Πως γεννιέται αλήθεια η ανάγκη να πιστέψεις σε συνομωσίες?

Η ΛΟΓΙΚΗ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΤΡΕΛΑ ΜΑΣ...

Μ’αρέσουν οι ιστορίες συνομωσίας. Κι υπάρχει σοβαρός λόγος γι΄αυτό.
Πως γεννιέται αλήθεια η ανάγκη να πιστέψεις σε συνομωσίες?
Ο μηχανισμός είναι απλός.

Συμβαίνει κάτι συνήθως βλαβερό, ανεξήγητο, καταστροφικό. Μπορεί να είναι ένα μεμονωμένο γεγονός που προκαλεί τη περιέργεια ή ένα επαναλαμβανόμενο γεγονός που ενώ προκαλεί το κοινό αίσθημα δεν το σταματάει κανείς. Η επιθυμία να γεννήσεις ένα σενάριο συνομωσίας προέρχεται κυρίως από την ανάγκη να εξηγήσεις γιατί οι άνθρωποι αποδέχονται σιωπηλά και υποταγμένα κάτι που εσύ βλέπεις ότι δε στέκει. Δεν μπορεί να είναι έτσι. Αν πιστέψεις πως ο άνθρωπος δεν κάνει τίποτα για όσα τον «πεθαίνουν» γύρω του γιατί απλά είναι ηλίθιος, θα νοιώσεις μια τέτοια ανασφάλεια σαν να είσαι ο τελευταίος επιζών σε ένα κόσμο γεμάτο ζόμπι. Γι΄αυτό πρέπει να βρεις μια δικαιολογία γιατί ο άνθρωπος δεν κάνει τίποτα. Γιατί κάποιοι τον εμποδίζουν, κάποιοι ελέγχουν τη σκέψη του. Κάποιοι με βρώμικα μέσα, με βρώμικους σκοπούς, και την εξουσία στα χέρια τους έχουν αποκτήσει τη δύναμη να κατευθύνουν τη μάζα όπου θέλουν με χίλιους δυο τρόπους.
Δεν φταίει ο απλός άνθρωπος λοιπόν. Φταίει η τεράστια δύναμη που έχει συγκεντρώσει εκείνος/εκείνοι που τον εξουσιάζουν.

Οι άνθρωποι που παρακολουθούν ότι συμβαίνει χωρίζονται σε διάφορες κατηγορίες.
Κατηγορία λοβοτομημένων – δεν έχω τη δυνατότητα να σκεφτώ
Κατηγορία κομματοποιημένων – δεν κουράζομαι να σκεφτώ γιατί έχω ένα ολόκληρο κόμμα να σκέφτεται για μένα
Κατηγορία θρησκευομένων – επίσης δεν κουράζομαι να σκεφτώ γιατί η εκκλησία μου θα μου λύσει όλες τις απορίες, άσε που οι πολλές απορίες είναι αμαρτία
Κατηγορία αδιάφορων – δε πα να καεί το σύμπαν, εγώ ξέρω ότι θέλω καινούργιες ζάντες...Αφήνω στην άκρη τους επιστήμονες κάθε τομέα γιατί εκεί παίζουν άλλα. Είναι μια μεγάλη συζήτηση το περί «πίστης» και «επιστήμης» που ας μείνει στην άκρη προς το παρόν.

Φτάνουμε λοιπόν στη βασική κατηγορία που είναι το φυτώριο των συνομοσιολογιών.

Δεν είμαι λοβοτομημένος, δεν ανήκω σε κάποιο κόμμα, δεν είμαι φανατικός οπαδός κάποιας θρησκείας , δεν είμαι αδιάφορος και θέλω μια απάντηση γιατί αυτές που μου δίνετε δεν επαρκούν για τη νοημοσύνη μου.

Ένα παράδειγμα.
Το εμφανές. Το κάπνισμα κάνει κακό. Η πολιτεία θα το απαγορεύσει για να προστατεύσει τους πολίτες.
Αυτό για το περισσότερο κόσμο μοιάζει λογικό.

Είναι όμως λογικό? Θα ήταν, αν ζούσαμε σε τέτοια πολιτικά συστήματα που να έχουν αποδείξει έμπρακτα πως πρωταρχικό τους μέλημα είναι η φροντίδα της υγείας και της ευημερίας των πολιτών.
Όμως γνωρίζουμε πολύ καλά ότι ζούμε σε συστήματα πού πρεσβεύουν οτιδήποτε άλλο εκτός από τη κοινή πρόοδο. Δεν μπορεί κανείς να αποδεχτεί έτσι ανάλαφρα ότι σε ένα κράτος που πασάρει μολυσμένα τρόφιμα, έχει εγκαταλείψει το περιβάλλον να δηλητηριάζεται από τα απόβλητά του, έχει γελοία συστήματα υγειονομικής περίθαλψης, όπου επικρατεί μια στυγνή κοινωνική ανισότητα και βγάζει μάτι ότι είναι ένας τυπικός λακές μεγάλων πολυεθνικών, οργανισμών, συγκροτημάτων που έχουν σαν μόνο στόχο το κέρδος, να το πιάσει ο πόνος ξαφνικά αυτό το κράτος μήπως μας πειράζει το κάπνισμα!!!!

Ο ανεξάρτητα σκεπτόμενος άνθρωπος λοιπόν προσπαθεί κατ΄αρχήν να διαφυλάξει όπως μπορεί την διανοητική του αξιοπρέπεια. Γιατί αν το πιστέψει αυτό απλά είναι μαλάκας.
Οπότε εκεί μπαίνει το ερώτημα. Τι κρύβεται πίσω από το θέμα προστασία των πολιτών από το κάπνισμα.

Στη λέξη «κρύβεται» γεννιούνται η ιστορίες συνομωσίας.

Κι εδώ είναι η γοητεία τους. Γιατί ακόμα κι ένας άνθρωπος αλυσοδεμένος, μέσα σ΄ενα κελί με μηδέν δυνατότητες έχει κάτι που κανένας δεν μπορεί να φυλακίσει.
Τη σκέψη του...

Αυτή τη σκέψη μπορεί να τη κάνει ότι θέλει. Να τη πάει όπου θέλει. Έτσι οι ιστορίες συνομωσίας δίνουν όχι μία αλλά πολλές απαντήσεις στη λέξη «κρύβεται» και δίνουν και τη δυνατότητα να μην σταματάνε πουθενά οι απαντήσεις.

Μπορείς να εξαντλήσεις κάθε δυνατότητα. Κάθε διαστροφικό σενάριο. Κάθε ανατριχιαστική επιλογή. Κι εδώ είναι το μυστικό. Οι ιστορίες συνομωσίας είναι τόσο πιο διαστροφικές όσο πιο διαστροφικές είναι οι πράξεις της εξουσίας. Δεν γεννιούνται σ΄ενα κόσμο που είναι αγγελικά πλασμένος. Γεννιούνται μέσα στα καζάνια της κόλασης. Γεννιούνται μέσα από τους μεγαλύτερους φόβους του ανθρώπου. Το συναίσθημα ότι είναι έρμαιο στα χέρια κάποιων. Και την αδυναμία του να πάρει τη τύχη του στα χέρια του. Κερδίζουν έδαφος μέσα στους νέους γιατί η πολιτική έχει γίνει υποκριτική, ξύλινη, επαναλαμβανόμενη και δε δίνει λύσεις.

Παρακολουθώ στο δίκτυο συζητήσεις σχετικές με το θέμα, όπου ξεπετάγονται διάφοροι υποτίθεται λογικοί, μορφωμένοι και πνευματικά υγιείς και ξεφτιλίζουν νεαρά παιδιά που πιστεύουν σε τέτοιες αηδίες. Κι εσείς σοφοί μου άνθρωποι σε τι ακριβώς τους προτείνετε να πιστέψουν?

Όλα μοιάζουν υποταγμένα πια. Ακόμα κι οι διαμαρτυρίες είναι ξύλινες. Τα κινήματα χωρίς αντίκρυσμα. Οι ιδεολογίες μαραμένες. Οι επαναστάσεις στα ντουλάπια της ιστορίας. Κι όσες ακόμα προσπαθούν να επιβιώσουν πάνε με τόσο αργά και αναχρονιστικά βήματα που μοιάζουν να στέκονται ακίνητες για ώρες σ΄ενα κόσμο που οι αλλαγές έχουν ρυθμό δευτερολέπτων.... Κι ο άνθρωπος πιο ανασφαλής και απροστάτευτος παρά ποτέ. Δεν μπορεί όλο αυτό να το κατάφεραν απλά λαμόγια. Κάτι πιο δυνατό, πιο στυγνό, πιο απάνθρωπο έχει πατήσει πάνω στο σβέρκο του....

Κάπως έτσι ξεκινάει ένα σενάριο συνομωσίας.

Το ωραίο αυτών των θεωριών είναι ότι τελικά προφυλάσσουν την αλήθεια. Να μη χαθεί. Αντίθετα απ΄οτι φωνάζουν «οι λογικοί» αυτού του κόσμου ότι όλα αυτά είναι παλαβομάρες, το γεγονός είναι ότι ανάμεσα σ΄αυτές τις παλαβομάρες κρύβονται πολλές αλήθειες. Ανάμεσα σε διάφορα σκουπίδια κρύβονται τα "διαμαντάκια" Είμαι σίγουρη.

Το σημαντικότερο όμως όλων δεν είναι ούτε αυτό. Είναι το γεγονός ότι μερικοί άνθρωποι επιλέγουν να μην καταπίνουν αμάσητη κάθε αηδία που τους πλασάρουν. Και ναι, μπορεί να ξεφύγουν και να φτάσουν στην άλλη όχθη. Να πιστεύουν ότι κι η μάνα τους στο διπλανό δωμάτιο μπορεί να είναι εξωγήινη, αλλά υπάρχει μια μερίδα που θα βρει την άκρη. Αν δεν υπήρχε όμως η δυνατότητα να ξεφύγεις από τις κατεστημένες εξηγήσεις έστω και με ένα άλμα τρέλας, τότε μαζί με τα τρόφιμα, τον αέρα και το νερό θα πέθαινε και ο τελευταίος σπόρος έμπνευσης , φαντασίας.
Γιατί τελικά όλες οι αλήθειες από που ξετρύπωσαν ? Από ένα άλμα φαντασίας κάποιου λογικού που αποφάσισε να κάνει την υπέρβαση. Αν δεν ακολουθουσες τη λογική του ενστίκτου σου κάποια στιγμή τότε μπορεί να κινδύνευες να δεις τον εξωγήινο σα μάννα σου.... κι αυτό είναι όντως κακό...

Χμ.. άφησα αναπάντητο το ερώτημα τι συμβαίνει με το κάπνισμα.... Απλά αν κάνει κακό το κάπνισμα ή όχι δεν μου αρέσει να μου το φωνάζουν αυτό εκείνοι που το κακό είναι όχι η δεύτερη αλλά η πρωταρχική τους φύση. Γιατί μπορεί να είμαι αδύναμο ανθρωπάκι και έρμαιο στα κέφια τους αλλά το ψιλό γαζί με εξοργίζει αφάνταστα...
Αναδημοσίευση: http://vasiliskos2.blogspot.com/