Οι πύλες της Κόλασης είναι ανοικτές για να εξοφλήσουν τη ματαιοδοξία μας...!!

Πέντε δισεκατομμύρια ευρώ έχουμε δανειστεί από τις τράπεζες για να αγοράσουμε αυτοκίνητα. Όσα χρήματα, δηλαδή, μάζεψε ο κ. Βγενόπουλος στη MIG και έγινε είδηση στα διεθνή μέσα ενημέρωσης.
Οι πύλες της Κόλασης είναι ανοικτές για να εξοφλήσουν τη ματαιοδοξία μας...
Η ελληνική αγορά αυτοκινήτου ζει δύσκολες μέρες. Η τεράστια πτώση στις πωλήσεις, σε συνδυασμό με τις μεγάλες δανειακές υποχρεώσεις των εμπόρων δημιουργούν ένα εφιαλτικό περιβάλλον. Ο κλάδος του αυτοκινήτου είναι ο πρώτος που καλείται να πληρώσει, στη χώρα μας, τις συνέπειες της κρίσης.
Κι όμως! Αυτό το οποίο συμβαίνει σήμερα στην αγορά αυτοκινήτου δεν έχει τα αίτια του στην οικονομική κρίση. Η κρίση ήταν η αφορμή. Η αιτία, κατά την άποψή μας, θα πρέπει να αναζητηθεί στην καταναλωτική μανία των τελευταίων ετών. Η αγορά ενός καινούργιου αυτοκινήτου ήταν (και εξακολουθεί να είναι) για τον Έλληνα απόδειξη οικονομικής και κοινωνικής ανέλιξης. Χιλιάδες νέα μοντέλα πλημμύρισαν τους δρόμους, ενώ η κάθε ελληνική οικογένεια έχει περισσότερα από ένα αυτοκίνητα. Οι πωλήσεις πολυτελών αυτοκινήτων σημείωναν χρόνο με τον χρόνο όλο και νέα ρεκόρ, κάνοντας, ίσως, όσους ξένους δεν ξέρουν να έχουν την αίσθηση ότι η Ελλάδα είναι μία αρκετά πλούσια χώρα.
Αυτοκίνητα με 30.000 -50.000 χιλιόμετρα έφτασαν να θεωρούνται «άχρηστα» και να αλλάζονται άρον – άρον, όταν είναι γνωστό στους επαΐοντες ότι οι θεωρίες αυτές εξυπηρετούν μόνο και μόνο την ίδια την βιομηχανία του κλάδου. Αρκετές μεγάλες εταιρείες του εξωτερικού ακολούθησαν μία πολιτική «υποχρεωτικών πωλήσεων» για τις ελληνικές αντιπροσωπείες. Για να διατηρήσει κάποιος το προνόμιο του «επίσημου αντιπροσώπου» θα έπρεπε να αγοράζει από την βιομηχανία έναν ελάχιστο αριθμό αυτοκινήτων.
Κι όσο αυτά τα αυτοκίνητα πουλιόντουσαν, όλα ήταν ωραία και καλά. Όταν, όμως, άρχισε η πτώση στις πωλήσεις, τα απούλητα καινούργια αυτοκίνητα και τα μεταχειρισμένα που προερχόντουσαν από τις ανταλλαγές, άρχισαν να πνίγουν τις εμπορικές επιχειρήσεις.
Το τραπεζικό σύστημα έχει κι αυτό τις δικές του ευθύνες. Άνοιξε τους κρουνούς της χρηματοδότησης για κάθε έναν, όταν στο παρελθόν βρισκόμασταν στο ακριβώς αντίθετο άκρο. Ό,τι έγινε στην Αμερική με τα στεγαστικά δάνεια, έγινε εδώ με τα δάνεια των αυτοκινήτων. Πέντε δισεκατομμύρια ευρώ είναι ένα μεγάλο ποσό, το οποίο, όμως, δεν μπορεί να βουλιάξει την Οικονομία. Βουλιάζει, πάντως, έναν ολόκληρο κλάδο. Κι απ’ ό,τι φαίνεται είμαστε ακόμη στην αρχή…
Οι τράπεζες θα υποχρεωθούν στο τέλος να επιλέξουν μία από τις δύο οδούς: Ή να εξαγοράσουν τις εμπορικές επιχειρήσεις για να μη χάσουν τα λεφτά τους ή να εγγράψουν μία μεγάλη επισφάλεια στους ισολογισμούς τους. Μάλλον θα προτιμήσουν το πρώτο σενάριο, τουλάχιστον για κάποιες μεγάλες εταιρείες του κλάδου. Ήδη, οι πληροφορίες υποστηρίζουν ότι δύο τράπεζες βρίσκονται ήδη πολύ κοντά στη σύναψη... «στρατηγικής συμμαχίας» με αντίστοιχους εμπόρους. Από εκεί και πέρα, δεν μας μένει άλλο από το να προσφέρουν οι τράπεζες μαζί με ένα στεγαστικό δάνειο και ένα αυτοκίνητο δώρο...
Κάποιοι προβάλλουν ως λύση ένα νέο κρατικό πρόγραμμα απόσυρσης. Πρόκειται για την απόλυτη τρέλα! Το να ζητήσουμε, δηλαδή, από το κράτος, από τον φορολογούμενο, να χρηματοδοτήσει την σωτηρία ενός εμπορικού κλάδου. Κι έστω ότι το κάνει. Πόσα ακόμη αυτοκίνητα μπορούν να αγοραστούν σε αυτή τη χώρα για να μπορούν οι εισαγωγικές εμπορικές εταιρείες να είναι κερδοφόρες; Αλήθεια, στο εξωτερικό, στη Γερμανία για παράδειγμα, πόσα καταστήματα πώλησης καινούργιων ή μεταχειρισμένων αυτοκινήτων αντιστοιχούν στους κατοίκους; Εδώ, στη μικρή Ελλάδα, όπου κι αν γυρίσεις το πρόσωπό σου θα πέσεις πάνω σε μία «αντιπροσωπεία» ή σε μία μάντρα. Μαντρώσαμε τα όνειρα μας σε ένα ακόμη τραπεζικό δάνειο και πιστέψαμε ότι τέσσερεις τροχοί θα έφταναν για να ταξιδεύσουν μακριά τις αγωνίες μας. Πιστέψαμε σε μία πλάνη και ήταν λάθος μας. Ακόμη, όμως, μεγαλύτερο ήταν το λάθος όσων εξέθρεψαν την πλάνη μας. Σήμερα, απλά, έφτασε η ώρα του λογαριασμού!
Συμπέρασμα: Η πηγή του κακού είναι ο υπερκαταναλωτισμός!
Αγώνας δρόμου στην παραγωγή και κατανάλωση "σκουπιδιών"!!
Ο υλισμός έχει και τα όρια του, άλλωστε δεν αρκεί για να "ταξιδεύσουν" μακριά οι όποιες αγωνίες και όνειρα μας!!!