Ας γίνουμε επαρχία (της Ολλανδίας)!

του Σταύρου Θεοδωράκη
Θα φερθώ σαν εντυπωσιασμένος επαρχιώτης. Ταξιδεύω από το Σάββατο το πρωί στην επαρχία της Ολλανδίας για ένα θέμα που νομίζω ότι πολύ θα σας αρέσει όταν προβληθεί στην τηλεόραση. Αλλά δεν είναι για αυτό που θέλω να σας μιλήσω.
Πριν από λίγο διέκοψα τη διαδρομή μου στον αυτοκινητόδρομο και χώθηκα σε ένα μικρό επαρχιακό δρόμο. Είμαι 50 χιλιόμετρα από την Ουτρέχτη (μια πόλη κούκλα, ένα μικρό Άμστερνταμ που δεν μυρίζει ούρα, με πολλά ελληνικά εστιατόρια, από πρώην βιομηχανικούς εργάτες- σπίτια χαμηλά και κανάλια βάρκες, κανό και θαλάσσια ποδήλατα). Για τους άψογους εθνικούς αυτοκινητόδρομους είναι περιττό να σας πω. Σήμανση, φώτα, ήχο, ειδικοί ασφαλτοτάπητες που δεν γλιστρούν – βρέχει πολύ εδώ– και βέβαια προστατευτικές μπάρες ή –συχνότερα- διαζώματα με δέντρα και λουλούδια. Τρέχεις με 120 (ίσως και 140) και νομίζεις ότι ίπτασαι σε λιβάδια. Τέλος πάντων....Μπαίνω λοιπόν στον επαρχιακό αυτοκινητόδρομο και νομίζω ότι μεταφέρομαι σε κινηματογραφικό σκηνικό την ώρα που γυρνάνε το «Μικρό σπίτι στο λιβάδι» βερσιόν 2010. Τα αγροκτήματα νόμιζα στην αρχή ότι ήταν μακέτες. Πρόβατα, αγελάδες και άλογα πίσω από ξύλινους φράκτες χωρίς κοπριές και λαμαρίνες. Το ίδιο και οι αυλές των σπιτιών του χωριού. Λουλούδια, παγκάκια – έστω και αν έχει ήλιο μια φορά τον μήνα- χωρίς πλαστικά και συρματοπλέγματα. Στο επαρχιακό ξενοδοχείο για πρωινό σερβίρουν κηρύθρα (την ρίχνεις πάνω στο γιαούρτι), ζεστό ψωμί, μηλόπιτα και όλα τα άλλα τυπικά των βορείων (τυριά και αλλαντικά). Και μην φαντασθείτε ότι είμαι σε κανένα τουριστικό κόμβο. Οι μόνοι τουρίστες που φθάνουν εδώ είναι οι Ολλανδοί των πόλεων που θέλουν να κάνουν μια βόλτα στα δάση. Άλλωστε αν εξαιρέσεις το Άμστερνταμ που τραβάει νεαρόκοσμο για τα τσιγαριλίκια του, η Ολλανδία δεν πνίγεται στον τουρισμό. Μόνο Γερμανοί και Βρυξελιώτες που αντέχουν την υγρασία έρχονται εδώ (για να κολυμπήσουν στη βόρεια θάλασσα – μπρρρ).

Χωμένος λοιπόν στους δρόμους του χωριού – που δεν είχαν ούτε ένα αμάξι παρκαρισμένο παράνομα, με ποδηλατοδρόμους παντού κλπ κλπ, σκεφτόμουν «τι περιμένουμε και δεν γινόμαστε επαρχία της Ολλανδίας»; Φαντάστηκα δηλαδή αυτά τα χωριά με τον ήλιο και το κλίμα της Ελλάδας! Μέχρι και διόδια θα βάζαμε στα σύνορα, μήπως και καθυστερούσαμε τους τουρίστες! Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί οι πρωθυπουργοί μας, δεν είναι ταυτόχρονα και υπουργοί Τουρισμού. Αναλαμβάνουν τον Πολιτισμό (κουλτουριάρηδες δήθεν), τις εξωτερικές σχέσεις, την Οικονομία και αυτό που μπορεί να μας σώσει το έχουν κατατάξει στα υφυπουργεία! Θα πρότεινα λοιπόν στον Γιώργο Παπανδρέου στον επερχόμενο ανασχηματισμό αντί ο αντιπρόεδρος του να κάνει τον τροχονόμο των υπουργών του, να αναλάβει τον τουρισμό! Να πάει για μετεκπαίδευση μια εβδομάδα στην επαρχία της Ολλανδίας και μετά να έρθει να επιβάλει νέους νόμους και κανόνες. Άλλωστε όλα μαθαίνονται, τίποτα δεν είναι έμφυτο. Εδώ οι Ολλανδοί έχουν κάνει σύμβολο τους την τουλίπα που κάποτε ήταν έμβλημα της Κωνσταντινούπολης.
www.protagon.gr
Σημ.
Αντίστοιχες προσωπικές εμπειρίες, πριν από 25 χρόνια στην ίδια χώρα.
΄Ολοι γνωρίζουμε λίγο - πολύ άλλωστε νομίζω.
Εδώ τίποτα δεν αλλάζει... απεναντίας βήματα προς τα πίσω.
Και θα το δεχόμουνα αν η ανύπαρκτη πολιτική βούληση δεν έκανε τίποτα, αν παράλληλα παραμέναμε στα επίπεδα της πριν από 25 χρόνια κατάστασης.
΄Ομως αφήσανε τον καθένα να λειτουργήσει τυχοδιωκτικά στην ίδια του την χώρα, να καταπατήσει, να βιάσει, να ληστέψει, να καταχραστεί, να δημιουργήσει κάθε τύπου και μορφής εκτρώματα ανά την επικράτεια, να... να..., με απώτερο σκοπό τον γρήγορο και πρόσκαιρο πλουτισμό.
Μια υποτίθεται τουριστική χώρα χωρίς παρόν και μέλλον.
΄Εχουμε κουραστεί να τα επαναλαμβάνουμε μέσα από αυτό εδώ το χώρο.