Η Αριστερά αντιμετωπίζει κίνδυνο «κυρίως εντός των τειχών», «δεν την εκφράζουν οι φευγαλέες ατάκες δευτερολέπτων χωρίς ίχνη στα δελτία ειδήσεων των ιδιωτικών καναλιών» και οφείλει «να σαρώσει τις συνταγές για ρεαλισμό, εκσυγχρονισμό, ευρωπαϊσμό, που της επιβάλλουν το σαβουάρ βιβρ του συστήματος», δήλωσε ο Α.Αλαβάνος στην Θεσ/νίκη.
Οι 7 «παραινέσεις» Αλαβάνου:
1. Η Αριστερά ως κομματικός σχηματισμός ή ακόμη κι ως πολιτική προσπάθεια δεν είναι παρά ένα μικρό κλάσμα ενός καθολικών διαστάσεων εγχειρήματος.
2. Ο κίνδυνος για την Αριστερά είναι κυρίως εντός των τειχών. Στη φάση της τελευταίας διακυβέρνησης της Δεξιάς στην Ελλάδα ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α δυνάμωνε αντί να τραυματίζεται από τον αμείλικτο ολοκληρωτικό πόλεμο του συστήματος, τελικά, όμως, για εσωτερικούς λόγους χάνει τρεις μεγάλους στόχους. Την ακύρωση του δικομματισμού. Την αλλαγή των συσχετισμών στην ιστορική αριστερά (ΚΚΕ-ΣΥ.ΡΙΖ.Α). Την προσέγγιση της νεανικής πρωτοπορίας που προσχωρεί στον αντιεξουσιαστικό χώρο.
3. Η Αριστερά δεν υποτάσσεται στην επίκληση της καθημερινότητας, δεν την εκφράζουν οι φευγαλέες ατάκες δευτερολέπτων χωρίς ίχνη στα δελτία ειδήσεων των ιδιωτικών καναλιών.
4. Η Αριστερά είναι απλή. Σήμερα το απλό αίτημα για «μέλη» του ΣΥ.ΡΙΖ.Α εμπλέκεται σε βυζαντινολογίες, σε περιπτώσεις και υποπεριπτώσεις, σε σχέδιο Ανάν, σε μια αργκό ακατανόητη από την κοινωνία, σε κόλπα.
5. Για την Αριστερά η αντίσταση και η ανατροπή, η ρήξη, δεν είναι απλοί κανόνες. Είναι κυρίως κώδικες αξιών, κριτηρίων και νοηματοδοτήσεων. Το σύστημα θέλει τους νέους επιτυχημένους, life style, γιάπι, άνετους, επικοινωνιακούς, survivors, νικητές.
6. Η Αριστερά για να ζήσει πρέπει να ονειρεύεται. Να σαρώσει τις συνταγές για ρεαλισμό, εκσυγχρονισμό, ευρωπαϊσμό, που της επιβάλλουν το σαβουάρ βιβρ του συστήματος.
7. Αριστερά είναι η ιστορία σε εξέλιξη. Πάνω από τα αγόρια, κορίτσια του Δεκέμβρη με φτερά στην πλάτη υπερίπτανται οι παρέες της ΕΠΟΝ, οι εκδρομείς των Λαμπράκηδων, οι φοιτητές στην πύλη του Πολυτεχνείου.
Οι 7 «παραινέσεις» Αλαβάνου:
1. Η Αριστερά ως κομματικός σχηματισμός ή ακόμη κι ως πολιτική προσπάθεια δεν είναι παρά ένα μικρό κλάσμα ενός καθολικών διαστάσεων εγχειρήματος.
2. Ο κίνδυνος για την Αριστερά είναι κυρίως εντός των τειχών. Στη φάση της τελευταίας διακυβέρνησης της Δεξιάς στην Ελλάδα ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α δυνάμωνε αντί να τραυματίζεται από τον αμείλικτο ολοκληρωτικό πόλεμο του συστήματος, τελικά, όμως, για εσωτερικούς λόγους χάνει τρεις μεγάλους στόχους. Την ακύρωση του δικομματισμού. Την αλλαγή των συσχετισμών στην ιστορική αριστερά (ΚΚΕ-ΣΥ.ΡΙΖ.Α). Την προσέγγιση της νεανικής πρωτοπορίας που προσχωρεί στον αντιεξουσιαστικό χώρο.
3. Η Αριστερά δεν υποτάσσεται στην επίκληση της καθημερινότητας, δεν την εκφράζουν οι φευγαλέες ατάκες δευτερολέπτων χωρίς ίχνη στα δελτία ειδήσεων των ιδιωτικών καναλιών.
4. Η Αριστερά είναι απλή. Σήμερα το απλό αίτημα για «μέλη» του ΣΥ.ΡΙΖ.Α εμπλέκεται σε βυζαντινολογίες, σε περιπτώσεις και υποπεριπτώσεις, σε σχέδιο Ανάν, σε μια αργκό ακατανόητη από την κοινωνία, σε κόλπα.
5. Για την Αριστερά η αντίσταση και η ανατροπή, η ρήξη, δεν είναι απλοί κανόνες. Είναι κυρίως κώδικες αξιών, κριτηρίων και νοηματοδοτήσεων. Το σύστημα θέλει τους νέους επιτυχημένους, life style, γιάπι, άνετους, επικοινωνιακούς, survivors, νικητές.
6. Η Αριστερά για να ζήσει πρέπει να ονειρεύεται. Να σαρώσει τις συνταγές για ρεαλισμό, εκσυγχρονισμό, ευρωπαϊσμό, που της επιβάλλουν το σαβουάρ βιβρ του συστήματος.
7. Αριστερά είναι η ιστορία σε εξέλιξη. Πάνω από τα αγόρια, κορίτσια του Δεκέμβρη με φτερά στην πλάτη υπερίπτανται οι παρέες της ΕΠΟΝ, οι εκδρομείς των Λαμπράκηδων, οι φοιτητές στην πύλη του Πολυτεχνείου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου