Τρίτη 18 Μαΐου 2010

Το κίνημα Αντιρρησιών Συνείδησης στην Ελλάδα.

Αντιρρησίας συνείδησης θεωρείται όποιος αρνείται τη στράτευση για λόγους θρησκευτικούς, ηθικούς ή φιλοσοφικούς. Εικοσιπέντε χρόνια πριν, το 1985, φιλειρηνικές και αντιπολεμικές οργανώσεις κατάφεραν μια νίκη στον αγώνα να καταστούν γνωστές ευρέως οι πεποιθήσεις των αντιρρησιών συνείδησης, καθιερώνοντας τη Διεθνή Ημέρα Αντιρρησιών Συνείδησης (15/05). Στο tvxs.gr μίλησε για το κίνημα ο γραμματέας του Συνδέσμου Αντιρρησιών Συνείδησης Άγγελος Νικολόπουλος.

Στη χώρα μας, ισχύει σύμφωνα με το Σύνταγμα πως οι αντιρρησίες συνείδησης είτε υπηρετούν άοπλη στρατιωτική θητεία είτε υπηρετούν εναλλακτική κοινωνική υπηρεσία σε υπηρεσίες και δημόσιους φορείς, για 17 μήνες που μπορεί να γίνουν 15 εφόσον υπογραφεί η απόφαση του υπουργού Άμυνας, Ευάγγελου Βενιζέλου.

Λογικά το φαινόμενο των αντιρρησιών συνείδησης θα έπρεπε να τείνει προς εξαφάνιση, όσο οι στρατοί θα μετατρέπονται σε εθελοντικούς και επαγγελματικούς. Κάτι τέτοιο δεν ισχύει όμως στην Ελλάδα του 2010. Στην Ελλάδα που τα σύνορά της είναι, βάσει λογικής και όχι οικονομικών συμφερόντων των Ευρωπαίων και όχι μόνο εταίρων μας, τα ανατολικά σύνορα της Ευρωπαϊκής Ένωσης....Όταν σχεδόν σε όλη η υπόλοιπη Ευρώπη και γενικά σε κάθε πολιτισμένο κράτος ανά τον κόσμο έχει καταργηθεί η υποχρεωτική στράτευση εδώ οι νέοι υπηρετούν υποχρεωτικά τη θητεία τους χάνοντας σχεδόν έναν πλέον, χρόνο από τη ζωή τους. Ένα χρόνο από τη σύνταξή τους, ένα χρόνο από τις δουλειές τους ή ακόμα και έναν χρόνο από την εφηβική τους ελευθερία.

Η θέσπιση της εναλλακτικής υπηρεσίας, έδωσε το δικαίωμα στους αντιρρησίες συνείδησης να προωθήσουν τα πιστεύω τους ως άποψη ζωής μέσα στην κοινωνία. Παράλληλα η αποποινικοποίηση της ολικής άρνησης στράτευσης, άνοιξε τις πόρτες στον οποιονδήποτε να μπορέσει να εκδηλώσει όσα αυτά που υπό το φόβο της φυλάκισης δε μπορούσε.

«Η υποχρεωτική θητεία έχει καταργηθεί ακόμα και σε χώρες όπως η Αλβανία και η Βουλγαρία. Δεν καταλαβαίνω γιατί να υποχρεούμαστε να υπηρετήσουμε. Όσον αφορά την εναλλακτική κοινωνική υπηρεσία, στην Ελλάδα θεωρείται πως έχει τιμωρητικό χαρακτήρα», δήλωσε ο γραμματέας του Συνδέσμου Αντιρρησιών Συνείδησης Άγγελος Νικολόπουλος.

Στην Ελλάδα ο Σύνδεσμος Αντιρρησιών Συνείδησης δημιουργήθηκε το 1988, ως μετεξέλιξη των επιτροπών συμπαράστασης στους Θανάση Μακρή και Μιχάλη Μαραγκάκη, των πρώτων Ελλήνων που διακήρυξαν δημόσια την άρνησή τους να στρατευτούν για, μη θρησκευτικούς, συνειδησιακούς λόγους και άλλαξαν ριζικά όλο το μέχρι τότε ισχύον σύστημα.
Μαραγκάκης-Μακρής

Πρώτος ο Μιχάλης Μαραγκάκης, το 1987, έκανε δημόσια γνωστή την άρνησή του να στρατευτεί, με αποτέλεσμα να συλληφθεί και να καταδικαστεί σε τετραετή φυλάκιση. Παρά το εντυπωσιακό κίνημα συμπαράστασης που αναπτύχθηκε στην Ελλάδα και διεθνώς, η κυβέρνηση ενέμεινε στη σκληρή της στάση.

Η ποινή του Μαραγκάκη μετατράπηκε σε φυλάκιση 26 μηνών, μετά από έφεση που επέβαλε το Φεβρουάριο του 1988. Τον ίδιο μήνα ξεκίνησε απεργία πείνας την οποία διέκοψε την Πρωτομαγιά, ύστερα από την υπόσχεση της κυβέρνησης που, θορυβημένη από τη διεθνή υποστήριξη, δήλωσε πως θα εξετάσει την υπόθεση της αντίρρησης συνείδησης κάτω από θετικό πρίσμα.

Παράλληλα στις 12 Απριλίου του ίδιου χρόνου συνελήφθη ο αντιρρησίας Θανάσης Μακρής, ο οποίος συμπαραστάθηκε με απεργία πείνας στον Μαραγκάκη. Στις 26 Μαΐου καταδικάστηκε σε πενταετή φυλάκιση, η οποία αργότερα μετατράπηκε σε 18μηνη, και έτσι ξεκίνησε νέα απεργία πείνας στην οποία τον συνόδευσε ο Μαραγκάκης και η οποία διακόπηκε όταν η κυβέρνηση δημοσιοποίησε νομοσχέδιο τον Ιούλιο που δεν έφτασε ποτέ για συζήτηση στη Βουλή.

Κατά τη διάρκεια της φυλάκισης του Μαραγκάκη και του Μακρή βρισκόταν σε εξέλιξη μια τεράστια εκστρατεία αποστολής χιλιάδων επιστολών συμπαράστασης η οποία έφερε σε θέση άμυνας την κυβέρνηση. Οργανώθηκαν δεκάδες συναυλίες και εκδηλώσεις συμπαράστασης, ενώ πάνω από είκοσι άτομα δήλωσαν αντιρρησίες συνείδησης για ιδεολογικούς λόγους.

Μετά από τρεις διαδοχικές απεργίες πείνας 71, 50 και 20 ημερών, ο Μιχάλης Μαραγκάκης, κατάφερε να αποφυλακιστεί το Δεκέμβριο του 1988 ενώ ο Θανάσης Μακρής τον Ιούλιο του 1989 μετά από δύο απεργίες 55 και 33 ημερών. Χαρακτηριστικό είναι πως και οι δύο αποφυλακίστηκαν έχοντας εκτίσει τα 2/3 της ποινής τους.

Παρά το γεγονός πως η δυνατότητα άοπλης στρατιωτικής θητείας είχε επεκταθεί με νόμο το Φεβρουάριο του 1988, , κανείς από τους ιδεολογικούς αρνητές δεν έκανε χρήση της ρύθμισης. Από το 1989 η είσοδος των Οικολόγων Εναλλακτικών στη Βουλή και η θετική αντιμετώπιση του θέματος εκ μέρους του Συνασπισμού έφεραν το θέμα στο κοινοβουλευτικό προσκήνιο.

Πριν από τους Μαραγκάκη και Μακρή οι αρνητές στράτευσης για λόγους συνείδησης ήταν αποκλειστικά οι Μάρτυρες του Ιεχωβά, των οποίων η χριστιανική συνείδησή τους, επιβάλει να παραμένουν πολιτικά και στρατιωτικά ουδέτεροι. Κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου οι θρησκευτικοί αντιρρησίες είτε καταδικάστηκαν σε θάνατο και εκτελέστηκαν είτε καταδικάστηκαν σε ισόβια κάθειρξη. Την περίοδο που ακολούθησε αρκετοί από αυτούς στάλθηκαν σε εξορία.
http://tvxs.gr/node/58435

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Share |

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...
Related Posts with Thumbnails