Η παρατεταμένη ύφεση που φαίνεται να εξαπλώνεται ραγδαία και στην ελληνική κοινωνία, δυστυχώς θα βρει έναν ανέλπιστο σύμμαχο την νεοελληνική επιχειρηματικότητα, για τη οποία καλό είναι να ξεσκονίσουμε και τα συγγράμματα της Ψυχαναλυτικής Θεωρίας! Πάρα πολλοί νέοι άνθρωποι, οικογενειάρχες ή ακόμα διαζευγμένοι με το βάρος της διατροφής, με χαμηλό μορφωτικό επίπεδο και σχεδόν μηδενικές οικονομικές δυνατότητες( δηλαδή χωρίς ρευστότητα ή σημαντική περιουσιακή κατάσταση) υποθήκευσαν πολλά ,και προσδοκούσαν -δυστυχώς-πολύ περισσότερα.
Μεγάλο μέρος του κοινωνικού συνόλου, εξακολουθεί να πέφτει θύμα -στην κυριολεξία- των μή ορθολογικών προσδοκιών κάποιων που επιθυμούν να πετύχουν στην ζωή. Δηλαδή να δείξουν ότι μπόρεσαν και αγόρασαν ακριβό αυτοκίνητο και σπίτι... Τυλιγμένες από την διαστροφική λογική της Eπιθυμίας του Δήθεν, αυτές οι προσδοκίες τροφοδοτούνται και παίρνουν οξυγόν απο την μαγική κάνουλα της τραπεζικής πίστωσης. Το δάνειο και το πλαφόν των επιταγών, αποτελεί τον βασικό σύντροφο της καθημερινής αγωνίας επιβίωσης για μικρομεσαίους και ελεύθερους επαγγελματίες. Κάποιοι «εστήσαν» μπίζνα σε κλάδους υποτίθεται δυναμικούς και νομίζουν ότι θα επιβιώσουν. Κι ας είναι σε όλους τους κλάδους η επιβίωση θέμα τραπεζικής εξάρτησης. Μάζεψαν δίπλα τους «έμπιστα» στελέχη, νιώθοντας έτσι αφεντικά, αλλά δυστυχώς τους παρέσυραν και αυτούς στο όνειρο. Οι 6 στις 10 μικρομεσαίες επιχειρήσεις στην Ελλάδα, μετά του 2000, έχουν βίο μικρότερο των 3 ετών(στοιχεία ΙΟΒΕ και Ινσ/του Επιχειρηματικότητας).
Τι σημαίνει αυτό, πρακτικά; Εκτός των ιδιοκτητών μιας μικρομεσαίας εταιρείας ,πολλοί υπάλληλοι-συνεργάτες της, ψάχνουν γρήγορα νέες δουλειές, χρεώνονται γρήγορα και γκρεμίζουν όνειρα ,γάμους, οικογένειες. Το χειρότερο: Αρρωσταίνουν ψυχικά και βιολογικά και βρίσκονται χωρίς να το ξέρουν αντιμέτωποι με τον διαστροφικό πυρήνα της επιθυμίας για κέρδη και καταξίωση. Δεν είναι ακριβώς ο καρκίνος του χρήματος και το ηλίθιο κυνήγι του, ο μόνος παράγοντας ανορθολογισμού στα σχέδια ενός νεοέλληνα που επιχειρεί να στήσει ένα μαγαζί πάσης φύσεως. Είναι κάτι πιο βαθύ. Κάτι που σχετίζεται με τις στρεβλώσεις του συστήματος και το πώς αυτές συμβάλλουν στην διαμόρφωση φαντασιακών επιθυμιών στο άτομο. Αυτή η δίψα για επιτυχία και καταξίωση κάποιων, που δεν αναγνωρίζουν τον κίνδυνο προς το ευ ζην γίνεται φορέας αρνητικών αποτελεσμάτων στην ζωή πολλών άλλων ανθρώπων. Η Ελληνική οικονομία στηρίζεται στα πήλινα πόδια της έμφυτης δαιμονιακής τάσης του Έλληνα να τα καταφέρνει ,έστω και με δυσκολίες. Όμως το γονίδιο του αλά... Ωνάση πλουτισμού, έχει προσβληθεί από τον ιό της παγκοσμιοποίησης ,των πολυεθνικών, των χρηματιστηρίων, των ισχυρών τραπεζιτών. Από την παρασιτική δημιουργία κερδών για τους ισχυρούς ρυθμιστές της κυκλοφορίας του χρήματος. «Αν έχεις μόνο ιδέα και φαντασία, χωρίς καλή γνώση Μακροοικονομικής θεωρίας και όχι κατ’ ανάγκη διοίκησης επιχειρήσεων ,τότε γίνεσαι θύμα της θηλιάς που το δανεικό χρήμα του νόμιμου τοκογλύφου(τράπεζα) έχει περάσει στον λαιμό σου ,χωρίς να το καταλάβεις. Και δυστυχώς παρασέρνεις και ανθρώπους που τους πούλησες όνειρά για μεγάλα γραφεία και ανάπτυξη με καλύτερους μισθούς, ενώ στην ουσία , σε αυτούς κάνεις προβολή της ανασφάλειας σου για το αν αυτό που σχεδίασες, στέκει και θα σου αποδώσει».
Αυτά τα λόγια είπα πρόσφατα σε φίλο που θέλει να επιχειρήσει να εξέλθει από την γενιά των 700-1000 ευρώ. Δεν προτείνω να παραμείνει κανείς σε αυτήν την γενιά, σε αυτήν την τάξη. Αλλά αν επιχειρήσει να αλλάξει οικονομική τάξη σήμερα, οπωσδήποτε εκτός από τα σκαλιά της εφορίας που θα διαβεί για έναρξη ΟΕ,ΕΠΕ κ.α μικροκαπιταλιστικών ψευδοεγχειρημάτων, καλό είναι να επισκέπτεται και το πρακτορείο του ΟΠΑΠ, γράφοντας Λόττο ή Τζόκερ: Τουλάχιστον τα τυχερά παιχνίδια σου δίνουν ρευστότητα ελπίδας χωρίς να σου ζητάνε τοκογλυφικά ποτέ να την ξεχρεώσεις. Εκτός και αν εθιστείς στον τζόγο και την τεμπελιά!
Αναδημοσέυση από: εδώ
4 σχόλια:
"... Οι 6 στις 10 μικρομεσαίες επιχειρήσεις στην Ελλάδα, μετά του 2000, έχουν βίο μικρότερο των 3 ετών..."
Δεν είναι μόνο το όνειρο, είναι η ανάγκη. Όταν φτάνεις στα 35 και δεν έχεις βρει δουλειά, ή τέλος πάντων δουλειά με προοπτικές, τότε λες βρε δοκιμάζω την τύχη μου να ανοίξω ένα μαγαζί;
Είμαι στη γενιά αυτή. Σα να βλέπω τους φίλους μου σε υατό το άρθρο..
Καλησπέρα Κ.Μ!
Από ότι κατάλαβα, πάνω-κάτω, στην ίδια γενιά ανήκουμε!:)
Δεν διαφωνώ σε κάτι μαζί σου, απλά να συμπληρώσω, ότι και άλλοι παράγοντες, νομίζω ήταν που συμβάλανε στο να τρέξουμε όλοι στην ίδια κατεύθυνση!
Γίνανε πολλά λάθη, από όλους και πρώτα από όλα από την ιδια την πολιτεία!
Μεγάλο κεφάλαιο!
Ωρα καλή!
Ειλικρινά διαβασα πολλες φορές την αναρτηση σου, για να καταλάβω τι προτείνεις. Ομολογώ ότι δεν καταλαβα.
Και έτσι θα πρέπει να σε ρωτήσω κάποια στοιχειώδη για να υπάρχει μια βάση συζητησης.
Αν θεωρείς ότι η επιχειρηματικότητα είναι η βάση της αναπτυξης, το μηχανάκι που αυξάνει το ΑΕΠ, και μάλιστα η επιχειρηματικότητα ευκαιρίας και όχι η επιχειρηματικότητα αναγκης, αλλά αυτή στραγγαλίζεται απο τις εκάστοτε ΔΟΛΟΦΟΝΙΚΕΣ κυβερνητικές πρακτικές, θα συμφωνήσω ΑΠΟΛΥΤΑ μαζί σου.
Αν διαμονοποιείς την επιχειρηματικότητα, τότε ειλικρινά θα ήθελα να μου υποδείξεις έναν αλλον ΟΠΟΙΟΝΔΗΠΟΤΕ τρόπο του ρυθμού αναπτυξης και κατ' επέκταση της ευημερίας.
Αν πάλι θεωρείς ότι η μονη επιχειρηματικότητα που αξίζει τον κόπο είναι η κρατική ή η κρατικά προστατευόμενη, νομίζω ότι η ιστορία έχει αποδειξει με τον καλύτερο τρόπο, τα αποτελέσματα της.
Une enfant gatee! καλησπέρα!
Κάποια προβλήματα με το blog, με καθυστερούν, ακόμα και στην ανάρτηση σχολίων!....σόρυ!
Το post είναι αναδημοσίευση, μπορώ να σου δώσω κάποιες απαντήσεις αλλά καλύτερα να απευθυνθείς στην πηγή!
Νάσε καλά!
Ωρα καλή!
Δημοσίευση σχολίου