Πότε ο θύτης είναι θύμα κι πότε το θύμα είναι θύτης, η μήπως υπάρχει μόνο θύμα.

Κατ` αρχήν να δηλώσουμε ότι καταδικάζουμε την όποια μορφή βίας, και την όποια μορφή την εκφράζει κλπ.
Όλα αυτά βέβαια στις δημοκρατίες όπου ο πολίτης αισθάνεται και νοιώθει ασφαλής και προπάντων η ισονομία λειτουργεί προς όλες τις κατευθύνσεις και προς όλους τους πολίτες.
Με αφορμή το τελευταίο γεγονός στα Μάλια με την ομηρία κάποιου Αγγλου, από κάποιους κατοίκους και μάλλον από όσα λέγονται κάτω από την επήρεια αλκοόλ (και ίσως χωρίς το αντίστοιχο δίπλωμα οδήγησης) οδήγησε την τετράτροχη μοτοσυκλέτα του μέσα σε σούπερ μάρκετ της περιοχής προκαλώντας σοβαρές υλικές ζημιές και ίσως να έθεσε και σε κίνδυνο κάποιες ανθρώπινες ζωές.
Επαναλαμβάνω λοιπόν ότι σίγουρα καταδικάζουμε, όλοι εμείς (οι εκ του ασφαλούς ίσως θέση), την πράξη βίας και ομηρίας από την μεριά των ιδιοκτητών (πάντα με βάση των όσων μέχρι τώρα έχουν λεχθεί, από την μονομερή ενημέρωση των μέσων που θέλουνε να αυτοκαλούνται "μέσα ενημέρωσης", αφού "ενημέρωνουμε" ανάλογα με την διαφήμιση των "Νταβατζήδων"και διαφήμιση δεν είναι πάντα το τάδε γάλα η η τάδε κόκα κόλα, είναι αυτοί που μας συντηρούν...ε!, γενικά για να μην ξεχνιόμαστε).
Εδώ όμως δημιουργούνται κάποια πολύ σοβαρά και εύλογα ερωτήματα:
-Ποιοι είναι οι λόγοι που οδήγησαν(αν ισχύουν όσα ακούγονται) τους ιδιοκτήτες στην συγκεκριμένη περίπτωση σε ακραίες μορφές παραβατικότητας και βίας?
-Πότε, γιατί και τι είναι αυτό που σπρώχνει κάποιο πολίτη να «πάρει τον νόμο» στα χέρια του?
-Στην Σουηδία η Φιλανδία οι πολίτες οδηγούνται άραγε σε παρόμοιες μορφές "αυτο-νομίας" και αυτορρύθμισης των πραγμάτων?
Προσπαθούμε να βρούμε λοιπόν την ρίζα του κακού και όχι να δικαιολογήσουμε την όποια μορφή βίας.
Τα τελευταία λοιπόν χρόνια στην περιοχή των Μαλίων αλλά και εδώ σε μας στην Χερσόνησο παρακολουθούμε σε μόνιμη βάση από τα ΜΜΕ αλλά και κάποιες φωνές μέσα από διαδύκτιο (blogging) τους κατοίκους να καταγγέλλουν συνέχεια, όλα αυτά τα φαινόμενα που προέρχονται από τις παρενέργειες του άναρχου και ισοπεδωτικού τουρισμού που έχει αναπτυχθεί στις περιοχές μας και με την ανοχή και συμμετοχή ίσως και κάποιων κατοίκων - επαγγελματιών, ΟΧΙ ΟΜΩΣ ΟΛΩΝ.
Η κατάσταση όμως όχι δεν αλλάζει, αλλά απλά χειροτερεύει χρόνο με το χρόνο.
Οι πολίτες και δημότες των περιοχών λοιπόν που δεν συμμετέχουν στην όλη διαδικασία που προαναφέρω, είναι αναγκασμένοι και καταδικασμένοι τόσα χρόνια να υπομένουν όλα τα γνωστά ευτράπελα, μέσα και έξω από τις επιχειρήσεις, αλλά και τα σπίτια τους, αφού μιλάμε για κατοικημένες περιοχές.
Εκτιμώ και απεύχομαι συγχρόνως ότι το φαινόμενο που είδαμε στα Μάλια είναι η αρχή.
Οι αγωνίες και η αγανάκτηση μετά από την συσσώρευση τόσων χρόνων, σε συνάρτηση ίσως και με παράγοντες όπως: κρίση, χρέη κλπ μια κάποια στιγμή θα φέρουν την «έκρηξη».
Και πάλι βέβαια δεν δικαιολογούμαι καμία μορφή βίας, απλά εξετάζουμε τους λόγους και τις αιτίες.
Και ερχόμαστε στο «θύμα» και στο «θύτη».
Το εύλογο ερώτημα που γεννιέται: ποιος είναι το θύμα και ποιος ο θύτης?
Θα μου πείτε τώρα ότι ρωτάω τα αυτονόητα βέβαια?
Λοιπόν, επειδή όλα έχουν και αρχή και συνέχεια στο συγκεκριμένο γεγονός(και όχι μόνο, αν κάποιος παρακολουθήσει από κοντά τα όσα συμβαίνουν και με απλή λογική) οφείλουμε να κρίνουμε νομίζω βάση ιστορικού και όχι μόνο με αυτό το καθ` εαυτόν το γεγονός.
Και επειδή πάλι πρέπει να είμαστε δίκαιοι, τουλάχιστον κατ` εμέ δεν υπάρχει θύτης(φαινομενικά και μόνο προσωρινά ίσως) μεταξύ των δύο εμπλεκομένων.
Και οι δύο είναι θύματα.
Θύματα μιας πολιτείας που θέλει να λέγεται κράτος και ισότιμο μέλος της Ευρωπαϊκής ένωσης.
Της πολιτείας που δεν λειτουργεί ούτε καν με βάση τα ουσιώδη και στοιχειώδη θεσμικά πλαίσια.
Στην πολιτεία και τους θεσμούς που έχουν καταρρεύσει.
Στην πολιτεία που στο βωμό της υποτιθέμενης ανάπτυξης και με την νεοφιλελεύθερη νοοτροπία του ισοπεδωτικού στυλ και της ελεύθερης αγοράς λειτουργεί ενάντια σε "όλα".
Μιας πολιτείας που ο πολίτης όχι μόνο δεν εμπιστεύεται, αλλά κάνει το παν για να του αποδείξει ότι τίποτα δεν λειτουργεί.
Μια πολιτεία που τον αφήνει στο περιθώριο.
Μια πολιτεία που τους όρους δεν τους θέτει αυτή η ίδια αλλά τα παρακλάδια της παραπολιτικής, της παραοικονομίας, του παρακράτους και πάει λέγοντας.
Μια πολιτεία που κάνει το παν με κάθε τρόπο για να "πνίξει" και τον τελευταίο υγιεί σκεπτόμενο, νομοταγή φορολογούμενο πολίτη.
Οποιος δεν είναι λαμόγιο δεν χωράει σε αυτή την χώρα.
Καθαρά και ξάστερα.
Ακόμα και ο τελευταίος εμποράκος που τρέχει να μαζέψει και να αποδώσει τον ΦΠΑ για να συντηρήσει την ραχοκοκαλιά της εικονική σας οικονομίας έχει αρχίσει και καταρρέει.
Παράλληλα το μαύρο χρήμα από τις μπίζνες που στήνουν αυτοί που εσείς οι ίδιοι προστατεύεται και που συντηρεί και εσάς και το σάπιο σύστημα σας ΖΕΙ ΚΑΙ ΒΑΣΙΛΕΥΕΙ.
Η κοινωνία και μιλάμε πάντα για το υγιές κομμάτι που έχει μείνει, είναι καζάνι που βράζει.
Πολύ φοβάμαι για τις συνέπειες των εκρήξεων που θα ακολουθήσουν.
Ακόμα και ο πιό απλός μέσος σκεπτόμενος, αντιλαμβάνεται τη διαφθορά αλλά και η σήψη και η σαπίλα που υπάρχει σε όλα τα επίπεδα της πολιτικοκοινωνικής ζωής της χώρας.
Και επειδή σκοπός μας δεν είναι να κάνουμε πολιτική και απλά μεταφέρουμε κάποιες απλές σκέψεις, το μόνο θέμα που προκύπτει τουλάχιστον όπως το αντιλαμβανόμαστε εμείς, είναι η πολιτική βούληση.
Ολα είναι σε συνάρτηση και αλληλένδετα.
Μονόδρομος πλέον....
Μαζέψτε τα λαμόγια από την ζωή μας...
ΚΑΙ ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΤΕ ΟΤΙ ΟΙ ΟΛΙΓΟΙ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΠΟΥ "ΦΕΡΝΟΥΝ ΤΑ ΠΑΝΩ - ΚΑΤΩ" ΔΕΝ ΘΑ ΕΧΟΥΝ ΚΑΙ ΠΟΛΛΑ ΝΑ ΧΑΣΟΥΝ ΑΛΛΩΣΤΕ... ΑΦΟΥ ΧΑΝΟΥΝ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗ ΖΩΗ.
ΕΤΣΙ ΠΟΥ ΤΗΝ ΚΑΤΑΝΤΗΣΑΤΕ.
Καθαρά πράγματα.
Απλά είναι όλα.
Ολα αυτά θα έχουν κόστος.
Πολιτικό και μόνο.