της Jaquou Utopie
Η ελπίδα είμαστε εμείς…
“Στα τέλη του 19ου αιώνα κάποιος ονειροπόλος επαναστάτης, ονόματι Αντόνιο Κονσελέιρο, βαρέθηκε να περιμένει τη μέρα της επανάστασης για να αλλάξει η κοινωνία και αποφάσισε να χτίσει τη δική του την κοινωνία μέσα στην υπάρχουσα κοινωνία. Αυτά στη μακρινή Βραζιλία. Άρχισε να μιλάει για το όραμά του στους περιθωριακούς, στους τρωγλοδύτες, ζητιάνους, ξεχασμένους γέρους, σε παιδιά του δρόμου, ακόμα και σε ανάπηρους. Συγκέντρωσε μερικές χιλιάδες ανθρώπους όπου κατέλαβαν μια έκταση γης, στη βόρεια Βραζιλία. Το μέρος ήταν αφιλόξενο και κακοτράχαλο. Αλλά μπορούσαν να το καλλιεργήσουν και να ζήσουν. Όλοι είχαν το ίδιο μερίδιο, και όλοι μαζί φρόντιζαν τους γέρους και τους ανήμπορους. Η είδηση αυτής της “κοινωνίας” μέσα στην κοινωνία διέτρεξε όλη την Βραζιλία και άρχισαν να καταφθάνουν εκεί φτωχοί από την κάθε γωνιά της χώρας που ήθελαν να εγκατασταθούν στο Γκανούδος. Έτσι λεγότανε το μέρος.
Η κυβέρνηση αποφάσισε να στείλει 500 στρατιώτες για να καθαρίσουν την περιοχή. Αλλά έγινε ακριβώς το αντίθετο. Οι άοπλοι φτωχοί “καθάρισαν” τους στρατιώτες. Ελάχιστοι γύρισαν πίσω ζωντανοί και ακέραιοι. Η επόμενη επιχείρηση-σκούπα ήταν πιο οργανωμένη. Στείλανε 1.300 βαριά οπλισμένους στρατιώτες που τους υποστήριζε και πυροβολικό. Αλλά και εδώ τα πράγματα πήγαν άσκημα για τον κυβερνητικό στρατό. Γύρισαν πίσω δύο τρεις εκατοντάδες. Το 1897 ήρθε το τρίτο κύμα στρατιωτών. Περίπου 2.500 άντρες-κομάντος με κανόνια και όλα τα σχετικά. Τότε το Γκανούδος είχε περίπου δέκα χιλιάδες φτωχούς. Ύστερα από μάχες δύο μηνών το Γκανούδος πέφτει. Στους τελευταίους τέσσερις υπερασπιστές του Γκανούδος, ήταν ένα αγόρι εφτά χρονών και ένας άντρας 70 χρονών. Από αυτή τη σφαγή επέζησαν 400 άτομα, στη συντριπτική τους πλειοψηφία γυναικόπαιδα....Σήμερα, τα ονόματα “Αντόνιο Κονσελέιρο” και “Γκανούδος” είναι αναφορές ιερές, για το Κίνημα των Ακτημόνων της Βραζιλίας που κινείται στις ίδιες αρχές. Πρώτο βήμα. Κατάληψη γης. Δεύτερο βήμα υπερασπίζουμε τη γη μας και αντιστεκόμαστε. Τρίτο βήμα καλλιεργούμε τη γη και παράγουμε. Και όλοι μαζί βοηθάμε αυτούς που έχουν ανάγκη.” [1]
Ξεκινώντας από μικρά και αποσπασματικά κινήματα ιθαγενών που αντιστέκονταν στην εκδίωξή τους από τη μάνα γη που καλλιεργούσαν και ζούσαν την δεκαετία του ’50 και καταλήγοντας στην πρώτη επίσημη μορφοποίησή του με το Πανεθνικό Συνέδριο το 1985 το Κίνημα των Ακτημόνων Εργατών της Βραζιλίας, στα πορτογαλλικά Movimento dos Trabalhadores Rurais Sem Terra – MST , είναι ένα από τα μεγαλύτερα κοινωνικά κινήματα που έχει να επιδείξει το κοινωνικό εργαστήρι της Λατινκής Αμερικής. Στην ήπειρο που ανθίζουν νέες μορφές κοινωνικής και πολιτικής οργάνωσης όπως οι Ζαπατίστας ή οι καταλήψεις εργοστασίων της Αργεντινής το MST είναι άλλο ένα αστέρι στον ουρανό της κοινωνικής χειραφέτησης.
Σε µια χώρα µε τεράστιες κοινωνικές αντιθέσεις, όπου το 60% της γης παραµένει ακαλλιέργητο και το 1% των γαιοκτηµόνων κατέχει το 49% της πιο παραγωγικής καλλιεργήσιµης γης, ενώ 4,8 εκατοµµύρια οικογένειες δεν έχουν γη, στα 25 χρόνια αγώνα του το MST έχει αποδώσει γη σε πάνω από 300.000 οικογένειες, επιβάλλοντας στην πράξη την αγροτική µεταρρύθµιση. Αυτή τη στιγμή το κίνημα αποτελείται από περισσότερα απο 1.500.000 μέλη που συνεχώς αυξανονται και δραστηριοποιούνται καταλαμβάνοντας ακαλλιέργητα “λατιφούντια” από τους μεγαλογαιοκτήμονες, δημιουργώντας αρχικά πρόχειρες κατασκηνώσεις και καλλιεργώντας τα, δημιουργώντας δομές όπως σχολεία και κοινοτικά κέντρα, συνεταιρισμό των καλλιεργητών και παίρνοντας αποφάσεις με αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες, με πυρήνες βάσης αποτελούμενους από τις οικογένειες του καταυλισμού που ασχολούνται με όλα τα ζητήματα της καθημερινότητάς τους, τη ζωή τους στα χέρια τους. Ακόμα και οι αντιπρόσωποι που εκλέγονται για να συμμετέχουν στις πανεθνικές συναντήσεις του κινήματος ζουν στους καταυλισμούς. Φτάνοντας στην 5η Πανεθνική Συνάντηση του MST όπου εκτός από τους ενήλικες αντιπροσώπους παραβρίσκονται και τα παιδιά τους, η γενιά του μέλλοντος.
Από την ανυπαρξία της φτώχειας στη συνείδηση των δυνατοτήτων…
Οι ακτήμονες του MST δεν είναι άλλοι από τους ανθρώπους των παραγκουπόλεων της Βραζιλίας, από τους ιθαγενείς που εκδιώχθηκαν από την γη και τη δουλειά τους και οδηγήθηκαν στην φτώχεια ή ακόμα και από ανθρώπους των κατώτερων μικροαστικών στρωμάτων που η ζωή τους δεν άνθισε στον ακμάζοντα Βραζιλιάνικο καπιταλισμό. Από αυτή την ανύπαρκτη μοιρολατρική κατάσταση γεννήθηκε ένα κίνημα ανθρώπων που δημιουργούν Ζωή. Με ιδεολογικές ρίζες που ξεκινούν από την θεολογία της απελευθέρωσης, τον μαρξισμό, την Κουβανική επανάσταση και αγγίζουν έως και αναρχικά αντιιεραρχικά προτάγματα οι άνθρωποι που είναι το MST έχουν μετατρέψει τον αντικαπιταλισμό από λόγο σε πράξη. Έχουν ήδη δημιουργήσει 79 συνεταιρισμούς αγρότικής παραγωγής, 50 συνεταιρισμούς εμπορίου και παροχής υπηρεσιών, 28 συνεταιρισμούς τεχνικής βοήθειας στη γεωργία αλλά και 4 πιστωτικούς συνεταιρισμούς. Επιπλέον έχουν ξεκινήσει 140 αγρο-βιομηχανίες μικρής και μεσαίας παραγωγής (φρούτων, δημητριακών, γάλακτος) και συμβουλευτικά προγράμματα αγρο-οικολογικών με προχωρημένη εκπαίδευση για κάθε τύπο.
Για την συνέχεια και το πλήρες άρθρο κλικ εδώ: http://sxoliastesxwrissynora.wordpress.com/2010/07/28/%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%BB%CF%8E%CE%BD%CF%89-%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%AD%CE%BA%CE%BF%CE%BC%CE%B1%CE%B9-%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%AC%CE%B3%CF%89-%CE%B2%CF%81%CE%B1/#more-7298
Η ελπίδα είμαστε εμείς…
“Στα τέλη του 19ου αιώνα κάποιος ονειροπόλος επαναστάτης, ονόματι Αντόνιο Κονσελέιρο, βαρέθηκε να περιμένει τη μέρα της επανάστασης για να αλλάξει η κοινωνία και αποφάσισε να χτίσει τη δική του την κοινωνία μέσα στην υπάρχουσα κοινωνία. Αυτά στη μακρινή Βραζιλία. Άρχισε να μιλάει για το όραμά του στους περιθωριακούς, στους τρωγλοδύτες, ζητιάνους, ξεχασμένους γέρους, σε παιδιά του δρόμου, ακόμα και σε ανάπηρους. Συγκέντρωσε μερικές χιλιάδες ανθρώπους όπου κατέλαβαν μια έκταση γης, στη βόρεια Βραζιλία. Το μέρος ήταν αφιλόξενο και κακοτράχαλο. Αλλά μπορούσαν να το καλλιεργήσουν και να ζήσουν. Όλοι είχαν το ίδιο μερίδιο, και όλοι μαζί φρόντιζαν τους γέρους και τους ανήμπορους. Η είδηση αυτής της “κοινωνίας” μέσα στην κοινωνία διέτρεξε όλη την Βραζιλία και άρχισαν να καταφθάνουν εκεί φτωχοί από την κάθε γωνιά της χώρας που ήθελαν να εγκατασταθούν στο Γκανούδος. Έτσι λεγότανε το μέρος.
Η κυβέρνηση αποφάσισε να στείλει 500 στρατιώτες για να καθαρίσουν την περιοχή. Αλλά έγινε ακριβώς το αντίθετο. Οι άοπλοι φτωχοί “καθάρισαν” τους στρατιώτες. Ελάχιστοι γύρισαν πίσω ζωντανοί και ακέραιοι. Η επόμενη επιχείρηση-σκούπα ήταν πιο οργανωμένη. Στείλανε 1.300 βαριά οπλισμένους στρατιώτες που τους υποστήριζε και πυροβολικό. Αλλά και εδώ τα πράγματα πήγαν άσκημα για τον κυβερνητικό στρατό. Γύρισαν πίσω δύο τρεις εκατοντάδες. Το 1897 ήρθε το τρίτο κύμα στρατιωτών. Περίπου 2.500 άντρες-κομάντος με κανόνια και όλα τα σχετικά. Τότε το Γκανούδος είχε περίπου δέκα χιλιάδες φτωχούς. Ύστερα από μάχες δύο μηνών το Γκανούδος πέφτει. Στους τελευταίους τέσσερις υπερασπιστές του Γκανούδος, ήταν ένα αγόρι εφτά χρονών και ένας άντρας 70 χρονών. Από αυτή τη σφαγή επέζησαν 400 άτομα, στη συντριπτική τους πλειοψηφία γυναικόπαιδα....Σήμερα, τα ονόματα “Αντόνιο Κονσελέιρο” και “Γκανούδος” είναι αναφορές ιερές, για το Κίνημα των Ακτημόνων της Βραζιλίας που κινείται στις ίδιες αρχές. Πρώτο βήμα. Κατάληψη γης. Δεύτερο βήμα υπερασπίζουμε τη γη μας και αντιστεκόμαστε. Τρίτο βήμα καλλιεργούμε τη γη και παράγουμε. Και όλοι μαζί βοηθάμε αυτούς που έχουν ανάγκη.” [1]
Ξεκινώντας από μικρά και αποσπασματικά κινήματα ιθαγενών που αντιστέκονταν στην εκδίωξή τους από τη μάνα γη που καλλιεργούσαν και ζούσαν την δεκαετία του ’50 και καταλήγοντας στην πρώτη επίσημη μορφοποίησή του με το Πανεθνικό Συνέδριο το 1985 το Κίνημα των Ακτημόνων Εργατών της Βραζιλίας, στα πορτογαλλικά Movimento dos Trabalhadores Rurais Sem Terra – MST , είναι ένα από τα μεγαλύτερα κοινωνικά κινήματα που έχει να επιδείξει το κοινωνικό εργαστήρι της Λατινκής Αμερικής. Στην ήπειρο που ανθίζουν νέες μορφές κοινωνικής και πολιτικής οργάνωσης όπως οι Ζαπατίστας ή οι καταλήψεις εργοστασίων της Αργεντινής το MST είναι άλλο ένα αστέρι στον ουρανό της κοινωνικής χειραφέτησης.
Σε µια χώρα µε τεράστιες κοινωνικές αντιθέσεις, όπου το 60% της γης παραµένει ακαλλιέργητο και το 1% των γαιοκτηµόνων κατέχει το 49% της πιο παραγωγικής καλλιεργήσιµης γης, ενώ 4,8 εκατοµµύρια οικογένειες δεν έχουν γη, στα 25 χρόνια αγώνα του το MST έχει αποδώσει γη σε πάνω από 300.000 οικογένειες, επιβάλλοντας στην πράξη την αγροτική µεταρρύθµιση. Αυτή τη στιγμή το κίνημα αποτελείται από περισσότερα απο 1.500.000 μέλη που συνεχώς αυξανονται και δραστηριοποιούνται καταλαμβάνοντας ακαλλιέργητα “λατιφούντια” από τους μεγαλογαιοκτήμονες, δημιουργώντας αρχικά πρόχειρες κατασκηνώσεις και καλλιεργώντας τα, δημιουργώντας δομές όπως σχολεία και κοινοτικά κέντρα, συνεταιρισμό των καλλιεργητών και παίρνοντας αποφάσεις με αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες, με πυρήνες βάσης αποτελούμενους από τις οικογένειες του καταυλισμού που ασχολούνται με όλα τα ζητήματα της καθημερινότητάς τους, τη ζωή τους στα χέρια τους. Ακόμα και οι αντιπρόσωποι που εκλέγονται για να συμμετέχουν στις πανεθνικές συναντήσεις του κινήματος ζουν στους καταυλισμούς. Φτάνοντας στην 5η Πανεθνική Συνάντηση του MST όπου εκτός από τους ενήλικες αντιπροσώπους παραβρίσκονται και τα παιδιά τους, η γενιά του μέλλοντος.
Από την ανυπαρξία της φτώχειας στη συνείδηση των δυνατοτήτων…
Οι ακτήμονες του MST δεν είναι άλλοι από τους ανθρώπους των παραγκουπόλεων της Βραζιλίας, από τους ιθαγενείς που εκδιώχθηκαν από την γη και τη δουλειά τους και οδηγήθηκαν στην φτώχεια ή ακόμα και από ανθρώπους των κατώτερων μικροαστικών στρωμάτων που η ζωή τους δεν άνθισε στον ακμάζοντα Βραζιλιάνικο καπιταλισμό. Από αυτή την ανύπαρκτη μοιρολατρική κατάσταση γεννήθηκε ένα κίνημα ανθρώπων που δημιουργούν Ζωή. Με ιδεολογικές ρίζες που ξεκινούν από την θεολογία της απελευθέρωσης, τον μαρξισμό, την Κουβανική επανάσταση και αγγίζουν έως και αναρχικά αντιιεραρχικά προτάγματα οι άνθρωποι που είναι το MST έχουν μετατρέψει τον αντικαπιταλισμό από λόγο σε πράξη. Έχουν ήδη δημιουργήσει 79 συνεταιρισμούς αγρότικής παραγωγής, 50 συνεταιρισμούς εμπορίου και παροχής υπηρεσιών, 28 συνεταιρισμούς τεχνικής βοήθειας στη γεωργία αλλά και 4 πιστωτικούς συνεταιρισμούς. Επιπλέον έχουν ξεκινήσει 140 αγρο-βιομηχανίες μικρής και μεσαίας παραγωγής (φρούτων, δημητριακών, γάλακτος) και συμβουλευτικά προγράμματα αγρο-οικολογικών με προχωρημένη εκπαίδευση για κάθε τύπο.
Για την συνέχεια και το πλήρες άρθρο κλικ εδώ: http://sxoliastesxwrissynora.wordpress.com/2010/07/28/%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%BB%CF%8E%CE%BD%CF%89-%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%AD%CE%BA%CE%BF%CE%BC%CE%B1%CE%B9-%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%AC%CE%B3%CF%89-%CE%B2%CF%81%CE%B1/#more-7298
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου