Ελάχιστες ημέρες πριν την ανακοίνωση του Πρωθυπουργού ότι πάμε σε πρόωρες εκλογές, είχαν προηγηθεί δηλώσεις για τα ακριβώς αντίθετα. Ο γνωστός πρωθυπουργικός ξάδερφος, εκφράζοντας τον κοινό νου —δεν θα μπορούσε βέβαια ο Λιάπης να εκφράζει και κάτι άλλο—, απέκλεισε το ενδεχόμενο των πρόωρων εκλογών με βάση την απλή λογική. Δεν είναι δυνατόν ένας Πρωθυπουργός με νωπή τη λαϊκή εντολή, με δεδομένη την κοινοβουλευτική πλειοψηφία και με τα γκάλοπ να τον εμφανίζουν μακράν δεύτερο, να πάει σε εκλογές. Να πάει σε εκ των δεδομένων χαμένες εκλογές με δική του απόφαση. Δεν είναι δυνατόν να βγάλει μόνος του τα μάτια του.
Αυτό όμως το οποίο λέει η λογική και είναι απόλυτα κατανοητό απ’ όλους, διαψεύστηκε μέσα σε ελάχιστες ημέρες. Ο Πρωθυπουργός αποφάσισε να πάει σε εκλογές. Αποφάσισε την "αυτοχειρία" με βάση τη λογική. Είναι όμως πράξη αυτοκτονίας η απόφασή του ή μήπως συμβαίνει κάτι άλλο; Μήπως συμβαίνει κάτι πολύ διαφορετικό, το οποίο είναι αρκετό να ακυρώσει την κοινή λογική, όπως αυτή εκφράστηκε από τον Λιάπη;
Αυτό το οποίο συμβαίνει είναι το εξής απλό. Ο Καραμανλής δεν άντεχε να πάρει πάνω του το βάρος της ανακοίνωσης της οικονομικής κατάρρευσης. Δεν ήθελε να είναι αυτός, που, ως νέος Τρικούπης, θα ανακοίνωνε το περίφημο …"Δυστυχώς Επτωχεύσαμεν". Όμως, μαζί μ' αυτόν δεν άντεχε και δεν ήθελε να πάρει αυτό το βάρος ούτε το κόμμα του. Από τη στιγμή που υπεύθυνος γι' αυτήν την κατάρρευση είναι ο δικομματισμός στο σύνολό του, δεν μπορούσε ν' αναλάβει το ένα σκέλος του το βάρος της ευθύνης. Γι' αυτόν τον λόγο μπορούμε να πούμε ότι τον Καραμανλή τον "έσπρωξε" στις εκλογές μάλλον ο Τρικούπης και κατόπιν κάποιοι άλλοι.
Η μόνη ελπίδα του Καραμανλή, για ν' αποφύγει τις πρόωρες εκλογές, ήταν τα οικονομικά αποτελέσματα της τουριστικής περιόδου, η οποία πλέον βαδίζει προς το τέλος της. Σ' αυτά τα αποτελέσματα ήλπιζε, για ν' αποφύγει τις εκλογές, αλλά αυτά δεν τον βοήθησαν. Αυτά τα αποτελέσματα είναι που απειλούν όχι μόνον τον ίδιο, αλλά το σύνολο του πολιτικού κόσμου. Αυτά τα αποτελέσματα είναι αυτά που θα τους αναγκάσουν ν' ανακοινώσουν αυτό το οποίο κανένας ηγέτης και καμία πολιτική ηγεσία δεν θέλει να βρεθεί στην τραγική θέση ν' ανακοινώσει. Την ανακοίνωση της αποτυχίας. Της απόλυτης αποτυχίας, η οποία οδηγεί στη χρεοκοπία και στην οικονομική κατάρρευση. Βαδίζουμε ολοταχώς προς το τέλος μιας εποχής και στη συγκεκριμένη περίπτωση προς το τέλος της μεταπολίτευσης. Της μεταπολίτευσης, που "κλείνει" τον κύκλο της με τον χειρότερο τρόπο. Με την οικονομική, αλλά και με το ακόμα χειρότερο …την ηθική της χρεοκοπία...
Γιατί είμαστε σίγουροι ότι βρισκόμαστε κοντά στο "μοιραίο"; Γιατί ένας λαός των δέκα εκατομμυρίων δεν είναι δυνατόν να μην χρεοκοπήσει —και μάλιστα εν μέσω μιας τρομερής παγκόσμιας οικονομικής κρίσης—, όταν τα συνολικά του χρέη είναι πάνω από μισό τρισεκατομμύριο ευρώ. Ένας λαός γερασμένος, με ξεπουλημένο ή υποθηκευμένο το σύνολο του δημόσιου κεφαλαίου του, δεν μπορεί να ελπίζει σε επιβίωση των ασφαλιστικών του ταμείων. Ένας λαός χωρίς απασχόληση και φορτωμένος δάνεια, δεν μπορεί να συνεχίσει την πορεία του, χωρίς ν' αναγκαστεί να αναθεωρήσει τα δεδομένα της "πορείας" αυτής.
Η Ελλάδα στην πραγματικότητα βρίσκεται σε χειρότερη κατάσταση ακόμα κι από αυτήν που βρίσκεται η ήδη χρεοκοπημένη Ισλανδία. Η τύχη της απλά αναμένεται να είναι διαφορετική μόνο και μόνο επειδή ανήκει στη ζώνη του Ευρώ. Σε διαφορετική περίπτωση θα είχε αφεθεί να χρεοκοπήσει με ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται σ' αυτές τις περιπτώσεις. Η χρεοκοπία ενός εθνικού κράτους δεν είναι ένα πρωτόγνωρο φαινόμενο στη διεθνή οικονομία και υπάρχουν τρόποι αντιμετώπισής της, χωρίς να διαταραχθεί το διεθνές οικονομικό περιβάλλον. Ειδικά μάλιστα, όταν αυτή η εθνική οικονομία είναι μικρού μεγέθους, όπως συμβαίνει με την περίπτωση της Ελλάδας.
Η Ελλάδα όμως δεν θα αφεθεί να χρεοκοπήσει με τον συμβατικό τρόπο. Δεν αφήνεται, γιατί απλούστατα επηρεάζει την τύχη της ευρωπαϊκής οικονομίας, ανήκοντας στη ζώνη του Ευρώ. Κανένας δεν θα ήθελε μια "τρύπα" στην οικονομική του άμυνα και οι Ευρωπαίοι είναι αυτοί οι οποίοι σήμερα αμύνονται γύρω από το Ευρώ και άρα αναγκαστικά θα προστατεύσουν την ελληνική οικονομία. Το γεγονός όμως ότι οι Ευρωπαίοι θα "προστατεύσουν" την οικονομία, δεν σημαίνει ότι αυτό θα είναι για την Ελλάδα μια ανώδυνη και χωρίς συνέπειες κατάσταση. Δεν σημαίνει ότι θα συνεχίσει να λειτουργεί με τον τρόπο που λειτουργεί σήμερα. Σημαίνει όρους και προϋποθέσεις από αυτούς που θα τη "σώσουν". Σκληρούς όρους και αυστηρές προϋποθέσεις.
Με αυτά ως δεδομένα, η Ελλάδα θα "καταδικαστεί" σε μια ιδιόμορφη αναγκαστική πολιτική. Μια πολιτική, η οποία θα της επιβληθεί "άνωθεν", με απειλή τη χρηματοδότησή της. Λογικό είναι αυτό. Αυτός, ο οποίος σε χρηματοδοτεί για να επιβιώσεις, αναγκαστικά θα σε ελέγξει. Αυτός, ο οποίος χρηματοδοτεί μια χρεοκοπία, η οποία ήταν αποτέλεσμα σπατάλης, θα προσπαθήσει να περιορίσει τη σπατάλη. Δεν είναι δυνατόν να σε χρηματοδοτεί, για να συνεχίσεις με τα χρήματά του —και άρα εις βάρος του— τη σπατάλη σου.
http://www.eamb.gr/new_text/ekloges2009.htm
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου