Σάββατο 6 Μαρτίου 2010

Σήμερα θα πιώ για την ΕΛΛΑΔΑ μας!

Δεν πουλάμε ρε!
Γαλάζια νερά περιβάλουν ειρηνικά το Νησί, λεπτεπίλεπτος δαντελωτός μανδύας τα μικρά, λευκά του κύματα.
Όλα τα μπουμπούκια ανθίσανε, και είναι ακόμα αρχές του Μάρτη.
Και οι οι μυρωδιές, αχ αυτές οι μυρωδιές της καταπράσινης Γης!

Και να που κάποιοι μας ζητάνε την Ακρόπολη, για να μας δώσουν λέει παράδες (για να τους ξαναφάνε οι πλούσιοι), την Κέρκυρα, πέντε-έξι ακόμα ιστορικά νησιά, και για bonus, τις πέριξ αυτών βραχονησίδες
Μόνο την Κρήτη δεν τη ζητά κανείς. (Επωλήθη γράφουν τα χαρτιά).
Κι ο Παπανδρέου αντί να τους αρχίσει στα γαμοσταυρίδια, μέσα εκεί στην έδρα τους, κρατάει ήπιους τόνους. (Κάτι πρέπει να κρατάει και αυτός).

Η Αφροδίτη της Μύλου, με σήμα το κωλοδάχτυλο. Και το Ελληνικό Δημόσιο αντί να τους ξεσκίσει, αντι να απαιτήσει από το FOCUS καμιά κατοστή εκατομμύρια ευρώ αποζημίωση (όχι για να τα πάρει, που να τα βρουν τα λιγούρια, απλά για να πάθουνε την πλάκα τους και να τους φύγει η μαγκιά), κάνει την πάπια (το εθνικό μας πλέον ζωντόβολο)....Φέρτε τις ρακές ρε, και για μεζέ το φόρο πολυτελείας τους. Σήμερα θα πιώ για την ΕΛΛΑΔΑ μας!
Τη δικιά μας Ελλάδα που ποτέ κανένας δεν κατάλαβε. Την Ελλάδα που ποτέ κανένας μας δεν πόνεσε, την Ελλάδα που ποτέ κανένας δεν αγάπησε.

Μονάχα κάτι αλαφροΐσκιωτοι την αγαπούν, αλλά αυτοί βλέπουν νεράϊδες, αερικά και δροσουλίτες.
Και κάτι κορόϊδα από τα αρχαία χρόνια την αγάπησαν, μόνο που πήγαν και σκοτώθηκαν για πάρτι της στις Θερμοπύλες.
Και κάποιοι ακόμα ξεβράκωτοι γραικοί, κάποιοι θρασείς παπούδες μας, που τάβαλαν με τον τούρκο αφέντη, και πλήρωσαν την αγάπη και την αποκοτιά τους στις σούβλες και στα τσιγκέλια του.
Ά και μην ξεχάσω και τους δικούς μας τους ερωτευμένους κουζουλούς, που κυνηγούσαν αλεξιπτωτιστές με τις τσουγκράνες...
http://mycreta.blogspot.com/2010/03/blog-post.html

1 σχόλιο:

Λωτοφάγος είπε...

"Για την Ελλάδα μας που κανείς δεν αγάπησε": τι πικρή αλήθεια!
Μήπως δεν αντέχουμε τον καθρέφτη που μας βάζουν μπροστά μας;
Μήπως, λέω, ξεφύγαμε τελείως;
Μήπως να μαζευτούμε λίγο, να γλείψουμε τις πληγές μας και να στοχαστούμε τι χάσαμε μέσα στην ξέφρενη δανεισμένη ευμάρεια;
Μήπως να κοιτάξουμε τον διπλανό μας ό,τι χρώμα κι αν έχει;
Ίσως τότε αγαπήσουμε ξανά την Ελλάδα... και τον εαυτό μας.

Share |

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...
Related Posts with Thumbnails