«Τα πτηνά είναι δεινόσαυροι»
από πλήθος ευρημάτων παγκοσμίως
Αν δεν είστε χορτοφάγοι, υπάρχει πιθανότητα οι δεινόσαυροι να είναι μέρος τής καθημερινής σας διατροφής, επειδή εάν η υπόθεση, ότι τα πτηνά εξελίχθηκαν από τους δεινόσαυρους είναι σωστή, κάθε φορά που τρώτε ένα κοτόπουλο, ουσιαστικά τρώτε ένα δεινόσαυρο. Αλλά πώς γνωρίζουμε, ότι τα πτηνά εξελίχθηκαν από τους δεινόσαυρους;
Ψάχνοντας τις συγγένειες
Η Συστηματική, η επιστήμη των εξελικτικών συγγενειών, έχει υποστεί μιά σημαντική αλλαγή τις τελευταίες δύο δεκαετίες. Ήταν γενικά παραδεκτό, ότι όλα τα χαρακτηριστικά των οργανισμών ήταν σημαντικά κατά την επεξεργασία των οικογενειακών δένδρων. Στα μέσα τής δεκαετίας τού 1960 όμως, ο Γερμανός εντομολόγος Γουίλλυ Χέννινγκ, τα άλλαξε όλα αυτά. Ο Χέννινγκ ισχυρίστηκε, ότι τα μόνα χαρακτηριστικά, που μεταφέρουν χρήσιμες πληροφορίες σχετικές με τη γενεαλογία, είναι οι νεωτερισμοί των οργανισμών, οι αλλαγές δηλαδή λόγω τής εξέλιξής τους.
Ας υποθέσουμε, ότι προσπαθούμε να βρούμε τις σχέσεις ανάμεσα σε ένα ποντικό, μιά σαύρα κι ένα ψάρι. Όλα έχουν ραχοκοκαλιά, έτσι το χαρακτηριστικό «ραχοκοκαλιά» είναι άχρηστο. Πρόκειται γιά ένα «αρχέγονο» χαρακτηριστικό, το οποίο δεν μας λέει τίποτα. Αλλά το χαρακτηριστικό «τέσσερα πόδια» είναι χρήσιμο, επειδή είναι μιά εξελικτική καινοτομία, που την μοιράζονται η σαύρα και ο ποντικός. Αυτό σημαίνει, ότι η σαύρα και ο ποντικός έχουν πλησιέστερη σχέση μεταξύ τους, από ότι έχουν με το ψάρι. Με άλλα λόγια η σαύρα και το ποντίκι έχουν ένα κοινό πρόγονο, που είχε τέσσερα πόδια. Όσο περισσότερους εξελικτικούς νεωτερισμούς μπορούμε να βρούμε, που να υποστηρίζουν μιά επί μέρους σχέση, τόσο πιό σίγουροι γινόμαστε, ότι η σχέση αυτή είναι σωστή. «Αναπνοή», «λαιμός» και «αμνιακό αυγό» είναι τρεις ακόμα εξελικτικοί νεωτερισμοί, που δένουν τη σαύρα και τον ποντικό μαζί κι αφήνουν το ψάρι, σαν ένα πιό μακρινό συγγενή τους..... Αυτή η νέα προσέγγιση για τη Συστηματική ονομάζεται Κλαδιστική ή Φυλογενετική Συστηματική. Η Κλαδιστική πρώτα αναγνωρίζει χρήσιμα χαρακτηριστικά κι επειτα εκτιμά την επίδρασή τους στις συγγένειες των υπό μελέτη οργανισμών.
Από τα θηριόποδα... στο ορτύκι
Η ιστορία (σχεδόν απόκρυφη, αλλά αυτές είναι οι καλύτερες ιστορίες) έχει ως εξής: Ο Τόμας Χάξλεϋ (1825 - 1895, γνωστός ως «Το μπουλντόγκ τού Δαρβίνου» για την επιθετική του υπεράσπιση τής Φυσικής Επιλογής), έτρωγε ορτύκια ένα βράδυ, ενώ είχε ακόμα στο νου του ένα παλαιοντολογικό παζλ σχετικό με ένα παράξενο οστό, που προσπαθούσε να λύσει όλη μέρα στο εργαστήριο. Γνώριζε, ότι επρόκειτο για οστό τής κνήμης ενός σαρκοφάγου δεινόσαυρου στο κάτω μέρος τού οποίου υπήρχε ένα ακόμα άγνωστο κόκαλο. Έτυχε να γλύφει εκείνη τη στιγμή το κρέας από το κατώτατο σημείο τού ποδιού ενός ορτυκιού και να... εκεί, στο κάτω μέρος τής κνήμης τού ορτυκιού υπήρχε το ίδιο αινιγματικό κόκαλο! Έξετάζοντας προσεκτικά ένα ακέραιο πόδι τού πουλιού, ο Huxley συνειδητοποίησε, ότι το κόκαλο - αίνιγμα ήταν ο αστράγαλος. Πιό σημαντικό ακόμα είναι, ότι συγκρίνοντας τα κόκαλα αυτά ο Χάξλεϋ κατέληξε στο συμπέρασμα, ότι η μορφή των αστραγάλων τόσο στο δεινόσαυρο όσο και στο πουλί είναι τόσο ολόιδια, ώστε πρέπει να έχουν πολύ στενή συγγένεια μεταξύ τους.
Η δεινο-πτηνό θεωρία τού Χάξλεϋ περιέπεσε σε δυσμένεια, όταν μία νέα θεωρία επικράτησε, ότι τα πουλιά εξελίχθηκαν από ορισμένα ερπετά προ των δεινοσαύρων. Το 1916 ο Δανός γιατρός, Γκέρχαρντ Χέιλμαν, δημοσίευσε την «Καταγωγή των πτηνών», στην οποία σχολίασε τις πολλές ομοιότητες ανάμεσα στους σκελετούς των σαρκοφάγων δεινοσαύρων (Θηριόποδων) και των πτηνών. Ο Χέιλμαν σημείωσε επίσης, ότι από τα θηριόποδα έλειπαν τα οστά τής κλείδας, τα οποία ενώνονται και σχηματίζουν το στέρνο στα πτηνά. Υποστήριξε, ότι ένα τέτοιο χαρακτηριστικό δεν θα μπορούσε να χάθηκε κι αργότερα να ξανα-εξελίχθηκε, οπότε τα θηριόποδα δεν μπορούσαν να είναι πρόγονοι των πτηνών. Έτσι, τα θηριόποδα εξορίστηκαν από το οικογενειακό δένδρο των πτηνών για όλη την επόμενη πεντηκονταετία.
Για την συνεχεια δειτε εδω: http://www.freeinquiry.gr/pro.php?id=1407
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου