Εφήμεροι νικητές...

αυτή η κυριακή ανήκει πάντα στους εφήμερους νικητές…

«θα σας στύψουμε μέχρι να αδειάσετε και μετά θα σας ξαναγεμίσουμε με τους εαυτούς μας»
Τζωρτζ Οργουελ – 1984

Φαντάζομαι, πως δεν συντρέχει ιδιαίτερος λόγος ανησυχίας. Η κυριακάτικη αρένα των εκλογών θα έχει μόνο νικητές. Ας τους απαριθμήσουμε…

Καταρχήν, οι πολίτες που «δεν θα ψηφίσουν κανένα πούστη» απέχοντας διακριρικά ή αδιάκριτα, γεμίζοντας τις καφετέριες της πόλης. Χαρακτηριστική ατάκα της συγκεκριμένης άποψης (λέγεται πάντα σε συνδυασμό με υπεροπτικό ύφος): «Εγώ δεν ασχολούμαι με την πολιτική». Ισως, γιατί κανείς δεν τολμάει να παραδεχθεί ανοιχτά ότι «ασχολείται αυτή μαζί μας και διαμορφώνει τις ζωές μας, ερήμην μας». Υπάρχει βέβαια και η απογοήτευση. Η τελική νίκη των εξουσιαστών απέναντι στους εξουσιαζόμενους.

Θα ακολουθήσει η κυβέρνηση που ναι μεν θα «λάβει το μήνυμα» αλλά παράλληλα θα ευχαριστήσει τον Ελληνικό λαό για την «ανοχή» που δείχνει στην προσπάθεια της. Έτσι δεν θα χρειαστούν νέες εκλογές, με περίοδο «παρατεταμένης αστάθειας» εν μέσω επιστολών σε διάφορες πρεσβείες. Ο Φόβος πάντα, θα φυλάει τα έρμα. Η καλύτερη προεκλογική συνταγή επιτυχίας για όλες τις αποτυχημένες και ανάλγητες κυβερνήσεις....Η αξιωματική αντιπολίτευση στην συνέχεια, θα ερμηνεύσει το αποτέλεσμα ως ψήφο αποδοκιμασίας προς την κυβέρνηση. «Είμαστε έτοιμοι για τις ερχόμενες εκλογές, όποτε και εάν γίνουν αυτές» θα δηλώσει γεμάτος βεβαιότητα ο εκπρόσωπος του κόμματος. «Είμαστε σίγουροι ότι θα διαχειριστούμε καλύτερα τους όρους του μνημονίου. Διαθέτουμε την απαραίτητη, εμπειρία και τεχνογνωσία, έχουμε δώσει δείγματα γραφής». Αυτό, βεβαίως, δεν λέγεται, απλά εννοείται.

Θα ακολουθήσουν τα υποσύνολα της Αριστεράς (όλα) που θα δηλώσουν για μια ακόμη φορά ότι, ο Ελληνικός λαός «αποδοκίμασε τις επιλογές της κυβέρνησης» ψήφισε αντιμνημονιακά και απομένει το πολυπόθητο «ραντεβού με τις μάζες» για το εκάστοτε υποσύνολο.

Όλοι όσοι θα συμμετέχουν σε ένα ακόμη «χαρούμενο Κυριακάτικο ξύπνημα» σε μια ακόμη «γιορτή της Δημοκρατίας», ελπίζω να καταλαβαίνουν ότι βρισκόμαστε σε μια παρατεταμένη περίοδο μεταβατικού σταδίου που αφορά ολόκληρο το πολιτικό φάσμα. Θεωρώ, ότι αμέσως μετά τις εκλογές θα δρομολογηθούν εξελίξεις, από τις οποίες κανένας πολιτικός χώρος δεν θα μείνει ανεπηρέαστος. Όταν τρίζει ένας από τους δύο πυλώνες του πολιτικού συστήματος της χώρας, μοιραία, στον αντικριστό πυλώνα θα παρατηρηθούν φαινόμενα επικίνδυνων, για την σταθερότητα του οικοδομήματος, ταλαντώσεων.

Η Αριστερά εντάσσεται, αυτή την στιγμή, στην θεωρία του «δημιουργικού χάους», καθώς το απόλυτο «Βig Bang» που επικρατεί στις τάξεις της πρόκειται να απελευθερώσει μπόλικη παραγωγική ενέργεια. Σχεδόν πάντα μετά την αποσύνθεση έρχεται η ανασύνθεση, αφού πρώτα μεσολαβήσει η λεγόμενη «σκοτεινή περίοδος», η διάρκεια της οποίας, δυστυχώς, δεν είναι προβλέψιμη. Σε αυτή την σκοτεινή περίοδο πιθανά να παρατηρηθούν φαινόμενα θρησκευτικής διαμάχης: εικονομάχοι με εικονολάτρες και ορθόδοξοι χριστιανοί εναντίον μονοφυσιτισμού και αρειανισμού.

Σε κάθε περίπτωση θα χρειαστούν να χυθούν μεγάλες ποσότητες από μελάνι και φαιά ουσία στην προσπάθεια των «πολιτικών αναλυτών» να καταλάβουν «πως ψήφισε αυτή τη φορά ο κόσμος». Φυσικά, τα πιο χρήσιμα συμπεράσματα δεν θα ανακοινωθούν ποτέ.

Καλό θα είναι επίσης, να έχουμε κατά νου ότι, η πρόοδος σε επιμέρους τομείς της παγκοσμιοποιημένης κοινωνίας (π.χ. τεχνολογική πρόοδος) δεν συνεπάγεται αυτόματα την κοινωνία της ευημερίας και της ευμάρειας. Πιθανά, η «ανάπτυξη» να έχει ολοκληρώσει τον κύκλο της και να χρειαζόμαστε μια σταθερή και ουσιαστική απο-ανάπτυξη.

Ίσως το μέλλον μας, να σκιαγραφείται με ιστορικές συνταγές του κοντινού η απώτερου παρελθόντος. Δεν είναι αποδεδειγμένο ότι η Ιστορία πηγαίνει «μόνο μπροστά». Και να μην ξεχνάμε ότι, εάν ο Δεκέμβρης του 2008 ήταν η αρχή, ενώ το μνημόνιο η συνέχεια, η κατάληξη πιθανά να υπακούσει στους νόμους της «λευκής πολιτικής καταιγίδας». Προς το παρόν βρισκόμαστε στο κέντρο αυτού του ακραίου «καιρικού» φαινομένου, για αυτό και η παροδική γαλήνη.

Ας κλείσουμε αισιόδοξα με μια παρότρυνση, αναγκαία ευχή, η οποία ανήκει στον Οδυσσέα Ελύτη:
«Να είσαι η άμμος και όχι το λάδι στα γρανάζια του κόσμου».

Αναδημοσίευση από: ακυβέρνητες πολιτείες