Τετάρτη 3 Νοεμβρίου 2010

'Δυο χαμένες πραγματικότητες"


“ΕΙΝΑΙ” ΚΑΙ “ΣΩΜΑ”
«Πίσω απ΄ το εγώ, το νου, τις σκέψεις και τα συναισθήματά σου, αδελφέ μου, βρίσκεται ένας ισχυρός εντολέας, ένας άγνωστος σοφός, που ονομάζεται Εαυτός. Ζει μέσα στο Σώμα σου, είναι το ίδιο το Σώμα σου…» (Φ. Νίτσε «Τάδε έφη Ζαρατούστρας» κεφ. «Γι΄ αυτούς που περιφρονούν το σώμα»).

Τα λόγια αυτά απευθύνονται σ΄ αυτούς, που περιφρονούν το “Σώμα” τους, δηλαδή στους περισσότερους συνανθρώπους μας. Για τον φανταστικό Ζαρατούστρα τού Νίτσε, οι άνθρωποι τής εποχής του (όπως και οι σημερινοί) ζούσαν εγκλωβισμένοι μέσα στο “εγώ” τους, κλεισμένοι σ΄ ένα λαβύρινθο. Ο Νίτσε χαρακτηρίστηκε από πολλούς δυσκολονόητος, τρελός, σχιζοφρενής και διχασμένος, όμως δεν ήταν τίποτα απ΄ όλα αυτά, που του προσάπτουν. Αυτό συνέβη επειδή δεν τον καταλαβαίνουν. Στα έργα του ο Νίτσε διακρίνει μία άλλη διάσταση για την ανθρώπινη οντότητα. Αυτή τού αληθινού και σοφού “Είναι” μας, και αυτή του ψεύτικου “εγώ” μας.

Ο συγγραφέας διαχωρίζει το “Σώμα” και το “Είναι”, απ΄ το “εγώ” και το “νου”. Το πρώτο ζευγάρι υφίσταται στην πραγματικότητα, ενώ το δεύτερο είναι φανταστικό. Έτσι κι ο φανταστικός σοφός Ζαρατούστρας, δέχεται μόνο δύο πραγματικότητες για κάθε άνθρωπο: Το “Σώμα” και το “Είναι”. Δίπλα σ΄ αυτά ζουν παρασιτικά, το “εγώ” και ο “νους”. Το “εγώ” και ο “νους” είναι κοινωνικά δημιουργήματα, επομένως κατασκευές, όμως το “Σώμα” και το “Είναι” αποτελούν δημιουργήματα τής φύσης, δηλαδή φυσικές πραγματικότητες....Π.χ. ονομάζεται κάποιος Κ. Γ., είναι χριστιανός ορθόδοξος, δηλώνει παναθηναϊκός, δεξιός και Νεοέλληνας. Ταυτόχρονα είναι εγωιστής, πολυλογάς, φιλόδοξος, καχύποπτος, οργίλος, επιθετικός κ.ά.. Όλα αυτά τα στοιχεία δεν αποτελούν καμμία πραγματικότητα σε σχέση με την αληθινή φυσική ύπαρξη τού συγκεκριμένου ανθρώπου. Αυτά είναι τα στοιχεία, που απαρτίζουν αποκλειστικά το “εγώ” του και το “νου” του.

«Λες Εγώ και είσαι υπερήφανος γι΄ αυτή τη λέξη. Σπουδαιότερο όμως απ΄ το Εγώ - αν και δεν θα το πιστέψεις - είναι το Σώμα σου και η τεράστια ευφυΐα του, το Σώμα, που δεν λέει ποτέ Εγώ, αλλά ωστόσο εκπληρώνει το Εγώ. Αυτό που αισθάνονται οι αισθήσεις, αυτό που αντιλαμβάνεται το πνεύμα, δεν είναι ποτέ ο τελικός σκοπός όλων των πραγμάτων. Τόσο ματαιόδοξα είναι!
»Αισθήσεις και πνεύμα είναι εργαλεία και παιχνίδια. Πίσω τους βρίσκεται ο Εαυτός. Ο Εαυτός αναζητά με τα μάτια των αισθήσεων και αφουγκράζεται με τ΄ αυτιά τού πνεύματος. Ο Εαυτός πάντοτε αφουγκράζεται και αναζητά. Συγκρίνει, δαμάζει, κατακτά, καταστρέφει, κυβερνά». («Ζαρατούστρας» κεφ. «Γι΄ αυτούς που περιφρονούν το σώμα»).

Έτσι θα μπορούσαμε να καταλήξουμε ότι το “Σώμα” αποτελεί την εξωτερική πλευρά τού “Είναι” και αντίστοιχα το “Είναι” αποτελεί την εσωτερική πλευρά τού “Σώματος”. Δηλαδή το “Σώμα” και το “Είναι” αποτελούν τις δύο όψεις τής ύπαρξης.

«Ένας και κοινός είναι ο κόσμος για τους ξυπνητούς, όμως οι κοιμισμένοι ζουν ο καθένας στο δικό του κόσμο». (Ηράκλειτος «Αποφθέγματα»).

Αλλά και ο αφυπνισμένος φυσικός φιλόσοφος Ηράκλειτος μοιραζόταν παρόμοιες εμπειρίες με το Νίτσε. Σίγουρα θα είχε συναντήσει πολλούς ανθρώπους, που ζούσαν στον δικό τους κόσμο. Ο νους κατά την διάρκεια τής ανάπτυξής του, δημιουργεί ένα δικό του κόσμο, έναν ιδιωτικό κόσμο. Ένα κόσμο φανταστικό, που υπάρχει μέσα στο παρελθόν και στο μέλλον. Ο νους κινείται μόνο στο παρελθόν και στο μέλλον. Δεν μπορεί να υφίσταται σε άλλο επίπεδο. Και ενώ το παρελθόν δεν υπάρχει καθόλου, αφού είναι μία ανάμνηση, παρομοίως και το μέλλον δεν υπάρχει, αφού είναι κάτι φανταστικό. Μέσω τού νου μας ζούμε μέσα στα όρια τής φαντασίας και όχι τής πραγματικότητας. Έτσι οι άνθρωποι μαθαίνουν να ζουν μέσα σε κάτι, που δεν υπάρχει, στο δικό τους κόσμο, στο “νου” τους.
Απ΄ τα χιλιάδες μηνύματα, που δεχόμαστε καθημερινά οι άνθρωποι στη ζωή μας, ο “νους” μας επιτρέπει μόνο ελάχιστα απ΄ αυτά να περάσουν μέσα μας και να γίνουν αποδεκτά. Αλλά ακόμα κι αυτά τα ελάχιστα ο “νους” τα παρερμηνεύει. Κι αυτό για να μην διαταραχθεί ο ύπνος μας. Γι΄ αυτό και δεν μπορεί κανείς να καταλάβει τον Ηράκλειτο, έτσι έγινε σκοτεινός. Όμως σκοτεινός είναι μόνον ο κόσμος μας. Δηλαδή ο κόσμος, που βλέπουμε γύρω μας, δεν είναι ο πραγματικός κόσμος. Όχι πως είναι ψεύτικος ή πως δεν υπάρχει, αλλά οι συσκοτισμένοι τον βλέπουν πίσω από ένα πέπλο θολούρας και ύπνου, τον ύπνο του “νου”. Τον κοιτάζουμε και τον ερμηνεύουμε μέσα απ΄ το μυαλό μας, με τον δικό μας τρόπο. Σαν να τον κοιτά ένας μεθυσμένος.

Έτσι θα μπορούσαμε να διαπιστώσουμε, ότι το “Είναι” μας αποτελεί μία συσκοτισμένη πραγματικότητα. Γιατί να συμβαίνει όμως αυτό; Επειδή ο “νους” μας έχει γίνει κυρίαρχος και υπερλειτουργεί, σαν να έχει τρελαθεί. Ο “νους” μας έχει ρίξει ένα πέπλο συσκότισης μπροστά από την αντιληπτική μας ιδιότητα με αποτέλεσμα να ζούμε κοιμισμένοι. Αν χρησιμοποιούσαμε το “νου” για τον σκοπό, που μας έχει δοθεί, τότε τα πράγματα θα ήταν απολύτως εντάξει. Όμως, κατά τις τελευταίες χιλιετηρίδες φαίνεται, ότι μέσα στον άνθρωπο έχουν έρθει τα πάνω κάτω. Ο “νους” μας έχει κυριαρχήσει απόλυτα επί τού “Εαυτού” μας. Αποτέλεσμα η εσωτερική μας τρέλα, που δεν είμαστε σε θέση να την αντιληφθούμε. Κανένας τρελός δεν αντιλαμβάνεται την τρέλα του. Έτσι πολλές παράλογες ιδέες δημιουργήματα τού νου μας, έχουν κηρύξει έναν άτυπο διωγμό κατά τού “Είναι” και τού “Σώματος”… Θρησκείες, παραδόσεις, φιλοσοφίες και άλλες λανθασμένες αντιλήψεις και δεισιδαιμονίες, που έχουν προκύψει αποκλειστικά από το “νου” μας, στρέφονται μετωπικά εναντίον τού “Είναι” και τού “Σώματος”.

Και για να συνειδητοποιήσετε, ότι όλοι μας είμαστε τρελοί, κάντε ένα απλό πείραμα. Καθήστε κάπου ήρεμα χωρίς κανείς και τίποτα να σας ενοχλεί, πάρτε ένα μολύβι κι ένα χαρτί και καταγράψτε για ένα μόνο λεπτό κάθε σκέψη, που περνά απ΄ το μυαλό σας. Χωρίς λογοκρισία ή διάθεση περικοπής καταγράψτε τα πάντα. Μόλις τελειώσετε και δείτε καταγεγραμμένη όλη αυτή την καταιγίδα σκέψεων πάνω στο χαρτί, πραγματικά θα εκπλαγείτε. Απίστευτα πολλές, παράλογες και άσχετες μεταξύ τους σκέψεις. Και όλη αυτή η τρέλα βρίσκεται μέσα μας…

Αλλά και ο Ινδός φιλόσοφος Όσσο έχει παρόμοια αντίληψη για το “Σώμα” και το “Είναι”, παρόμοια με εκείνες τού Νίτσε και τού Ηράκλειτου. Μας λέει, ότι οι άνθρωποι δεν ζουν μέσα απ΄ τα σώματά τους: «Νοιώθει κανείς αμήχανα, που έχει Σώμα. Γι΄ αυτό οι άνθρωποι φοβούνται να είναι γυμνοί, γιατί γυμνός είσαι περισσότερο Σώμα παρά νους. Τα ρούχα σού δίνουν μία αίσθηση, ότι το Σώμα δεν υπάρχει, μόνο πρόσωπο, κεφάλι, μάτια. Όλος ο μηχανισμός τού νου εντοπίζεται εκεί. Όταν λοιπόν είναι γυμνοί, οι άνθρωποι ξαφνικά αισθάνονται, ότι είναι Σώματα, και αυτό δεν τους αρέσει καθόλου». (Όσσο «Σώμα Νους σε τέλεια αρμονία» σελ.112).

Ζούμε μηχανικά χωρίς ποτέ να έχουμε αναρωτηθεί γιατί κρυβόμαστε απ΄ το ίδιο μας το “Σώμα”. Μόνο το κεφάλι και το πρόσωπό μας είναι γυμνά, το μέρος δηλαδή, που βρίσκεται ο εγκέφαλος και ο “νους”. Αυτό απλά δείχνει πόσο νοητικοί είμαστε και καθόλου σωματικοί. Γιατί καλύπτουμε με τόσο φόβο το υπόλοιπο “Σώμα” μας με ενδύματα; Ένας σοβαρός λόγος είναι, ότι πλείστοι των ανθρώπων είναι θρήσκοι. Όλες οι θρησκείες διαχρονικά κρατούν μία στάση απόλυτα εναντίον τού “Σώματος”. Επί πολλούς αιώνες δίδασκαν και εξακολουθούν να διδάσκουν στους ανθρώπους τόσα αρνητικά για τη ζωή και το “Σώμα” πράγματα. Μας έχουν διδάξει, ότι το να βασανίζουμε το “Σώμα” μας με στερήσεις, κακοποιήσεις και απαξίωση, αποτελεί ένα είδος πνευματικής πειθαρχίας. Κατηγορούν το “Σώμα” και λένε, ότι αν το φροντίζεις είναι αμαρτία.

Δεν είναι τυχαίο, που οι ιερείς των θρησκειών έχουν τα χειρότερα “Σώματα” απ΄ όλους τους άλλους ανθρώπους, αγύμναστα, ακάθαρτα, απεριποίητα, παχύσαρκα, ή καχεκτικά. Για τις θρησκείες και τους πιστούς τους, το “Σώμα” είναι ο κύριος εχθρός τους. Σύμφωνα με τα λεγόμενα των ιερέων τους, οι πιστοί δεν θα πρέπει να ζουν μέσ΄ απ΄ το “Σώμα” τους, διότι είναι αμαρτία. Το “Σώμα” γενικά πρέπει να το καλύπτουμε, ειδικά τα σεξουαλικά όργανα είναι μεγάλη ντροπή, γι΄ αυτό πρέπει να τα κρύβουμε και φυσικά το σεξ (η ισχυρότερη φυσική έλξη και ενέργεια τής αναπαραγωγής των όντων) είναι διαβολικό και βρώμικο. Η απελευθέρωση τής ψυχής απ΄ το “Σώμα” είναι το ζητούμενο για τους ιερείς και τους πιστούς τους. Έτσι επικρίνοντας συλλήβδην τον πραγματικό υλικό κόσμο μας και τα “Σώματά” μας, εξυμνούμε κάποιους ανύπαρκτους θεούς, που αποκλειστικά και μόνο δημιούργησε ο ανθρώπινος “νους”.

Κι ενώ το “Είναι” και το “Σώμα” μόνον αυτά μπορούν να μας δώσουν την ευδαιμονία σ΄ αυτή εδώ τη ζωή εδώ και τώρα, λόγω των θρησκειών και των ψεμάτων τους, οι άνθρωποι έχουν μάθει να αναβάλλουν πάντοτε για μετά τον θάνατο και για την μετά θάνατον ζωή. Αυτές είναι οι ψευδείς υποσχέσεις των θρησκειών. Η ευδαιμονία έρχεται μετά τον θάνατο, το δε “Σώμα” μας αποτελεί μόνο εμπόδιο. «Να σέβεσαι την ψυχή σου, όχι το σώμα…», «το σώμα είναι εμπόδιο και ο τάφος της ψυχής…», «το σώμα είναι ο εχθρός σου και πρέπει να ελευθερωθείς από αυτό…». Πολλές τέτοιες άρρωστες θρησκευτικές απόψεις, οδηγούν τους ανθρώπους στην περιφρόνηση και στην παραίτηση τής ζωής και τού “Σώματος”.

Αντί οι άνθρωποι να χαίρονται, να σέβονται και ν΄ αγαπούν το “Σώμα” τους και τη ζωή τους, αντί να ζουν έντονα τις συγκινήσεις τής ζωής, να γλεντούν, να τραγουδούν, να χορεύουν κι αντί να τους βρίσκει ο θάνατος ευδαίμονες και γεμάτους από ζωή και ικανοποίηση, αυτοί αυτοβασανίζονται, νοιώθουν ενοχές, αμαρτίες, απομονώνονται και αναβάλλουν τα πάντα για μετά θάνατον…
Για την συνέχεια: http://www.freeinquiry.gr/pro.php?id=1630

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Share |

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...
Related Posts with Thumbnails