Πάμε κι εμείς στην αυλή του φθινοπώρου
πίσω απ' τα πετρωμένα στάχυα του καλοκαιριού
πάμε κι εμείς στα παιδιά που κοιμήθηκαν
κάτω απ' τα ματωμένα νύχια του περιστεριού
πάμε να δεις στην αυλή που μεγάλωσαν
[ Δυο παιδιά ερωτευμένα
δυο παιδιά του χαμού ]2
Ορέστη απ' το Βόλο
Μαρία απ' τη Σπάρτη
γυρεύω το γιο μου
Μαρία απ' τη Σπάρτη
Ορέστη απ' το Βόλο
την κόρη μου θέλω
[ Δυο παιδιά ερωτευμένα
δυο παιδιά του Χαμού ]2
Ορέστη απ' το Βόλο
Μαρία απ' τη Σπάρτη
γυρεύω το γιο μου
Μαρία απ' τη Σπάρτη
Ορέστη απ' το Βόλο
την κόρη μου θέλω
3 σχόλια:
Να είσαι καλά με μετ έφερες νοερά πίσω πάρα πολλά χρόνια! Χρόνια όμορφα,γλυκά με νόημα και ανθρωπιά με λόγο και με μπέσα!Σήμερα όλα αυτά είναι υπό εξαφάνιση,ή σε ανεπάρκεια.....
Μήπως είμαι πολύ ρομαντικός;ή μήπως είμαι πολύ λάθος;....
Σ'ευχαριστώ αδερφέ!!!
Την καλημέρα μου Χριστόδουλε Ζησάκη!
Μου επιτρέπεις τον ενικό?
Ευτυχώς που είσαι ρομαντικός...ευτυχώς που υπάρχουν ακόμα οι ρομαντικοί και μπορούμε να ελπίζουμε.
Κια φυσικά δεν είσαι λάθος...την αλήθεια λες, απλά πονάει και αυτούς που την λένε, αλλά περισσότερο τους δέκτες.
Εγώ σε ευχαριστώ για την τιμή που μου κάνεις.
Να είσαι πάντα καλά.
ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΣΟΥ ΕΥΧΟΜΑΙ.......
ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΤΙΜΗ Η ΜΕΤΑΞΥ ΜΑΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΩΣ ΚΑΙ Ο ΕΝΙΚΟΣ ΤΗΣ ΒΑΘΜΟΣ!
Δημοσίευση σχολίου