1) Το φασιστικό και δεξιό μας παρελθόν...
Η Ελλάδα έχει κακό προηγούμενο φασιστικών ή δεξιών κυβερνήσεων. Από τον Μεταξά, μέχρι τον εμφύλιο και μέχρι τη χούντα του 1967.
Αυτοί οι σταθμοί είναι σημαντικοί γιατί κάθε φασιστική ή δεξιά κυβέρνηση καθόριζε γύρω της μια συντηρητική πραγματικότητα, μια αυταρχική παιδεία και μια αυστηρή και επίσης αυταρχική κοινωνία.
Έτσι ο συντηρητισμός ρίζωσε για τα καλά. Η αριστερά υπάρχει μόνο ως εξαίρεση αυτού του κανόνα.
2) Εθνικισμός και εθνική ολοκλήρωση
Ο Εξαρχόπουλος έλεγε: "ότι το σχολείο θα πρέπει να είναι ναός «εθνικής μυσταγωγίας, εν τω οποίω πρέπει να εγχαράσσηται εις τας ψυχάς των παίδων η εικών της Πατρίδος»
Ακόμη και σήμερα στη βάση του το παιδαγωγικό ινστιτούτο είναι βαθύτατα συντηρητικό. Το ιδεολόγημα του ελληνοχριστιανισμού μας τυραννάει ακόμη.
Αυτό φέρνει στο προσκήνιο την εκκλησία.
Παράλληλα, η Ελλάδα ως νέο κράτος έπρεπε να πιστέψει η ίδια ότι είναι κάτι ξεχωριστό από τους άλλους για να υπάρξει. Αυτό που κάνουν σήμερα τα Σκόπια εμείς το περάσαμε πριν 100 περίπου χρόνια. Έγιναν και συνεχείς πόλεμοι ή ακόμη και σήμερα φλερτάρει με πολεμικές περιπέτειες. Αυτή η κουλτούρα συμπλέει με συγκεκριμένα αυταρχικά και συντηρητικά δεξιά πρότυπα.
Η υποχρεωτική π.χ. στρατιωτική θητεία, ως συντηρητικό εργαλείο, όσο απαραίτητη ενίοτε και αν ήταν, έβαζε τους ανθρώπους σε μια άλλη κλίμακα πειθαρχίας. Ήταν ένα συντηρητικό σχολείο στην πράξη από το οποίο περνούσαν όλοι, τους κούρευαν, και τους έστελναν στην αγγαρεία. Αυτό θα πει ελληνοχριστιανική διαπαιδαγώγηση...
3) Οικονομική Ανάπτυξη και η πραγμάτωση μιας ουτοπίας...
Η οικονομία μας το 1945 ήταν ισοπεδωμένη. Όταν ξεκινάς από το απόλυτο μηδέν τα πρώτα σου βήματα θα είναι αλματώδη. Έτσι και η Ελλάδα στην αρχή, τα χρόνια του 1950, έφτασε σε κάποιες χρονιές που αναπτυσσόταν με 12% το χρόνο.
Υπο αυτές τις συνθήκες ας φανταστεί κάποιος την δυναμική της κοινωνικής ανόδου που βίωσε η γενιά μετά τον πόλεμο που ανδρώθηκε τις δεκαετίες 1950-1960 (baby boomers νομίζω λέγονται)...Αυτοί οι άνθρωποι σήμερα πιστεύουν βαθιά μέσα τους ότι ο καπιταλισμός είναι ένα σύστημα που δουλεύει, κουράζεσαι αλλά αμείβεσαι και στο τέλος νικάς. Η εποχή τους μετά τον πόλεμο ήταν εποχή νίκης και οικονομικής ανάπτυξης.
Διαβάζοντας ένας τέτοιος baby boomer εμένα να γράφω αυτά που γράφω στο blog μου θα μπορούσε άνετα να πει: "Τι λέει ρε το κωλόπαιδο που δεν έζησε ούτε πείνα, ούτε φτώχεια, ούτε καταπίεση...που ήμασταν ξυπόλητοι, που δεν είχαμε δημοκρατία, που δεν είχαμε δικαιώματα, που πέσαμε για τη δημοκρατία...."
Για τους baby boomers η σημερινή πραγματικότητα είναι η ουτοπία που πάντοτε φαντάζονταν. Άφθονα προϊόντα, άφθονες δουλειές, άφθονη ελευθερία.
Άντε να μιλήσεις σε αυτούς για αριστερά και αντικαπιταλισμό! Θα σε πάρουν με τις πέτρες, θα σκεφτούν ότι ή δεν πας καλά στο μυαλό σου, ή είσαι βαλτός ή οτιδήποτε χειρότερο τους έρθει εκείνη τη στιγμή.
Και οι Baby Boomers είναι αυτοί που κυβερνάνε σήμερα τη χώρα!
4) Η Ψυχολογία του νικητή
Επι του παραπάνω που περιέγραψα για την οικονομική ανάπτυξη, οι άνθρωποι αυτοί έχουν μια θετική ψυχολογία επίτευξης. Αγόρασαν σπίτι με τη δουλειά τους, κάποιοι μπόρεσαν και σπούδασαν-με θυσίες βέβαια- τα παιδιά τους, έκαναν πολλές διακοπές, έζησαν εποχές πιο αγνές ή έκαναν επιχειρήσεις. Κυρίως όμως είναι μια πετυχημένη γενιά. Έπιασαν τη ζωή από το μηδέν και λόγω του ότι ξεκίνησαν από το μηδέν κατάφεραν να νιώσουν ότι πέτυχαν πολλά. Η απόσταση σε ποσοστιαία διαφορά του 0 από το 5 είναι απείρως μεγαλύτερη από ότι είναι η ποσοστιαία διαφορά του 5 από το 20.
Αυτή είναι η γενιά που πήγε στο φεγγάρι, αυτή είναι η γενιά που έκανε τον Μάη του 1968, αυτή είναι η γενιά του Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ και των κοινωνικών επαναστάσεων του 1960.
Αντίθετα οι επόμενες γενιές πετύχαιναν όλο και λιγότερα πράγματα. Σήμερα οι νέοι είναι η γενιά των 700 και παρακάτω ευρώ. Πω, πω τι κατάντια!! Αυτή η γενιά βρίσκεται στον ψυχολογικό αντίποδα της μεταπολεμικής γενιάς.
Δεν πα να έχουνε όλα τα καταναλωτικά αγαθά, οι νέοι αισθάνονται άχρηστοι!
5) ΧΑΑ
Και δεν έφταναν όλα αυτά αλλά την δεκαετία του 1990 και κυρίως από το 1998 και μετά ο Έλληνας άρχισε να μπαίνει μέσα στην νεοφιλελεύθερη φιλοσοφία. Το μαζικό μπάσιμο του μικρομεσαίου Έλληνα-Ελληνάρα στο Χρηματιστήριο το 1998 τον έκανε να ανησυχεί όταν του έλεγαν ότι η οικονομία δεν πάει καλά.
Με την χρηματιστηριακή εμπειρία ο Έλληνας ξαφνικά έμαθε βασικά οικονομικά!
Όταν π.χ. τα κέρδη του Λαναρά έπεφταν ο μικρομεσαίος κακομοίρης Έλληνας δεν μπορούσε να κοιμηθεί το βράδυ…
Σήμερα παρότι δεν ασχολείται πια με όλα αυτά του έμεινε η βαθιά οικονομική γνώση (...) και όταν ακούει π.χ. από τον ΣΕΒ ότι μειώνονται τα επιχειρηματικά κέρδη τον λούζει κρύος ιδρώτας…
6) Η σοσιαλιστική εμπειρία
Έχοντας μεγάλες οικονομικές γνώσεις από το ΧΑΑ, ο Έλληνας έχει συνδέσει την αριστερά με τα υποτιθέμενα σοσιαλιστικά πειράματα του 1980. Αυτό κατάλαβε ο Έλληνας από την αριστερά. Κατάλαβε τους αγενείς σερβιτόρους των δημοτικών αναψυκτηρίων και τις χρεοκοπημένες ΔΕΚΟ. Αυτά όμως δεν έχουν σχέση με την αριστερή νοοτροπία και ιδεολογία παρά μόνο στα χρεοκοπημένα σοσιαλιστικά όνειρα κάποιων οπαδών του πατερναλιστικού καπιταλισμού, όπως έλεγε ο Ανδρέας.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Η ιστορία από το 1946 και μετά (αλλά και λίγο πριν) λέει ξεκάθαρα ότι η κοινωνία έχει συντηρητικά και δεξιά αντανακλαστικά, ακόμη και οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ είναι βαθύτατα συντηρητικοί άνθρωποι που πάνε στην εκκλησία και πιστεύουν στην σκληρή δουλειά του καπιταλισμού.
Πολλά από αυτά που θα ακούσει κάποιος σήμερα από τους σοσιαλδημοκράτες στην Ελλάδα , δεν διαφέρουν σχεδόν σε τίποτα από ό,τι θα σου έλεγε π.χ. το αφεντικό μιας μεγάλης πολυεθνικής σε μια εταιρική συνάντηση στο λόμπι ενός ξενοδοχείου. Δεν διαφέρουν σε τίποτα από όσα θα σου έλεγε το δικό σου αφεντικό!
Η Ελληνική κοινωνία ουσιαστικά απλά ανέχεται την αριστερά επειδή θυμάται κάτι αόριστο από το παρελθόν της, ή έχει τίποτα υποσυνείδητες τύψεις χωρίς να ξέρει για τι ακριβώς.... Τίποτα παραπάνω όμως.
Ο Έλληνας δεν έχει ίχνος αριστερής παιδείας. Όλα όσα έζησε και όλα όσα υπέστη τον κάνουν να τείνει προς τα δεξιά.
Παρόλα αυτά, οι νέες συνθήκες που διαμορφώθηκαν γύρω μας-και όχι πλέον μόνο οι θεωρίες του Μαρξ ή του Καστοριάδη- κάνουν κάθε ορθολογικό άνθρωπο να γίνεται αντικαπιταλιστής λόγω ρεαλισμού. Αρκεί να έχει εργαστεί στις σύγχρονες εργασιακές γαλέρες με τους όρους που εργάζεται η νέα γενιά σήμερα και να έχουν βιώσει το άδοξο και αρνητικό αίσθημα που μεταδίδει η εποχή μας.
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου