Σάββατο 21 Νοεμβρίου 2009

Μαρή, σου έφυγε ένας πόντος!


Διάβαζα αυτές τις ημέρες διάφορα άρθρα για τους gay γάμους. Τα ξένα ειδησεογραφικά sites βρίθουν ειδήσεων επί του θέματος.
Προσωπικά είμαι υπέρ της συντροφικότητας μεταξύ ανθρώπων, αδιαφορώντας για τα φύλα τους. Μου είναι αδιάφορο. Παντελώς.
Βασικά η σεξουαλικότητα είναι τόσο μυστήρια, ενδιαφέρουσα και άναρχη που είναι σαν να προσπαθείς να διαβάσεις και να κατανοήσεις ένα κείμενο αλλά την ώρα που θα ανοίξεις το βιβλίο, οι σελίδες είναι κενές.
Οι ταμπέλες στο Ελλαδιστάν είναι αναρτημένες παντού, για κάθε άνθρωπο που τολμά να είναι και να αισθάνεται διαφορετικός. Το δικαίωμα στην διαφορετικότητα είναι αναντίρρητα μαγικό και αξιοπρεπές αλλά τα σημαιάκια που δείχνουν την απόκλιση είναι έτοιμα να σηκωθούν στον αέρα και να ανεμίσουν. Προφήτες πατέρες περιμένουν με ανυπομονησία να υψώσουν τον δείκτη και να κατακεραυνώσουν το παράταιρο.
Αυτό όμως που με θλίβει είναι ότι αυτοί οι άνθρωποι οι οποίοι δηλώνουν απελευθερωμένοι, δεν έχουν απελευθερωθεί αυτοί οι ίδιοι από γρανάζια και συμπεριφορές και ας αυτοχαρακτηρίζονται ελεύθεροι και άνετοι σε εκφάνσεις.

Υ.Γ: Προς τι όλος αυτός ο θόρυβος στην δημιουργία οργανώσεων εναντίον της σεξουαλικής καταπίεσης κα άλλων αιτιών; Σκλάβοι είναι ή υπόδουλοι; Παραδεχτείτε ότι αποκλίνατε έστω μια φορά με κάποιον ομόφυλό σας και πείτε το χωρίς να φοβάστε την απομόνωση ή την διαγραφή από το πολιτικό, κοινωνικό, "ανθρωπινό" περιβάλλον σας. Δύσκολο ε;
the elf at bay

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Share |

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...
Related Posts with Thumbnails