"Σε θέση μάχης για ν’ αλλάξουν τα πράγματα στην Αριστερά"

Από τον περασμένο Δεκέμβρη ζούμε μια συντονισμένη προσπάθεια των δυνάμεων του συστήματος να χτυπηθεί με κάθε τρόπο ο ΣΥΡΙΖΑ, ακριβώς γιατί έβλεπαν σ’ αυτόν μια δυναμική –που ξεκίνησε το 2007 και έφτασε να απειλεί το δικομματικό σύστημα το 2008– που μπορούσε να αναταράξει τα ήρεμα νερά του πολιτικού συστήματος, να αφυπνίσει συνειδήσεις, να βρεθεί δίπλα και μαζί με τους εργαζόμενους και τη νεολαία στους αγώνες που θα ξετυλίγονται. Έβλεπαν έναν εν δυνάμει επικίνδυνο αντίπαλο, μια εν δυνάμει πραγματική ριζοσπαστική αριστερά, μια νέα ανεξάρτητη πολιτική δύναμη με δυνατότητα ανατροπής του πολιτικού σκηνικού.

Σ’ αυτή τη συστηματική προσπάθεια χτυπήματος του ΣΥΡΙΖΑ βοήθησε η από τα μέσα υπονόμευσή του από δυνάμεις του ΣΥΝ που είτε υπέσκαπταν και αναιρούσαν τα αριστερά του χαρακτηριστικά, είτε κινούνταν σε μια επικοινωνιακή –επί της ουσίας απολίτικη– κατεύθυνση. Αυτή η διπλή επίθεση αφού οδήγησε στο αποτέλεσμα των ευρωεκλογών, συνεχίστηκε με μεγαλύτερη ένταση μέχρι σήμερα. Αν δεν ανακοπεί, οδηγεί σε πορεία ουσιαστικής διάλυσης του ΣΥΡΙΖΑ σε μια ιδιαίτερα κρίσιμη στιγμή. Στην κοινωνία υπάρχει μεγάλη δυσαρέσκεια και οργή, υπάρχουν πολλά και άλυτα από τους διαχειριστές του συστήματος προβλήματα, σχεδιάζεται πόλεμος ενάντια στους εργαζόμενους και τη νεολαία με τις διαρθρωτικές αλλαγές, και τις κυβερνήσεις που θα σκαρώσουν. Σε αυτή τη στιγμή είναι αναγκαία η παρουσία και δράση μιας ενωτικής και ριζοσπαστικής αριστεράς, και ακόμη περισσότερο υπάρχουν οι όροι για μία μεγάλη αντισυστημική ριζοσπαστική αριστερά που θα βάζει τη σφραγίδα της στις κοινωνικές και πολιτικές εξελίξεις.

Η απόφαση του ΣΥΝ αποτελεί μια πρόταση κομμένη και ραμμένη στα μέτρα του ΣΥΝ, και η υιοθέτησή της στις 6/9/2009 από την πλειοψηφία των συνιστωσών, πισωγυρίζει ακόμα περισσότερο τον ΣΥΡΙΖΑ, γυρνώντας τον στην εποχή Κωνσταντόπουλου.

Η απόφαση αυτή συνιστά χειρισμό (τόσο της υγιούς βάσης του ΣΥΝ, όσο και του ΣΥΡΙΖΑ) κι όχι υποχώρηση ή ενωτική διάθεση από πλευράς του ΣΥΝ, γιατί δεν διασφαλίζεται το αριστερό ριζοσπαστικό πρόσωπο του ΣΥΡΙΖΑ ούτε στη γραμμή και τα συνθήματα, ούτε στη δημόσια εκπροσώπηση, ούτε πολύ περισσότερο στην κατάρτιση των ψηφοδελτίων και στην κοινοβουλευτική ομάδα –αν προκύψει τέτοια. Γιατί δεν απαντάει στις ανησυχίες και τον προβληματισμό του κόσμου και των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ που αναρωτιούνται γιατί να συμβάλουν στην ανάδειξη βουλευτών που υιοθετούν και ψηφίζουν δεξιές θέσεις ή που δηλώνουν πως είναι ανοιχτοί σε συνεργασίες με το ΠΑΣΟΚ (νωπές ακόμα οι δηλώσεις Φιλίνη-Ψαριανού). Γιατί σ’ αυτή την πρόταση δεν υπάρχει τίποτα που έστω να προσπαθεί να δεσμεύσει πολιτικά τους «συνήθεις ύποπτους» για τα κεντροαριστερά σενάρια και τη στήριξη του ΠΑΣΟΚ είτε με «μεταγραφές» τους προς αυτό, είτε ψηφίζοντας επίμαχα νομοσχέδια. Πράξεις που στο άμεσο μέλλον θα χρωματίσουν και στιγματίσουν όχι μόνο τους ίδιους αλλά και το ίδιο το εγχείρημα.

Η αποδοχή της πρότασης του ΣΥΝ ψαλίδισε για άλλη μια φορά τη δυνατότητα να υπάρξει ο πραγματικός ΣΥΡΙΖΑ και όχι το κακέκτυπο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Άλλωστε η θεωρούμενη «υποχώρηση» του ΣΥΝ (που έγινε ακριβώς γιατί δεν «έβγαιναν τα κουκιά», αλλά και για να κατευναστούν οι αντιδράσεις της βάσης του) έχει ημερομηνία λήξης στις 4/10 είτε μπει στη Βουλή με μια κοινοβουλευτική ομάδα μάλλον αποκλειστικά του ΣΥΝ και επικεφαλής τον πρόεδρό του, είτε δεν μπει οπότε θα αναζητηθούν άλλα σωσίβια (πχ. Οικολόγοι Πράσινοι) για το μέλλον.

Θεωρούμε ότι η αποδοχή της πρότασης του ΣΥΝ από την πλειοψηφία των συνιστωσών σημαίνει ότι χάθηκε μια σημαντική ευκαιρία για να βγει ο ΣΥΡΙΖΑ απ’ αυτή τη δύσκολη κατάσταση και να προχωρήσει με έναν πραγματικό αριστερό ριζοσπαστικό προσανατολισμό. Χάθηκε μια σημαντική ευκαιρία να ξανακερδηθεί ο κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ που έχει απογοητευτεί, χάθηκε το συγκριτικό πλεονέκτημα να περιορίσουμε το ΚΚΕ να μην μονοπωλεί το χώρο της αριστεράς, χάσαμε τη δυνατότητα απεύθυνσης στην «άλλη αριστερά», αλλά και –πολύ πιο σημαντικό– χάσαμε τη δυνατότητα όχι απλά να μην βοηθήσουμε στην αυτοδυναμία του ΠΑΣΟΚ, αλλά να δημιουργήσουμε τουλάχιστον ευήκοα ακροατήρια στον αντιδεξιό ή και αντιδικομματικά δυσαρεστημένο κόσμο. Χάσαμε μια ευκαιρία να αλλάξουμε τα πράγματα στην αριστερά, να έχουμε μια ενότητα στη βάση της υπηρέτησης των λαϊκών αγώνων και συμφερόντων κι όχι μια καρικατούρα ενότητας στη βάση της υπηρέτησης των εκλογικών αναγκών του ΣΥΝ.

Κατανοούμε απόλυτα τους φόβους, τις ανησυχίες, τις αρνήσεις και τα ερωτηματικά που έχουν σύντροφοι, φίλοι και ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ, τόσο για τα κεντροαριστερά σενάρια και τη στάση απέναντι στο ΠΑΣΟΚ, όσο και για τη διάλυση του εγχειρήματος. Γιατί μπορεί να αποφύγαμε τη διάσπαση, αλλά δεν έχουμε αποφύγει τη διάλυση όχι απλά του εγχειρήματος, αλλά και της ιδέας για μια ενωτική αντισυστημική και μεγάλη αριστερά.

Σε κάθε περίπτωση, το ζήτημα του προσανατολισμού και του χαρακτήρα του ΣΥΡΙΖΑ θα ξανατεθεί την επομένη των εκλογών. Μια αριστερά ανύπαρκτη μπροστά στις εξαιρετικά σημαντικές εξελίξεις είναι κίνδυνος ορατός. Και εδώ προτείνουμε τη διεξαγωγή πανελλαδικής σύσκεψης στις 19-20 Οκτώβρη όπου να συζητηθούν τα ζητήματα του εκλογικού αποτελέσματος, του πολιτικού πλαισίου και της κατεύθυνσης του ΣΥΡΙΖΑ, παράλληλα με αυτά της οργανωτικής λειτουργίας και συγκρότησης.

Επειδή η μέχρι τώρα αντιπαράθεση (και ιδιαίτερα με τα ειδικά μέσα που αυτή διεξάγεται) έχει οδηγήσει στον εγκλεισμό στα κομματικά τείχη κι όχι στην αναζήτηση μιας αναγεννητικής προσπάθειας του ΣΥΡΙΖΑ,

επειδή έχει διαμορφωθεί μια «κοινή γνώμη» ότι το πρόβλημα είναι οι καρέκλες και τα πρόσωπα (Αλαβάνος-Τσίπρας),

επειδή έχουν κατατάξει άτομα και συνιστώσες σε «στρατόπεδα» κλείνοντας μάτια κι αυτιά δημιουργώντας μια σφαλερή απολίτικη οπαδοποίηση,

επειδή ούτε θέλουμε ούτε είναι σωστό να βοηθήσουμε κι εμείς στο να οδηγηθεί ο κόσμος στο σεχταρισμό, στην ιδιώτευση, στο περιθώριο,

επειδή πρέπει να παραμείνουμε παρόντες στις αυριανές δύσκολες μάχες,

επειδή αναμένουμε και επιζητούμε την πιο δημοκρατική, πλατιά και ουσιαστική συζήτηση και συνάντηση με τον κοινωνικό ΣΥΡΙΖΑ και με την ανεξάρτητη από το δικομματισμό και το σύστημα αριστερά, και τέλος

επειδή δεν χαρίζουμε σε επαγγελματίες, μηχανισμούς και προσωπικές φιλοδοξίες, ένα εγχείρημα που γέννησε ελπίδες και άνοιξε προοπτικές στον κόσμο της αριστεράς,

παραμένουμε ενεργοί σ’ αυτό και θα παλέψουμε να συνεχίσει όχι όπως πριν.

ΚΟΕ, 8/9/2009