Το ευρώ σώθηκε - ή µπορεί και όχι. Η Ελλάδα δεν θα χρεοκοπήσει - εκτός αν δεν µπορέσει να το αποφύγει. Ο γάλλος δηµοσιογράφος Φιλίπ Ρεκλί συγκεντρώνει στον ιστότοπο slate.fr τους επτά µύθους της Ευρώπης.
1) Οι πολιτικοί ξαναπήραν το πάνω χέρι από τις αγορές. Αποφασίζοντας το πακέτο-µαµούθ των 750 δισεκατοµµυρίων ευρώ, οι πολιτικοί απλώς αγόρασαν (και µάλιστα πολύ ακριβά) χρόνο ώστε να µειωθεί η πίεση των κερδοσκόπων. Δεν υιοθέτησαν όµως συγκεκριµένα µέτρα για να εµποδίσουν και να τιµωρήσουν την κερδοσκοπία. Εν αναµονή λοιπόν του επόµενου συναγερµού.
2) Οι χρηµατιστηριακές αγορές ηρέµησαν. Η πρώτη τους αντίδραση ήταν θετική. Κανείς δεν ξέρει όµως πόσο θα κρατήσει η ανακωχή και πότε θα αρχίσουν πάλι οι αγορές να δοκιµάζουν την αποφασιστικότητα των κυβερνήσεων να θέσουν σε εφαρµογή µέτρα εξυγίανσης της δηµοσιονοµικής τους κατάστασης. Διαβάζαµε τις προάλλες ότι µόλις ξέσπασαν τα επεισόδια στην Αθήνα, όλοι οι χρηµατιστές του κόσµου άρχισαν να πατούν ταυτοχρόνως το κουµπί sell. Κι έχουµε περιέργως την υποψία ότι τέτοια επεισόδια σύντοµα θα ξαναγίνουν....3) Το ευρώ σώθηκε. Το κοινό ευρωπαϊκό νόµισµα µπορεί να ανέβηκε τις τελευταίες ηµέρες αφού ο κίνδυνος µιας τραπεζικής κρίσης αποµακρύνθηκε, αλλά τα διαρθρωτικά προβλήµατα της Ευρώπης (χαµηλή ανάπτυξη, µεγάλα ελλείµµατα, υπερχρέωση, δηµογραφική απειλή) παραµένουν. Αν δεν υπάρξει σύντοµα εναρµόνιση των οικονοµικών, δηµοσιονοµικών και φορολογικών µοντέλων, το φάσµα µιας Ευρώπης δύο νοµισµατικών ταχυτήτων θα εµφανιστεί και πάλι.
4) Οι Ευρωπαίοι µπορούν να πανηγυρίσουν. Στην πραγµατικότητα κέρδισαν δύο χρόνια: διάστηµα αρκετά µεγάλο για να αναλάβουν δράση ή - όπως πολλοί φοβούνται - για να εφησυχάσουν.
5) Η οικονοµική διακυβέρνηση της ευρωζώνης κερδίζει έδαφος. Οι Ευρωπαίοι µάλλον θα συνεχίσουν να πορεύονται µε την πεποίθηση ότι χρειάζεται µια κρίση για να κάνουν ένα βήµα προς τα εµπρός. Η ιδέα είναι συµπαθής, αλλά όχι ακριβώς λειτουργική όταν απέναντι στην Ευρώπη υπάρχει µια Αµερική που σηκώνει κεφάλι και µια Κίνα που καλπάζει.
6) Η δηµοσιονοµική κατάσταση των ευρωπαϊκών χωρών θα εξυγιανθεί. Μα η λύση που προκρίθηκε είναι ότι για να αντιµετωπίσουν οι χώρες το πρόβληµα του χρέους τους, θα... χρεωθούν ακόµη περισσότερο. Ενας φαύλος κύκλος, από τον οποίο το περασµένο Σαββατοκύριακο δεν υπέδειξε την έξοδο.
7) Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα µπορεί να αναφωνήσει «yes, we can!» Ο Ζαν-Κλοντ Τρισέ είδε, αντίθετα, να περιορίζεται η ανεξαρτησία της τράπεζας, την οποία οι Γερµανοί είχαν αναγορεύσει σε δόγµα όταν δηµιουργήθηκε το ευρώ. Ιστορική θα µείνει η σκηνή της περασµένης Κυριακής, όπου ο Σαρκοζί κάλεσε την ΕΚΤ να αγοράσει κρατικά οµόλογα, Θαπατέρο και Μπερλουσκόνι συµφώνησαν, και ο Τρισέ απάντησε οργισµένος ότι δεν δέχεται υποδείξεις...
(από diastaseis)
1) Οι πολιτικοί ξαναπήραν το πάνω χέρι από τις αγορές. Αποφασίζοντας το πακέτο-µαµούθ των 750 δισεκατοµµυρίων ευρώ, οι πολιτικοί απλώς αγόρασαν (και µάλιστα πολύ ακριβά) χρόνο ώστε να µειωθεί η πίεση των κερδοσκόπων. Δεν υιοθέτησαν όµως συγκεκριµένα µέτρα για να εµποδίσουν και να τιµωρήσουν την κερδοσκοπία. Εν αναµονή λοιπόν του επόµενου συναγερµού.
2) Οι χρηµατιστηριακές αγορές ηρέµησαν. Η πρώτη τους αντίδραση ήταν θετική. Κανείς δεν ξέρει όµως πόσο θα κρατήσει η ανακωχή και πότε θα αρχίσουν πάλι οι αγορές να δοκιµάζουν την αποφασιστικότητα των κυβερνήσεων να θέσουν σε εφαρµογή µέτρα εξυγίανσης της δηµοσιονοµικής τους κατάστασης. Διαβάζαµε τις προάλλες ότι µόλις ξέσπασαν τα επεισόδια στην Αθήνα, όλοι οι χρηµατιστές του κόσµου άρχισαν να πατούν ταυτοχρόνως το κουµπί sell. Κι έχουµε περιέργως την υποψία ότι τέτοια επεισόδια σύντοµα θα ξαναγίνουν....3) Το ευρώ σώθηκε. Το κοινό ευρωπαϊκό νόµισµα µπορεί να ανέβηκε τις τελευταίες ηµέρες αφού ο κίνδυνος µιας τραπεζικής κρίσης αποµακρύνθηκε, αλλά τα διαρθρωτικά προβλήµατα της Ευρώπης (χαµηλή ανάπτυξη, µεγάλα ελλείµµατα, υπερχρέωση, δηµογραφική απειλή) παραµένουν. Αν δεν υπάρξει σύντοµα εναρµόνιση των οικονοµικών, δηµοσιονοµικών και φορολογικών µοντέλων, το φάσµα µιας Ευρώπης δύο νοµισµατικών ταχυτήτων θα εµφανιστεί και πάλι.
4) Οι Ευρωπαίοι µπορούν να πανηγυρίσουν. Στην πραγµατικότητα κέρδισαν δύο χρόνια: διάστηµα αρκετά µεγάλο για να αναλάβουν δράση ή - όπως πολλοί φοβούνται - για να εφησυχάσουν.
5) Η οικονοµική διακυβέρνηση της ευρωζώνης κερδίζει έδαφος. Οι Ευρωπαίοι µάλλον θα συνεχίσουν να πορεύονται µε την πεποίθηση ότι χρειάζεται µια κρίση για να κάνουν ένα βήµα προς τα εµπρός. Η ιδέα είναι συµπαθής, αλλά όχι ακριβώς λειτουργική όταν απέναντι στην Ευρώπη υπάρχει µια Αµερική που σηκώνει κεφάλι και µια Κίνα που καλπάζει.
6) Η δηµοσιονοµική κατάσταση των ευρωπαϊκών χωρών θα εξυγιανθεί. Μα η λύση που προκρίθηκε είναι ότι για να αντιµετωπίσουν οι χώρες το πρόβληµα του χρέους τους, θα... χρεωθούν ακόµη περισσότερο. Ενας φαύλος κύκλος, από τον οποίο το περασµένο Σαββατοκύριακο δεν υπέδειξε την έξοδο.
7) Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα µπορεί να αναφωνήσει «yes, we can!» Ο Ζαν-Κλοντ Τρισέ είδε, αντίθετα, να περιορίζεται η ανεξαρτησία της τράπεζας, την οποία οι Γερµανοί είχαν αναγορεύσει σε δόγµα όταν δηµιουργήθηκε το ευρώ. Ιστορική θα µείνει η σκηνή της περασµένης Κυριακής, όπου ο Σαρκοζί κάλεσε την ΕΚΤ να αγοράσει κρατικά οµόλογα, Θαπατέρο και Μπερλουσκόνι συµφώνησαν, και ο Τρισέ απάντησε οργισµένος ότι δεν δέχεται υποδείξεις...
(από diastaseis)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου