Μόνο 300 έμειναν στο Οροπέδιο Λασηθίου όταν πριν 50 χρόνια υπήρχαν 10.000
«Οι χορευτές του ανέμου» δεν ανοίγουν πια τα φτερά τους. Μπορεί πριν από 50 χρόνια να αριθμούσαν περίπου 10.000 και να ήταν τουριστική ατραξιόν και οι άνθρωποι να ταξίδευαν μίλια για να τους αντικρίσουν από κοντά, δυστυχώς όμως σήμερα σώζονται γύρω στους 300. Ακόμα ένα θύμα του σύγχρονου τρόπου ζωής και της εισαγωγής της μηχανικής στη ζωή του ανθρώπου που εκφυλίζει κάθε πολιτισμικό κύτταρο. Σήμερα λιγοστά απομεινάρια τους θυμίζουν την εποχή της ακμής τους, που έχει παρέλθει. Σημαντική ωστόσο είναι η προσπάθεια του δημάρχου του Οροπεδίου του Λασιθίου κ. Γιώργου Μηλιαρά να αναβιώσει ξανά εκείνη την εποχή, συμμετέχοντας σε διάφορα κοινοτικά προγράμματα που ως σκοπό έχουν την αναστύλωση των ανεμόμυλων για τουριστικούς και πολιτιστικούς λόγους.
Τους πρώτους μύλους τους συναντάμε μπαίνοντας στην κύρια είσοδο του Λασιθίου, από την πλευρά της Αμπέλου. Πρόκειται για 26 μονόκερους αλευρόμυλους που φέρουν πέτρινο πύργο και είναι κτισμένοι στη γραμμή του αυχένα, δεξιά και αριστερά της εισόδου. Εγκαταστάθηκαν εκεί αμέσως μετά τη μεγάλη Κρητική Επανάσταση του 1866-1869 και μέχρι το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν οι μοναδικές αλευρομηχανίες της περιοχής. Σήμερα οι περισσότεροι είναι ερειπωμένοι και μόνο τρεις από αυτούς έχουν ανακατασκευαστεί. Ορισμένοι παλαιότεροι μύλοι βρίσκονται... στο βόρειο - ανατολικό τμήμα του Οροπεδίου στη θέση «Ζάρωμα». Και αυτοί έχουν εγκαταλειφθεί και σώζονται σήμερα μόνο ως ιερά λείψανα αφού ποτίστηκαν με άφθονο αίμα από τις πολύνεκρες μάχες του Μάη του 1867.
Στα τέλη του περασμένου αιώνα έκαναν την εμφάνισή τους στο λασιθιώτικο κάμπο δεκάδες αντλητικές μηχανές με σιδερένιο πύργο απλής τεχνολογίας ντόπιας κατασκευής, οι οποίοι έφτασαν να αριθμούν τους 10.000. Την εποχή εκείνη πρόσφεραν μεγάλη βοήθεια στο ντόπιο αγρότη, βοηθώντας στην άρδευση της εύφορης πεδιάδας και συνετέλεσαν στην ανάπτυξη της τοπικής οικονομίας.
Συνεχές το ενδιαφέρον
Σήμερα ο αριθμός των ανεμόμυλων του Οροπεδίου Λασιθίου έχει μειωθεί σημαντικά λόγω του εκσυγχρονισμού. Ωστόσο υπάρχει ενδιαφέρον και μέριμνα για τη σταδιακή αποκατάστασή τους, για να ξαναζωντανέψει το μαγευτικό τοπίο που δημιουργούν. Έτσι, πριν από αρκετά χρόνια ανατέθηκε στο ΕΜΠ (Εργαστήριο Υδροδυναμικών Μηχανών) η μελέτη για τη μορφολογική αποκατάσταση των αλεστικών μύλων με τις πτερωτές τους στον Αυχένα της Αμπέλου. Σκοπός ήταν να αποκατασταθεί πλήρως στην αρχική μορφή τουλάχιστον ένας και η δυνατότητα επιδεικτικής άλεσης σιταριού. Σε μια δεύτερη φάση θα επιχειρούσαν την αποκατάσταση των αντλητικών ανεμόμυλων και τη διερεύνηση της αξιοποίησης της αιολικής ενέργειας.
Πηγή:tolmi.gr
«Οι χορευτές του ανέμου» δεν ανοίγουν πια τα φτερά τους. Μπορεί πριν από 50 χρόνια να αριθμούσαν περίπου 10.000 και να ήταν τουριστική ατραξιόν και οι άνθρωποι να ταξίδευαν μίλια για να τους αντικρίσουν από κοντά, δυστυχώς όμως σήμερα σώζονται γύρω στους 300. Ακόμα ένα θύμα του σύγχρονου τρόπου ζωής και της εισαγωγής της μηχανικής στη ζωή του ανθρώπου που εκφυλίζει κάθε πολιτισμικό κύτταρο. Σήμερα λιγοστά απομεινάρια τους θυμίζουν την εποχή της ακμής τους, που έχει παρέλθει. Σημαντική ωστόσο είναι η προσπάθεια του δημάρχου του Οροπεδίου του Λασιθίου κ. Γιώργου Μηλιαρά να αναβιώσει ξανά εκείνη την εποχή, συμμετέχοντας σε διάφορα κοινοτικά προγράμματα που ως σκοπό έχουν την αναστύλωση των ανεμόμυλων για τουριστικούς και πολιτιστικούς λόγους.
Τους πρώτους μύλους τους συναντάμε μπαίνοντας στην κύρια είσοδο του Λασιθίου, από την πλευρά της Αμπέλου. Πρόκειται για 26 μονόκερους αλευρόμυλους που φέρουν πέτρινο πύργο και είναι κτισμένοι στη γραμμή του αυχένα, δεξιά και αριστερά της εισόδου. Εγκαταστάθηκαν εκεί αμέσως μετά τη μεγάλη Κρητική Επανάσταση του 1866-1869 και μέχρι το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν οι μοναδικές αλευρομηχανίες της περιοχής. Σήμερα οι περισσότεροι είναι ερειπωμένοι και μόνο τρεις από αυτούς έχουν ανακατασκευαστεί. Ορισμένοι παλαιότεροι μύλοι βρίσκονται... στο βόρειο - ανατολικό τμήμα του Οροπεδίου στη θέση «Ζάρωμα». Και αυτοί έχουν εγκαταλειφθεί και σώζονται σήμερα μόνο ως ιερά λείψανα αφού ποτίστηκαν με άφθονο αίμα από τις πολύνεκρες μάχες του Μάη του 1867.
Στα τέλη του περασμένου αιώνα έκαναν την εμφάνισή τους στο λασιθιώτικο κάμπο δεκάδες αντλητικές μηχανές με σιδερένιο πύργο απλής τεχνολογίας ντόπιας κατασκευής, οι οποίοι έφτασαν να αριθμούν τους 10.000. Την εποχή εκείνη πρόσφεραν μεγάλη βοήθεια στο ντόπιο αγρότη, βοηθώντας στην άρδευση της εύφορης πεδιάδας και συνετέλεσαν στην ανάπτυξη της τοπικής οικονομίας.
Συνεχές το ενδιαφέρον
Σήμερα ο αριθμός των ανεμόμυλων του Οροπεδίου Λασιθίου έχει μειωθεί σημαντικά λόγω του εκσυγχρονισμού. Ωστόσο υπάρχει ενδιαφέρον και μέριμνα για τη σταδιακή αποκατάστασή τους, για να ξαναζωντανέψει το μαγευτικό τοπίο που δημιουργούν. Έτσι, πριν από αρκετά χρόνια ανατέθηκε στο ΕΜΠ (Εργαστήριο Υδροδυναμικών Μηχανών) η μελέτη για τη μορφολογική αποκατάσταση των αλεστικών μύλων με τις πτερωτές τους στον Αυχένα της Αμπέλου. Σκοπός ήταν να αποκατασταθεί πλήρως στην αρχική μορφή τουλάχιστον ένας και η δυνατότητα επιδεικτικής άλεσης σιταριού. Σε μια δεύτερη φάση θα επιχειρούσαν την αποκατάσταση των αντλητικών ανεμόμυλων και τη διερεύνηση της αξιοποίησης της αιολικής ενέργειας.
Πηγή:tolmi.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου