτώση της κυβέρνησης Μέρκελ, το 2009. Και οι ελπίδες που συνόδευσαν την εκλογή του Ντέιβιντ Κάμερον στη Βρετανία, με το σύνθημα «Αφήστε τον ήλιο να ανατείλει», γρήγορα υποχώρησαν. Λίγο καιρό μετά την εκλογή του, ο Κάμερον έγινε ο λιγότερο δημοφιλής πρωθυπουργός στην ιστορία της Βρετανίας. Κι έτσι, ο πρόεδρος Σαρκοζί παρέμεινε η κυρίαρχη προσωπικότητα της Ευρώπης. Δεν τον πτόησε μάλιστα ούτε το διαζύγιό του με την Κάρλα Μπρούνι και ο νέος γάμος του με τη Μαντόνα. Η απόφασή του να παραβιάσει το 2010 τους κοινοτικούς κανόνες για τον ανταγωνισμό και την κρατική βοήθεια, και να δώσει εντολή σε όλες τις γαλλικές τράπεζες και επιχειρήσεις να προορίζουν το 90% των επενδύσεών τους στο εσωτερικό, καταδικάστηκε στην αρχή απ’ όλους. Και στη συνέχεια όλοι τον μιμήθηκαν. Στο εσωτερικό της Γαλλίας, οι βασικοί πολιτικοί αντίπαλοι του Σαρκοζί - ο Ολιβιέ Μπεζανσενό και η Μαρίν Λεπέν, γνωστοί ως «ο ταχυδρόμος και η νοικοκυρά» - τον πίεσαν μάλιστα να προχωρήσει ακόμη περισσότερο. «Κοίταξε τι έκανε η Πέιλιν», του είπε η κόρη του Λεπέν. Όσο για τη νέα αμερικανίδα πρόεδρο, ανέβηκε εκείνη την ημέρα στο βήμα, στο Ανκορατζ της Αλάσκας, και είπε στους αλαλάζοντες οπαδούς της: «Έχω κάτι να πω στους μουλάδες και τους κομμουνιστές: η Αμερική επέστρεψε!».