Τραγωδία και εκβαρβαρισμός... και όχι μόνο.

Η αρχαία τραγωδία αποδεικνύεται μέρα με τη μέρα πως είναι φαινόμενο διαχρονικό με πολλές προοπτικές. Οι τρεις τραγικοί ποιητές, αν ζούσαν σήμερα, θα είχαν απεριόριστο υλικό για να δημιουργήσουν εκπληκτικά έργα.
Μέσα από το πέρασμα των αιώνων, διαπιστώνεται πως οι πόλεις, η χλωρίδα κι η πανίδα καίγονταν από τους βαρβάρους εχθρούς κι αυτή η κατάσταση ήταν απόρροια φρικιαστικών πολέμων.
Ο Κωνσταντίνος Καβάφης πολύ εύστοχα αναρωτήθηκε:
Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς βαρβάρους;
Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μια κάποια λύσις!
Ο σύγχρονος άνθρωπος βρήκε αμέσως την λύση. Δεν έχει ανάγκη από κανέναν βάρβαρο για να πυρπολήσει τον τόπο του, στο βωμό του χρήματος και της περιουσίας. Λεηλατεί εξίσου με τους βαρβάρους. Καταστρέφει εξίσου. Βυσσοδομεί εξίσου.
Ο βάρβαρος έπαψε να είναι ο ουσιαστικός υπαίτιος των εγκλημάτων και μεταμορφώθηκε σε αποδιοπομπαίο τράγο. Κι αυτό διότι ο ίδιος ο άνθρωπος εκβαρβαρίστηκε, δεν έχει ανάγκη πια τους βαρβάρους και δεν θα τους αποζητά όπως τους αποζήτησε ο Καβάφης.

Κι αφού ποθήσαμε να εξοντώσουμε τον διπλανό μας, κι αφού ήδη ξεπουλήσαμε τον εαυτό μας, μένει μόνο να τα βάλουμε με τον αγέννητο ακόμη απόγονό μας. Η καταστροφή της φύσης, το κάψιμο των δασών και η απομύζηση του φυσικού πλούτου δεν θα έχουν άμεσες συνέπειες στη ζωή μας, την εκβαρβαρισμένη, αλλά στη ζωή των αγέννητων παιδιών μας.
Τότε, δεν θα υπάρχει περιθώριο για άλλον εκβαρβαρισμό και η απορία του ποιητή θα είναι άλλη.
Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς άλλο εκβαρβαρισμό;
Θα βρεθεί η λύση και τότε, τον εκβαρβαρισμό θα ακολουθήσει ένας τραγικός κανιβαλισμός.
Σε λάθος εποχή οι Τραγικοί ζήσανε. Αριστουργήματα θα γράφανε στην εποχή μας.
Πηγή