Το επιχείρημα της προσομοίωσης
Την ταινία MATRIX νομίζω ότι την έχουν δει οι περισσότεροι.
Συνοπτικά να αναφέρω ότι η ταινία περιγράφει ένα μέλλον όπου ο κόσμος όλος είναι ψεύτικος, μια προσημείωση σε έναν ηλεκτρονικό υπολογιστή που έχει εμφυτευθεί στα κεφάλια ανθρώπων σε καταστολή (Εδώ το προηγούμενο πόστ μου για το MATRIX) οι οποίοι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν ότι είναι ναρκωμένοι αλλά νομίζουν ότι ζουν κανονικά.
Ο Descartes πριν από περίπου 400 χρόνια το είχε θέσει πολύ σωστά, και ήταν ο πρώτος που το έθεσε έτσι. Στον περίφημο και καταπληκτικό έργο του "Λόγος περι της Μεθόδου" ο Καρτέσιος προσπαθώντας να στερεώσει την ερευνητική του μέθοδο περιγράφει γιατί θα πρέπει να αμφιβάλουμε για όλα, ακόμη και για την ίδια την ύπαρξή μας.
Τι μας διαβεβαιώνει λέει ο Καρτέσιος ότι όλα όσα ζούμε κάθε μέρα δεν είναι απλά ένα όνειρο από το οποίο κάποτε θα ξυπνήσουμε;
Τι είναι αυτό το μόνο για το οποίο θα πρέπει να είμαστε σίγουροι;
Το ότι επειδή σκεφτόμαστε υπάρχουμε, απάντησε.
Αυτό όμως δεν περιγράφει το που και το πώς υπάρχουμε. Το ότι υπάρχουμε δεν μας λέει πολλά. Θα μπορούσε δηλαδή να ισχύει στην πραγματικότητα το σενάριο του Matrix; Ο Καρτέσιος ορίζοντας την αμφιβολία σε όλες τις δυνατές διαστάσεις ανοίγει τους ασκούς του Αιόλου που θα βγάλουν τον κόσμο από το Μεσαίωνα. Εφόσον πρέπει να αμφιβάλουμε ακόμη και για το ότι υπάρχουμε τότε θα πρέπει να αμφιβάλλουμε για όλα. Πόσο μάλλον για τις καθημερινές μας γνώμες!
Ο μόνος τρόπος που κατάφερε ο Καρτέρσιος να περιορίσει σε ορισμένα όρια την αμφιβολία μας και να πει ότι όχι μόνο υπάρχουμε αλλά και ότι ζούμε εδώ και όχι σε ένα όνειρο ήταν οι προϋποθέσεις, δηλαδή στη συγκεκριμένη περίπτωση ο Θεός. Χωρίς την παράμετρο του θεού όλα θα ήταν δυνατά και τίποτα δεν θα ήταν σίγουρο. Εφόσον λοιπόν σήμερα ξέρουμε ότι ο θεός δεν υπάρχει τότε όλα είναι δυνατά!
Έτσι η Φιλοσοφία του Νου έχει αρχίσει να "οργιάζει" τα τελευταία χρόνια αναφερόμενη σε πράγματα που κάποιες φορές είναι ασύλληπτα ενώ άλλες φορές αρκετά πρακτικά που σχετίζονται με ανακαλύψεις για τη λειτουργία του εγκεφάλου.
Ο Ray Kurzweil εφευρέτης, επιχειρηματίας και επίτιμος διδάκτορας καμιά δεκαριά πανεπιστημίων αναφέρει ότι μέσα στα επόμενα 50 χρόνια οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές θα αποκτήσουν άπειρη υπολογιστική ισχύ.
Εμείς ας υποθέσουμε ότι αυτό θα συμβεί όχι σε 50 χρόνια αλλά κάποτε, οποτεδήποτε στο μακρινό μέλλον. Τον ανθρώπινο πολιτισμό που θα έχει στη διάθεσή του άπειρη υπολογιστική ισχύ τον ονομάζουμε "Μετα-ανθρώπινο" γιατί αυτός ο πολιτισμός διαθέτοντας άπειρη υπολογιστική ισχύ θα μπορεί να κάνει ασύλληπτα για εμάς πράγματα.
Για την συνέχεια κλικ εδώ
1 σχόλιο:
γεια σου
Στη πραγματικότητα, ο κόσμος που ζούμε, είναι μια αναπαράσταση των ερεθισμάτων των αισθήσεών μας και των μεθόδων επεξεργασίας τους από τον εγκεφάλο μας.
Ο κόσμος που παράγεται με αυτή την έννοια είναι εικονικός, ψηφιακός θα μπορούσαμε να πούμε κατά μια έννοια.
Αν τον κόσμο αυτό το δημιούργησε, το διαχειρίζεται, κάποιος ή κάτι άλλο, είναι το ζητούμενο για μας τους ανθρώπους.
Το διαδίκτυο, τα blogs, όπου παράγεται ένας κόσμος, πλήθος, σχέσεων, συναισθημάτων, είναι ένας παρόμοιος κόσμος, όπου εμείς είμαστε οι δημιουργοί του, έξω από αυτόν, και μέσα ζουν τα άσωμα αντίγραφά μας, ρέπλικες, που ποιος ξέρει αν δεν έχουν αποκτήσει αυτονομία.
Δημοσίευση σχολίου