Κάποτε, ουδείς προβληματιζόταν με το ΘΕΜΑ που κληρονόμησε από τις προηγούμενες γενιές και έπρεπε να κληροδοτήσει λυμένο στις επόμενες. Κάποτε, οι ασχολούμενοι με το ΘΕΜΑ χαρακτηρίζονταν «μονομανείς» έως και «γραφικοί». Κάποτε, που το ΘΕΜΑ ορθωνόταν ζοφερό και απειλητικό, ουδείς ήθελε να συνειδητοποιήσει ότι τίποτε δεν είναι αυτονόητο. Γιατί κάποτε, η επιβίωση του πλανήτη δεν ήταν ΘΕΜΑ. Ήταν η συμφωνία που είχε τάχα συνάψει με τη φύση ο άνθρωπος και θεωρούσε την τήρησή της υπόθεση αυτονόητη. Όλα αυτά κάποτε. Γιατί σήμερα τα πράγματα άλλαξαν.
Στις αρχές της προηγούμενης εικοσαετίας μπήκαν στη ζωή των κατοίκων της γης καινούργιοι, παράξενοι όροι. Φαινόμενο του θερμοκηπίου. Κλιματική αλλαγή. Υπερθέρμανση του πλανήτη. Αναπαυτικώς καθήμενοι στις βελούδινες καρέκλες των κινηματογράφων ή στους τεμπέλικους καναπέδες των σπιτιών, απολαμβάναμε εφιαλτικά σενάρια για φονικά καιρικά φαινόμενα, τσουνάμι, ξηρασίες, παγετώνες, τυφώνες, μεταφερμένα αριστοτεχνικώς στη μεγάλη οθόνη από δεξιοτέχνες του χολιγουντιανού θαύματος. Και στα διαλείμματα, πνίγαμε τον τρόμο μας στο junk food, το pop corn και τα αναψυκτικά τύπου cola. Δεν βαριέσαι, «αυτά γίνονται στα έργα…». Ώσπου, το ευρηματικό σενάριο στο πανί έγινε εφιάλτης στη ζωή κι όσο κι αν η φύση προειδοποιούσε ότι μια συμφωνία δεν τηρείται μονομερώς, μάς έπιασε στον ύπνο, μετατρέποντας τον κύκλο της ζωής σε κύκλο θανάτου.... Το πλαστικό ποτηράκι του αναψυκτικού πετάχτηκε στις χωματερές και δεν αφομοιώθηκε ποτέ από το περιβάλλον. Ο υδροφόρος ορίζοντας μετέφερε στις θάλασσες τα ρυπογόνα στοιχεία του αδιάσπαστου υλικού. Οι θάλασσες επιβαρύνθηκαν από τις θανατηφόρες -για τον ζωϊκό τους πλούτο- διαρροές των πλοίων, αυτών που μετέφεραν πετρέλαιο και λοιπές καύσιμες ύλες. Τα καύσιμα έγιναν διοξείδιο του άνθρακα, που απελευθερωνόταν αβίαστα από τις καμινάδες των εργοστασίων και τις εξατμίσεις των αυτοκινήτων.
«Δεν έχουμε άλλον έναν χρόνο για διαβούλευση. Η φύση δεν διαπραγματεύεται μαζί μας», απηύθυνε, προς 110 παρόντες ηγέτες κρατών και κυβερνήσεων, ο γγ του ΟΗΕ, Μπαν Κι Μουν, από το βήμα της Διάσκεψης για την Κλιματική Αλλαγή, τον περασμένο Δεκέμβριο, στην Κοπεγχάγη.
Η Διάσκεψη ήταν μαραθώνια, αλλά, δυστυχώς … ώδινεν όρος και έτεκε μυν. Το παιχνίδι απέβη γι άλλη μια φορά προς όφελος των ισχυρών (;) της διπλωματίας (;) του πλούτου (;) πάντως, όχι υπέρ του κλίματος και του πλανήτη.
Ο έλληνας πρωθυπουργός, Γιώργος Παπανδρέου, ο οποίος προηγουμένως είχε μετονομάσει το Υπουργείο Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων, σε Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, κόμιζε στις αποσκευές του τη θέση της χώρας του, υπέρ μιας «νομικά δεσμευτικής συμφωνίας, για το κλίμα, με συγκεκριμένους όρους». Την ίδια λίγο - πολύ θέση κόμιζαν και άλλοι ηγέτες. Μόνο, που δεν ήταν εκείνοι, που έπρεπε για να ωφεληθεί η γη.
Στην πραγματικότητα, η «νομικά δεσμευτική συμφωνία» δεν επήλθε, οι ισχυροί ρυπαντές, ΗΠΑ και Κίνα, δεν … δέθηκαν χειροπόδαρα για τίποτε, δεν παρατάθηκαν καν οι δεσμεύσεις της προηγούμενης Συνδιάσκεψης στο Κιότο. Γενικώς, διατυπώθηκαν διαπιστώσεις, εκφράσθηκαν ευχολόγια, εξυμνήθηκαν προθέσεις. Και η κατρακύλα του πλανήτη συνεχίζεται … Με τους πάγους να λιώνουν και τη στάθμη της θάλασσας να ανεβαίνει απειλητικά, τις θερμοκρασίες στην Ευρώπη και τη μισή Ασία να «χτυπούν» κόκκινο, τις πλημμύρες στην υπόλοιπη Ασία να πνίγουν ανθρώπους, τους τυφώνες να ξηλώνουν ζωές, όνειρα και περιουσίες, τις πυρκαγιές να κατατρώγουν ανεξέλεγκτα δασικό πλούτο, το ζωικό βασίλειο να αποδεκατίζεται …
Επιχειρώντας να φτάσει, κάποτε, το καμπανάκι σε ευήκοα ώτα, ο ΟΗΕ κήρυξε το 2010 «έτος βιοποικιλότητας». Αμερική και Κίνα εξακολουθούν την ίδια ρυπαντική τακτική στον βωμό του κέρδους και η ΕΕ προσπαθεί να συσπειρώσει τα μέλη της στην υιοθέτηση οδηγιών για την προστασία του περιβάλλοντος.
Στο νοτιοανατολικό άκρο του ευρωπαϊκού οίκου, η Ελλάδα εισάγει τους όρους-κλειδιά, «πράσινη πολιτική», «πράσινο ταμείο», «πράσινη ανάπτυξη», που θα συνδυάσουν τη θωράκιση του περιβάλλοντος με την ανάπτυξη. Επιπλέον, προωθεί νομοσχέδιο για την Προστασία της Βιοποικιλότητας, μπας και περισώσει ό,τι έχει απομείνει από τον φυσικό της πλούτο.
«Η καλή οικολογική κατάσταση της ελληνικής βιοποικιλότητας αποτελεί μόνο θεωρητική παραδοχή, καθώς η έλλειψη αποτελεσματικών μέτρων προστασίας, η απουσία επιστημονικής γνώσης και η περιβαλλοντικά καταστροφική ανάπτυξη των τελευταίων δεκαετιών έχουν υποβαθμίσει τα φυσικά χαρακτηριστικά της χώρας», τόνιζε στο μήνυμά της για τη δημόσια διαβούλευση του σ/ν, που «έκλεισε» μόλις πριν λίγες μέρες, η υπουργός Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, Τίνα Μπιρμπίλη.
Στον τόπο τού «εν τη παλάμη και ούτω βοήσομεν» και μεσούσης μιας πρωτοφανούς οικονομικής κρίσης, η υπουργός δείχνει να παλεύει για το Περιβάλλον με σφεντόνα μέσα σε ένα τρισδιάστατο πολεμικό πεδίο, όπου επιστρατεύονται όπλα ψηφιακής τεχνολογίας.
Παρακολουθεί τις εξελίξεις για το Περιβάλλον και αφουγκράζεται τις σχετικές ανησυχίες των πολιτών. Της αναγνωρίζεται, δε, η πρωτιά της ουσιαστικής συνεργασίας με τις Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις για το Περιβάλλον. Αγκαλιάζει το έργο τους και ενθαρρύνει τις ενημερωτικές τους καμπάνιες. Άλλωστε, πώς να έχεις αξιώσεις από έναν λαό να κερδίσει μια μάχη, όταν δεν κατανοεί τα αίτια που την προκάλεσαν…
«Τεχνοκράτης, γνώστρια της αξίας του Περιβάλλοντος, αλλά και των οικονομικών διαστάσεων του συγκεκριμένου αντικειμένου», περιγράφει την κ. Μπιρμπίλη, η διευθύντρια του δικτύου ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ SOS Ελλάς, Άννυ Μητροπούλου, και προσθέτει: «δεν παύει, ωστόσο, να κατέχει μία πολιτική θέση, με ευθύνες και υποχρεώσεις, γεγονός που ενδεχομένως ενίοτε αποτελεί τροχοπέδη».
Οι ΜΚΟ, όμως, κάνουν δουλειά πολύτιμη, τόσο για έναν δυσκίνητο κρατικό μηχανισμό, που βρίσκει ανοικτό δίαυλο επικοινωνίας με τους πολίτες, όσο και για έναν λαό, που αναγκάστηκε να αφομοιώσει στην πράξη, ό,τι έως πρότινος δεν εννοούσε να καταλάβει στον λόγο. Είναι οριζόντιες οργανώσεις, με συμβουλευτικό και γνωμοδοτικό ρόλο, που λειτουργούν συνδετικά μεταξύ πολιτείας και κοινωνίας, προσπαθώντας να ενημερώσουν τους πολίτες για ό,τι δεινό ήρθε και αναμένεται ακόμη να έρθει, αν δεν συνειδητοποιήσουν οι ίδιοι τις υποχρεώσεις τους απέναντι στον πλανήτη, που νοσεί.
«Με ανακούφιση διαπιστώνουμε ότι το ενδιαφέρον των ελλήνων πολιτών για το θέμα της κλιματικής αλλαγής είναι πλέον τεράστιο. Κι επειδή δουλεύουμε πολύ στην περιβαλλοντική εκπαίδευση, μεγάλοι σε ηλικία άνθρωποι μάς ενθαρρύνουν με πάθος να τροφοδοτήσουμε τα παιδιά με πληροφόρηση και γνώση. Αυτό είναι ιδιαιτέρως σημαντικό, έστω και αυτή την ύστατη στιγμή. Δείχνει ότι οι Έλληνες αποκτούν επιτέλους οικολογική συνείδηση», λέει η κ. Μητροπούλου.
Αυτό αποδεικνύουν και τα ως τώρα αποτελέσματα της ενημερωτικής εκστρατείας για το κλίμα, που εγκαινίασε πριν δύο χρόνια το γραφείο της WWF στην Ελλάδα.
Σύμφωνα με αυτά:
- Περισσότεροι από 1.000.000 πολίτες συμμετείχαν στη δράση «Η ώρα της γης», κλείνοντας συμβολικά τα φώτα του σπιτιού τους για μια ώρα.
- Περισσότεροι από 300.000 πολίτες ενημερώθηκαν για το κλίμα σε εκθέσεις, εκδηλώσεις, ομιλίες κ.λπ.
- Περί τους 120.000 πολίτες υπολόγισαν το ενεργειακό τους αποτύπωμα.
- Περισσότεροι από 63.000 πολίτες έστειλαν ηλεκτρονική κάρτα στον πρωθυπουργό ζητώντας του να στηρίξει φιλόδοξες δράσεις για την μείωση των εκπομπών. Σε πέντε παρόμοιες δράσεις πολιτικού ακτιβισμού συγκεντρώθηκαν περισσότερες από 200.000 υπογραφές.
- Η οργάνωση απέστειλε ένα ειδικό εκπαιδευτικό πακέτο για το κλίμα και την ενέργεια σε όλα τα σχολεία πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, με αποδέκτες μαθητών περίπου 8.000 σχολείων, γυμνασίων και λυκείων).
- Κάθε χρόνο περισσότεροι από 4.000 μαθητές ενημερώνονται δια ζώσης από το WWF Ελλάς για το κλίμα και την ενέργεια.
- Κάθε χρόνο περισσότεροι από 2.000 εκπαιδευτικοί «εκπαιδεύονται» από την οργάνωση για θέματα σχετικά με το κλίμα και την ενέργεια.
Το μέλος της ενημερωτικής εκστρατείας του WWF, Αχιλλέας Πληθάρας, λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ: «πετύχαμε πολλά, αλλά πρέπει να πετύχουμε περισσότερα. Οι παγκόσμιες διαπραγματεύσεις συνεχίζονται αμείωτες και οι αντιστάσεις των "ρυπογόνων" συμφερόντων απειλούν με κατάρρευση τις διαδικασίες για επίτευξη μιας φιλόδοξης παγκόσμιας συμφωνίας μείωσης των εκπομπών. Παράλληλα, η παγκόσμια οικονομική κρίση χρησιμοποιείται από ορισμένους ως άλλοθι για πάγωμα του "πρασινίσματος" των διεθνών και εθνικών πολιτικών».
ΑΠΕ
Στις αρχές της προηγούμενης εικοσαετίας μπήκαν στη ζωή των κατοίκων της γης καινούργιοι, παράξενοι όροι. Φαινόμενο του θερμοκηπίου. Κλιματική αλλαγή. Υπερθέρμανση του πλανήτη. Αναπαυτικώς καθήμενοι στις βελούδινες καρέκλες των κινηματογράφων ή στους τεμπέλικους καναπέδες των σπιτιών, απολαμβάναμε εφιαλτικά σενάρια για φονικά καιρικά φαινόμενα, τσουνάμι, ξηρασίες, παγετώνες, τυφώνες, μεταφερμένα αριστοτεχνικώς στη μεγάλη οθόνη από δεξιοτέχνες του χολιγουντιανού θαύματος. Και στα διαλείμματα, πνίγαμε τον τρόμο μας στο junk food, το pop corn και τα αναψυκτικά τύπου cola. Δεν βαριέσαι, «αυτά γίνονται στα έργα…». Ώσπου, το ευρηματικό σενάριο στο πανί έγινε εφιάλτης στη ζωή κι όσο κι αν η φύση προειδοποιούσε ότι μια συμφωνία δεν τηρείται μονομερώς, μάς έπιασε στον ύπνο, μετατρέποντας τον κύκλο της ζωής σε κύκλο θανάτου.... Το πλαστικό ποτηράκι του αναψυκτικού πετάχτηκε στις χωματερές και δεν αφομοιώθηκε ποτέ από το περιβάλλον. Ο υδροφόρος ορίζοντας μετέφερε στις θάλασσες τα ρυπογόνα στοιχεία του αδιάσπαστου υλικού. Οι θάλασσες επιβαρύνθηκαν από τις θανατηφόρες -για τον ζωϊκό τους πλούτο- διαρροές των πλοίων, αυτών που μετέφεραν πετρέλαιο και λοιπές καύσιμες ύλες. Τα καύσιμα έγιναν διοξείδιο του άνθρακα, που απελευθερωνόταν αβίαστα από τις καμινάδες των εργοστασίων και τις εξατμίσεις των αυτοκινήτων.
«Δεν έχουμε άλλον έναν χρόνο για διαβούλευση. Η φύση δεν διαπραγματεύεται μαζί μας», απηύθυνε, προς 110 παρόντες ηγέτες κρατών και κυβερνήσεων, ο γγ του ΟΗΕ, Μπαν Κι Μουν, από το βήμα της Διάσκεψης για την Κλιματική Αλλαγή, τον περασμένο Δεκέμβριο, στην Κοπεγχάγη.
Η Διάσκεψη ήταν μαραθώνια, αλλά, δυστυχώς … ώδινεν όρος και έτεκε μυν. Το παιχνίδι απέβη γι άλλη μια φορά προς όφελος των ισχυρών (;) της διπλωματίας (;) του πλούτου (;) πάντως, όχι υπέρ του κλίματος και του πλανήτη.
Ο έλληνας πρωθυπουργός, Γιώργος Παπανδρέου, ο οποίος προηγουμένως είχε μετονομάσει το Υπουργείο Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων, σε Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, κόμιζε στις αποσκευές του τη θέση της χώρας του, υπέρ μιας «νομικά δεσμευτικής συμφωνίας, για το κλίμα, με συγκεκριμένους όρους». Την ίδια λίγο - πολύ θέση κόμιζαν και άλλοι ηγέτες. Μόνο, που δεν ήταν εκείνοι, που έπρεπε για να ωφεληθεί η γη.
Στην πραγματικότητα, η «νομικά δεσμευτική συμφωνία» δεν επήλθε, οι ισχυροί ρυπαντές, ΗΠΑ και Κίνα, δεν … δέθηκαν χειροπόδαρα για τίποτε, δεν παρατάθηκαν καν οι δεσμεύσεις της προηγούμενης Συνδιάσκεψης στο Κιότο. Γενικώς, διατυπώθηκαν διαπιστώσεις, εκφράσθηκαν ευχολόγια, εξυμνήθηκαν προθέσεις. Και η κατρακύλα του πλανήτη συνεχίζεται … Με τους πάγους να λιώνουν και τη στάθμη της θάλασσας να ανεβαίνει απειλητικά, τις θερμοκρασίες στην Ευρώπη και τη μισή Ασία να «χτυπούν» κόκκινο, τις πλημμύρες στην υπόλοιπη Ασία να πνίγουν ανθρώπους, τους τυφώνες να ξηλώνουν ζωές, όνειρα και περιουσίες, τις πυρκαγιές να κατατρώγουν ανεξέλεγκτα δασικό πλούτο, το ζωικό βασίλειο να αποδεκατίζεται …
Επιχειρώντας να φτάσει, κάποτε, το καμπανάκι σε ευήκοα ώτα, ο ΟΗΕ κήρυξε το 2010 «έτος βιοποικιλότητας». Αμερική και Κίνα εξακολουθούν την ίδια ρυπαντική τακτική στον βωμό του κέρδους και η ΕΕ προσπαθεί να συσπειρώσει τα μέλη της στην υιοθέτηση οδηγιών για την προστασία του περιβάλλοντος.
Στο νοτιοανατολικό άκρο του ευρωπαϊκού οίκου, η Ελλάδα εισάγει τους όρους-κλειδιά, «πράσινη πολιτική», «πράσινο ταμείο», «πράσινη ανάπτυξη», που θα συνδυάσουν τη θωράκιση του περιβάλλοντος με την ανάπτυξη. Επιπλέον, προωθεί νομοσχέδιο για την Προστασία της Βιοποικιλότητας, μπας και περισώσει ό,τι έχει απομείνει από τον φυσικό της πλούτο.
«Η καλή οικολογική κατάσταση της ελληνικής βιοποικιλότητας αποτελεί μόνο θεωρητική παραδοχή, καθώς η έλλειψη αποτελεσματικών μέτρων προστασίας, η απουσία επιστημονικής γνώσης και η περιβαλλοντικά καταστροφική ανάπτυξη των τελευταίων δεκαετιών έχουν υποβαθμίσει τα φυσικά χαρακτηριστικά της χώρας», τόνιζε στο μήνυμά της για τη δημόσια διαβούλευση του σ/ν, που «έκλεισε» μόλις πριν λίγες μέρες, η υπουργός Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, Τίνα Μπιρμπίλη.
Στον τόπο τού «εν τη παλάμη και ούτω βοήσομεν» και μεσούσης μιας πρωτοφανούς οικονομικής κρίσης, η υπουργός δείχνει να παλεύει για το Περιβάλλον με σφεντόνα μέσα σε ένα τρισδιάστατο πολεμικό πεδίο, όπου επιστρατεύονται όπλα ψηφιακής τεχνολογίας.
Παρακολουθεί τις εξελίξεις για το Περιβάλλον και αφουγκράζεται τις σχετικές ανησυχίες των πολιτών. Της αναγνωρίζεται, δε, η πρωτιά της ουσιαστικής συνεργασίας με τις Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις για το Περιβάλλον. Αγκαλιάζει το έργο τους και ενθαρρύνει τις ενημερωτικές τους καμπάνιες. Άλλωστε, πώς να έχεις αξιώσεις από έναν λαό να κερδίσει μια μάχη, όταν δεν κατανοεί τα αίτια που την προκάλεσαν…
«Τεχνοκράτης, γνώστρια της αξίας του Περιβάλλοντος, αλλά και των οικονομικών διαστάσεων του συγκεκριμένου αντικειμένου», περιγράφει την κ. Μπιρμπίλη, η διευθύντρια του δικτύου ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ SOS Ελλάς, Άννυ Μητροπούλου, και προσθέτει: «δεν παύει, ωστόσο, να κατέχει μία πολιτική θέση, με ευθύνες και υποχρεώσεις, γεγονός που ενδεχομένως ενίοτε αποτελεί τροχοπέδη».
Οι ΜΚΟ, όμως, κάνουν δουλειά πολύτιμη, τόσο για έναν δυσκίνητο κρατικό μηχανισμό, που βρίσκει ανοικτό δίαυλο επικοινωνίας με τους πολίτες, όσο και για έναν λαό, που αναγκάστηκε να αφομοιώσει στην πράξη, ό,τι έως πρότινος δεν εννοούσε να καταλάβει στον λόγο. Είναι οριζόντιες οργανώσεις, με συμβουλευτικό και γνωμοδοτικό ρόλο, που λειτουργούν συνδετικά μεταξύ πολιτείας και κοινωνίας, προσπαθώντας να ενημερώσουν τους πολίτες για ό,τι δεινό ήρθε και αναμένεται ακόμη να έρθει, αν δεν συνειδητοποιήσουν οι ίδιοι τις υποχρεώσεις τους απέναντι στον πλανήτη, που νοσεί.
«Με ανακούφιση διαπιστώνουμε ότι το ενδιαφέρον των ελλήνων πολιτών για το θέμα της κλιματικής αλλαγής είναι πλέον τεράστιο. Κι επειδή δουλεύουμε πολύ στην περιβαλλοντική εκπαίδευση, μεγάλοι σε ηλικία άνθρωποι μάς ενθαρρύνουν με πάθος να τροφοδοτήσουμε τα παιδιά με πληροφόρηση και γνώση. Αυτό είναι ιδιαιτέρως σημαντικό, έστω και αυτή την ύστατη στιγμή. Δείχνει ότι οι Έλληνες αποκτούν επιτέλους οικολογική συνείδηση», λέει η κ. Μητροπούλου.
Αυτό αποδεικνύουν και τα ως τώρα αποτελέσματα της ενημερωτικής εκστρατείας για το κλίμα, που εγκαινίασε πριν δύο χρόνια το γραφείο της WWF στην Ελλάδα.
Σύμφωνα με αυτά:
- Περισσότεροι από 1.000.000 πολίτες συμμετείχαν στη δράση «Η ώρα της γης», κλείνοντας συμβολικά τα φώτα του σπιτιού τους για μια ώρα.
- Περισσότεροι από 300.000 πολίτες ενημερώθηκαν για το κλίμα σε εκθέσεις, εκδηλώσεις, ομιλίες κ.λπ.
- Περί τους 120.000 πολίτες υπολόγισαν το ενεργειακό τους αποτύπωμα.
- Περισσότεροι από 63.000 πολίτες έστειλαν ηλεκτρονική κάρτα στον πρωθυπουργό ζητώντας του να στηρίξει φιλόδοξες δράσεις για την μείωση των εκπομπών. Σε πέντε παρόμοιες δράσεις πολιτικού ακτιβισμού συγκεντρώθηκαν περισσότερες από 200.000 υπογραφές.
- Η οργάνωση απέστειλε ένα ειδικό εκπαιδευτικό πακέτο για το κλίμα και την ενέργεια σε όλα τα σχολεία πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, με αποδέκτες μαθητών περίπου 8.000 σχολείων, γυμνασίων και λυκείων).
- Κάθε χρόνο περισσότεροι από 4.000 μαθητές ενημερώνονται δια ζώσης από το WWF Ελλάς για το κλίμα και την ενέργεια.
- Κάθε χρόνο περισσότεροι από 2.000 εκπαιδευτικοί «εκπαιδεύονται» από την οργάνωση για θέματα σχετικά με το κλίμα και την ενέργεια.
Το μέλος της ενημερωτικής εκστρατείας του WWF, Αχιλλέας Πληθάρας, λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ: «πετύχαμε πολλά, αλλά πρέπει να πετύχουμε περισσότερα. Οι παγκόσμιες διαπραγματεύσεις συνεχίζονται αμείωτες και οι αντιστάσεις των "ρυπογόνων" συμφερόντων απειλούν με κατάρρευση τις διαδικασίες για επίτευξη μιας φιλόδοξης παγκόσμιας συμφωνίας μείωσης των εκπομπών. Παράλληλα, η παγκόσμια οικονομική κρίση χρησιμοποιείται από ορισμένους ως άλλοθι για πάγωμα του "πρασινίσματος" των διεθνών και εθνικών πολιτικών».
ΑΠΕ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου