Καταθλιπτικοί που είναι αυτοί οι ιδεολόγοι.

Για "ιδεολόγους" και μη παραθέτω αποσπάσματα από κύριο άρθρο, που μπορείτε να διαβάσετε στο link που υπάρχει στο τέλος του post:

"...Ζούμε σε μια νεοελλάδα που θέλει και τη Πετρούλα της. Ζούμε σε μια νεοελλάδα που δίδαξε τους νέους να σκέφτονται περιληπτικά. Είναι ένας τρόπος e-σκέψης. Κάνω ένα κλικ στο λινκ που μου φαίνεται πιο πιασάρικο και φτιάχνω ένα μπανεράκι με το πρόβλημά μου. Από τη μια οι δεινόσαυροι της πολιτικής κι από την άλλη οι facebookωμένοι νεολαίοι... "

"...Σήμερα αυτό που αληθινά τον ανησυχεί είναι αυτός ο νέος ιός της γρίππης. Μη τυχόν και του φέρουμε τον ιο εμείς οι απέξω. Κι εμείς οι απέξω κυκλοφορούμε ανενόχλητοι γεμάτοι ιούς, αλλά ευτυχώς ελεύθεροι. Ελεύθεροι να επιλέξουμε βρε αδελφέ μεταξύ των καταθλιπτικών ιδεολόγων και της Πετρούλας. Κι επιλέγουμε πετρούλα. Γιατί έτσι μας γουστάρει. Αυτό είναι ελευθερία, δημοκρατία. Να μπορείς να επιλέγεις ανάμεσα στα λουλούδια ή τα σκουπίδια. Κι όταν η πλειοψηφία διαλέξει πάλι σκουπίδια, κι εσύ κι εγώ θα ζήσουμε στη χωματερή ελεύθεροι..."

"...Δεν υπάρχει το όλοι μαζί για κάτι καλύτερο. Εχει πεθάνει εδώ και πολλά χρόνια. Η καρέκλα που έχει αδειάσει στη τάδε δημόσια υπηρεσία είναι μια. Η το δικό μου παιδί θα τη πιάσει ή το δικό σου. Και όχι δεν είμαι νοσταλγός του παρελθόντος, γιατί προέρχομαι κι εγώ από μια γενιά που μεγάλωσε στο εδώ και τώρα , χωρίς χτες , χωρίς αύριο. Δεν μπορώ να νοσταλγήσω κάτι που ποτέ δε γνώρισα ούτε να ονειρευτώ κάτι που ποτέ δε θα γίνει. Μεγάλωσα και μεγαλώνω τα παιδια μου στη χώρα της αρπαχτής..."

"...Ονειρα για τις επόμενες 48 ώρες. Και κάπου κάπου μια διαμαρτυρία, μια επανάσταση που διαρκεί όσο διαρκεί ενα αλ τσαντίρ. Τη δευτέρα μπορεί να είναι αυτή η κυβέρνηση ή η άλλη. Εγώ όμως θα είμαι το ίδιο φυτό. Ενα φυτό απότιστο, διψασμένο από μια πνευματική ξηρασία που κρατάει χρόνια τώρα. Ενα φυτό που θα καταλήξει κάποια μέρα αποξηραμένο στη παγκόσμια συλλογή. Καταθλιπτικοί που είναι αυτοί οι ιδεολόγοι..."
Ολοκληρωμένο το post: εδώ