Θα μπορέσουν τα κράτη να πάρουν πίσω τα ποσά που διέθεσαν για την σωτηρία των επιχειρήσεων πριν αυτές ξανακαταρρεύσουν; Και θα προλάβουν οι επιχειρήσεις να ορθοποδήσουν πριν τη συνέχεια της κατάρρευσης;Η απάντηση στο πρώτο ερώτημα είναι όχι γιατί η πρόσφατη ανάκαμψη ακόμη και αν κρατήσει για 2 χρόνια, ακόμη και τότε, δεν θα μπορέσει να επιστρέψει τα τεράστια ποσά που δόθηκαν στις επιχειρήσεις, ακριβώς επειδή τα ποσά ήταν τεράστια. Αυτό θα έχει ως συνέπεια την πλήρη εξασθένηση των κρατών, των θεσμών και της όποιας δημοκρατίας.
Η απάντηση στο δεύτερο ερώτημα είναι ασφαλώς όχι γιατί στηρίχθηκαν οι χειρότερες επιχειρήσεις. Αυτές που δημιούργησαν προβλήματα και αυτές που δεν μπορούσαν να επιβιώσουν. Αυτό θα οδηγήσει σε μεγαλύτερη πτωτική φάση την οικονομία.
Επειδή όμως το κράτος σε αυτή τη δεύτερη φάση θα είναι αδύναμο να βοηθήσει η μόνη λύση που θα υιοθετηθεί θα είναι η εντατικοποίηση του καπιταλισμού μέσω του νεοφιλελεύθερου μοντέλου.
Αυτά πιστεύω θα συμβούν σε ένα πλαίσιο 3-5 ετών ακολουθούμενα με μια μακρά περίοδο στασιμότητας της παγκόσμιας οικονομίας, έως 10-15 έτη.
Σε αυτό το διάστημα των επόμενων 15-20 ετών, εν μέσω στασιμότητας και επιβράδυνσης, θα γίνει η συνολική πραγματική αποτίμηση του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού αλλά και ο εξορθολογισμός όλων των ανοδικών τάσεων των τελευταίων 20 ετών.
Η στασιμότητα τύπου Ιαπωνίας που περιγράφω (στην καλύτερη περίπτωση στασιμότητα) θα τελειώσει μόνο αν βρεθεί τρόπος/μοντέλο που να αυξάνει το εισόδημα των πολλών με την ίδια εργασία. Εναλλακτικά θα αλλάξει ο τρόπος που μετράμε την οικονομία και οι οικονομολόγοι θα αποφανθούν ότι τελικά η στασιμότητα είναι καλό πράγμα εφόσον υπάρχει και η βίαιη κατάρρευση. Ίσως τότε αρχίσουν αντί το εισόδημα να χρησιμοποιούν άλλα πιο αντιπροσωπευτικά εργαλεία για την μέτρηση της προόδου.
Αναδημοσίευση από εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου