Και τι έγινε που ξέρουμε πεντέξι κωδικούς;
Που μπορούμε να "ξεκλειδώσουμε" τα νοήματα που κρύβει το ηλιοβασίλεμα ή το φτερούγισμα ενός γλάρου;
Και τι έγινε αν γνωρίζουμε τα ονόματα των κυμάτων,
αν καταλαβαίνουμε τους στίχους των τραγουδιών της φάλαινας,
κάτω στα γνώριμα σκοτεινά βάθη των ωκεανών;
Κάποιοι μπορεί να μας θεωρήσουν και τρελούς!
Επειδή μας βλέπουν να μιλάμε με τη θάλασσα,
να χαιρόμαστε για ένα περίεργο βότσαλο που βρήκαμε στην παραλία
ή και να δακρύζουμε από συγκίνηση, στη θέα ενός ασήμαντου γι αυτούς κοχυλιού.
Μερικές φορές καμαρώνουμε,
αισθανόμαστε προνομιούχοι που έχουμε αυτά τα μαγικά κλειδιά,
που ανοίγουν τις πύλες των ονείρων και της συγκίνησης!
Κατά βάθος όμως, αισθανόμαστε μοναξιά.
Είμαστε λίγοι και δυστυχώς σκορπισμένοι στα τέσσερα σημεία της Γης.
Έχουμε την Ευλογία να βλέπουμε πέρα απ΄τα σύνορα της ανθρώπινης μιζέριας,
μα παράλληλα την Κατάρα να μη μπορούμε να μοιραστούμε
τη συγκίνηση της εμπειρίας μας....
http://mycreta.blogspot.com/2010/07/blog-post.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου