της Αγλαΐας Κρεμέζη
Επανέρχομαι, με πραγματικό πόνο ψυχής, στην ουσιαστικά ανύπαρκτη ελληνική διαφημιστική καμπάνια για τον τουρισμό. Πέρασε και η ψυχρολουσία του Πάσχα, και όπως θα ξέρετε ήδη, τα πράγματα δεν πάνε καθόλου καλά. Το καλοκαίρι προβλέπεται εξαιρετικά δύσκολο για όλους εκείνους που περιμένουν να ζήσουν ένα ολόκληρο χρόνο από τη σεζόν. Στο BBC άκουσα ότι οι κρατήσεις στα ελληνικά νησιά είναι ιδιαίτερα μειωμένες, ενώ αντίθετα τα παράλια της Τουρκίας εμφανίζουν σημαντική άνοδο. Είναι, βεβαίως, πολύ φτηνότερα, το φαγητό είναι εξαιρετικό, και οι άνθρωποι σκοτώνονται να εξυπηρετήσουν τους επισκέπτες. Εμείς, αντίθετα, συχνά το παίζουμε ακατάδεχτοι και βαριεστημένοι, λες κι ο κόσμος μάς χρωστάει, και θα έρθει στα νησιά μας έτσι κι αλλιώς.
Και καθώς ακούγονται τα μύρια όσα από τα δελτία ειδήσεων όλου του κόσμου για τη δεινή οικονομική μας κατάσταση, δεν είναι λίγοι εκείνοι που μπορεί και να ήθελαν να έρθουν για διακοπές, αλλά θεωρούν ότι τίποτε δε θα λειτουργεί, άρα μας προσπερνάνε. Έπρεπε, λοιπόν –λέω εγώ, με το μικρό μου το μυαλό— να είχαμε ήδη ξεκινήσει μια έξυπνη διαφημιστική καμπάνια για να δείξουμε (άλλη μια φορά) τα μοναδικά ελληνικά νησιά, αλλά και τα υπέροχα βουνά μας....
Παλιότερα είχα γράψει ότι μου άρεσε το διαφημιστικό βίντεο για την Κωνσταντινούπολη, όμως τώρα θαμπώθηκα, κυριολεκτικά, από την εξαιρετικά εύστοχη και απίθανα επίκαιρη καμπάνια της Ισπανίας, που τρέχει σε όλα τα διεθνή κανάλια. Το σλόγκαν «I need Spain» (χρειάζομαι την Ισπανία) παρουσιάζεται με διάφορες ομάδες ανθρώπων, με την ίδια πάντα φιλοσοφία, αλλά με ελαφρά διαφορετικούς τρόπους πχ. μια οικογένεια Ευρωπαίων με παιδιά εμφανίζεται σε αεροδρόμιο, ενώ μια αισθαντική, κάπως κουρασμένη γυναικεία φωνή λέει: 'Οσο λιγότερα πάρεις μαζί σου τόσο περισσότερο χώρο αφήνεις για νέες εμπειρίες...δεν έχω ανάγκη από μπέιμπι σίττερ (τα παιδιά πλατσουρίζουν σε μια υπέροχη ακρογιαλιά)... δεν θέλω ταχύτητα, θέλω φαγητό ... δεν θέλω να δω το μενού (χέρι σηκώνει πιάτο με λαχταριστά θαλασσινά από το μπουφέ)... δεν θέλω να πατάω στη γη (η οικογένεια αρμενίζει με κότερο) κλπ... ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΙ την Ισπανία!
Σε μια άλλη εκδοχή, ζευγάρι με νεαρούς Ασιάτες περιπλανιέται σε πόλεις και στην εξοχή, και η φωνή ακούγεται να λέει: Συχνά χρειάζεσαι να πας μακριά για να βρεις τον εαυτό σου... δεν χρειάζομαι να μου πούνε τι να κάνω... δεν χρειάζεται να μου το πακετάρουν (η κοπελιά αγοράζει παπούτσια και τα φοράει)... δεν χρειάζομαι GPS (το ζευγάρι συνεννοείται με νοήματα με οινοπαραγωγό μέσα σε υπέροχο αμπελώνα)... δεν χρειάζεται να κοιμηθώ για να ονειρευτώ (μοναδικό πλάνο με την ατέλειωτη εκκλησία του Gaudi)... θέλω να είναι η ζωή μου ένα ταξίδι (το ζευγάρι στην κορφή καταπληκτικού βουνού). ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΙ την Ισπανία! Δείτε το και σε μια παραλλαγή με νέους διαφόρων εθνικοτήτων.
Τα πλάνα βασικά δεν είναι πολύ διαφορετικά από κείνα με τα χαζοχαρούμενα μανεκέν που κορόιδευα στο προηγούμενο σημείωμά μου, γράφοντας για την παλιά καμπάνια του ΕΟΤ με το τελείως ανούσιο σλόγκαν «Ελλάδα 5000 ετών!» Αλλά οι Ισπανοί έβαλαν κάτω το μυαλό τους –προφανώς ΠΟΛΥ ταλαντούχους διαφημιστές-- σκέφτηκαν, και μοντάρισαν το υλικό έχοντας μια πραγματικά εύστοχη ιδέα. Βρήκαν, κατά τη γνώμη μου, αυτό που θα κάνει το σημερινό κουρασμένο και αγχωμένο άνθρωπο να σταματήσει, και έστω και για μια στιγμή να ονειρευτεί.
Άραγε, γιατί δε μπορέσαμε εμείς να κάνουμε κάτι ανάλογο;
www.protagon.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου