Το Focus ενοχλεί. Ο κ. Τσουκάτος δεν ενοχλεί;
Γράμμα από το Ληξούρι: Αναγνώστης Λασκαράτος
Κύριε Ροΐδη,
Σας είναι γνωστή η ρήση του Εμμανουήλ Ροϊδη: «Έκαστος τόπος έχει την πληγή του, η Αγγλία την ομίχλη, η Αίγυπτος τας οφθαλμίας, η Βλαχία τας ακρίδας και η Ελλάς τον πατριωτισμόν». Εξέχων πατριώτης ανεδείχθη προσφάτως ο κ.Πετσάλνικος, Πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων, που ύψωσε το ανάστημά του στην υποτιθέμενη πρόκληση του περιοδικού Focus το οποίο κατατρόπωσε ως νέος Μεγαλέξανδρος στα τηλεοπτικά μας Γαυγάμηλα..
Το επώνυμό του ανδρός, αναδεικνύει την πολυπολιτισμικότητα του ελληνικού τμήματος του μακεδονικού χώρου, αυτού που πριν ομογενοποιηθεί βίαια με μετακινήσεις και σφαγές πληθυσμών εκατέρωθεν ονομαζόταν ειρωνικά «Μακεδονική σαλάτα». Το όνομά του θα έκανε τον Έλληνα ρήτορα Δημοσθένη να βγει από τα ρούχα του. Το χωριό του το Μαυροχώρι, μετονομάστηκε το 1928 επί το ελληνικότερο, όπως συνέβη με εκατοντάδες χωριά της Μακεδονίας, από Μαύροβο.
Με το ίδιο όνομα που σημαίνει Μαύρος Αγρός υπάρχει χωριό στη Σλαβομακεδονία.
Ο κ. Πετσάλνικος είναι παντρεμένος με Γερμανίδα.
....Υπήρξε ο ίδιος μετανάστης στη Γερμανία λόγω σπουδών. Χρημάτισε Πρόεδρος του Συνδέσμου Αλλοδαπών Φοιτητών και Επιστημόνων Κοινότητας Βόννης. Είναι λοιπόν κοσμοπολίτης και όχι κάποιος επαρχιακός δικηγορίσκος που του αξίζει να κολακεύει τους απλοϊκούς χωρικούς που τον ψηφίζουν.
Ασφαλώς μετανάστευσε νόμιμα και προσωρινά. Η Γερμανία είναι μια πολιτισμένη χώρα και έχει σοβαρές διαδικασίες υποδοχής και νομιμοποίησης ξένων εργατών (Ελλήνων, Τούρκων κλπ) και φοιτητών. Ο κ.Πετσάλνικος δεν χρειάστηκε να κρύβεται από το «Αλλοδαπών», όπως δεν κρυβότν και ο αρχηγός του στη Σουηδία ή στις ΗΠΑ. Σπούδασε εκεί με αξιοπρέπεια. Ούτε στιγμή δεν θα διανοήθηκε τότε να μετρήσει πόσα Νόμπελ είχε πάρει η Γερμανία ή να αποφύγει να σπουδάσει στη χώρα που γέννησε τον Χίτλερ και που δεν μας αποζημίωσε όπως έπρεπε για όσα υποστήκαμε την Κατοχή από τους Γερμανούς και Έλληνες Ναζίδες. Δεν μπορεί, αντιλαμβανόταν πως βρισκόταν σε μια χώρα πολύ πιο πολιτισμένη από την πατρίδα του στην οποία χρωστά μεγάλο μέρος της μόρφωσής του. Χιλιάδες συμπατριώτες μας ζουν εκεί έχοντας εξασφαλίσει και ατομικά και πολιτικά δικαιώματα.
Πολλοί έχουν ασχοληθεί με το θέμα της ελληνικότητας. Συνήθως από λάθος οπτική. Ένας έγκριτος δικηγόρος ο οποίος έχει σχολιάσει μερικές φορές στο μπλογκ του κ. Ροϊδη, μάλλον επιθετικά και υποψιάζομαι από δεξιά, διατυπώνει στο μπλογκ του ένα ερώτημα: «Πόσο απέχει ο Φίλιππος Πετσάλνικος από το Μαυροχώρι της Καστοριάς από τον Φίλιπ Πέτσαλνικ από το Μαύροβο της Κοστούρ;». Ομολογώ πως δεν αντιλαμβάνομαι τι θέλει να πει. Ο ίδιος διευκρινίζει μιλώντας και για άλλους 16 συμπολίτες μας στους οποίους επίσης αναφέρεται το εξής: «Δεν θέλω σε καμία περίπτωση να υπονοήσω είτε ότι οι ανωτέρω είναι Έλληνες είτε ότι δεν είναι. Αυτό είναι δικό τους θέμα και βρίσκω ούτως ή άλλως εξαιρετικά άκομψη μια τέτοια ερώτηση. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι όλοι τους διασταυρώθηκαν, ποιος λίγο, ποιος πολύ, με την ελληνική εθνική ταυτότητα, την συγκαθόρισαν και συγκαθορίστηκαν από αυτήν, μας έκαναν να σκεφτούμε πόσο ωραίοι σαν Έλληνες είμαστε. Ή δεν είμαστε».
Εξακολουθώ να μην καταλαβαίνω. Ξεκαθαρίζω όμως τη θέση μου. Κατά τη δική μου άποψη Έλληνας είναι όποιος θέλει να είναι Έλληνας, όποιος έχει διαμορφωμένη ελληνική συνείδηση και ακόμη καλύτερα αν έχει πάρει και κάποια ελληνική παιδεία. Άνθρωποι με Αμερικανίδα μητέρα και Πολωνή γιαγιά (Γ. Παπανδρέου), τουρκικά επώνυμα (Καρατζαφέρης, Καραμανλής), αρβανίτικα επώνυμα (αρχιεπίσκοπος Γιάννης Λιάπης, υπουργός Μιχάλης Λιάπης) κλπ είναι 100% Έλληνες για τον πολύ απλό λόγο πως έχουν ελληνική συνείδηση. Αυτό είναι που καθορίζει την ελληνικότητα όλων μας. Δεν είναι βέβαια ούτε η γλώσσα, γι’αυτό οι πατριώτες μας αποκαλούν τους ορθόδοξους Τούρκους, Άραβες, Σλάβους (της Νότιας Μακεδονίας), τουρκόφωνους, αραβόφωνους, σλαβόφωνους, εννοώντας πως στις φλέβες τους ρέει το αίμα του Μεγαλέξαντρου ή του Λεωνίδα. Πολύ περισσότερο κριτήριο ελληνικότητας δεν είναι η πολυεθνική Ορθοδοξία. Ας πούμε η λεγόμενη ελληνική Εκκλησία αναγνωρίζει ως πατριάρχη μετά την Άλωση τον διορισμένο από τον Σουλτάνο προδότη Γεννάδιο, που συνήργησε στην πτώση και που δήλωνε: «Έλλην ων την φωνήν, ουκ αν ποτέ φαίην Ελλην ειμί, διά το μη φρονείν ως εφρόνουν ποτέ οι Ελληνες!». Θα μπορούσε να θεωρεί πατριάρχη τον Έλληνα καρδινάλιο Ισίδωρο, που είχε διορίσει ο αρχηγός της Χριστιανοσύνης ο πάπας. Τον πελοποννήσιο Ισίδωρο αναγνώριζε ως πατριάρχη ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος Δραγάτσης (Σέρβος από μητέρα) και ο Ισίδωρος πολέμησε για την Πόλη. Άλλο παράδειγμα είναι ο Βλάχος αντισημίτης άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, διάσημο μέντιουμ, φίλος του Αλή πασά και κήρυκας της εθελοδουλείας στους Οθωμανούς που θεία χάριτι μας έσωσαν από τον «δικέρατο πάπα», που μισούσε την ελληνικότητα κι ας μιλούσε ελληνικά, τα οποία μάλιστα διέδιδε, όχι βέβαια με σωστό συντακτικό και γραμματική, για να ενισχύσει τη δύναμη του ελληνόφωνου πατριαρχείου στους υπόλοιπους Βαλκάνιους Ορθόδοξους, που παρ’όλα αυτά κάποια στιγμή θελήσανε μοιραία να αποκτήσουν ομοεθνείς τους επισκόπους: «Έμαθα πως με τη χάρη του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και Θεού δεν είσθενε Έλληνες, δεν είσθενε ασεβείς αιρετικοί, άθεοι, αλλ’ είσθενε βαπτισμένοι εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος και είσθενε τέκνα και θυγατέρες του Χριστού μας.» (Βιογραφία Μενούνου). Η ναζίστρια Γερμανίδα Φρειδερίκη επίσης, μπορεί να ήταν βασίλισσα της Ελλάδας και να πολυχρονιζόταν αν και Βουδίστρια στις εκκλησίες της και να την έγλειφαν όλοι οι εθνικόφρονες στρατιωτικοί και πολιτικοί, αλλά ελληνική συνείδηση δεν απόκτησε ποτέ.
Γράμμα από το Ληξούρι: Αναγνώστης Λασκαράτος
Κύριε Ροΐδη,
Σας είναι γνωστή η ρήση του Εμμανουήλ Ροϊδη: «Έκαστος τόπος έχει την πληγή του, η Αγγλία την ομίχλη, η Αίγυπτος τας οφθαλμίας, η Βλαχία τας ακρίδας και η Ελλάς τον πατριωτισμόν». Εξέχων πατριώτης ανεδείχθη προσφάτως ο κ.Πετσάλνικος, Πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων, που ύψωσε το ανάστημά του στην υποτιθέμενη πρόκληση του περιοδικού Focus το οποίο κατατρόπωσε ως νέος Μεγαλέξανδρος στα τηλεοπτικά μας Γαυγάμηλα..
Το επώνυμό του ανδρός, αναδεικνύει την πολυπολιτισμικότητα του ελληνικού τμήματος του μακεδονικού χώρου, αυτού που πριν ομογενοποιηθεί βίαια με μετακινήσεις και σφαγές πληθυσμών εκατέρωθεν ονομαζόταν ειρωνικά «Μακεδονική σαλάτα». Το όνομά του θα έκανε τον Έλληνα ρήτορα Δημοσθένη να βγει από τα ρούχα του. Το χωριό του το Μαυροχώρι, μετονομάστηκε το 1928 επί το ελληνικότερο, όπως συνέβη με εκατοντάδες χωριά της Μακεδονίας, από Μαύροβο.
Με το ίδιο όνομα που σημαίνει Μαύρος Αγρός υπάρχει χωριό στη Σλαβομακεδονία.
Ο κ. Πετσάλνικος είναι παντρεμένος με Γερμανίδα.
....Υπήρξε ο ίδιος μετανάστης στη Γερμανία λόγω σπουδών. Χρημάτισε Πρόεδρος του Συνδέσμου Αλλοδαπών Φοιτητών και Επιστημόνων Κοινότητας Βόννης. Είναι λοιπόν κοσμοπολίτης και όχι κάποιος επαρχιακός δικηγορίσκος που του αξίζει να κολακεύει τους απλοϊκούς χωρικούς που τον ψηφίζουν.
Ασφαλώς μετανάστευσε νόμιμα και προσωρινά. Η Γερμανία είναι μια πολιτισμένη χώρα και έχει σοβαρές διαδικασίες υποδοχής και νομιμοποίησης ξένων εργατών (Ελλήνων, Τούρκων κλπ) και φοιτητών. Ο κ.Πετσάλνικος δεν χρειάστηκε να κρύβεται από το «Αλλοδαπών», όπως δεν κρυβότν και ο αρχηγός του στη Σουηδία ή στις ΗΠΑ. Σπούδασε εκεί με αξιοπρέπεια. Ούτε στιγμή δεν θα διανοήθηκε τότε να μετρήσει πόσα Νόμπελ είχε πάρει η Γερμανία ή να αποφύγει να σπουδάσει στη χώρα που γέννησε τον Χίτλερ και που δεν μας αποζημίωσε όπως έπρεπε για όσα υποστήκαμε την Κατοχή από τους Γερμανούς και Έλληνες Ναζίδες. Δεν μπορεί, αντιλαμβανόταν πως βρισκόταν σε μια χώρα πολύ πιο πολιτισμένη από την πατρίδα του στην οποία χρωστά μεγάλο μέρος της μόρφωσής του. Χιλιάδες συμπατριώτες μας ζουν εκεί έχοντας εξασφαλίσει και ατομικά και πολιτικά δικαιώματα.
Πολλοί έχουν ασχοληθεί με το θέμα της ελληνικότητας. Συνήθως από λάθος οπτική. Ένας έγκριτος δικηγόρος ο οποίος έχει σχολιάσει μερικές φορές στο μπλογκ του κ. Ροϊδη, μάλλον επιθετικά και υποψιάζομαι από δεξιά, διατυπώνει στο μπλογκ του ένα ερώτημα: «Πόσο απέχει ο Φίλιππος Πετσάλνικος από το Μαυροχώρι της Καστοριάς από τον Φίλιπ Πέτσαλνικ από το Μαύροβο της Κοστούρ;». Ομολογώ πως δεν αντιλαμβάνομαι τι θέλει να πει. Ο ίδιος διευκρινίζει μιλώντας και για άλλους 16 συμπολίτες μας στους οποίους επίσης αναφέρεται το εξής: «Δεν θέλω σε καμία περίπτωση να υπονοήσω είτε ότι οι ανωτέρω είναι Έλληνες είτε ότι δεν είναι. Αυτό είναι δικό τους θέμα και βρίσκω ούτως ή άλλως εξαιρετικά άκομψη μια τέτοια ερώτηση. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι όλοι τους διασταυρώθηκαν, ποιος λίγο, ποιος πολύ, με την ελληνική εθνική ταυτότητα, την συγκαθόρισαν και συγκαθορίστηκαν από αυτήν, μας έκαναν να σκεφτούμε πόσο ωραίοι σαν Έλληνες είμαστε. Ή δεν είμαστε».
Εξακολουθώ να μην καταλαβαίνω. Ξεκαθαρίζω όμως τη θέση μου. Κατά τη δική μου άποψη Έλληνας είναι όποιος θέλει να είναι Έλληνας, όποιος έχει διαμορφωμένη ελληνική συνείδηση και ακόμη καλύτερα αν έχει πάρει και κάποια ελληνική παιδεία. Άνθρωποι με Αμερικανίδα μητέρα και Πολωνή γιαγιά (Γ. Παπανδρέου), τουρκικά επώνυμα (Καρατζαφέρης, Καραμανλής), αρβανίτικα επώνυμα (αρχιεπίσκοπος Γιάννης Λιάπης, υπουργός Μιχάλης Λιάπης) κλπ είναι 100% Έλληνες για τον πολύ απλό λόγο πως έχουν ελληνική συνείδηση. Αυτό είναι που καθορίζει την ελληνικότητα όλων μας. Δεν είναι βέβαια ούτε η γλώσσα, γι’αυτό οι πατριώτες μας αποκαλούν τους ορθόδοξους Τούρκους, Άραβες, Σλάβους (της Νότιας Μακεδονίας), τουρκόφωνους, αραβόφωνους, σλαβόφωνους, εννοώντας πως στις φλέβες τους ρέει το αίμα του Μεγαλέξαντρου ή του Λεωνίδα. Πολύ περισσότερο κριτήριο ελληνικότητας δεν είναι η πολυεθνική Ορθοδοξία. Ας πούμε η λεγόμενη ελληνική Εκκλησία αναγνωρίζει ως πατριάρχη μετά την Άλωση τον διορισμένο από τον Σουλτάνο προδότη Γεννάδιο, που συνήργησε στην πτώση και που δήλωνε: «Έλλην ων την φωνήν, ουκ αν ποτέ φαίην Ελλην ειμί, διά το μη φρονείν ως εφρόνουν ποτέ οι Ελληνες!». Θα μπορούσε να θεωρεί πατριάρχη τον Έλληνα καρδινάλιο Ισίδωρο, που είχε διορίσει ο αρχηγός της Χριστιανοσύνης ο πάπας. Τον πελοποννήσιο Ισίδωρο αναγνώριζε ως πατριάρχη ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος Δραγάτσης (Σέρβος από μητέρα) και ο Ισίδωρος πολέμησε για την Πόλη. Άλλο παράδειγμα είναι ο Βλάχος αντισημίτης άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, διάσημο μέντιουμ, φίλος του Αλή πασά και κήρυκας της εθελοδουλείας στους Οθωμανούς που θεία χάριτι μας έσωσαν από τον «δικέρατο πάπα», που μισούσε την ελληνικότητα κι ας μιλούσε ελληνικά, τα οποία μάλιστα διέδιδε, όχι βέβαια με σωστό συντακτικό και γραμματική, για να ενισχύσει τη δύναμη του ελληνόφωνου πατριαρχείου στους υπόλοιπους Βαλκάνιους Ορθόδοξους, που παρ’όλα αυτά κάποια στιγμή θελήσανε μοιραία να αποκτήσουν ομοεθνείς τους επισκόπους: «Έμαθα πως με τη χάρη του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και Θεού δεν είσθενε Έλληνες, δεν είσθενε ασεβείς αιρετικοί, άθεοι, αλλ’ είσθενε βαπτισμένοι εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος και είσθενε τέκνα και θυγατέρες του Χριστού μας.» (Βιογραφία Μενούνου). Η ναζίστρια Γερμανίδα Φρειδερίκη επίσης, μπορεί να ήταν βασίλισσα της Ελλάδας και να πολυχρονιζόταν αν και Βουδίστρια στις εκκλησίες της και να την έγλειφαν όλοι οι εθνικόφρονες στρατιωτικοί και πολιτικοί, αλλά ελληνική συνείδηση δεν απόκτησε ποτέ.
Για την συνέχεια και το πλήρες άρθρο εδώ: http://roides.wordpress.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου