Γιατί χαίρεται ο κόσμος σήμερα ...ΠΑΤΕΡΑ;

Αντε πάλι και φέτος η Ημέρα της Μητέρας και η τελετουργική ετήσια κοροϊδία των μανάδων όπου γης. Οπως φαίνεται, δύσκολα θα απαλλαγούμε από μια "γιορτή" που ξέρει να προσαρμόζεται στις πιο διαφορετικές καταστάσεις χωρίς να χάνει το βασικό της μήνυμα: ότι οι γυναίκες ανήκουν, και οφείλουν να συνεχίσουν να ανήκουν, στην οικογένειά τους.
«Ημέρα της Μητέρας σήμερα, και τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας καλούνται να δείξουν έμπρακτα την ευγνωμοσύνη τους προς εκείνην που τους (εξ)υπηρετεί όλο το χρόνο προσφέροντάς της ένα συμβολικό δώρο, ψιθυρίζοντάς της τρεις γλυκές κουβέντες, χαρίζοντάς της ένα εικοσιτετράωρο ανάπαυλας. Την ίδια στιγμή, πολιτικοί αρχηγοί και κόμματα αναλαμβάνουν τη δημόσια πλευρά του «εορτασμού» εξαίροντας τη συμβολή της «ελληνίδας μάνας» στους εθνικούς ή/και τους κοινωνικούς αγώνες, ενώ οι περισσότερες γυναικείες οργανώσεις, χωρίς (πλέον) να αναρωτιούνται για το περιεχόμενο ή την προϊστορία της «γιορτής», βρίσκουν την ευκαιρία να επαναλάβουν τα χρονίζοντα αιτήματα των γυναικών-μητέρων της χώρας και να εγκαλέσουν την πολιτεία για υποσχέσεις που ακόμη δεν τήρησε. Ταυτόχρονα, κάποιοι θυμούνται να κρούσουν τον κώδωνα του κινδύνου για τη συνεχιζόμενη αριθμητική «συρρίκνωση» του έθνους, ενώ άλλοι δεν διστάζουν να νοσταλγήσουν την παλιά καλή εποχή, τότε που κάθε φύλο είχε τον προδιαγεγραμμένο όσο και σαφή επί γης προορισμό του.
Ούτως εχόντων των πραγμάτων, θα ήταν λάθος να θεωρήσουμε την πάνδημη αυτή αποδοχή της Ημέρας της Μητέρας ως απλή επιβίωση παλαιότερων πρακτικών, μία ακόμη από τις πολλές αρχαϊκότητες που έχει να επιδείξει η σύγχρονη ελληνική κοινωνία. Δυστυχώς δεν ξεμπερδεύουμε έτσι εύκολα με τους λόγους που καθιστούν τόσο ανθεκτική μια «γιορτή» που κάθε δεύτερη Κυριακή του Μάη έρχεται να υπονομεύσει εμμέσως πλην σαφώς όσα «εκσυγχρονιστικά» περί ανδρικών και γυναικείων ρόλων, περί πατρότητας και μητρότητας, ενδέχεται να ακουστούν τις υπόλοιπες ημέρες του χρόνου....
Είναι προφανές πως δεν μιλάμε για μια αμιγώς ελληνική «γιορτή». Παρόλο που τα Ηνωμένα Εθνη δεν την έχουν περιλάβει στον κατάλογο των «επίσημων ημερών» τους -ή, μάλλον, τη μετονόμασαν σε Διεθνή Ημέρα των Οικογενειών-, η Ημέρα της Μητέρας συνεχίζει απτόητη τη διεθνή καριέρα της, εμφανίζοντας τόσα πρόσωπα όσες περίπου οι χώρες που την έχουν υιοθετήσει. Ετσι, την ώρα που ο πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας αποκαλύπτει το άγαλμα της «Μάνας» στο προαύλιο της Βουλής, στη γειτονική Τουρκία η ημέρα τιμάται με ένα μνημόσυνο στον τάφο της Ζουμπεϊντέ Χανούμ, μητέρας του Κεμάλ Ατατούρκ.
Στις «προηγμένες» δυτικές χώρες, με πρώτες και καλύτερες τις Ηνωμένες Πολιτείες, οι δημόσιοι πανηγυρισμοί δίνουν τον τελευταίο καιρό τη σκυτάλη σε πιο «οικογενειακές» εκδοχές «εορτασμού» της ημέρας: οι τηλεφωνικές εταιρείες μιλούν για ρεκόρ κλήσεων, τα ανθοπωλεία αδειάζουν και οι ειδικές ευχετήριες κάρτες εξαφανίζονται από τα μαγαζιά. Δομικό στοιχείο του αμερικανικού μοντέλου, η εμπορική χρήση της ημέρας αποτελεί πλέον μια πραγματικότητα που κατά κάποιον τρόπο ενοποιεί την κατά τα άλλα ποικιλόμορφη «γιορτή». Οπως είδαμε πρόσφατα και στην Ελλάδα, τη μακροημέρευσή της αναλαμβάνουν, με το αζημίωτο βέβαια, εταιρείες καλλυντικών και ανθοπωλεία, συχνά σε αγαστή μεταξύ τους συνεργασία.
Ας μη βιαστούμε να αποδώσουμε την αντοχή της ημέρας στους σκοτεινούς σχεδιασμούς των πολυεθνικών. Η Ημέρα της Μητέρας θα είχε ατονήσει προ καιρού, αν δεν συνέχιζε να στηρίζεται σε εξαιρετικά φορτισμένες συναισθηματικά σχέσεις, ικανές να καλύπτουν αριστοτεχνικά το σκληρό της πυρήνα: την πεποίθηση δηλαδή ότι η μητρότητα ως απόλυτη αφοσίωση στην οικογένεια συνιστά για κάθε γυναίκα μοναδικό λόγο ύπαρξης, αλλά και απαράβατο, προσωπικό και κοινωνικό, καθήκον. Κι αν, βέβαια, οι ίδιες οι γυναίκες και τα περισσότερα γυναικεία κινήματα δεν είχαν εξαρχής ενστερνιστεί τα περί «ιερότητας» και, κυρίως, «εθνικής χρησιμότητας» του μητρικού/οικογενειακού τους ρόλου σε σημείο που να τον προτείνουν ως επιχείρημα για την αποδοχή τους στο δημόσιο χώρο, γυναικείο αντιστάθμισμα της ανδρικής στρατιωτικής θητείας......

Για το πλήρες άρθρο σαν παραπέμπω στην πηγή και παρακαλώ κάντε link στο σύνδεσμο για να διαβάσετε ολόκληρο το post, αξίζει νομίζω τον κόπο να γνωρίζουμε σχετικά:
http://www.iospress.gr/ios2004/ios20040509a.htm