Δύο γείτονες και φίλοι ζούν με τις οικογένειές τους, δουλεύουν και συνεχίζουν επί χρόνια να κάνουν παρέα. Τον τελευταίο καιρό, ωστόσο, οι συναντήσεις τους έχουν αραιώσει. Αιτία ένα δάνειο, ας πούμε 3.000 ευρώ, που ζήτησε κι έλαβε ο ένας από τον άλλο, που σε λίγες μέρες πρέπει να επιστραφεί αλλά δεν έχει τα χρήματα.
Ψάχνει ο οφειλέτης, λύση όμως δεν βρίσκει. Ο καιρός περνάει, αγχώνεται με την αναστάτωση που θα προκαλέσει η αδυναμία αποπληρωμής του δανείου στο φίλο του, αποφεύγει όμως, έστω απ’ έξω – απ’ έξω, να τον προϊδεάσει.
Το επόμενο πρωΐ λήγει η προθεσμία, το ποσό δεν έχει βρεθεί κι ο οφειλέτης στριφογυρίζει στο κρεβάτι του χωρίς να μπορεί να κλείσει μάτι από τη στενοχώρια. Κατά τις τρεις τα ξημερώματα φεύγει, για να μην ενοχλεί, από το υπνοδωμάτιο και κάθεται -φυσώντας και ξεφυσώντας- στην κουζίνα με το βλέμμα καρφωμένο στο ρολόϊ. Σε λίγο εμφανίζεται η γυναίκα του
-Τι έγινε; Γιατί δεν κοιμάσαι, αγάπη μου;....Να, αύριο πρέπει να επιστρέψω τα 3 χιλιάρικα και δεν τα ’χω. Κοντεύω να σκάσω και δεν με πιάνει ύπνος...
-Αυτό είναι όλο; ρωτάει η γυναίκα. «Περίμενε»
Σχηματίζει στο τηλέφωνο τον αριθμό του δανειστή και περιμένει να απαντήσει.
-Ναι; ακούγεται αυτός αγουροξυπνημένος.
-Με συγχωρείς που σε ξυπνάω τέτοια ώρα, αλλά αύριο δεν είναι να σου επιστρέψει τα λεφτά ο άντρας μου;
-Αύριο, ναι!
-Ε, λοιπόν δεν τά ’χει. Καληνύχτα! και κλείνει το τηλέφωνο.
-Πάμε για ύπνο τώρα, λέει στον άντρα της. «Ο φίλος μας είναι αυτός που δεν θα μπορεί πια να κλείσει μάτι».
του Κώστα Μίντζηρα
από: www.protagon.gr
Ψάχνει ο οφειλέτης, λύση όμως δεν βρίσκει. Ο καιρός περνάει, αγχώνεται με την αναστάτωση που θα προκαλέσει η αδυναμία αποπληρωμής του δανείου στο φίλο του, αποφεύγει όμως, έστω απ’ έξω – απ’ έξω, να τον προϊδεάσει.
Το επόμενο πρωΐ λήγει η προθεσμία, το ποσό δεν έχει βρεθεί κι ο οφειλέτης στριφογυρίζει στο κρεβάτι του χωρίς να μπορεί να κλείσει μάτι από τη στενοχώρια. Κατά τις τρεις τα ξημερώματα φεύγει, για να μην ενοχλεί, από το υπνοδωμάτιο και κάθεται -φυσώντας και ξεφυσώντας- στην κουζίνα με το βλέμμα καρφωμένο στο ρολόϊ. Σε λίγο εμφανίζεται η γυναίκα του
-Τι έγινε; Γιατί δεν κοιμάσαι, αγάπη μου;....Να, αύριο πρέπει να επιστρέψω τα 3 χιλιάρικα και δεν τα ’χω. Κοντεύω να σκάσω και δεν με πιάνει ύπνος...
-Αυτό είναι όλο; ρωτάει η γυναίκα. «Περίμενε»
Σχηματίζει στο τηλέφωνο τον αριθμό του δανειστή και περιμένει να απαντήσει.
-Ναι; ακούγεται αυτός αγουροξυπνημένος.
-Με συγχωρείς που σε ξυπνάω τέτοια ώρα, αλλά αύριο δεν είναι να σου επιστρέψει τα λεφτά ο άντρας μου;
-Αύριο, ναι!
-Ε, λοιπόν δεν τά ’χει. Καληνύχτα! και κλείνει το τηλέφωνο.
-Πάμε για ύπνο τώρα, λέει στον άντρα της. «Ο φίλος μας είναι αυτός που δεν θα μπορεί πια να κλείσει μάτι».
του Κώστα Μίντζηρα
από: www.protagon.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου