Εσύ, το ζώον!

Του Γιώργου Πήττα
Ή μήπως αποκαλώντας σε Ζώον σε υπερτιμώ και σου αποδίδω ιδιότητες που δεν αξίζεις;

Σε σένα αναφέρομαι αγαπητέ που διαβάζεις αυτές τις γραμμές τώρα.

Και για να μην μπερδευόμαστε άδικα, όσα σου λέω τα λέω και στον καθρέφτη μου. Δεν μιλάω (γράφω) με «υπεράνω» διάθεση. Το επισημαίνω αυτό, γιατί έχουμε στα μέρη μας μία τάση να παίρνουμε όλα, μα όλα προσωπικά. Χαρακτηριστικότατο σύμπτωμα αυτό, των Κοινωνικά Απαίδευτων που θρέφουν σε βάρος της προσωπικότητας και της αυτάρκειάς της, το ανώμαλα φουσκωμένο (και άδειο σαν μπαλόνι) υπερεγώ. (Εγώ ρε!)

Εντάξει Ζώον;

Πάμε αρκετούς αιώνες πίσω, πριν ο κόσμος μπει στην φαυλότητα της αλλοτρίωσης που έφεραν οι θρησκείες-όπως τουλάχιστον τις ξέρουμε αυτές τα τελευταία 2000 χρόνια και κάτι.
Πάμε να συναντήσουμε εκείνον τον θεσπέσιο Θεόφραστο που γεννήθηκε στη Λέσβο το 372. Ένας σπουδαίος στοχαστής –για τις ημέρες μας πρωτοπόρος, για τότε, απλά ακόμα ένας μεταξύ των πολλών.

Μάνα μας η Γη, πατέρας μας ο Ουρανός έλεγε. Ο John Lennon αιώνες αργότερα το αναποδογύριζε τραγουδώντας: My mother was of the sky /My father was of the earth....But I am of the universe /And you know what it's worth, αλλά, η Κοσμική του αντίληψη παραμένει σταθερή και αργότερα, όταν συνθέτει το (κυριολεκτικά) μαγικό Across the Universe : Images of broken light which/ dance before me like a million eyes /That call me on and on across the universe…

Ο Lennon, όπως και ο πρόγονος Θεόφραστος, ήταν απολύτως Ζώα.

Σε αντίθεση με τους περισσότερους από εμάς που μάλλον νιώθουμε πως μας προσβάλλει η ταύτιση μας με Σκύλους, Γάτες, Λιοντάρια, Ελάφια, Φίδια, Κατσίκες, εκείνοι, με τον τρόπο τους καταλάβαιναν πως ό,τι ζωντανό είναι και συγγενές και μετέχει στην Συμπαντική Αρμονία που δεν αναγνωρίζει μικρό ή μεγάλο ρόλο σε κανέναν, γιατί, όλα, έχουν τον ειδικό τους ρόλο.

Το πράγμα χαλάει, όταν κάποιο είδος αποφασίζει να υπερβεί τον Φυσικό του Ρόλο. Αυτό δηλαδή που πράττει σχεδόν από την εμφάνισή του στον πλανήτη το δικό μας είδος, αναγνωρισμένο πλέον ως το επιβλαβέστερο και καταστροφικό για την Τάξη. Αν έχετε αντίρρηση, απλά κοιτάξτε γύρω σας.

Ανέφερα τις νεώτερες θρησκείες πιο πάνω γιατί απλούστατα αυτές είναι που προκειμένου να κολακέψουν τους ανθρώπους όταν αυτοί ήσαν εξαθλιωμένοι, σκλάβοι, και πένητες ήρθαν και τους είπαν πως όλα όσα βλέπει το μάτι τους, τα «έφτιαξε» ο Θεούλης για την πάρτη τους. Οι θρησκείες που γεννήθηκαν στην έρημο, (χριστιανισμός και ισλάμ ουσιαστικά) είπαν το «μπάτε σκύλοι (sic) αλέστε».

Ο σημερινός άνθρωπος που πάει εκδρομή σε ένα δάσος και φεύγοντας αφήνει πίσω όλο το σκουπιδαριό του, θεωρεί πως το δάσος του ανήκει και χωρίς να το συνειδητοποιεί τη στιγμή που το λερώνει πραγματοποιεί μια πράξη επικυριαρχίας και «κατάκτησης».

Ο σημερινός άνθρωπος ανερυθρίαστα μακελεύει δελφίνια και φάλαινες –πλάσματα ενδεχομένως διαφορετικά εξελιγμένα από τον ίδιο με εξαιρετικά υψηλή νοημοσύνη και ιδιαίτερα περίπλοκο κώδικα επικοινωνίας. Τόσο αυτός που αφήνει σκουπίδια στο δάσος όσο και ο μακελάρης, είναι το ίδιο. Δεν υπάρχει διαβάθμιση εδώ, γιατί η προσβολή που επιτελούν, έχει ακριβώς το ίδιο εφαλτήριο.

Ο σημερινός άνθρωπος «εκπολίτισε» από την άλλη πλευρά τους Ινδιάνους της Αμερικής, όταν εκείνοι ήσαν ακόμα, ο έσχατος γνωστός Φυσιολατρευτικός πολιτισμός.

Το αποκορύφωμα της ύβρεως το παρακολουθούμε όλοι στις τηλεοράσεις μας καθώς ο θάνατος απλώνεται με την μορφή του πετρελαίου στον Κόλπο του Μεξικού.

Ένας θάνατος δημιουργημένος από το δικό μας είδος, που πλήττει την ίδια τη Ζωή στην οποία ανήκουμε και δεν μας ανήκει-με την έννοια πως θα έπρεπε να αποτελούμε οργανικό μέρος της αντί να επιδιώκουμε να είμαστε κυρίαρχοί της.

Χωρίς να είμαι «θρησκευόμενος», γιατί αντιπαθώ την συμπίεση της έννοιας του Θείου σε Σύστημα, διακρίνω πως η εφεύρεση του χριστιανισμού και του ισλαμισμού πέρα από την πνευματική λοβοτομή που προκάλεσε στους Ανθρώπους αφαιρώντας τους την Ελευθεροπρέπεια, έκοψε σύριζα τη Σεβαστική Σχέση που είχαν οι Άνθρωποι με τη Φύση-άρα τους (μας) εξανδραπόδισε.

Όπως είχε πει σε μία διάλεξή του ο Κύπριος Ανώτατος Δικαστικός κος Γεώργιος Πικής, «με την έλευση των «εξ αποκαλύψεως» θρησκειών, οι άνθρωποι παίρνουν διαζύγιο από την Αναζήτηση». Δεν θέλει και καμιά ιδιαίτερη φιλοσοφία για να το συλλάβει κανείς αυτό, εφ όσον μεσολαβούν αιώνες επί αιώνων μέχρι να ανθήσουν και πάλι οι Τέχνες, οι Επιστήμες και η Φιλοσοφία και προκειμένου να γίνει αυτό έπρεπε να προηγηθεί η αναβάπτιση στην κληρονομιά της Αρχαιότητας – δεν εννοώ μόνο της Ελληνικής.

Οι άνθρωποι λοιπόν χάσαμε την αίσθηση του Θείου που καθοδηγούσε σε μεγάλο βαθμό τη σχέση μας με τη Φύση.

Την υποκαταστήσαμε με την ταπεινότητα και την υποδούλωση σε έναν Θεό «αόρατο και ποιητή των όλων» με Αρχές και Επιταγές που βέβαια, συνέτασσαν αντ’ αυτού τα Ιερατεία σε αγαστή συνεργασία με τις εξουσίες. Ο οποίος «ποιητής των όλων» έφτιαξε τα πάντα και μας έβαλε στο κέντρο της δημιουργίας να αλωνίζουμε.

Και αλωνίζουμε, καθώς οι αρκούδες δολοφονούνται διαρκώς από τα αυτοκίνητά μας, αλλά μοιάζει να απασχολεί ελάχιστους το γεγονός, ελάχιστους γραφικούς κατά την κρίση των πολλών.

Και αλωνίζουμε, καθώς όταν η ανθρώπινη αμετροέπεια πυρπολεί τα δάση και κατακαίει χιλιάδες ζωές που ζουν εκεί, εμείς διαρρηγνύουμε τα ιμάτια μας για τις «χαμένες περιουσίες» εννοώντας σπίτια και κτίσματα συνήθως αυθαίρετα.

Και αλωνίζουμε καθώς το έγκλημα των εγκλημάτων, ο πολυπλόκαμος ανθρώπινος «πολιτισμός» δεν είναι ικανός να μας διεγείρει και να μας βάλει σε τροχιά εξέγερσης, μιας εξέγερσης που θα προστάτευε στο τέλος εμάς τους ίδιους.

Οι ανθρώπινες ιδεολογίες και ειδικά όσες είναι προϊόντα της Βιομηχανικής Επανάστασης, φοβάμαι πως είναι από την «φύση» τους βουτηγμένες στην αλλοτρίωση και την παραμόρφωση της σκέψης.

Γεννήθηκαν μέσα στο φούμο της βιομηχανικής καμινάδας και στο τέμπο των εργοστασιακών εμβόλων.

Δεν είναι τυχαίο άλλωστε, πως η ιστορία της Σοβιετικής Ένωσης είναι (δυστυχώς) ταυτισμένη όχι απλά με τη ρύπανση και τη δηλητηρίαση του περιβάλλοντος ως απότοκα της εκβιομηχάνισης αλλά με μία νοσηρή αντίληψη περί υποταγής της Φύσης προς όφελος του «λαού».

Μπορεί το Σοβιετικό καθεστώς να ήταν «άθεο» αλλά η επιθετικότητά του ως προς τη Φύση δεν διέφερε διόλου από αυτή που δίδαξε η θρησκεία στο μυωπικό της ποίμνιο.

Και για να μην έχουμε άλλες ερμηνείες, θεωρώ την Σοβιετική εκδοχή του Σοσιαλισμού ως μία στρέβλωση που απέτυχε παταγωδώς –άρα δεν την ταυτίζω με το όραμα του Ιδεολογικού οικοδομήματος και κυρίως με το πώς αυτό μπορεί να εξελιχθεί στον 21ο αιώνα.

Προς ώρας τείνω σταθερά να βλέπω ως μοναδικό ακτιβισμό ουσίας περιπτώσεις σαν αυτή των Ποιμένων της Θάλασσας ( http://www.seashepherd.org/ ) που δίνουν διαρκώς επιθετικές μάχες με τα φαλαινοθηρικά των Ιαπώνων, που καταζητούνται ως τρομοκράτες από την Ιαπωνία-και όχι μόνο- επειδή όχι με λόγια αλλά με δράσεις γεμάτες αυταπάρνηση και αυτοθυσία υποστηρίζουν τους συγγενείς μας στον πλανήτη.

Τους συγγενείς μας που ήταν εδώ πριν από εμάς και που θυσιάζονται από εμάς καθημερινά είτε για χρήματα (ναι, δεν με ενδιαφέρει αν θα μείνουν άνεργοι οι φονιάδες της φώκιας ή της φάλαινας) ή για την «γαστριμαργική απόλαυση» των τρυφηλών και παρακμασμένων «ανθρώπων» που πληρώνουν 300 δολάρια για ένα σπέσιαλ φιλέτο δελφινιού ή φρέσκα μυαλά πιθήκου, που για την ευχαρίστησή σας αφαιρούνται από το κρανίο του πιθήκου μπροστά σας ενώ αυτός είναι ζωντανός.

Οργανώσεις όπως η Animal Liberation Front (http://www.animalliberationfront.com/ ) που έχουν αντιληφθεί τη σημασία των μεγάλων ανακαλύψεων της Φυσικής –γύρω από τις περιοχές της Κβαντικής- έχουν συνειδητοποιήσει για τα καλά τη θέση του Ανθρώπου στο Σύμπαν και βρήκαν το κουράγιο να βγουν έξω από το κλειστό κουτί της πεπερασμένης συλλογιστικής μας. Στην πραγματικότητα, ρίχνουν το σπόρο με την λεγόμενη Οικοτρομοκρατία για τα κινήματα που θα δεσπόσουν στο όχι μακρινό μέλλον.

Ο επιθετικός ακτιβισμός για την προστασία της Φύσης, είναι ίσως το μόνο μέρος της ανθρώπινης δραστηριότητας που στέκει μακριά από την ανθρώπινη αλλοτρίωση και με τη δράση της την εξαγνίζει.

Άνθρωποι όπως ο καπετάνιος των Ποιμένων της Θάλασσας Paul Watson (http://en.wikipedia.org/wiki/Paul_Watson ) αμφιλεγόμενοι και ύποπτοι τόσο από τον Καπιταλισμό ως «τρομοκράτες» όσο και από την Αριστερή Ορθοδοξία ως δήθεν «απολιτίκ» σπάζουν τις χαραμάδες στους τοίχους της άγνοιας δείχνοντας της μάχες του μέλλοντος.

Γιατί, εμείς τα Ζώα, μάλλον δεν έχουμε ακόμα καταλάβει τίποτα…

Εντάξει Ζώον;

ΥΓ: Καθόλου τυχαίο πως στην Ελλάδα καθώς η κρίση μεσουρανεί και η ανασφάλεια σκιάζει τα πάντα πυκνώνουν οι απίστευτοι βασανισμοί πλασμάτων. Καμένες γάτες και κρεμασμένοι σκύλοι έρχονται όλο και πιο συχνά στις εσωτερικές σελίδες των εφημερίδων. Και είναι απόλυτο κριτήριο η συμπεριφορά των ισχυρών σε όσους δεν μπορούν να προστατεύσουν τον εαυτό τους. Όπως ένα ολάκερο σύστημα (στο οποίο όμως εμείς μετέχουμε με τον ένα ή άλλο τρόπο) έρχεται τώρα και γκρεμίζει τρόπο ζωής, όνειρα ή έστω τη δυνατότητα επιβίωσης, έτσι οι άνθρωποι μετακυλύουν την σκληρότητα σε οτιδήποτε δεν έχει αντιστάσεις. Μόνο που στην περίπτωση των Ζώων το έγκλημα είναι πολλαπλάσιο γιατί αυτά ουδεμία ευθύνη φέρουν για οτιδήποτε. Ας πάρουν καλύτερα από ένα όπλο όλοι αυτοί και ας σκοτωθούν μεταξύ τους. Χάρη θα μας κάνουν.
http://tvxs.gr/node/59686