Ο ΒΙΑΣΜΟΣ ΤΟΥ ΝΗΠΙΟΒΑΠΤΙΣΜΟΥ!

Ένα θρίλερ, που παίζεται 1.700 χρόνια

στις εκκλησίες της χώρας μας

σε βάρος του ανυποψίαστου ποιμνίου

Απ΄ τη δημιουργία του νεοελληνικού κράτους μέχρι και σήμερα όλοι σχεδόν οι Ρωμιοί συμπολίτες μας πιστεύουν, ότι το τελετουργικό τού ορθόδοξου νηπιοβαπτισμού αποτελεί ένα θέσφατο της παράδοσής τους. Και φυσικά δεν έχουν ποτέ σκεφτεί, ότι η ορθόδοξη βάπτιση είναι μία βίαιη θρησκευτική πράξη παράνομη και καταχρηστική, αφού παραβιάζει τις διατάξεις του Συντάγματος, καταργώντας την ελευθερία επιλογής του ατόμου που μνημονεύεται στο Σύνταγμα, με αποτέλεσμα τον βίαιο προσηλυτισμό ενός άβουλου πλάσματος. Ας δούμε όμως τι πραγματικά συμβαίνει...

Ζούμε σε μία χώρα βαθιά θρησκευόμενη. Η καθημερινότητα και όλη η ζωή των συμπολιτών μας στροβιλίζεται γύρω απ΄ τη θρησκεία, χωρίς όμως να το έχει σχεδόν κανείς συνειδητοποιήσει. Οι γιορτές μας, οι ονομαστικές (είμαστε απ΄ τις μοναδικές χώρες στην Ευρώπη, που εορτάζει έκαστος την ονομαστική εορτή του αγίου του) και οι εθνικές έχουν όλες σχεδόν ταυτιστεί με θρησκευτικά γεγονότα· παρομοίως και οι αργίες (Πάσχα, Χριστούγεννα, Φώτα, Καθαρά Δευτέρα, της Παναγίας, αλλά και κάθε μέρα του χρόνου γιορτάζει τουλάχιστον κάποιος άγιος ή αγία κ.ά.). Τα θρησκευτικά ταμπού επηρεάζουν την διατροφή (νηστείες, μαγειρίτσα, αρνιά, αυγά, τσουρέκια, νηστήσιμα κ.ά.), το καθώς πρέπει ντύσιμο (το γυμνό σώμα είναι ντροπή), ο τρόπος που ερωτευόμαστε και κάνουμε έρωτα (το σεξ είναι κακό και διαβολικό), όλα είναι βαθιά επηρεασμένα απ’ την θρησκεία.

Φράσεις όπως «δόξα τω θεώ», «πρώτα ο θεός», «Χριστός κι απόστολος», «έχει ο θεός», «θεός φυλάξει» και άλλες παρόμοιες, ακούγονται καθημερινά κι ανά πάσα στιγμή απ΄ τους Ρωμιούς συμπολίτες μας. Σε κάθε δύσκολη ή ευτυχισμένη στιγμή ο θεός είναι παρών «θεέ μου…», «Παναγία μου».... Ο φόβος του θανάτου και οι λοιποί μεταφυσικοί φόβοι και δεισιδαιμονίες, που συνδέονται με θεούς, διαβόλους, αγγέλους, αγίους, δαίμονες, κολάσεις, παραδείσους και λοιπά μεταφυσικά όντα και καταστάσεις, αρρωσταίνουν βαριά τις ψυχές των θρησκευόμενων συμπολιτών μας. Θρησκευτικές εικόνες (σε σχολεία, δικαστήρια, αστυνομίες, φυλακές, μαγαζιά, οίκους ανοχής, σπίτια και όπου αλλού μπορεί κανείς να φανταστεί) καντηλάκια, σταυρουδάκια, κομποσχοίνια, κομπολόγια και άλλα θρησκευτικά αξεσουάρ κοσμούν τα χριστιανικά σπίτια, τ΄ αυτοκίνητα αλλά και τους ίδιους τους πιστούς. Εξομολογήσεις, τάματα, αγιασμοί, φιλιά σε παντός είδους είδωλα (εικόνες, σταυρούς, ιερά βιβλία, χέρια παπάδων, κόκαλα, θεϊκές ζώνες, δάπεδα, μάρμαρα, ξύλα, τούβλα κ.ά.), παντός είδους θαύματα, περιφορές εικόνων και λειψάνων, προσευχές, ονειρώξεις, θεϊκά οράματα, παραισθήσεις, πνευματικοί και άλλα παρατράγουδα συμπληρώνουν το πακέτο της θρησκευτικής δεισιδαιμονίας αυτής της χώρας.

Αλλά και οι μεγάλες, όπως λέμε στιγμές της ζωής των συμπολιτών μας, όπως η ονοματοδοσία, ο αρραβώνας, ο γάμος κι ο θάνατος (αλλά και μετά θάνατον), είναι πάλι βαθιά συνδεδεμένες με την θρησκεία. Συμπέρασμα: είμαστε η τελευταία θεοκρατία της Ευρώπης και η τελευταία χριστιανική θεοκρατία του κόσμου…

Ας εξετάσουμε όμως την περίπτωση της ονοματοδοσίας. Εδώ λοιπόν στην θρησκευόμενη Ρωμιοσύνη το συντριπτικό ποσοστό των συμπολιτών μας πιστεύει, ότι για να δώσει ένα οποιοδήποτε όνομα στο παιδί του, θα πρέπει υποχρεωτικά να το πάει στην εκκλησία και να το βαφτίσει κάποιος παπάς. Επίσης υπάρχει η ψευδαίσθηση, ότι η ονοματοδοσία ενός παιδιού πρέπει να γίνεται υποχρεωτικά και μόνο με το τελετουργικό της χριστιανικής βάπτισης. Όσο για τη δήλωση του ονόματος στο Ληξιαρχείο πιστεύουν, ότι είναι μια δευτερεύουσα διαδικασία. Υπάρχει τέλος κι ένα πολύ μικρό ποσοστό, που γνωρίζει την πραγματική και νόμιμο οδό της ονοματοδοσίας, αλλά κάτω απ΄ την ασφυκτική πίεση του κοινωνικού θρησκευόμενου περίγυρου, αλλά και του «τί θα πει ο κόσμος», εξαναγκάζεται ν΄ ακολουθήσει την θρησκευτική οδό. Τι συμβαίνει όμως πραγματικά;

Η βίαιη επιβολή της χριστιανικής βάπτισης

Ας πάρουμε τα πράγματα απ΄ την αρχή. Οι αρχαίοι λαοί έδιναν τα ονόματα στα παιδιά τους ανάλογα με τις παραδόσεις τους μέσα από κάποια απλή τελετή. Οι αρχαίοι Έλληνες την ονοματοδοσία την έλεγαν «αμφιδρόμια». Η γιορτή ήταν χωρισμένη σε δύο μέρη. Πρώτα γινόταν η τελετή καθαρμού του βρέφους συμβολικά με λίγο νερό. Ακολουθούσε η τελετή της ονοματοδοσίας και τέλος το συμπόσιο.

Η γιορτή της ονοματοδοσίας είχε σκοπό την αναγνώριση του βρέφους απ΄ τον πατέρα ως γνήσιου τέκνου του, το καλωσόρισμά του στην οικογένεια και την αναγνώρισή του απ΄ την Πολιτεία. Κατά την αρχή της γιορτής ο πατέρας ή η μητέρα έπαιρνε το παιδί στα χέρια και το περιέφερε γύρω απ’ την φωτιά, για να το εντάξει στην προγονική εστία. Εκείνη την στιγμή δινόταν και το όνομα, ενώ οι φίλοι και οι συγγενείς έδιδαν τα «γενέθλια δώρα», που είχαν φέρει για το βρέφος. Ακολουθούσε γλέντι και συμπόσιο. Αυτά γίνονταν στην ελληνική επικράτεια μέχρι την εποχή της επιβολής του χριστιανισμού.

Κατά την εποχή του Ιησού Χριστού, η βάπτιση (Μικβά) ήταν ένα εβραϊκό μυστήριο, που γινόταν μόνο μεταξύ των ενηλίκων Εβραίων με σκοπό τον εξαγνισμό, την μετάνοια και την προετοιμασία για τον ερχομό του Μεσσία. Τελούταν σε υπαίθριους χώρους και κυρίως σε ποτάμια και λίμνες. Στο ιερό εβραϊκό βιβλίο της Τορά περιγράφεται αναλυτικά η πράξη αυτή. Την βάπτιση αυτή έλαβε ο Ιησούς Χριστός απ΄ τον δάσκαλό του τον Ιωάννη τον πρόδρομο, καθώς και οι μαθητές του.

Οι ιερείς της νέας θρησκείας του Χριστιανισμού υιοθέτησαν την εβραϊκή αυτή τελετή και την μετέτρεψαν σε βάπτισμα. Οι πρώτες βαπτίσεις γίνονταν σε ενήλικους και εξωτερικά σε ποτάμια και λίμνες. Με το πέρασμα του χρόνου οι ιερείς μετέφεραν το βάπτισμα σε ειδικά διαμορφωμένους εσωτερικούς χώρους, τα βαπτιστήρια. Η βάπτιση ονομαζόταν και «κατήχησις». Το τελετουργικό αρχικά των πρώτων αιώνων ήταν απλό, εν συνεχεία έγινε πιο σύνθετο λόγω των αιρετικών ομάδων. Κατά τον Κύριλλο Αλεξανδρείας (τον εγκέφαλο της δολοφονίας της Υπατίας), η βάπτιση «αποβάλλει την αμαρτία του προπάτορος και πάσαν από της αμαρτίας ταύτης ρυείσαν της φύσεως φθοράν», δηλαδή αποβάλλει το προπατορικό αμάρτημα και οτιδήποτε άλλο απ’ την αμαρτία αυτή και μεταβάλλει της φθορά της φύσης! Το μυστικό της νεότητας…

Ο Ιουστίνος κατά τα πρώτα χριστιανικά χρόνια αναφέρει στο βάπτισμα ευχές για καθαγιασμό του νερού και εξορκιστικές ευχές για αποβολή του Σατανά απ΄ τον βαπτιζόμενο, ενώ προς αυτή την κατεύθυνση θα πρέπει να ερμηνευτεί και η νηστεία προ του βαπτίσματος.
Πλήρες post εδώ: http://freeinquiry.gr/webfiles/pro.php?id=1222