Η χρεοκοπία μιας χώρας δεν αντανακλά μόνο και δεν περιορίζεται στο οικονομικό επίπεδο. Διαχέεται στο κοινωνικό και πολιτικό. Θα πρέπει λοιπόν να παρατηρήσουμε με ιδιαίτερη προσοχή και επιμέλεια τις τρέχουσες εξελίξεις αν πραγματικά θέλουμε να κατανοήσουμε τι (μας) συμβαίνει, τι (οι αγορές) μας επιφυλάσσουν και τι περιθώρια αντίστασης έχουμε.
Αυτό που γίνεται αντιληπτό χωρίς προσπάθεια είναι η χρεοκοπία. Αρκεί η εικόνα του πρωθυπουργού της χώρας και οι δηλώσεις του μετά τις συναντήσεις του με τους ισχυρούς (Μέρκελ, Σαρκοζί, Ομπάμα) για να κατανοήσει κανείς τη θέση μας: Ψάχνουμε απεγνωσμένα για δανεικά για να ξεπληρώσουμε παλαιότερα χρέη… Οποιος δεν είναι αφελής αντιλαμβάνεται ότι η προσπάθεια εξεύρεσης νέων (και με «νορμάλ» επιτόκιο) δανείων, συνοδεύεται και από ένα παζάρι που γίνεται κάτω από το τραπέζι των επίσημων συζητήσεων και συνομιλιών: Πότε στην παγκόσμια πολιτική- διπλωματική ιστορία δεν «έσωσε» κανείς, κανέναν, χωρίς αντάλλαγμα…
Δε χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια για να δει κανείς το αντάλλαγμα που ζητούν οι επίδοξοι σωτήρες μας. Σαν κοινοί τοκογλύφοι ζητούν ενέχυρα. Για την ακρίβεια ζητούν ό,τι έχει απομείνει από τον πλούτο της χώρας και τις υποδομές της: Λιμάνια, δρόμοι, αεροδρόμια, σιδηρόδρομοι, ενέργεια, τηλεπικοινωνίες, βρίσκονται ήδη στο πιάτο των δανειστών μας. Ζητούν επίσης να διασφαλίσουν την υποταγή της ελληνικής κοινωνίας....Εξ ου και η επιμονή τους σε πολιτικές, που σπείρουν φόβο και υποταγή και ανασφάλεια, μέσω άγριας λιτότητας και υπονόμευσης εργασιακών και ασφαλιστικών κατακτήσεων. Όλα αυτά οι πιστωτές μας τα έχουν εξασφαλίσει από την κυβέρνησή μας. Το μόνο ζήτημα που βρίσκεται αυτή τη στιγμή προς διαπραγμάτευση είναι ο τρόπος με τον οποίο οι πιστωτές θα μοιράσουν μεταξύ τους τα ελληνικά ιμάτια. Ο τρόπος και τα μερίδια της διανομής έχουν μεγάλη σημασία καθώς θα καθορίσουν τη σφαίρα επιρροής στην οποία θα τοποθετηθεί η χώρα. Θα εδραιωθεί η ευρωπαϊκή (γερμανική) ηγεμονία; Θα επιστρέψει δριμύτερη η αμερικανική ισχύς;
Οι όροι που διεξάγεται το παζάρι για τη «διάσωση» της χώρας, περιγράφουν, μαζί με την οικονομική και την πολιτική της χρεοκοπία. Για την ακρίβεια περιγράφουν την χρεοκοπία του υφιστάμενου μεταπολιτευτικού πολιτικού προσωπικού. Καθώς οι πολιτικές επιλογές κρίνονται από τα αποτελέσματά τους, θα γίνει σύντομα σαφές ότι η χώρα χρεοκόπησε εξ αιτίας αυτών που την κυβέρνησαν και των «στρατηγικών» που ακολούθησαν. Δεν είναι μακριά ο χρόνος κατά τον οποίο όλοι αυτοί που κυριάρχησαν στο πολιτικό στερέωμα της χώρας θα περάσουν στο περιθώριο.
Τι θα εμφανιστεί ικανό να καλύψει το κενό πολιτικής αξιοπιστίας και οράματος που αντιμετωπίζει η χώρα, εξαρτάται από το βαθμό της διάβρωσης της ελληνικής κοινωνίας. Πρόκειται για μια κοινωνία οικονομικά, ηθικά (πολιτικά) και πολιτισμικά χρεοκοπημένη; Διατηρεί ιστορικά αποθέματα προκειμένου να ανεφοδιάσει τις δυνάμεις της και να ορθοποδήσει; Είναι σε θέση να αναδείξει ηγεσίες ανάλογες των περιστάσεων και των απαιτήσεών της για ουσιαστική κοινωνική δικαιοσύνη και δημοκρατία;
…καθώς η ιστορία πάντοτε γράφεται από τους νικητές, οι απαντήσεις στα παραπάνω ερωτήματα θα εξαρτηθούν από το αποτέλεσμα της μάχης που ήδη έχει ξεκινήσει (και) εντός της χώρας, έστω κι αν πολλοί δεν το έχουν ακόμη καταλάβει.
http://skakistis.wordpress.com/
Αυτό που γίνεται αντιληπτό χωρίς προσπάθεια είναι η χρεοκοπία. Αρκεί η εικόνα του πρωθυπουργού της χώρας και οι δηλώσεις του μετά τις συναντήσεις του με τους ισχυρούς (Μέρκελ, Σαρκοζί, Ομπάμα) για να κατανοήσει κανείς τη θέση μας: Ψάχνουμε απεγνωσμένα για δανεικά για να ξεπληρώσουμε παλαιότερα χρέη… Οποιος δεν είναι αφελής αντιλαμβάνεται ότι η προσπάθεια εξεύρεσης νέων (και με «νορμάλ» επιτόκιο) δανείων, συνοδεύεται και από ένα παζάρι που γίνεται κάτω από το τραπέζι των επίσημων συζητήσεων και συνομιλιών: Πότε στην παγκόσμια πολιτική- διπλωματική ιστορία δεν «έσωσε» κανείς, κανέναν, χωρίς αντάλλαγμα…
Δε χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια για να δει κανείς το αντάλλαγμα που ζητούν οι επίδοξοι σωτήρες μας. Σαν κοινοί τοκογλύφοι ζητούν ενέχυρα. Για την ακρίβεια ζητούν ό,τι έχει απομείνει από τον πλούτο της χώρας και τις υποδομές της: Λιμάνια, δρόμοι, αεροδρόμια, σιδηρόδρομοι, ενέργεια, τηλεπικοινωνίες, βρίσκονται ήδη στο πιάτο των δανειστών μας. Ζητούν επίσης να διασφαλίσουν την υποταγή της ελληνικής κοινωνίας....Εξ ου και η επιμονή τους σε πολιτικές, που σπείρουν φόβο και υποταγή και ανασφάλεια, μέσω άγριας λιτότητας και υπονόμευσης εργασιακών και ασφαλιστικών κατακτήσεων. Όλα αυτά οι πιστωτές μας τα έχουν εξασφαλίσει από την κυβέρνησή μας. Το μόνο ζήτημα που βρίσκεται αυτή τη στιγμή προς διαπραγμάτευση είναι ο τρόπος με τον οποίο οι πιστωτές θα μοιράσουν μεταξύ τους τα ελληνικά ιμάτια. Ο τρόπος και τα μερίδια της διανομής έχουν μεγάλη σημασία καθώς θα καθορίσουν τη σφαίρα επιρροής στην οποία θα τοποθετηθεί η χώρα. Θα εδραιωθεί η ευρωπαϊκή (γερμανική) ηγεμονία; Θα επιστρέψει δριμύτερη η αμερικανική ισχύς;
Οι όροι που διεξάγεται το παζάρι για τη «διάσωση» της χώρας, περιγράφουν, μαζί με την οικονομική και την πολιτική της χρεοκοπία. Για την ακρίβεια περιγράφουν την χρεοκοπία του υφιστάμενου μεταπολιτευτικού πολιτικού προσωπικού. Καθώς οι πολιτικές επιλογές κρίνονται από τα αποτελέσματά τους, θα γίνει σύντομα σαφές ότι η χώρα χρεοκόπησε εξ αιτίας αυτών που την κυβέρνησαν και των «στρατηγικών» που ακολούθησαν. Δεν είναι μακριά ο χρόνος κατά τον οποίο όλοι αυτοί που κυριάρχησαν στο πολιτικό στερέωμα της χώρας θα περάσουν στο περιθώριο.
Τι θα εμφανιστεί ικανό να καλύψει το κενό πολιτικής αξιοπιστίας και οράματος που αντιμετωπίζει η χώρα, εξαρτάται από το βαθμό της διάβρωσης της ελληνικής κοινωνίας. Πρόκειται για μια κοινωνία οικονομικά, ηθικά (πολιτικά) και πολιτισμικά χρεοκοπημένη; Διατηρεί ιστορικά αποθέματα προκειμένου να ανεφοδιάσει τις δυνάμεις της και να ορθοποδήσει; Είναι σε θέση να αναδείξει ηγεσίες ανάλογες των περιστάσεων και των απαιτήσεών της για ουσιαστική κοινωνική δικαιοσύνη και δημοκρατία;
…καθώς η ιστορία πάντοτε γράφεται από τους νικητές, οι απαντήσεις στα παραπάνω ερωτήματα θα εξαρτηθούν από το αποτέλεσμα της μάχης που ήδη έχει ξεκινήσει (και) εντός της χώρας, έστω κι αν πολλοί δεν το έχουν ακόμη καταλάβει.
http://skakistis.wordpress.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου