Φόβος...Η κοινωνική παράνοια που είναι μέσα σου..

Είδες έναν πιτσιρικά να σου κάνει οτοστόπ, όμως δε σταμάτησες γιατί σκέφτηκες, άσε καλύτερα και άμα με ληστέψει; Είδες έναν άστεγο να σε πλησιάζει στο τρένο και έκανες άκρη γιατί σκέφτηκες, άσε καλύτερα και άμα με κολλήσει τίποτα; Είπανε στο τρένο, προσέξτε τα προσωπικά σας αντικείμενα και πάω στοίχημα ψάχτηκες ολόκληρος να δεις αν σου έχουν βουτήξει το φοβερό κινητό σου και μια γιαγιά πιο πέρα άρπαξε τη τσάντα της κοιτάζοντας καχύποπτη τον απέναντι νεαρό σαν κρυφοαλήτη απατεώνα που θέλει να καρπωθεί το περιεχόμενο της τσάντας. Σου είπαν στην τηλεόραση
ότι η γρίπη των χοίρων σου χτύπησε την πόρτα και θα αρρωστήσουμε όλοι αν δε κάνεις το φοβερό εμβόλιο που είναι αποτελεσματικό....Μπήκες στην τράπεζα και σου είπαν να κοιτάξεις την κάμερα με τα μάτια για να σου επιτραπεί η είσοδος, βγήκες και με τόσα χρέη το είχες ήδη ξεχάσει, η τράπεζα ήταν η μόνη λύση στο φόβο της χρεωκοπίας. Πήγες να δεις ταινία και είδες πως ο όμορφος κόσμος που ζεις θα καταστραφεί το 2012, άκουσες στην τηλεόραση φωστήρες να σου πουλάνε την αλήθεια σε τιμή ευκαιρίας για να ξεπεράσεις τον φόβο σου. Άλλοι σου είπαν να τους πιστέψεις και να ακολουθήσεις τον μοναδικό θεό τους που μόνο αυτός είναι ο σωστός ανάμεσα στα άλλα χιλιάδες δόγματα, αλλιώς δε θα σωθείς.. Περπάτησες το βράδυ μόνος και φοβήθηκες από αυτά που είδες και είπες δε μένω καλύτερα σπίτι, φοβήθηκες και απ τις ειδήσεις και είπες ας κάνω ότι μου λένε γιατί αλλιώς δεν έχω ελπίδα, ξέχασες να πιστεύεις στον εαυτό σου και φοβισμένος ζήτησες και μια θεσούλα για το παιδί σου στο δημόσιο, που φοβόταν να πάρει τη ζωή στα χέρια του γιατί μη ξεχνιόμαστε..πόσο πολλοί οι κίνδυνοι εκεί έξω.. Πόσος ανταγωνισμός, πόση αλητεία, όλοι θέλουν το κακό σου, άρα γίνε πιο κακός.. πάτησε τους όλους αδύναμε άνθρωπέ μου μη σε πατήσουν αυτοί, είναι μεγάλο το τίμημα.. Και σε αυτό το φόβο τον πολύ, τον τόσο δικαιολογημένο - δικαιολογημένο από τις πηγές που έμαθες να εμπιστεύεσαι, μεγάλωσες.. ξέχασες να σκέφτεσαι να τολμάς, ήσουν όμως καλός εργάτης σωστός στη δουλειά σου, έκανες οικογένεια, έτρεχες κάθε μέρα για να γίνεις καλύτερος άνθρωπος, είμαι σίγουρος νιώθεις τόσο γεμάτος μέσα σου.. ήταν η ζωή που ήθελες, απωθημένα λίγα σου μείνανε.. αλλά μη παραπονιέσαι ήσουν φοβισμένος.. Έγινες πλαστελίνη στα χέρια του φόβου που σε πότισε η κοινωνία. Αύριο θα ανέβεις εκείνο το σκαλοπάτι που μέσα σου της τάξης και της ασφάλειας. Ζεις εκείνο το παραμύθι που έφτιαχνες μικρός; Πίστευες θα έρθει αυτή η ώρα κάποτε; Θα ανοίξεις τελικά εκείνη τη σφραγισμένη πόρτα; Φοβάσαι;.....
http://dinatomirmigi.blogspot.com/2010/08/blog-post_18.html