Ανήμερα Χριστουγέννων παρέα με τους Λύκους της Ναυπακτίας!

Τα χνάρια (ντουρός) των Λύκων!

Το καλύτερο δώρο για το blog, σήμερα, δεν ξέρω αν ο αποστολέας του mail είναι και ο blogger, αλλά τον ευχαριστώ και αναδημοσιεύω:
Κωνσταντίνος Δαβανέλος

Η παρακάτω ιστορία είναι απολύτως αληθινή και συνέβει ανήμερα τα Χριστούγεννα...
Η επίσκεψή μου στην Κλεπά ήταν σύντομη και πρακτικά μόνο για 48 ώρες... Πολύ λίγος χρόνος για να απολαύσω την μαγεία της Κραβαρίτικης Φύσης και έτσι ακόμη και την μέρα των Χριστουγέννων αποφάσισα να την εκμεταλλευθώ... για ολιγόωρη πεζοπορεία. Δεν θα αποκαλύψω το μονοπάτι που ακολούθησα, γιατί δυστυχώς η Λαθροθηρία "καλά κρατεί" στην Ορεινή Ναυπακτία... Πάντως όχι πολύ μακριά από τον δημόσιο δρόμο και ενώ πεζοπορούσα μέσα στο ελατόδασος, θέλησα να βγάλω μια φωτογραφία! Άφησα λοιπόν το μονοπάτι και ανέβηκα μόνο λίγα μέτρα πιο πάνω, μέσα στο πυκνό δάσος, όταν άξαφνα άκουσα υπόκοφο ποδοβολητό... Γύρισα το βλέμα μου προς το μονοπάτι και ...παγώνω! Ένας Λύκος έτρεχε αντίθετα στην κατεύθυνση που λίγο πριν ακολουθούσα εγώ! Αν λίγα δευτερόλεπτα πριν, δεν είχα αφήσει το μονοπάτι, θα είχαμε συγκρουστεί! Ήταν η πρώτη φορά που έβλεπα απο κοντά Λύκο , και πέρα από τον θαυμασμό που ένιωσα για την ρώμη του, δεν ντρέπομαι να πώ ότι με κυριεύσε και ο αρχέγονος φόβος του ανθρώπου απέναντι του κορυφαίου θηρευτή των ελληνικών δασών... Και μέσα στην ένταση των στιγμών αντί να πιάσω την φωτογραφική μηχανή και να τον αποθανατίσω , άρχισα να ψάχνω για κάποιο χονδρό κλαδί ώστε να το χρησιμοποιήσω για προστασία απέναντί του (!!!)... Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα και χωρίς να αλλάξει ρυθμό στο τρέξιμό του, το μεγαλοπρεπές ζώο χάθηκε στο δάσος! Και εγώ ακόμη πάλευα να σπάσω ένα κλαδί από έναν ξέρακα, ενώ μέσα μου πάλευαν ο φόβος, ο θαυμασμός, η περιέργεια και η συγκίνηση. Δεν πέρασαν λίγα δευτερόλεπτα και ξανακούω το ίδιο ποδοβολητό... Γυρίζω πάλι το βλέμα μου στο μονοπάτι και τώρα βλέπω δύο λύκους να τρέχουν στην ίδια κατεύθυνση με τον προηγούμενο λύκο! Τώρα πλέον τα πόδια μου κόπηκαν... Και τα δύο αυτά ζώα ήταν εξίσου ρωμαλαία όπως το πρώτο! Άρχισα να φωνάζω και να κουνώ σαν ρόπαλο το κλαδί που επιτέλους έσπασα από τον πεσμένο έλατο... Κανένα από τα δύο ζώα δεν έδειξε κάποια αντίδραση - ούτε καν έστρεψαν το βλέμα τους προς το μέρος μου! Απλά συνέχισαν να τρέχουν με σταθερό ρυθμό και με λίγες δρασκελιές χάθηκαν στο πυκνό δάσος, εκεί που είχε χαθεί και ο πρώτος λύκος!...Όταν κατάφερα να ηρεμήσω, κατάλαβα και πόσο ηλίθια φέρθηκα! Πλέον το μόνο που μπόρεσα να κάνω ήταν να φωτογραφήσω τα χνάρια τους στο μονοπάτι! Και όσο περνούσε η ώρα συνειδητοποιούσα την ανεπάντεχη τύχη μου! Το καλύτερο χριστουγεννιάτικο δώρο που μου έγινε ποτέ, μου το έδωσε η Μάνα Φύση! Και εγώ εν μέρει το κατάστρεψα... Θα μπορούσα να έχω καταπληκτικές φωτογραφίες από αυτήν την ... συνάντηση! Και τώρα έχω απλά μια φωτογραφία απο "ντουρό"...
Αλλά και φωτογραφία να είχα και πάλι δεν θα μπορούσα να σας μεταφέρω τα συναισθήματα και την συγκίνηση που μου γέννησε αυτή η συνάντηση! Όταν ο φόβος εξαφανίσθηκε από μέσα μου, τότε η αγαλίαση που ένιωσα ήταν μοναδική! Ένιωσα λες και βρήκα τον πραγματικό εαυτό μου και την χαμένη μου αθωότητα! Μέσα σ' αυτό το δάσος, εκείνες τις μαγικές στιγμές, ένιωσα λες και είχα γίνει ένα με την Μάνα Γη- ένιωθα πλέον ότι είμαι κομμάτι της Φύσης και μέρος του Δάσους! Και ήθελα να γύριζα λίγο τον χρόνο πίσω ώστε να είχα μια δεύτερη ευκαιρία στην συνάντηση μου με τους Λύκους... Όχι για να τους φωτογραφίσω αλλά για να τους δείξω τον σεβασμό μου!
ΥΓ1) Και οι τρείς Λύκοι ήταν σχεδόν ίδιου μεγέθους, σαφώς μεγαλύτεροι από λυκόσκυλα, και με πολύ μεγάλο δρασκελισμό... Είχαν σκούρο, σχεδόν μαύρο χρώμα στην ράχη και ανοιχτό καφέ στην κοιλιά, τον θώρακα και τον λαιμό. Μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση η χαρακτηριστική θωριά τους, με τα μεγάλα και μακριά πόδια και τον χοντρό λαιμό, που σίγουρα τους κάνει να ξεχωρίζουν από τα λυκόσκυλα... Νομίζω ότι ο χαρακτηρισμός «ρωμαλαία» ζώα τους αδικεί!
ΥΓ2) Λίγες ώρες αργότερα από αυτή μου την συνάντηση, έμαθα ότι στην περιοχή επανεμφανίσθηκε και Αρκούδα! Αυτή όμως είναι μια ανεπιβεβαίωτη πληροφορία! Παρόλα αυτά νομίζω, ότι τουλάχιστον η δική μου μαρτυρία επιβεβαιώνει την Υγεία του Οικοσυστήματος στην Ορεινή Ναυπακτία! Και συνηγορεί με τον καλύτερο τρόπο στην Προσπάθεια που γίνεται για να δημιουργηθεί Εθνικό Φυσικό Πάρκο στα Κραβαρίτικα Βουνά.
ΥΓ3) Απευθύνω έκκληση προς όλους τους αρμόδιους φορείς να αναλάβουν τις ευθύνες τους απέναντι στο Φυσικό Περιβάλλον της Ναυπακτίας! Από την υπουργό Περιβάλλοντος κα. Μπιρμπίλη μέχρι και τον δήμαρχο Πλατάνου Ναυπακτίας κ.Δρόσο, από τις πολυπληθείς και πανελλαδικής εμβέλειας Περιβαλλοντικές Οργανώσεις όπως η «Καλλιστώ», μέχρι και τον τελευταίο υπάλληλο του Δασαρχείου Ναυπάκτου: Ας λάβουν όλα τα απαραίτητα προληπτικά μέτρα ώστε οι λύκοι της Ορεινής Ναυπακτίας να συνεχίσουν να επιβιώνουν, και το Περιβάλλον των Κραβαρίτικων Βουνών να παρεμείνει Παρθένο όπως είναι! Το οφείλουν στις επόμμενες γενιές! Το χρωστάμε όλοι μας στα παιδιά μας! Και ευελπιστώ ότι με την ευαισθητοποίηση και την δράση όλων μας, θα υπάρξουν και άλλοι άνθρωποι που θα ζήσουν αυτή την μοναδική εμπειρία που χάρισε σε εμένα η Κραβαρίτικη Φύση!