Από το Μαρικάκι
Δεν είναι κακό να δοκιμάζει κανείς νέα πράγματα και φυσικά δεν είναι κακό ν’ αλλάζει, ει δυνατόν προς το καλύτερο, να εξελίσσεται δηλαδή (θεωρούμε ότι η αλλαγή είναι αυτονόητα προς το καλύτερο αλλά προφανώς δεν είναι έτσι). Οι αλλαγές και οι εναλλαγές πλουτίζουν με εμπειρίες αλλά ο ποιοτικός μετασχηματισμός τους (για καλό ή για κακό) εξαρτάται από τα φίλτρα του καθενός. Χρειάζεται δε σύνεση γιατί αλλαγή στην αλλαγή καραδοκεί η πλήρης μεταμόρφωση.
Βέβαια τα ράσα δεν κάνουν τον παππά και όποιος ισχυρίζεται ότι είναι «νέος» και «ωραίος» δεν σημαίνει ότι είναι κιόλας.
Θα σας προσγειώσω απότομα στην πραγματικότητα των ημερών για να παρατηρήσω ειδικότερα ότι δύο πολύ παλιές περιπτώσεις της πολιτικής σκηνής της μεταπολίτευσης (αυτής που όλο το δικομματικό και φιλοδικομματικό σύστημα απαξιώνει ανεξαρτήτως του μεριδίου συμμετοχής του στα πεπραγμένα της περιόδου) ευαγγελίζονται – σε συνθήκες κατάρρευσης του «παλιού» - το καινούριο, το σύγχρονο, την «ανανέωση», την εξέλιξη, τη βελτίωση....Η Ντόρα, για παράδειγμα, πλέον γνωστή και ως www.dorabak.gr (ντόρα μπακ, που θα πει «η ντόρα στην πλάτη» μας) έρχεται να μας ξανασυστηθεί μέσα από την προαναφερόμενη ιστοσελίδα με την οποία εγκαινιάζει μαζί μας μια «καινούρια σχέση». Αλλά το «καινούριο» είναι μεγάλη συζήτηση ειδικά εφόσον δεν είναι βέβαιο ότι ταυτίζεται με το «καλό», η δε σχέση προϋποθέτει δύο πλευρές τουλάχιστον. Κι αν η Ντόρα μπροστά στον καθρέφτη της μηδενίζει το γεγονός ότι αποτελεί βιολογική και πολιτική συνέχεια του αποστάτη πατρός της του οποίου το μοναδικό πολιτικό σχέδιο υπήρξε η εκποίηση της χώρας (με το αζημίωτο), δεν σημαίνει ότι μηδενίζεται και στη μνήμη και τη συνείδηση των υπολοίπων πλήν ελαχίστων που μοιράζονται μαζί της τα ίδια συμφέροντα τα οποία και καμουφλάρονται κάτω από αυτή την «καινούρια σχέση».
Και χωρίς να υπεισέλθουμε σε λεπτομέρειες των στερεότυπων αοριστολογιών περί ανάπτυξης και προόδου που αναφέρει στην ιστοσελίδα της (όπου ενώ έχει επιμερίσει ευθύνες στους πάντες – ακόμα και στα ΜΜΕ η αχάριστη -στον εαυτό της χρεώνει μόνο το ότι δεν μίλησε νωρίτερα (!!!) ) παραθέτουμε το εξής μίνι αποκαλυπτικό απόσπασμα από το «Φόρουμ για την Ελλάδα»:
«Τρόποι διαφυγής από το αδιέξοδα υπάρχουν. Είμαι σίγουρη για αυτό. Οι τρόποι όμως αυτοί δεν μπορεί να έχουν σχέση μόνο με τις αλλεπάλληλες αναφορές στο μνημόνιο και την τρόικα». Τους οσμίζεται άρα αυτούς τους τρόπους, τους μαντεύει αλλά δεν τους γνωρίζει ακόμα και πάντως είναι συμπληρωματικοί στο Μνημόνιο.
Πώς γίνεται όμως ρε άνθρωποι, εκείνοι που κατηγορούν το σύμπαν ότι δεν έχει προτάσεις, ότι παραπαίει στο παρελθόν και καθηλώνει την κοινωνία σε αναχρονιστικές αντιλήψεις και νοοτροπίες, όταν έρχεται η κουβέντα στο δια ταύτα των προτάσεων και των προγραμμάτων δεν έχουν το παραμικρό να πουν πέρα από το ότι είναι ανοικτοί στο «νέο» και το «καινούριο». Αν είναι ενεργειακό το θέμα, πάσο. Αλλά δεν είναι.
Όμοια περίπτωση το νέο κόμμα που αυτοπροσδιορίζεται ως δημοκρατική αριστερά. Ενώ η κεντρική ρητορική του βασίζεται στην επαγγελία αυτών των περίφημων θετικών προτάσεων που υποτίθεται ότι και φέρουν το καινούριο και είναι προωθητικές για την κοινωνία και «συνθέτουν» και είναι και «ριζοσπαστικές» και είναι και «υπεύθυνες» και εισάγουν νέα ήθη στην αριστερά που λέει μόνο «όχι» και γενικώς τα έχουν όλα και συμφέρουν, προτάσεις δεν έχουμε δει.
Κι εδώ θα γίνω αυστηρή. Κουβέντα δεν θέλω να ακούσω για τον περιορισμένο χρόνο που είχαν στη διάθεσή τους μετά την απόφασή τους να σχηματίσουν νέο κόμμα. Σαράντα με πενήντα χρόνια βρίσκονται στα πράγματα ως «ρεύμα ιδεών» τουλάχιστον και τα τελευταία είκοσι με συγκεκριμένη και σταθερή πολιτική οργανωτική μορφή. Τώρα περίμεναν να σχηματίσουν προτάσεις και να διαμορφώσουν πλατφόρμα; Τι έκαναν όλα αυτά τα είκοσι χρόνια και κυρίως τα τελευταία δέκα που ζορίζονταν με τον στείρο καταγγελτισμό των άλλων; Μήπως επιδίδονταν σε στείρο «ανανεωτικό» καταγγελτισμό του στείρου «αριστερίστικου» καταγγελτισμού; Μήπως δεν έχουν δράμι προτάσεων υπέρ της κοινωνίας ή υπέρ του λαού, γι’ αυτό και μετά βίας συγκαλύπτουν τη «συναντίληψή» τους με τον πρωθυπουργό στον λόγο του περί διαφθοράς και αδιαφάνειας, με την περίφημη «διασκεύη» που ακούει στο όνομα «πελατειακό κράτος»;
Και μήπως το «είσαι ό,τι δηλώσεις» τέλειωσε για όλους;
http://www.topontiki.gr/Articles/view/8092
Δεν είναι κακό να δοκιμάζει κανείς νέα πράγματα και φυσικά δεν είναι κακό ν’ αλλάζει, ει δυνατόν προς το καλύτερο, να εξελίσσεται δηλαδή (θεωρούμε ότι η αλλαγή είναι αυτονόητα προς το καλύτερο αλλά προφανώς δεν είναι έτσι). Οι αλλαγές και οι εναλλαγές πλουτίζουν με εμπειρίες αλλά ο ποιοτικός μετασχηματισμός τους (για καλό ή για κακό) εξαρτάται από τα φίλτρα του καθενός. Χρειάζεται δε σύνεση γιατί αλλαγή στην αλλαγή καραδοκεί η πλήρης μεταμόρφωση.
Βέβαια τα ράσα δεν κάνουν τον παππά και όποιος ισχυρίζεται ότι είναι «νέος» και «ωραίος» δεν σημαίνει ότι είναι κιόλας.
Θα σας προσγειώσω απότομα στην πραγματικότητα των ημερών για να παρατηρήσω ειδικότερα ότι δύο πολύ παλιές περιπτώσεις της πολιτικής σκηνής της μεταπολίτευσης (αυτής που όλο το δικομματικό και φιλοδικομματικό σύστημα απαξιώνει ανεξαρτήτως του μεριδίου συμμετοχής του στα πεπραγμένα της περιόδου) ευαγγελίζονται – σε συνθήκες κατάρρευσης του «παλιού» - το καινούριο, το σύγχρονο, την «ανανέωση», την εξέλιξη, τη βελτίωση....Η Ντόρα, για παράδειγμα, πλέον γνωστή και ως www.dorabak.gr (ντόρα μπακ, που θα πει «η ντόρα στην πλάτη» μας) έρχεται να μας ξανασυστηθεί μέσα από την προαναφερόμενη ιστοσελίδα με την οποία εγκαινιάζει μαζί μας μια «καινούρια σχέση». Αλλά το «καινούριο» είναι μεγάλη συζήτηση ειδικά εφόσον δεν είναι βέβαιο ότι ταυτίζεται με το «καλό», η δε σχέση προϋποθέτει δύο πλευρές τουλάχιστον. Κι αν η Ντόρα μπροστά στον καθρέφτη της μηδενίζει το γεγονός ότι αποτελεί βιολογική και πολιτική συνέχεια του αποστάτη πατρός της του οποίου το μοναδικό πολιτικό σχέδιο υπήρξε η εκποίηση της χώρας (με το αζημίωτο), δεν σημαίνει ότι μηδενίζεται και στη μνήμη και τη συνείδηση των υπολοίπων πλήν ελαχίστων που μοιράζονται μαζί της τα ίδια συμφέροντα τα οποία και καμουφλάρονται κάτω από αυτή την «καινούρια σχέση».
Και χωρίς να υπεισέλθουμε σε λεπτομέρειες των στερεότυπων αοριστολογιών περί ανάπτυξης και προόδου που αναφέρει στην ιστοσελίδα της (όπου ενώ έχει επιμερίσει ευθύνες στους πάντες – ακόμα και στα ΜΜΕ η αχάριστη -στον εαυτό της χρεώνει μόνο το ότι δεν μίλησε νωρίτερα (!!!) ) παραθέτουμε το εξής μίνι αποκαλυπτικό απόσπασμα από το «Φόρουμ για την Ελλάδα»:
«Τρόποι διαφυγής από το αδιέξοδα υπάρχουν. Είμαι σίγουρη για αυτό. Οι τρόποι όμως αυτοί δεν μπορεί να έχουν σχέση μόνο με τις αλλεπάλληλες αναφορές στο μνημόνιο και την τρόικα». Τους οσμίζεται άρα αυτούς τους τρόπους, τους μαντεύει αλλά δεν τους γνωρίζει ακόμα και πάντως είναι συμπληρωματικοί στο Μνημόνιο.
Πώς γίνεται όμως ρε άνθρωποι, εκείνοι που κατηγορούν το σύμπαν ότι δεν έχει προτάσεις, ότι παραπαίει στο παρελθόν και καθηλώνει την κοινωνία σε αναχρονιστικές αντιλήψεις και νοοτροπίες, όταν έρχεται η κουβέντα στο δια ταύτα των προτάσεων και των προγραμμάτων δεν έχουν το παραμικρό να πουν πέρα από το ότι είναι ανοικτοί στο «νέο» και το «καινούριο». Αν είναι ενεργειακό το θέμα, πάσο. Αλλά δεν είναι.
Όμοια περίπτωση το νέο κόμμα που αυτοπροσδιορίζεται ως δημοκρατική αριστερά. Ενώ η κεντρική ρητορική του βασίζεται στην επαγγελία αυτών των περίφημων θετικών προτάσεων που υποτίθεται ότι και φέρουν το καινούριο και είναι προωθητικές για την κοινωνία και «συνθέτουν» και είναι και «ριζοσπαστικές» και είναι και «υπεύθυνες» και εισάγουν νέα ήθη στην αριστερά που λέει μόνο «όχι» και γενικώς τα έχουν όλα και συμφέρουν, προτάσεις δεν έχουμε δει.
Κι εδώ θα γίνω αυστηρή. Κουβέντα δεν θέλω να ακούσω για τον περιορισμένο χρόνο που είχαν στη διάθεσή τους μετά την απόφασή τους να σχηματίσουν νέο κόμμα. Σαράντα με πενήντα χρόνια βρίσκονται στα πράγματα ως «ρεύμα ιδεών» τουλάχιστον και τα τελευταία είκοσι με συγκεκριμένη και σταθερή πολιτική οργανωτική μορφή. Τώρα περίμεναν να σχηματίσουν προτάσεις και να διαμορφώσουν πλατφόρμα; Τι έκαναν όλα αυτά τα είκοσι χρόνια και κυρίως τα τελευταία δέκα που ζορίζονταν με τον στείρο καταγγελτισμό των άλλων; Μήπως επιδίδονταν σε στείρο «ανανεωτικό» καταγγελτισμό του στείρου «αριστερίστικου» καταγγελτισμού; Μήπως δεν έχουν δράμι προτάσεων υπέρ της κοινωνίας ή υπέρ του λαού, γι’ αυτό και μετά βίας συγκαλύπτουν τη «συναντίληψή» τους με τον πρωθυπουργό στον λόγο του περί διαφθοράς και αδιαφάνειας, με την περίφημη «διασκεύη» που ακούει στο όνομα «πελατειακό κράτος»;
Και μήπως το «είσαι ό,τι δηλώσεις» τέλειωσε για όλους;
http://www.topontiki.gr/Articles/view/8092
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου