Στον Αλέξανδρο[Gregory]Γρηγορόπουλο...

Kοιμήσου εσύ
γλυκά σε προστατεύει
η μνήμη οσων θέλουν να στέκουν
ορθιοι
οι απλοί άνθρωποι
που λένε πίνοντας το κρασί τους
''εξω απ΄αδικο''
Κι άλλοι σαν και σένα
που θέλουν
να τιμήσουν τη Ζωή
που χλευάζουν την επιβίωση
Που ζούν με βιάση, μα και σαν νάχουν ολη τη ζωή
μπροστά τους
που επιμένουν να ονειρεύονται
ψωμί και τριαντάφυλλα για όλους
Κοιμήσου εσύ
σε σκεπάζω απαλά να μην κρυώσεις,
παιδί μου,
Χαιδεύω τα αναστατωμένα σου μαλλιά
κοιτάζω τα αθώο σου βλέμμα
το μισο χαμόγελο
Κοιμήσου εσύ
στρατιές αγγέλων σ'ακολουθούν
πλέκουν στεφάνια απο μυρτιά
Εχει σκοτάδι εκεί εξω
μα ηλιο ζεστό στις καρδιές των φίλων σου
να σε συντροφεύει πάντα
Ηδη υψωθηκαν στα ουράνια οι χαρταετοί τους
με γράμματα χρυσά, Αλέξανδρε ζεις,εσύ μας οδηγείς
Κι ενας χαρταετός με της μάνας σου τα δάκρυα πλεγμένος
στραφταλίζει
μόνος και περήφανος μερα μεσημέρι
στο κέντρο της πόλης

πεντανόστιμη