Κυριακή 30 Μαΐου 2010

"Μία μπύρα παρακαλώ"!


1 σχόλιο:

anatoli είπε...

Είναι άσχετο με το βίντεο, αλλά θέλω να καταγγείλω κάτι:

ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΑΘΛΙΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΙΝΟ ΓΕΓΟΝΟΣ!
Το Γιώργο Σαρρή τον γνώρισα μέσα από το μπλόγκ του: http://giorgossarris.blogspot.com
Ανακάλυψα εκτός από τον ταλαντούχο και αξιόλογο συνθέτη και τραγουδιστή που ήξερα από τους Ζιγκ Ζαγκ κι έναν στρατευμένο και ευαίσθητο πολιτικά και κοινωνικά πολίτη.
Ενδιαφέρθηκα να αγοράσω το πρώτο προσωπικό του CD, («Η ζωή είναι ωραία»), που κυκλοφόρησε πρόσφατα. Είχα πάρει ήδη μια γεύση από το You Tube και κάποια απ’ τα τραγούδια του δίσκου που κυκλοφορούσαν εκεί. Τα βρήκα εκπληκτικά, μια μουσική όαση για τα αυτιά μου. Όμως στην επαρχία το CD δεν έχει κυκλοφορήσει ακόμα (εδώ τα πράγματα αργούν λίγο!). Έτσι έστειλα φίλο στο METROPOLIS της Αθήνας (στη Μέκκα της μουσικής), να το αναζητήσει. Η απάντηση ήταν ότι το CD εξαντλήθηκε και ότι θα το βρουν στο υποκατάστημά τους στον Πειραιά. Στον Πειραιά που μετέβη ο φίλος πήρε την αποστομωτική απάντηση απ’ τον υπάλληλο: «ΣΑΡΡΗ ΔΕ ΦΕΡΝΟΥΜΕ ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΡΙΣΤΕΡΟΣ!!»
Ο φίλος έγινε έξαλλος μαζί με μένα και προσπαθούμε να χωνέψουμε το γεγονός: Πώς είναι δυνατόν εν έτη 2010 να έχουν επανέλθει τα κοινωνικά φρονήματα. Είναι δυνατόν; Αποκλείονται από το εμπόριο καλλιτέχνες οι οποίοι δεν είναι αρεστοί στο σύστημα με αυτά που γράφουν και πιστεύουν;
«Εμπρός- Πίσω!», λοιπόν που έλεγε και ο Πόποτας.
Τι σκ…. γίνεται στη χώρα; Θα ζούμε καθεστώς λογοκρισίας και απαγόρευσης όπως στη Χούντα;
Γι’ αυτό σας γράφω συμπολίτες και σύντροφοι (αν δεν ντρεπόμαστε να χρησιμοποιούμε ακόμα αυτήν την προσφώνηση). Αφενός να σας γνωστοποιήσω ένα αληθινό περιστατικό και αφετέρου να σας κάνω έκκληση για μορφές δράσης. Επειδή είμαστε αριστεροί άνθρωποι που δείχνουν αλληλεγγύη και συμπαράσταση στου μετανάστες, στα θύματα πολέμου, στις μειονότητες και τους κατατρεγμένους όπου γης.
Ας προσπαθήσουμε όμως να βοηθηθούμε και ΜΕΤΑΞΥ ΜΑΣ. Οι μέρες που θα’ ρθουν θα’ ναι πολύ σκληρές και ζόρικες, ακόμα και για την προσωπική μας επιβίωση.
Ας κάνουμε έναν «προσωπικό ακτιβισμό», βοηθώντας τους γύρω μας, ΤΟΥΣ «ΔΙΚΟΥΣ ΜΑΣ», πρώτα- πρώτα. Μικρομαγαζάτορες στη γειτονιά μας, συνοικιακούς καταστηματάρχες, ανθρώπους της λαϊκής, αγρότες που πουλούν μόνοι τους λάδι και κρασί από την επαρχία κλπ. Οι αγρότες δεν είναι όλοι κονομημένοι τσιφλικάδες με τα 4χ4. Οι ελαιοπαραγωγοί της Πελλοπονήσου, της Κρήτης και της Μυτιλήνης δυστυχούν. Βοηθήστε αυτούς τους ανθρώπους να ζήσουν. Είμαστε με το λαό ή τις πολυεθνικές; Ας κάνουμε κάτι στην πράξη, πριν φαγωθούμε μεταξύ μας απ’ την πείνα.
Μέσα σ’ όλα αυτά, ζητήστε, απαιτήστε από τα δισκάδικα να φέρουν το δίσκο του Γ. Σαρρή. Μπορούμε να τον ενισχύσουμε. Αν κάποιοι τον πολεμάνε, ας τους πολεμήσουμε κι εμείς, με το νοιάξιμο, με τη φωνή μας. Είμαστε πιο πολλοί.
Τα’ χω πάρει!! Πιστεύω όμως ακόμα στη δύναμη της συλλογικής δράσης. Τι διάολο αριστεροί είμαστε;

Υ.Γ. Ο κύριος Σαρρής δεν είναι ούτε συγγενής, ούτε φίλος μου. Δεν τον γνωρίζω καν προσωπικά.

Ανατολή

Share |

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...
Related Posts with Thumbnails