Αρθρογραφεί η Nelly Katsama
Η πρωθυπουργική παραίνεση " να κυρηξουμε την επανάσταση του αυτονόητου", ηχούσε στ΄αφτιά μου αναχωρώντας για τις "θερινές διακοπές" μου. Δεν θα μιλήσω για τα συναισθήματα που μου προκάλεσε αυτονόητα η παραίνεση, στο χώρο-χρόνο που δόθηκε.
Είναι σίγουρο, ότι όλοι-ες έχουμε τις ίδιες σκέψεις. Τις συνάντησα εύγλωτα διατυπωμένες στις περιηγήσεις μου.
Στα θανατηφόρα σημεία- καρμανιόλα ενός οδικού δικτύου, όπου η ζωή κυριολεκτικά περνά και χάνεται με ημερομηνία λήξης που όρισαν, όχι οι ιδανικοί αυτόχειρες- οδηγοί,αλλά οι αδιάφοροι, απαξιώνοντες αλλά παχυλά αμοιβόμενοι (ο ποιος δεν ξέρω να τους κάνει) δημόσιοι λειτουργοί.
Στο ρόλο του Γκόρντον Ράμσεϋ που παίζουν τελευταία οι Νομαρχιακές Αυτοδιοικήσεις και πανεπιστήμονες του νησιού περιδρομιάζοντας και μοιράζοντας σύμφωνα ποιότητας αλλά αγνοώντας τα βασικά συστατικά της πολιτικής και των πρώτων βημάτων που πρέπει να ακολουθήσουν πριν φτάσουν στο να μοιράζουν ετικέτες δυτικά και ανατολικά.
Στα σημεία εισόδου- εξόδου τρικοσμομικών υποδομών και εικόνων. Στο δήθεν μιας παράδοσης που αποκρύπτει( από άγνοια ηθελημένη ή όχι) πόθεν οι ρίζες της προέρχονται, αλλά αναμετράται με την θρασύτητα των αυτονομιστικών τάσεων του νησιού, τις πολιτευτικές πασαρέλες, τις γραφικές συνευρέσεις. Στην αγωνία των πολιτών να καθοδηγηθούν οι υποψήφιοι από τους ίδιους και όχι από τα λογής συμφέροντα, που επιλέγουν με τα κριτήρια της διαφέντευσης και κηδεμόνευσης τους υποψήφιους, για χάρη των οποίων θα στηθούν οι κάλπες το Νοέμβρη....Και στην άρνηση-φόβο ορισμένων, αδύναμων, να τα βάλουν με την τρομοκρατία "δυο κιλών δυναμίτιδας στο μπαλκόνι μου με απροστάτευτα τα παιδιά μου, αν συνεχίσω " . Είναι εκπληκτικό το μέγεθος γνώσης και αντίληψης από τη μια του ποιος εξυπηρετεί τι,ποιο σκάνδαλο εξυφαίνεται ακριβώς αυτήν τη χρονική στιγμή και που, με την μια ή την άλλη επιλογή,(κι είναι εκπληκτικό ότι ακριβώς σε αυτήν την κατεύθυνη δίδονται και οι πολιτικές στηρίξεις) και ποιοι από την άλλη αδυνατούν( ανίκανοι πολιτικά και φοβισμένοι κοινωνικά) να βγουν μπροστά και συνολικά να το αντιμετωπίσουν. (Επιδερμικά και πίσω απο τις κομματικές γραμμές κάποιοι ψελλίζουν τις υποσημειώσει τους..)
Το σκηνικό με την εκδημία Ιεράρχη και όσα ακολουθούνται τόσο παρασκηνικώς όσο και στο προσκήνιο των φώτων της δημοσιότητας, αφήνουν έκδηλες εικόνες, κι επιβεβαιώνουν τον άθλιο,μίζερο,και υστερόβουλο ρόλο των κατ' επάγγελμα Χριστιανών.
Το αυτονόητο, σε αυτό το επίπεδο, φαντάζει αδύνατο και να επιδιωχθεί, και να διεκδικηθεί.
Αλλά αυτό είναι η μια πλευρά.
Γιατί η άλλη πλευρά έδωσε και τις άλλες διαστάσεις. Των πολιτιστικών δραστηριοτήτων που όσο κι άν έχουν γίνει αντικείμενο εκμετάλλευσης,ή περιφορά μιας δήθεν αποκεντρωμένης, καλοκαιρινής όμως αρπαχτής στην επαρχία, μπορούν να αφήσουν την αίσθηση ότι κάτι μπορεί να κινηθεί.
Συγχρονισμένη και αμοιβαία δράση σίγουρα δεν μπορεί να υπάρξει. Και πως θα μπορούσε άλλωστε, περιτριγυρισμένη απο αβύσσους, και φωνές,δοξασίες, ιστορίες και όνειρα που δεν ειναι δικά μας;
Εν κατακλείδι ζώντας με τους άλλους, στην καθημερινότητά τους,ζώντας την ιστορία των μικρών καθημερινών στιγμών και των επιλογών στο όνειρο, στο Κράσι, την Επισκοπή,στα Σείσαρχα,στα Ρούστικα,την Παλιανή, τα Ανώγεια, στο Βάμο, και μεθαύριο στο Χουδέτσι,απλώς μπαίνει σε μια σειρά η παραίνεση.
Είμαστε στον κόσμο, και πρεπει να κατανοήσουμε τη μνήμη μας,την επιθυμία μας και την παρουσία μας σε αυτή τη γη, στο όνομα της συνέχειας της ζωής.Προφανώς ο αλληλοεπηρρεασμός, αφήνει περιθώρια ελπίδας ότι ο θάνατος της απομόνωσης, τουλάχιστον μπορεί να αργήσει.Η εικοινωνία των τοπικών κοινωνιών θα μπορούσε να εισφέρει στην ευημερία τους.Περιφρονώντας προκαταλήψεις, ξεπερνώντας τα όριά μας, και αυξάνοντας τα δούναι- λαβείν ως ικανότητα να αποδεχτούμε εκτός της ημετέρας μετριότητας και εκείνη που μας ξενίζει. Διότι χωρίς την τοπικότητα που χρησιμεύει, καμιά ιδέα παγκοσμιότητας δεν θα μπορεί να ευδοκιμήσει. Και στα μαθήματα ημιτελούς ανθρωπιάς που μας παραδίδονται καθημερινά,από όλους εκείνους που ασυδοτούν σε βάρος μας, όσο τα απορρίπτουμε κι επιλέγουμε και απαιτούμε να συμπεριλαμβανόμαστε, στο δικό μας όλον, πλουτίζουμε.
Διαφορετικά, φτωχαίνουμε.Και αυτήν την φτώχεια που μας προέκυψε πριν κάθε οικονομική κτυπήσει την πόρτα μας, αρκετά την ανεχτήκαμε.
http://www.facebook.com/note.php?note_id=421740477097
Η πρωθυπουργική παραίνεση " να κυρηξουμε την επανάσταση του αυτονόητου", ηχούσε στ΄αφτιά μου αναχωρώντας για τις "θερινές διακοπές" μου. Δεν θα μιλήσω για τα συναισθήματα που μου προκάλεσε αυτονόητα η παραίνεση, στο χώρο-χρόνο που δόθηκε.
Είναι σίγουρο, ότι όλοι-ες έχουμε τις ίδιες σκέψεις. Τις συνάντησα εύγλωτα διατυπωμένες στις περιηγήσεις μου.
Στα θανατηφόρα σημεία- καρμανιόλα ενός οδικού δικτύου, όπου η ζωή κυριολεκτικά περνά και χάνεται με ημερομηνία λήξης που όρισαν, όχι οι ιδανικοί αυτόχειρες- οδηγοί,αλλά οι αδιάφοροι, απαξιώνοντες αλλά παχυλά αμοιβόμενοι (ο ποιος δεν ξέρω να τους κάνει) δημόσιοι λειτουργοί.
Στο ρόλο του Γκόρντον Ράμσεϋ που παίζουν τελευταία οι Νομαρχιακές Αυτοδιοικήσεις και πανεπιστήμονες του νησιού περιδρομιάζοντας και μοιράζοντας σύμφωνα ποιότητας αλλά αγνοώντας τα βασικά συστατικά της πολιτικής και των πρώτων βημάτων που πρέπει να ακολουθήσουν πριν φτάσουν στο να μοιράζουν ετικέτες δυτικά και ανατολικά.
Στα σημεία εισόδου- εξόδου τρικοσμομικών υποδομών και εικόνων. Στο δήθεν μιας παράδοσης που αποκρύπτει( από άγνοια ηθελημένη ή όχι) πόθεν οι ρίζες της προέρχονται, αλλά αναμετράται με την θρασύτητα των αυτονομιστικών τάσεων του νησιού, τις πολιτευτικές πασαρέλες, τις γραφικές συνευρέσεις. Στην αγωνία των πολιτών να καθοδηγηθούν οι υποψήφιοι από τους ίδιους και όχι από τα λογής συμφέροντα, που επιλέγουν με τα κριτήρια της διαφέντευσης και κηδεμόνευσης τους υποψήφιους, για χάρη των οποίων θα στηθούν οι κάλπες το Νοέμβρη....Και στην άρνηση-φόβο ορισμένων, αδύναμων, να τα βάλουν με την τρομοκρατία "δυο κιλών δυναμίτιδας στο μπαλκόνι μου με απροστάτευτα τα παιδιά μου, αν συνεχίσω " . Είναι εκπληκτικό το μέγεθος γνώσης και αντίληψης από τη μια του ποιος εξυπηρετεί τι,ποιο σκάνδαλο εξυφαίνεται ακριβώς αυτήν τη χρονική στιγμή και που, με την μια ή την άλλη επιλογή,(κι είναι εκπληκτικό ότι ακριβώς σε αυτήν την κατεύθυνη δίδονται και οι πολιτικές στηρίξεις) και ποιοι από την άλλη αδυνατούν( ανίκανοι πολιτικά και φοβισμένοι κοινωνικά) να βγουν μπροστά και συνολικά να το αντιμετωπίσουν. (Επιδερμικά και πίσω απο τις κομματικές γραμμές κάποιοι ψελλίζουν τις υποσημειώσει τους..)
Το σκηνικό με την εκδημία Ιεράρχη και όσα ακολουθούνται τόσο παρασκηνικώς όσο και στο προσκήνιο των φώτων της δημοσιότητας, αφήνουν έκδηλες εικόνες, κι επιβεβαιώνουν τον άθλιο,μίζερο,και υστερόβουλο ρόλο των κατ' επάγγελμα Χριστιανών.
Το αυτονόητο, σε αυτό το επίπεδο, φαντάζει αδύνατο και να επιδιωχθεί, και να διεκδικηθεί.
Αλλά αυτό είναι η μια πλευρά.
Γιατί η άλλη πλευρά έδωσε και τις άλλες διαστάσεις. Των πολιτιστικών δραστηριοτήτων που όσο κι άν έχουν γίνει αντικείμενο εκμετάλλευσης,ή περιφορά μιας δήθεν αποκεντρωμένης, καλοκαιρινής όμως αρπαχτής στην επαρχία, μπορούν να αφήσουν την αίσθηση ότι κάτι μπορεί να κινηθεί.
Συγχρονισμένη και αμοιβαία δράση σίγουρα δεν μπορεί να υπάρξει. Και πως θα μπορούσε άλλωστε, περιτριγυρισμένη απο αβύσσους, και φωνές,δοξασίες, ιστορίες και όνειρα που δεν ειναι δικά μας;
Εν κατακλείδι ζώντας με τους άλλους, στην καθημερινότητά τους,ζώντας την ιστορία των μικρών καθημερινών στιγμών και των επιλογών στο όνειρο, στο Κράσι, την Επισκοπή,στα Σείσαρχα,στα Ρούστικα,την Παλιανή, τα Ανώγεια, στο Βάμο, και μεθαύριο στο Χουδέτσι,απλώς μπαίνει σε μια σειρά η παραίνεση.
Είμαστε στον κόσμο, και πρεπει να κατανοήσουμε τη μνήμη μας,την επιθυμία μας και την παρουσία μας σε αυτή τη γη, στο όνομα της συνέχειας της ζωής.Προφανώς ο αλληλοεπηρρεασμός, αφήνει περιθώρια ελπίδας ότι ο θάνατος της απομόνωσης, τουλάχιστον μπορεί να αργήσει.Η εικοινωνία των τοπικών κοινωνιών θα μπορούσε να εισφέρει στην ευημερία τους.Περιφρονώντας προκαταλήψεις, ξεπερνώντας τα όριά μας, και αυξάνοντας τα δούναι- λαβείν ως ικανότητα να αποδεχτούμε εκτός της ημετέρας μετριότητας και εκείνη που μας ξενίζει. Διότι χωρίς την τοπικότητα που χρησιμεύει, καμιά ιδέα παγκοσμιότητας δεν θα μπορεί να ευδοκιμήσει. Και στα μαθήματα ημιτελούς ανθρωπιάς που μας παραδίδονται καθημερινά,από όλους εκείνους που ασυδοτούν σε βάρος μας, όσο τα απορρίπτουμε κι επιλέγουμε και απαιτούμε να συμπεριλαμβανόμαστε, στο δικό μας όλον, πλουτίζουμε.
Διαφορετικά, φτωχαίνουμε.Και αυτήν την φτώχεια που μας προέκυψε πριν κάθε οικονομική κτυπήσει την πόρτα μας, αρκετά την ανεχτήκαμε.
http://www.facebook.com/note.php?note_id=421740477097
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου