Δευτέρα 14 Σεπτεμβρίου 2009

Ω, τι κόσμος μπαμπά!


Όπου σταθείς κι όπου βρεθείς, με φίλους και κρασιά, με συνεργάτες και καφέδες, οι ίδιες κουβέντες... Εκλογοσυζητησεις, ότι άλλο λες και φαντάζει παράταιρο.
Τώρα αν σας πω ότι η κόρη μου με ρωτησε, «μαμά ειναι καλός ο Σημίτης;» Και πέστε μου τώρα εσείς, τι να απαντησω; Αντιπαιδαγωγικό δεν είναι να τα αγριεύεις τα παιδιά;
Άντε πάλι να ξαναδούμε μια ταινία που την έχουμε δει, τόσες φορές, την έχουμε αποστηθίσει, ξέρουμε πια τις σκηνές, τις ατάκες απέξω, κομπάρσοι εμείς, παλιάς ελληνικής ταινίας. Να σαν και εκείνη την ξανθιά μεσόκοπη κυριούλα με το λάχανο στο κεφάλι και το μαύρο κοκτέιλ φόρεμα, ντεκόρ σε όλες τις ελληνικές ταινίες στην αιώνια σκηνή στα μπουζούκια, στο διπλανό από το τραπέζι του Αυλωνίτη, του Σταυρίδη, του Γκιωνάκη, του Βουτσά....

Αλλά, άντε βρε, τα κόμματα, κατάλαβαν ότι αρχίσαμε να πλήττουμε και έριξαν στη μάχη τις...νέες εφεδρείες.
Πόσες φορές να δεις πια το «ρετιρέ»;; Ε, το «ρετιρέ» έχουμε σου λένε, αυτό θα δεις, αλλά εντάξει, άντε βρε ψηφοφόρε θα σου το ανανεώσουμε το καστ. Και, νέες φατσουλες, κλασικοί τσιχλομαγκες με τζελ, και τσουλούφι στέμμα, γκομενιτσες του κομματικού σωλήνα, με σεμνό ταγιέρ, και φούστα μπλούζα σε φωσφωριζέ αποχρώσεις, που μόλις τους πετυχεις να μιλάνε, μόλις το ανοίξουν το ρημαδι το στομα, ψάχνεις το τηλέφωνο του Φουστανου να τον συγχαρείς. Λες δεν μπορεί αυτοί είναι γύρω στα 80, και η πλαστική χειρουργική έχει κάνει θαύματα.

Παναγία μου, τι κλισεδούρα, τι λιβάνισμα, τι κασέτα. Στο δεκάλεπτο αρχίζεις και φωνάζεις ...φέρτε μου πίσω την Παπακώστα μου, φερτε μου πίσω την Μαριλιζα.

Α, ειπα Μαριλιζα...και σας παρακαλώ... κ. Τσουκάτο μου, δωστε καλε 200-300 ευρώ απο το ταμείο να πάρει η γυναίκα ένα δεύτερο σακάκι να έχει να συναλλάζει. Φωτιές στην Πάρνηθα, φωτιές στη Πελοπόννησο, συνέδρια, εσωκομματικές εκλογές, εκλογές 2007, ευρωεκλογές 2009, φωτιές στο Γραμματικό, εκλογές 2009... καλέ με εγχείρηση θα της το βγάλουν στο τέλος της γυναίκας αυτό το ροζ-φούξια σακάκι. Έλεος!!!! Στοιχειώδη πια σεβασμό στον ψηφοφόρο τηλεθεατή.

Οι ...νέοι υποψηφιοι, λοιπόν... τι να πω...ευαίσθητοι, τρυφεροί, ζωηροί -σου λέει οι αγελαδοτρόφοι αγριεύτηκαν, α, μην ξεχάσω τον ...καινοτόμο λόγο... Καλέ ακόμα και ο Παπαληγουρας, ναι βρε ο Υπουργός- ναι.. σας λέω, μην κοιτάς που δεν του φαινεται, και τώρα Υπουργός είναι ο Παπαληγουρας, που όταν τον βλέπεις στα παράθυρα θες να βάλεις μια φωνή στην Τρέμη «βάλτου καλέ μια καρέκλα στο πλάι του χριστιανού, κοιμάται, θα πέσει»- μπροστά τους φαντάζει Τσε Γκεβάρα.

Διαβάζοντας λοιπόν σημeρα για το νέο talk of the country, ειδα και τους γιους και τις θυγατερες των παλαιών πολιτικών, αυτων που οι γονοι τους εχουν κατακλυσει τα ψηφοδέλτια ...της ανανεωσης. Τι γιοι, τι κορες, τι ανεψουδια, όλα τα ...μωρά στην πιστα.

Αυτά λενε βέβαια ότι ειναι μωρα, αυτοι λένε ότι ειναι οι..νέοι... οι περισσότεροι εχουν τριανταρισει προ πολλου, αλλά τα ...παιδιά φταινε; Τα ...παιδιά τι να κάνουν; Περίμεναν να ξεκατσικωθουν τα σάψαλα απο την βουλευτική καρέκλα και την βουλευτική ...επιχείρηση.

Ακόμα και ο ...Αχ. σου λέει «δεν ολοκλήρωσα το πολιτικό μου έργο». Βρε καλέ μου, βρε χρυσέ μου, εσένα περιμένει να σε σταυρώσει μονο ο Αρχάγγελος πια, άλλο κουστούμι πρέπει να ράψεις τώρα, βρε θειε στα 80 δεν ....ολοκληρώνεις εύκολα, το λεει και ο Ασκητής, μην το παλεύεις. Όχι....θα ολοκληρώσω σου λέει. Αστον κι αυτόν να ολοκληρώσει, να πάει στο διάολο....
Μην σας φάει η περιέργεια και αρχίζετε να γκουγλάρετε τις σελίδες των γόνων για σπουδές και επαγγελματικά επιτεύγματα. Τζάμπα κόπος Το μόνο τυπικό προσόν τους είναι ότι είναι οι γιοι και οι κόρες των πατεράδων τους. Τα άλλα προσόντα τους...θα τα ανακαλύψουμε ...στην μακριά πορεία του χρόνου. Καλά να μας έχει βρε, ο Αγιος Προστατης αυτου του τόπου, και τα εγγόνια τους θα νταχτιρισουμε. Αλλά τουλάχιστον περιμενες βρε τριανταρη ...plus να φυγει ο μπαμπάς απο την καρεκλα, δεν έκανες και κάτι ...να περάσει η ώρα βρε αδερφέ... Πληγές έκανες από το ξύσιμο τόσα χρόνια μανάρι μου....

Συχωριανοί μου, η κοινωνία μας εκσυγχρονίζεται. Πάει πια η εποχή που ο πατέρας έκανε το πανωσηκωμα να το δώσει προίκα στην κορούλα (αχ Παυλίδη μου, αδικοχαμένος πηγες), έπαιρνε που λέτε δάνειο ο έρημος ο πατέρας, πουλαγε και εκεινο το χωραφάκι που ειχε στην Περα Παναγιά, να κάνει το μαγαζάκι στον κανακάρη, φύλαγε κατουρημένες ποδιές να τρυπώσει σε μια θεσούλα ...το παιδί. Αλλά και η προίκα εκσυγχρονίζεται.. Ο μπαμπάς δίνει προίκα στο ...παιδί, τις ψήφους του, τις ψηφους μας, ο μπαμπάς και η μαμά, τους δίνουν προίκα εμάς.

Δεν μου λες μπάρμπα, να βάλω φιόγκο στα μαλλιά ή θα με πάρει ο κανακάρης σου προίκα, με το πλύνε-βάλε μου;

Υ.Γ. Αυτά βλέπει ο Αλέξης... άλλο «παιδί» και αυτό, και ζηλεύει και πικραίνεται. Ο μπαμπάς του, ναι καλέ, ο ...λέγε με Αλέκο, μέσα από τη κωλοτσεπη του το πήρε το ζιργκόν. Α, ναι μπριγιάν δεν το έλεγες εκείνο το δαχτυλίδι... Πηραν άλλοι μπριγιάν.... και γκρινιαζαν ότι ειναι και θολά. Αυτός ο κακομοιρης... τι πηρε; "θα αποκτησει κάποτε αξία" του είπε, ο μπαμπάς.
Τελος πάντων, δεν είναι παιδί τώρα αυτό; Είναι παιδαγωγικά σωστό αυτό που έκανες μπαμπά Αλέκο; Μέχρι ο Πάντζας βρε, το περιγελάει το παιδί και του λεει ειμαι και εγώ αρχηγός. Καλέ ναι, είναι και ο Πάντζας ...συνιστώσα.
Πηγή

Το σκίτσο ψιλοάσχετο αλλά έξυπνο νομίζω, δίνει τον δικό του τόνο.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Share |

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...
Related Posts with Thumbnails