Παιδιά τι κάνετε? Τι χαμπάρια?

ΕΝΑ ΚΕΙΜΕΝΟ ΓΙΑ ΤΟ ΧΘΕΣ ΠΟΥ ΠΕΡΑΣΕ, ΤΟ ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΒΑΛΤΩΝΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΠΟΥ ΑΝΗΚΕΙ ΣΕ ΕΣΑΣ ΠΑΙΔΙΑ.

Ανέβηκαν λέει οι τόνοι στη Βουλή τη Παρασκευή και χέστηκε η φοράδα στ΄αλώνι. Σιγά παιδιά προσέξτε μη σκίσετε κανένα καλσόν! Δε βάζετε καλύτερα τη θειά μου τη Μαρίκα να φωνάζει που έχει πιο δυνατή φωνή και κοστίζει και λιγότερο?

Και καλά το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ ενωμένο δυνατό και κάνει ότι έχει σχεδιάσει όπως έκανε και για 20 χρόνια, πριν. Η ΝΔ η εναλακτική πραγματικότητα συμέτοχη όλου του σκηνικού επίσης. Εκείνη η αριστερά ήθελα να ξέρω.. δεν ντρέπονται ντιπ? Ούτε λίγη τσίπα? Εχουν γεμίσει το τόπο με μνημόσυνα και εκδηλώσεις για κάποιους τονους αίμα που χύθηκε. Η Ελλάδα είναι γεμάτη πτώματα εκείνων που πίστεψαν, αγωνίστηκαν κι έδωσαν τη ζωή τους έτσι απλόχερα χωρίς δεύτερη σκέψη. Την έδωσαν για να δουν αυτό το τσίρκο...

Προσέξτε σύντροφοι γιατί τόση επανάσταση ανεβάζει τη χοληστερίνη. Το σημαντικό είναι εκείνο το 15-20% από τα απομεινάρια του ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ να παραμένει εγκλωβισμένο ΚΑΙ αυτό όπως οι υπόλοιποι για να έχουμε το κεφάλι μας ήσυχο. Και το ωραίο είναι που ενώ οι υπόλοιποι οπαδοί των μεγάλων καρχαριών τουλάχιστον μπορούν και βρίζουν ασύστολα, οι αριστεροί πρέπει να κρατάνε και τα προσχήματα γιατί αν αρχίσουν το βρισίδι δεν θα είναι δικαίως διαμαρτυρόμενοι, θα είναι προβοκάτορες, χαφιέδες, πουλημένοι και ύποπτοι ή στη καλύτερη περίπτωση τάχα πλανεμένα φουκαριάρικα μυαλά που δεν μπορούν να καταλάβουν τους ψηλούς στόχους που έχετε βάλει....Είστε υπόλογοι. Είστε συνένοχοι. Είστε ξένοι προς την ιστορία σας. Είστε απόντες από το μέλλον. Μπορείτε να συνεχίσετε να δίνετε συγχαρητήρια ο ένας στον άλλον και να παπαγαλίζετε ιδέες και οράματα. Μπορείτε να συνεχίσετε να εκμεταλεύεστε τα μνημόσυνα, την ιστορία και να πλέκετε εγκώμια στα τιμημένα κινήματα του παρελθόντος όπως ακριβώς οι δεσποτάδες αναφέρονται στα πάθη του Χριστού. Οσο σχέση έχουν αυτή με πάθη, Γολγοθά και Ανάσταση άλλο τόσο έχετε εσείς με τα ευαγγέλια που παπαγαλίζετε.

Στην Ελλάδα όλοι οι πολίτες κάθε ιδεολογίας αυτή τη στιγμή είναι προδωμένοι. Και δεν ξεφεύγετε ούτε εσείς και ποσώς με ενδιαφέρει ποιοι θα ξυνίσουν τη μούρη τους. Ολοι οι έλληνες είναι πουλημένοι και προδωμένοι. Και οι ζωντανοί και οι νεκροί. Είναι πουλημένοι από τους κυβερνώντες, από τους εκάστοτε αντιπολιτευόμενους και από τον ίδιο τους τον ευαυτό που ξεπούλησαν για ένα πιάτο φακή....Και το δικό σας μερίδιο - αγαπητές αριστερές δυνάμεις - είναι πάρα πολύ σοβαρό. Γιατί σε εσάς ενάποθεσαν τις ελπίδες όλοι εκείνοι που θεώρησαν πως ελπίδα δεν υπάρχει αλλού. Η εικόνα ενός κυρίου με χοντρή κοιλιά που ψήφιζε χρόνια δεξιά ή σοσιαλιστές (υποτίθεται) έφαγε καλά και τώρα νοιώθει προδομένος δεν είναι τόσο οδυνηρή όσο εκείνο το παληκάρι ή εκείνη κοπελίτσα που έχουν φάει τα πόδια τους, τις μέρες τους, τη σκέψη τους ολόκληρη με ενα βιβλίο στο χέρι, με ψυχή δυνατή και όνειρα για ένα αλλοιώτικο αύριο κι έχουν πέσει στα δικά σας νύχια να τους κρατάτε εκεί, με τις ιδέες τους φυλακισμένες και τη δυναμή τους υποταγμένη στα γρανάζια σας, ανδρείκελα... Αυτό είναι μεγάλο έγκλημα και δεν με πείθει κανείς ότι γίνεται με αφέλεια και καλές προθέσεις....

Οσο για μένα, δεν έχω τύψεις καθόλου. Τύψεις θα είχα αν με οποιοδήποτε τρόπο συμμετείχα στο αίσχος. Ποιοί είστε εσείς επί τέλους που δεν πρέπει να σας κρίνει κανένας? Τι έχετε κάνει για να αξίζετε το σεβασμό και την εμπιστοσύνη των πολιτών εκείνων που φυλάνε ακόμα τα οράματα και τη φλόγα αναμένη? Είστε πιο επικίνδυνοι από το τίποτα. Γιατί είστε ΚΑΤΙ. Ενα κάτι που παίζει σταθερά το ρόλο του σ΄ολη αυτή τη κατρακύλα.

ΑΙΣΧΟΣ!

Οσο για το τι ρόλο παίζω. Δεν υπάρχει ρόλος. Είμαι ο πολίτης που αύριο θα έχω χάσει όλα τα δικαιώματά μου. Που αντί για εργαζόμενος θα είμαι δούλος. Που θα παλεύω χωρίς οκτάωρο, χωρίς ασφάλιση, χωρίς σύνταξη με ένα μισθό της πείνας. Που θα βλέπω τα παιδιά μου άνεργα, πρεζάκηδες, πουτάνες ή κλεφτρόνια. Που θα ζω σε μια πατρίδα σκλαβωμένη και ξεπουλημένη χωρίς καν να γίνει πόλεμος. Που θα εξευτελίζομαι και θα αρπάζω καρπαζιές από όποιον γουστάρει. Που θα μάθω ότι οι προοπτικές μου είναι ένας συνεχής εκβιασμός από κάποιους νταβατζήδες. Είμαι ο πολίτης που τον έχεσε η δεξιά η αριστερά και οι λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις πατώντας στα πτώματα που είναι στρωμένη η ελληνική γη.

Κι όλα αυτά έγιναν χωρίς να σας ψηφίσω. Κανέναν. Εβλεπα το έργο στριμωγμένη σε μια γωνιά, ανήμπορη να κάνω το οτιδήποτε. Κλέβαν και δεν έκλεβα. Λαδώναν και δεν λάδωνα. Χτίζαν αυθαίρετα κι εγώ είμαι με νοίκι ακόμα. Είχαν σαν στόχο ένα μάτσο σίδερα που λέγεται αυτοκίνητο κι εγώ πάω με το λεωφορείο. Σχηματίζαν την ιδεολογία τους στα κανάλια της τηλεόρασης κι εγώ έβγαζα τα μάτια μου στα βιβλία. Ονειρευόντουσαν βίλες, κότερα κι ακριβά ρούχα κι εγώ ονειρευόμουνα στο Παρθενώνα. Σπατάλαν τη ζωή τους κουτσομπολεύοντας κι εγώ συζητώντας. Προσκύναγαν σε μεγαλοπρεπείς μητροπόλεις κι εγώ προσκύναγα το ξημέρωμα και το ηλιοβασίλεμα. Αρνήθηκα όταν ήρθε η ώρα να είμαι κάπου και να είμαι κάτι γιατί προτίμησα να είμαι ελεύθερη και χωρίς τίποτα.

Αυτό τον έλληνα εκπροσωπώ. Με αυτού του έλληνα τα οράματα ταυτίζομαι. Με αυτές τις αντιλήψεις είμαι σύμαχος. Και δεν μπορώ να ησυχάσω. Μου αρκεί για να ζήσω ένα πιάτο φαί ένα κρεβάτι να ξαπλώνω , ένα ρούχο να φοράω κι ένα ολόκληρο σύμπαν να εξερευνήσω. Θα μπορούσα τώρα που μιλάμε να αποσυρθώ σ΄ενα δάσος σε μια σπηλιά και να ζήσω μαζί με τ΄αγρίμια. Αλλά δεν το κάνω γιατί είναι εκατομύρια που ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ να το κάνουν. Που δεν μπορούν να αντιληφθούν τι γίνεται. Που ίσως αντιλαμβάνονται αλλά δεν βρίσκουν τη δύναμη να σπάσουν τις αλυσίδες.

Γι΄αυτό είμαι εδώ και φωνάζω. Αν δεν σας δώσουν όσα έχετε δικαίωμα να έχετε, τουλάχιστον σταματήστε να αγωνίζεστε να αποκτήσετε αυτά που σας πλασάρουν.

Ψάχνουν τα σπίτια? Το δικό μου είναι γεμάτο από βιβλία επιστημονικής φαντασίας (γιατί η φαντασία δεν πρέπει να έχει όρια , πρέπει να μας προετοιμάζει για τα πάντα ) αρχαίας ελληνικής γραμματείας (γιατί είναι αστείρευτη πηγή γνώσης ) ταινίες (για εκείνο το δέσιμο εικόνας, ήχου, συναισθημάτων) κι ένα ταβλι (για να διατηρώ γρήγορα αντανακλαστικά) Οταν κυρηχτεί ύποπτος ο Πλάτωνας ο Φιλιπ Ντικ ,ο Μπέργκμαν και τα πούλια, ναι θα είμαι παράνομη !!!

Για τη πλειοψηφία είμαι γραφική. Ζούμε σε ένα πολιτισμό όπου οι άνθρωποι έχουν εκπαιδευτεί εδώ και αιώνες να ονομάζουν γραφική τη μεμονωμένη φωνή που δεν κατανοούσαν και την γελοιοποιούσαν κι επικίνδυνη τη γραφική φωνή που αποκτάγε δύναμη και την σκότωναν. Σε όλες τις περιπτώσεις το θλιβερό και αστείο συνάμα είναι ότι όλες αυτές οι φωνές , ήταν τελικά οι μόνες που τους αγάπησαν χωρίς να τους έχουν καν ανάγκη...

Μετά από αυτή την ανάρτηση λεω να αλλαξω στυλ και να σταματήσω να φωνάζω. Είναι ανούσιο να επναλαμβάνω τα ίδια και τα ίδια. Αυτά ειναι το πριν, το τώρα. Ηρθε όμως καιρός για το αύριο. Κι αυτό το αύριο ανήκει στα νέα παιδιά.

Παιδιά τι κάνετε? Τι χαμπάρια?
http://vasiliskos2.blogspot.com/2010/04/blog-post_17.html