Το νεοφιλελεύθερο άλμα πίστης στο κενό.

Ο στόχος των νέων μέτρων δεν ήταν η πραγματοποιηθείσα -ουσιαστικά- κατάργηση των συντάξεων ή η σταδιακή αποσάθρωση του κοινωνικού κράτους και των δικαιωμάτων της εργασίας. Ούτε στόχος ήταν ασφαλώς τα έσοδα του κράτους που έτσι ή αλλιώς μειώνονται όσο αυξάνεται ο ΦΠΑ. Όλα αυτά είναι τα μέσα προς έναν ανώτερο στόχο, που δεν είναι άλλος από την αλλαγή των κινήτρων μέσω των οποίων μπαίνουν τα θεμέλια κάθε νεοφιλελεύθερου οικονομικού και κοινωνικού μοντέλου. Πως γίνεται αυτό: εφόσον π.χ. μειώνονται οι αποδοχές των δημοσίων υπαλλήλων καθώς και το πραγματικό εισόδημα όλων των μισθωτών, δημιουργούνται οι προϋποθέσεις για να μετατραπούν οι υπάλληλοι σε επιχειρηματίες (ή σκλάβους). Γιατί σου λέει ο νεοφιλελευθερισμός, εφόσον ένας υπάλληλος (δημόσιος ή ιδιωτικός) κερδίζει τόσα όσα χρειάζεται για να ζει αξιοπρεπώς τότε γιατί να ρισκάρει; Και εφόσον έχει επίσης σχετικά δωρεάν παιδεία, σχετικά δωρεάν υγεία, εύκολη σύνταξη και μέσο επίπεδο ζωής, τότε όντως γιατί να δουλέψει περισσότερο ή να γίνει αντικείμενο μεγαλύτερης εκμετάλλευσης;....Οπότε, σου λέει, κόψε του την σύνταξη, κάνε τον να νιώσει ανασφάλεια στην υγεία, μείωσέ του τους μισθούς και θα δεις ότι υπό αυτές τις συνθήκες πίεσης και ανασφάλειας θα αναγκαστεί να ρισκάρει, να στύψει το μυαλό του για να κάνει κάτι καλύτερο και στην χειρότερη περίπτωση να εργαστεί πιο πολλές ώρες ή σε πιο πολλές εργασίες ακόμη και ως υπάλληλος.

Φυσικά αυτό δεν θα έχει καθολική εφαρμογή, θα συμβεί όμως από περισσότερους από όσους το έκαναν έως τώρα. Εκεί που παλαιότερα έδιναν εξετάσεις στον ΑΣΕΠ 200,000 υποψήφιοι για 700 θέσεις εργασίας (και αυτοί που περνούσαν ήταν και λίγο γκάου από τις πολλές σπουδές) τώρα που το κράτος δεν θα εξασφαλίζει αξιοπρεπή διαβίωση στο δημόσιο, οι υποψήφιοι σταδιακά θα μειωθούν. Και εκεί που επιχειρούσαν κάτι δικό τους 100,000 άνθρωποι τώρα θα επιχειρούν 200,000 ή 300,000.Και εκεί που δούλευε άνευ όρων ένα 30%+ τους αλλοδαπούς τώρα θα είναι όλοι οι εργαζόμενοι άνευ όρων!

Θα πω και κάτι ακόμη για να περιγράψω καλύτερα αυτό που λέω: Οι γυναίκες σήμερα, περισσότερο από ποτέ άλλοτε, είναι φτιαγμένες, βαμμένες και συχνά ραμμένες (σε πλαστικούς χειρούργους) σαν μπάρμπι που προσπαθούν να ξεπεράσουν την φυσική ανθρώπινη ομορφιά όπως τα τεχνητά γλυκαντικά ξεπερνάνε την φυσική γλυκύτητα ενός ωραίου φρούτου. Αυτό πέρα από τα επιφανειακά θετικά του έχει και τα αρνητικά του. Η γυναίκα σήμερα επιτελεί έναν ανώτερο νεοφιλελεύθερο ρόλο, τον ρόλο του δολώματος μέσω της ενίσχυσης των οικονομικών κινήτρων. Όπως ο νεοφιλελευθερισμός λέει στα άτομα ότι αν θέλεις ασφάλεια στην υγεία σου θα πρέπει να πετύχεις ως επιχειρηματίας, έτσι τους λέει επίσης ότι αν θέλεις την μπάρμπι θα πρέπει να μην είσαι ένας κακομοίρης υπαλληλάκος (το παραπάνω εννοείται παράδειγμα δεν ισχύει για μηχανόβιους). Οι ίδιες οι μπάρμπι είναι τα μεγαλύτερα θύματα αλλά ας μην μιλήσουμε τώρα γι' αυτό.

Ναι, τόσο απλά λειτουργεί το νεοφιλελεύθερο μοντέλο! Υγεία, παιδεία, βασικό επίπεδο διαβίωσης και γενετήσιες ορμές, εξαλείφοντας κάθε άλλο σκοπό, στόχο και ιδεολογία. Αν πειράξεις τα βασικά κάνεις τους ανθρώπους δούλους του χρήματος, σαν τα χάμστερ στον τροχό μέσα στο κλουβί τους, και τότε τα κέρδη δεν μπλοκάρουν....

Γι' αυτό έχω αφιερώσει τόσα άρθρα και ενέργεια στο να αναλύω σε παλαιότερα άρθρα μου τα κίνητρα δράσης ανθρώπων που συμμετέχουν σε εγχειρήματα χωρίς οικονομικά κίνητρα, όπως η Wikipedia, το λογισμικό ανοιχτού κώδικα, τα blogs και άλλα. Το κάνω γιατί έχω καταλάβει ότι μέσω αυτών των νέων οάσεων συνεργατικότητας αναδύθηκε επιτυχώς- σε θεωρητικό και πρακτικό επίπεδο- η ανατροπή της πιο ισχυρής βάσης του νεοφιλελευθερισμού, τα κίνητρα.

Ο νεοφιλελευθερισμός λοιπόν, και το ΔΝΤ, δεν ενδιαφέρονται αν θα πάρουν πίσω τα δανεικά, είναι σίγουροι ότι θα πάρουν πολλά περισσότερα. Και δεν τους ενδιαφέρει αν η Ελλάδα θα έχει πρωτογενές πλεόνασμα 5% για 15 συνεχόμενα χρόνια, αν θα πεινάσουν άνθρωποι ή αν κάποιοι θα δυστυχήσουν ή αν τελικά θα τετραγωνίσουμε τον νεοφιλελεύθερο κύκλο. Αυτά όλα είναι η πρόφαση.

Η ουσία είναι να μπορέσουν να αλλάξουν τα κίνητρα της κοινωνίας με στόχο το απόλυτο κυνήγι του χρήματος κάτω από τους σκληρά νεοφιλελεύθερους όρους οι οποίοι ασφαλώς δεν ταυτίζονται με τον ισοσκελισμένο προϋπολογισμό -που θα έπρεπε να είναι πάγιο αίτημα της αριστεράς εδώ και δεκαετίες- αλλά με την εξαχρείωση της κοινωνίας, την γιγάντωση της απληστίας, την ψυχική επιδείνωση της ανθρώπινης κατάστασης.

Και αυτό είναι πιο πασιφανές στην περίπτωση της Ελλάδος από ότι οπουδήποτε αλλού εφόσον αφού η Ευρώπη παίρνει και αυτή μέτρα λιτότητας κάνει την διαφορά ανταγωνιστικότητας που μας χωρίζει να μένει σχετικά σταθερή παρόλο που εμείς υποτίθεται ενισχύουμε την ανταγωνιστικότητά μας μέσω των σκληρών μέτρων. Άσε που και στην τελική σε λίγο δεν θα τους ενδιαφέρει αν χρεοκοπήσουμε και τυπικά εφόσον η Κεντρική Ευρωπαική Τράπεζα θα έχει απορροφήσει 200 δις σκουπίδια μας ενώ ταυτόχρονα όλα τα σημερινά δανεικά που παίρνουμε από τα πακέτα στήριξης του ΔΝΤ και της ΕΕ ενεχυριάζουν ελληνικό αέρα, γη και θάλασσα άνευ όρων. Σε 1-2 χρόνια από σήμερα (και μάλλον νωρίτερα) μετά από πολλές ακόμη θυσίες μισθωτών θα μας πουν : "Άντε τώρα παιδιά μου να πάτε να ....χρεοκοπήσετε, να πάρουμε και εμείς ό,τι θέλουμε σε μια μεγάλη δημοπρασία που θα περιλαμβάνει ό,τι επιθυμούμε".

Έτσι, με την παρούσα πραγματική κρίση, και θα ξεπουληθούμε, και θα γυρίσουν οι μισθωτοί στην δεκαετία του 1970 (αυτό το έχω πει πολλές φορές και τριπλοσημειώστε το), και θα καταργηθούν όλα τα δικαιώματα και θα αλλάξουν τα κίνητρα της οικονομίας.

Το μέλλον δεν προμηνύεται ευοίωνο. Πολλοί βέβαια θα προσαρμοστούν και θα κάνουν το άλμα πίστης που απαιτεί ο νεοφιλελευθερισμός, ιδίως νέα παιδιά που τώρα είναι στο λύκειο και δεν θα έχουν άλλες λύσεις στο μέλλον. Πολλοί άλλοι όμως, οι περισσότεροι πιστεύω, θα δυστυχήσουν τα επόμενα 20-30 χρόνια. Η οικονομία θα αλλάξει DNA με την αργή φυσική τους εξόντωση.

Όλα αυτά στην καλή περίπτωση. Γιατί στην κακή περίπτωση ακόμη και όσοι κάνουν το άλμα πίστης θα πέσουν στο ίδιο κενό που πέφτει στην εποχή μας - διεθνώς- και ο ίδιος ο νεοφιλελευθερισμός.

Από κλικ: greek rider