Οι κουκουλοφόροι των αγορών και ο τοκετός του Νέου Καπιταλισμού!!

Χρειάζεται με αφορμή αυτή την κρίση να μεταπηδήσουμε από το κοινωνιολογικό/ιστορικό επίπεδο ανάλυσης του καπιταλισμού στο ατομικό/ψυχολογικό.

Χρειάζεται να κατανοήσουμε τον μηχανισμό κοινωνικής νεύρωσης και ατομικών εμμονών, που γεννάει ο όψιμος σημειο-καπιταλισμός: χρήμα, ηδονή του κέρδους και του status, εικόνες και θεάματα εμποδίζουν την αληθινή ευημερία και εγκαθιστούν δομές επίπλαστης ευφορίας. Στην ροή της καθημερινότητας, όπου δυστυχώς το άτομο σταματά να σκέφτεται με όρους ουμανιστικής και σοσιαλιστικής ηθικής, αλλά υιοθετεί την τηλεοπτική και αυτοκινητιστική ταχύτητα, στους δρόμους, στα γραφεία, στα κινητά και στους καναπέδες , νεκρώνουν οι νευρώνες μεταβίβασης της Λογικής και ενεργοποιούνται αυτοί του άγχους και της αλλοτρίωσης.

Και η Πολιτική, εξαντλείται για τον καθένα , μπροστά στους λογαριασμούς και στην ακρίβεια, μπροστά στο χάσμα του θέλω με το μπορώ...

Στην οικονομική κρίση που ζούμε που είναι και κρίση μονεταριστικής/ δημοσιονομικής πολιτικής, θα πρέπει να υιοθετηθούν στα νέα μοντέλα της μακρο-αβεβαιότητας, παράμετροι που να ενσωματώνουν το ζήτημα της διαχείρισης των επιθυμιών, σε ατομικό και κοινωνικό επίπεδο .

Στην μικροοικονομική του πανικού ,δυστυχώς, ανακαλύπτουμε ότι δεν υπάρχει ο μέσος άνθρωπος, η κοινή γνώμη, ο απλός πολίτης.

Αυτοί οι όροι είναι μυθεύματα και δημιουργήματα του συστήματος μικροφυσικής της εξουσίας και του κεφαλαίου(να θυμηθούμε και λίγο Φουκώ) και ενισχύθηκαν από την αριθμητική των αγορών που επέβαλλε η οικονομική σχολή του Σικάγο στην δεκαετία του ’70 ( μονεταρισμός του Φριντμαν).

Ζούμε πάνω σε σεισμικές μετατοπίσεις στο σύστημα του καπιταλισμού και αφορούν δυο τεκτονικές πλάκες οι οποίες στοίβαζαν την απληστία και την αλαζονεία των μεσαζόντων, των συμβούλων, των όψιμων ηλεκτρονικών τραπεζιτών και κερδοσκόπων.

Τα private equities, τα hedge funds, τα venture capitals φοράνε την……κουκούλα (!) και οι δήθεν επόπτες των αγορών δεν το στοιχειοθετούν αυτό ως ποινικό αδίκημα!

Πιο απλά: χρειάζεται να ποινικοποιηθούν τα black boxes (μαύρα κουτιά )των αποδόσεων σε όλα τα επενδυτικά οχήματα, ώστε να σταματήσουν να γίνονται «νταλίκες με φρένα...σπασμένα» και μας παρασύρουν όλους!

Για να το πούμε ακόμα πιο ξεκάθαρα : αν δεν αναλύσουμε την νεύρωση που γεννά η καλυμμένη πάλη των τάξεων, η κρυμμένη κοινωνική ανισότητα, αυτή που υπάρχει στο ατομικό μας υποσυνείδητο, τότε δεν θα μπορέσουμε ως κοινωνίες να σχηματίσουμε τις δομές του Νέου Καπιταλισμού που ψάχνουν οι ηγεσίες των ισχυρών κρατών!

Γιατί τελικά , δεν ήταν ο Τρίτος Δρόμος του Μπλέρ ,ούτε φυσικά η επικίνδυνη πολιτική χάρτινου πλούτου του Κλίντον και φθηνού χρήματος του Γκρίνσπαν, σωστές μακροχρόνιες επιλογές πολιτικής διαχείρισης.

Ούτε η σοσιαλδημοκρατική προσπάθεια των Γάλλων ,του Σημίτη, των Ιταλών κεντροαριστερών τα προηγούμενα χρόνια ,αποδείχτηκαν μακρόπνοες βάσεις ευημερίας των κοινωνιών Σεβαστές επιστημονικές φωνές των Οικονομικών (ι Κρουγκμαν, Στιγκλιτζ, Σεν, κ.α ) δεν μπορούν τελικά να νικήσουν την Οικονομία της Επιθυμίας και τα Χρηματιστήρια των Ηδονών Κέρδους!

Ο καπιταλισμός θα έχει πάντα έναν καλυμμένο νεοφιλελευθερισμό να κερδίζει στα σημεία, εκτός και αν επικρατήσει μια εναλλακτική πολιτική, με πυρήνα την διαχείριση των ατομικών απολαύσεων:

΄΄Αυτό που έχουμε σήμερα δεν είναι τόσο πολύ η ΠΟΛΙΤΙΚΗ της απόλαυσης, όσο, για την ακρίβεια, η ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ (η διοίκηση) της απόλαυσης, η οποία με τη στενή έννοια είναι μια μετα-πολιτική πράξη..’’, έγραψε πρόσφατα ο Σλοβένος διανοούμενος Σ. Ζίζεκ

Αυτή η διαχείριση αυτή κρύβεται πίσω από τους ψυχρούς αριθμούς των αγορών και της πολιτικής, εκεί θα παιχθεί το στοίχημα του μέλλοντος: να μεταφερθεί στις μάζες ή σύγχρονη αξία της αδογμάτιστης μαρξιστικής θεωρίας και η πρακτική και χρήσιμη πλευρά της στο άτομο και στην κοινωνία.

Αναδημοσίευση από εδώ