Βλέπω γίνεται της κακομοίρας στο δίκτυο και εκτός βέβαια, μετά κι από τα νέα μέτρα που έχει εξαγγείλει η κυβέρνηση. Ψήφος στους μετανάστες, στα σώματα ασφαλείας οι μετανάστες και δε συμμαζεύεται.
Έχουμε βγάλει τα μαχαίρια και τ΄ακονίζουμε. Για να κάνω λοιπόν λιγάκι κι εγώ το δικηγόρο του διαβόλου, γιατί πιστεύω πως αυτά που θα πω είναι τα ίδια που σκέφτεται κι ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού.
Και σ΄αυτή την ιστορία δεν θα λάβουν μέρος οι πολιτικοί πρόσφυγες για να είμαστε εντάξει. Αν θέλετε κάνουμε μια άλλη συζήτηση περί εκμετάλλευσης ΚΑΙ αυτών από τις καλές μας τις κυβερνήσεις....
Μια φορά κι ένα καιρό λοιπόν οι πόρτες άνοιξαν και στη μικρή Ελλάδίτσα μπήκαν όλοι. Κι όταν λέω όλοι κυριολεκτώ. Και τα χλωρά και τα ξερά και τα όμορφα και τ΄ασχημα και δεν ξέρω σε τι ποσοστό το καθένα.
Ποιοι ήταν οι πρώτοι που ωφελήθηκαν από αυτό το μπάσιμο?(εκτός από εκείνους που το είχαν σχεδιάσει γιατί εκείνοι έχουν μακροπρόθεσμα σχέδια που ακόμα δεν φαίνονται αλλά θα τα φάμε μια μέρα ξαφνικά στη μούρη, σίγουρα...)
Ωφελήθηκαν διάφορες κατηγορίες στον ελληνικό πληθυσμό. Οι επιχειρηματίες ξαφνικά ως το μάνα εξ ουρανού βρήκαν εργατικά χέρια με πενταροδεκάρες, χωρίς ασφάλεια, βρήκαν δηλαδή εργάτες νεοδούλους έτοιμους να κάνουν οποιαδήποτε δουλειά με γελοίο κόστος και απαιτήσεις.
Οι οικογένειες βρήκαν το προσωπικό τους κηπουρό, μαγείρισσα, καθαρίστρια, οδηγό, κλπ με συμφωνίες αναπάντεχα επικερδείς. Πάρε αυτό το χαρτζιλίκι και καθάριζε μου όλη μέρα.
Οι κτηματίες βρήκαν δέκα χέρια να μαζεύουν τις ελιές στη τιμή του ενός.
Αυτά ήταν τα χλωρά.
Τα ξερά που ήρθαν μαζί επίσης ωφέλησαν ένα άλλο είδος εμπορίου.
Κάτι δίμετρες γυναίκες στα μπουρδέλα 10 επίσης στη τιμή της μιας.
Και διαθέσιμα κλεφτρόνια απλόχερα, και βαποράκια, και χειρότερα πράγματα ακόμα κι εκείνα μπόλικα.
Η Ελλαδίτσα λοιπόν βρήκε αυτό που της έλειπε μια και νόμιζε ότι ήταν πλέον ευρωπαία και είχε αποκτήσει τον αριστοκρατικό της αέρα. Δούλους, λάντζα, φτήνια για όλες τις βρομοδουλειές.
Υποθέτω ότι στο μυαλό του μέσου έλληνα τότε δεν υπήρχε καν θέμα ξενοφοβίας, Υπήρχε απλά το βόλεμα. Πίστευε μάλλον πως όλοι αυτοί οι άνθρωποι θα μείνουν εδώ έτσι. Με μισθούς της πείνας, στο περιθώριο, χωρίς κανένα δικαίωμα, ανασφάλιστοι, γκετοποιημένοι να λένε γιες σερ και να παίρνουν 200-300 ευρώ μαθό για χαρτζηλικάκι ή κι ακόμα καλύτερα μήπως τους δίνανε ελεημοσύνη αντί για μισθό...Για δε τον εαυτό του ο έλληνας πίστευε ότι βρίσκεται σε κατάσταση εξέλιξης που κάποια στιγμή θα φθάσει στο ποθητό αποτέλεσμα του «ευημερούντος λαού».
Τώρα πως τα σκέφτηκε όλα αυτά σε ένα κράτος που έβλεπε ότι πάει από το κακό στο χειρότερο, ασυδοσία, κλεψιά, μίζες, προδοτικές κυβερνήσεις, ένα γενικό σάπισμα... ένας θεός το ξέρει...
Σ’ αυτό εδώ λοιπόν το μπουρδέλο παγιώθηκε μια διαφορετική κατάσταση από τις αρχικές φιλοδοξίες. Οι αλλοδαποί άρχισαν «να στεριώνουν» και οι έλληνες άρχισαν να «φτωχαίνουν».
Το αλλοδαπό εγκληματικό στοιχείο άρχισε να γίνεται ακόμα ισχυρότερο κι από το ντόπιο. Λογικό γιατί τα «ξερά» που είχαν μπει προερχόντουσαν από κοινωνίες που ήταν ήδη υπό κατάρρευση εδώ και καιρό με μεγάλη γκάμα οργανωμένου εγκλήματος, κλπ κλπ.
Βρέθηκε λοιπόν ξαφνικά ο έλληνας
1. Ανάμεσα σε τίμιους μεροκαματιάρηδες μετανάστες οι οποίοι άρχισαν να ζητούν το αυτονόητο. Ότι κι ένας έλληνας μεροκαματιάρης. Καλύτερο μισθό, ασφάλεια, σχολείο για τα παιδιά, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για την οικογένειά του, συμμετοχή στα κοινά αφού εδώ ζούσαν πια χρόνια! Και συναισθηματικά τι ζητούσαν μια εκκλησία να προσεύχονται κι ένα νεκροταφείο να θάβουν τους νεκρούς τους αξιοπρεπώς.
Και
2. Βρέθηκε επίσης εν μέσω οργανωμένου αλλοδαπού εγκλήματος συν το δικό του που ήδη υπήρχε. Ένας υπόκοσμος πρωτόγνωρος. Αδίστακτος που δρούσε όχι μόνο στα κακόφημα μέρη αλλά και στις φιλήσυχες γειτονιές μη υπολογίζοντας κανέναν και καμιά τιμωρία.
Και όλα αυτά τη στιγμή που ο ίδιος άρχισε να καταρρέει, οικονομικά, πολιτικά, κοινωνικά και σαν έθνος ακόμη....
Αυτός λοιπόν ο μέσος έλληνας άρχισε να φοβάται. Στην αρχή γενικά. Φοβάμαι το αύριο. Μετά πιο συγκεκριμένα. Φοβάμαι το διπλανό μου. Και στο τέλος εντελώς συγκεκριμένα. Φοβάμαι το ξένο διπλανό μου που δεν ξέρω από που έρχεται και τι θέλει. Φανταστείτε μια προβληματική οικογένεια όπου ο πατέρας ξυλοφορτώνει μάνα και παιδιά, είναι αλκοόλας και άνεργος, μια μάνα αδύναμη και κλαψιάρα που έχουν 4-5 παιδιά που δεν μπορούν να τα ζήσουν να τους κάπνιζε ξαφνικά να υιοθετήσουν κι άλλα 4-5 ορφανά παιδιά. Πάω στοίχημα πως θα ήταν ζήτημα χρόνου να διαβάσουμε στις εφημερίδες τι θα συνέβαινε σε μια τέτοια οικογένεια. Σφαγή? Το λιγότερο...
Ξέρετε είμαι πολύ καχύποπτο άτομο. Και όσο σιχαίνομαι τις πολλές κλωτσιές τόσο υποπτεύομαι και τις πολύ αυθόρμητες αγκαλιές. Όσο κοιτώ με καχύποπτο βλέμμα εκείνο το ψευτοπαλληκαρά που τα βάζει με ένα αβοήθητο άστεγο, τόσο καχύποπτα κοιτάζω κι ένα πολιτικάντη καλοζωισμένο που ζει Εκάλη και βλέπει επαναστατικές ταινίες μέσα από το ακριβό του home cinema.
Στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή υπάρχει πρόβλημα και κανείς δεν μπορεί να κλείσει τα μάτια. Πρόβλημα είναι το παλικάρι που χάθηκε έτσι άδικα σε μια πατρίδα που ήρθε να βρει καλύτερη τύχη και τον λιώσανε , πρόβλημα αντιμετωπίζει κι ο φίλος μου που στο βιβλιοδετείο που δουλεύει και τυπώνουν το κοράνι πήγε κατά λάθος να κάτσει σε μια ντάνα φύλλα επάνω στο διάλειμμα και οι συνάδελφοι μουσουλμάνοι πήγαν να τον πνίξουν. Ο συγκεκριμένος φίλος το ίδιο άνετα θα καθόταν πάνω και σε μια ντάνα ευαγγέλιο ή βίβλο. Το μόνο που δεν φανταζόταν ποτέ ήταν ότι κάποια μέρα γι΄αυτή τη συνήθεια θα τον αναθεμάτιζαν δέκα άτομα με μανία πρωτόγνωρη...
Πόσο έτοιμος ήταν αλήθεια ο Ελληνας να δεχτεί όλη αυτή την εισβολή διαφορετικών φυλών, θρησκειών, και πόσο περιθώριο κατανόησης του είχε μείνει στην ήδη μίζερη ζωή του?
Πρόβλημα αντιμετωπίζει ο άνεργος μετανάστης αλλά και ο έλληνας άνεργος. Ο γκετοποιημένος μετανάστης δίπλα στα πρεζόνια, τα βαποράκια και τα μπουρδελομάγαζα που έχουν γεμίσει τη γειτονιά που μένει, πρόβλημα όμως έχει και ο έλληνας που έμενε εκεί και τα λούζεται τώρα.
Αυτοί που δημιούργησαν αυτή τα κατάσταση δεν το έκαναν τυχαία. Στο πεδίο που γίνεται πλέον η αντιπαράθεση δεν είναι ο ρατσιστής και ο μη ρατσιστής. Είναι ζήτημα επιβίωσης. Στρατιές ολόκληρες από μετανάστες από διάφορες πατρίδες έχουν κατακλύσει την Ευρώπη και την Ελλάδα φυσικά. Και η τραγική ζωή τους μπλέχτηκε ανάμεσα στη δική μας που πάει επίσης κατά διαόλου. Δεν έχουμε βέβαια ιδέα ούτε στους πιο φριχτούς εφιάλτες πως είναι τα μέρη από όπου εκείνοι ήρθαν (τι θα πει πείνα, εξαθλίωση, πόλεμοι, ομαδικές εκτελέσεις, βασανιστήρια, διωγμοί, μηδενικό μορφωτικό επίπεδο, θρησκευτικός φανατισμός στις πιο ακραίες μορφές, φυλετικές διενέξεις, πόλεμος σε όλα τα επίπεδα).
Όμως το πρόβλημα είναι ότι στην Ελλαδίτσα δεν βρήκαν τον αμερικάνο τεξανό πετρελαιά μπροστά τους. Ούτε το μεγαλοκτηματία της Νέας Ορλεάνης... Βρήκαν τον μετανάστη της Ευρώπης τον έλληνα. Κι όλα αυτά δεν έγιναν από χτες μέχρι σήμερα. Γίνανε σε μερικές δεκαετίες. ΟΛΟΙ είχαν τον καιρό να οργανώσουν μια στρατηγική για τη νέα μορφή που θα έπρεπε να έχει το πολυπληθυσμικο κράτος ή αν υπήρχε το περιθώριο να γίνει κάτι τέτοιο. ΟΛΟΙ ήξεραν με μαθηματική ακρίβεια τι μπουρδέλο θα καταντήσει η κατάσταση. ΟΛΟΙ ΒΟΗΘΗΣΑΝ, ΣΥΝΑΙΝΕΣΑΝ και ΠΡΟΩΘΗΣΑΝ ότι έχει συμβεί σήμερα. Και είναι οι ίδιοι που βοηθούν, προωθούν και συναινούν στο διχασμό μεταξύ των ανθρώπων. Δεν μπορώ λοιπόν να κατηγορήσω κανέναν. Ανάλογα με το πνευματικό, βιοτικό, συναισθηματικό επίπεδο ο καθένας μας προσπαθεί να βρει μια λύση. Όλοι εκείνοι που άφησαν τα πράγματα να φτάσουν εδώ που είναι τώρα ζουν απομονωμένοι από τα προβλήματα, σε σφραγισμένες βιλάρες, κυκλοφορούν με τεθωρακισμένα αυτοκίνητα, ελικόπτερα ή ιδιωτικά αεροπλάνα. Είναι οι ίδιοι που βγάζουν κέρδη στην ειρήνη και στο πόλεμο. Κυκλοφορούν ανάμεσα στις πατρίδες χωρίς πατρίδα. Δεν βιώνουν τίποτα απ΄οτι βιώνουμε εμείς και σ’ ένα αυριανό αιματοκύλισμα πάλι μέσα στα γραφεία θα είναι. Ο κοσμάκης θα σκοτωθεί όπως πάντα.
Εδώ δεν είναι Γαλλία ή Γερμανία είναι Ελλάδα. Και γύρω από την Ελλάδα μύριζε πάντα μπαρούτι. Και μυρίζει έντονα και τώρα. Κι ο απλός κόσμος σκέφτεται αυτό. Είναι όλα τόσο τυχαία και απλά απόρροια μιας τσαπατσούλικης πολιτικής ή κάπου αλλού πάει το πράγμα κι εκεί γυρισμός δεν θα υπάρξει...
Βρισκόμαστε σε μια εποχή που αντί να πάει μπροστά ετοιμάζεται να γυρίσει στο μεσαίωνα. Φανταζόμασταν τον 21ο αιώνα να γίνεται ο πόλεμος των άστρων και αντί γι΄αυτόν ακονίζονται τα ξίφη για νέες σταυροφορίες και θρησκευτικούς πολέμους....
Ο φόβος λοιπόν του απλού πολίτη σ΄ενα μικρό κράτος όπως η Ελλάδα δεν είναι έτσι τυχαίος. Δεν είναι η Αμερική του 50 που στάθηκε στα πόδια της γιατί εκατομμύρια δύστυχοι δούλεψαν μέρα νύχτα σ΄ενα κράτος με τεράστιο πλούτο και παραγωγή και έγινε η υπερδύναμη. Εδώ είναι η ξεχασμένη Ελλαδίτσα. Με διάφορες μειονότητες γύρω γύρω να αμφισβητούν τα πάντα. Μια Ελλάδα που δεν παράγει πια. Μια Ελλάδα που ζει με δανεικά. Μήπως της έχουν υποβάλει και δανεικό χρόνο? Σε ένα σταυροδρόμι στρατηγικής σημασίας και με υποτελείς κυβερνήσεις στα σχέδια των ξένων καρχαριών. Και δεν υπάρχει καμιά εγγύηση για το αύριο. Ούτε καν για τον αν θα υπάρξει Ελλάδα στο μέλλον στη μορφή τουλάχιστον που τη ξέρουμε τώρα...
Κι αυτός ο φόβος είναι που θα γίνει εκμεταλλεύσιμος και θα ωθήσει πολύ κόσμο στη ξενοφοβία αναγκαστικά. Γιατί στην αντίληψη του έλληνα μόνιμα και λόγω του ότι έχει περάσει ο ξένος δεν είναι απλά ένας σύντροφος που μιλάει μια άλλη γλώσσα μπορεί να είναι ένας δούρειος ίππος για να μπουν οι εχθροί..... Θα ξεπεραστεί αναγκαστικά το συναίσθημα μα κι αυτός είναι άνθρωπος και θα μπουν βασανιστικά ερωτήματα του είδους «κι αν αύριο γίνει ένας πόλεμος μ΄ενα κράτος άλλης θρησκείας με τις μειονότητες που καραδοκούν γύρω γύρω (όπως είδαμε να συμβαίνει σε άλλα κράτη) οι ομόθρησκοι εδώ θα πολεμήσουν στο πλευρό του έλληνα? ....Όπως από την αντίθετη πλευρά η μονοκόμματη αντίληψη του πρέπει να λέω ναι σε όλα για να μην με πουν φασίστα θα ωθήσει ένα άλλο κομμάτι στο κουκούλωμα των πραγματικών προβλημάτων και στην φοβία όχι των ξένων πλέον αλλά των οικείων. Και τα κόμματα θα ράβουν και θα ξηλώνουν όπως γουστάρουν μετατρέποντας σε καραγκιοζλίκι τα υψίστης σημασίας προβλήματα που έχουν προκύψει.
Λυπάμαι αλλά ο καθένας μπορεί να πάρει το κείμενο μου όπως θέλει. Αλλά δεν είμαι εδώ για να χαϊδεύω τ΄αφτιά κανενός. Κι αν θέλετε παίρνω το δικαίωμα γιατί έχω ζήσει και σε άλλη πατρίδα όπου σαν παρακατιανό μετανάστη με βλέπανε κι έχω βιώσει το ρατσισμό επάνω μου , αγαπώ όμως και την πατρίδα μου και δεν θα συμμετέχω με οποιονδήποτε εκ του πονηρού προσπαθήσει να εκμεταλλευτεί τα ανθρώπινα συναισθήματά μου και τις ευαισθησίες μου. Σεβασμό και αγάπη θα δείξω σε όσους μπορούν έτσι να το δουν είτε είναι έλληνες είτε ξένοι. Το ίδιο όμως θα δείξω και την οργή μου σε όσους δεν σέβονται την πατρίδα μου, είτε έλληνες είναι είτε αλλοδαποί.
Για να το πω πιο απλά θα είμαι με κάθε έναν που βλέπει το κόσμο με αγάπη, ισότητα και ανθρωπιά. Με όποιον παλεύει για ένα κόσμο χωρίς πολέμους και μίση και για όποιον έλληνα παλεύει για να να αναστηθεί η πατρίδα του και να λάμψει μέσα από το σκοτάδι πουχει πέσει αιώνες τώρα. Συνεπώς, δεν έχει καμιά θέση στη πατρίδα μου όποιος επιβουλεύεται την ύπαρξή της , όποιος αισθάνεται ΑΝΘΕΛΛΗΝΑΣ . Αν θέλετε δείτε με σαν έναν άντρα που του αρέσει να έχει τους αγαπημένους του φίλους παρέα μέσα στο σπίτι, που τους νοιώθει αδέλφια του αλλά αν κάποιος από αυτούς του σκοτώσει τα παιδιά, δεν θα του φιλήσει και τα χέρια από καλοσύνη..
Έβγαλα τους πολιτικούς πρόσφυγες από όλη τη παραπάνω συζήτηση (του αληθινούς πολιτικούς μετανάστες όχι τις μαϊμούδες) γιατί τους σέβομαι απόλυτα. Όπως κάθε άνθρωπο που αγωνίζεται και κινδυνεύει η ζωή του γιατί θέλει να δει ένα καλύτερο αύριο στη πατρίδα του. Όπως για κάθε άνθρωπο που εναντιώνεται στο νέο σκοταδισμό στους τυράννους και στους τυφλούς φανατικούς. Σεβασμός και βοήθεια όση χρειαστεί.
Αλλά ο αλλοδαπός νταβατζής όπως και ο ντόπιος είναι το ίδιο σιχαμεροί.
Ο σκοταδιστής αλλοδαπός είναι το ίδιο σκοταδιστής με τον έλληνα.
Ο βιαστής , ο δολοφόνος, ο παιδεραστής, ο έμπορος ναρκωτικών, είτε είναι ξένος είτε είναι έλληνας. Και δεν υπάρχει έλεος και χαϊδολόγημα. Μη τρελαθούμε δηλαδή και χάσουμε την κάθε έννοια λογικής κρυμμένοι πίσω από συνθήματα και τραγουδάκια.
Δεν θέλω να σας κουράσω άλλο. Απλά σκεφτείτε αυτό που είπα στην αρχή. Έτσι απλοϊκά προβληματίζεται ένα κομμάτι του ελληνικού λαού σήμερα . Κι αυτό το κομμάτι δεν μπορώ να το απορρίψω με εύκολα λόγια. Γιατί κι εγώ ένα κομμάτι αυτού του λαού είμαι. Αλλά όπως είπαμε μου έχουν τελειώσει και τα μάγουλα....
Υπάρχει μια φωνή μέσα μου που μου ζητάει να κρατήσω μια ισορροπία. Να μην αφεθώ σε εύκολα συμπεράσματα και λύσεις. Σε ένα μικρό κράτος σαν την Ελλάδα κι η παραμικρή κίνηση έχει μεγάλη σημασία για την επιβίωση. Και εμένα τώρα τελευταία κάτι μου μυρίζει άσχημα. Και το βλέπω νάρχεται...
Πηγή
Έχουμε βγάλει τα μαχαίρια και τ΄ακονίζουμε. Για να κάνω λοιπόν λιγάκι κι εγώ το δικηγόρο του διαβόλου, γιατί πιστεύω πως αυτά που θα πω είναι τα ίδια που σκέφτεται κι ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού.
Και σ΄αυτή την ιστορία δεν θα λάβουν μέρος οι πολιτικοί πρόσφυγες για να είμαστε εντάξει. Αν θέλετε κάνουμε μια άλλη συζήτηση περί εκμετάλλευσης ΚΑΙ αυτών από τις καλές μας τις κυβερνήσεις....
Μια φορά κι ένα καιρό λοιπόν οι πόρτες άνοιξαν και στη μικρή Ελλάδίτσα μπήκαν όλοι. Κι όταν λέω όλοι κυριολεκτώ. Και τα χλωρά και τα ξερά και τα όμορφα και τ΄ασχημα και δεν ξέρω σε τι ποσοστό το καθένα.
Ποιοι ήταν οι πρώτοι που ωφελήθηκαν από αυτό το μπάσιμο?(εκτός από εκείνους που το είχαν σχεδιάσει γιατί εκείνοι έχουν μακροπρόθεσμα σχέδια που ακόμα δεν φαίνονται αλλά θα τα φάμε μια μέρα ξαφνικά στη μούρη, σίγουρα...)
Ωφελήθηκαν διάφορες κατηγορίες στον ελληνικό πληθυσμό. Οι επιχειρηματίες ξαφνικά ως το μάνα εξ ουρανού βρήκαν εργατικά χέρια με πενταροδεκάρες, χωρίς ασφάλεια, βρήκαν δηλαδή εργάτες νεοδούλους έτοιμους να κάνουν οποιαδήποτε δουλειά με γελοίο κόστος και απαιτήσεις.
Οι οικογένειες βρήκαν το προσωπικό τους κηπουρό, μαγείρισσα, καθαρίστρια, οδηγό, κλπ με συμφωνίες αναπάντεχα επικερδείς. Πάρε αυτό το χαρτζιλίκι και καθάριζε μου όλη μέρα.
Οι κτηματίες βρήκαν δέκα χέρια να μαζεύουν τις ελιές στη τιμή του ενός.
Αυτά ήταν τα χλωρά.
Τα ξερά που ήρθαν μαζί επίσης ωφέλησαν ένα άλλο είδος εμπορίου.
Κάτι δίμετρες γυναίκες στα μπουρδέλα 10 επίσης στη τιμή της μιας.
Και διαθέσιμα κλεφτρόνια απλόχερα, και βαποράκια, και χειρότερα πράγματα ακόμα κι εκείνα μπόλικα.
Η Ελλαδίτσα λοιπόν βρήκε αυτό που της έλειπε μια και νόμιζε ότι ήταν πλέον ευρωπαία και είχε αποκτήσει τον αριστοκρατικό της αέρα. Δούλους, λάντζα, φτήνια για όλες τις βρομοδουλειές.
Υποθέτω ότι στο μυαλό του μέσου έλληνα τότε δεν υπήρχε καν θέμα ξενοφοβίας, Υπήρχε απλά το βόλεμα. Πίστευε μάλλον πως όλοι αυτοί οι άνθρωποι θα μείνουν εδώ έτσι. Με μισθούς της πείνας, στο περιθώριο, χωρίς κανένα δικαίωμα, ανασφάλιστοι, γκετοποιημένοι να λένε γιες σερ και να παίρνουν 200-300 ευρώ μαθό για χαρτζηλικάκι ή κι ακόμα καλύτερα μήπως τους δίνανε ελεημοσύνη αντί για μισθό...Για δε τον εαυτό του ο έλληνας πίστευε ότι βρίσκεται σε κατάσταση εξέλιξης που κάποια στιγμή θα φθάσει στο ποθητό αποτέλεσμα του «ευημερούντος λαού».
Τώρα πως τα σκέφτηκε όλα αυτά σε ένα κράτος που έβλεπε ότι πάει από το κακό στο χειρότερο, ασυδοσία, κλεψιά, μίζες, προδοτικές κυβερνήσεις, ένα γενικό σάπισμα... ένας θεός το ξέρει...
Σ’ αυτό εδώ λοιπόν το μπουρδέλο παγιώθηκε μια διαφορετική κατάσταση από τις αρχικές φιλοδοξίες. Οι αλλοδαποί άρχισαν «να στεριώνουν» και οι έλληνες άρχισαν να «φτωχαίνουν».
Το αλλοδαπό εγκληματικό στοιχείο άρχισε να γίνεται ακόμα ισχυρότερο κι από το ντόπιο. Λογικό γιατί τα «ξερά» που είχαν μπει προερχόντουσαν από κοινωνίες που ήταν ήδη υπό κατάρρευση εδώ και καιρό με μεγάλη γκάμα οργανωμένου εγκλήματος, κλπ κλπ.
Βρέθηκε λοιπόν ξαφνικά ο έλληνας
1. Ανάμεσα σε τίμιους μεροκαματιάρηδες μετανάστες οι οποίοι άρχισαν να ζητούν το αυτονόητο. Ότι κι ένας έλληνας μεροκαματιάρης. Καλύτερο μισθό, ασφάλεια, σχολείο για τα παιδιά, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για την οικογένειά του, συμμετοχή στα κοινά αφού εδώ ζούσαν πια χρόνια! Και συναισθηματικά τι ζητούσαν μια εκκλησία να προσεύχονται κι ένα νεκροταφείο να θάβουν τους νεκρούς τους αξιοπρεπώς.
Και
2. Βρέθηκε επίσης εν μέσω οργανωμένου αλλοδαπού εγκλήματος συν το δικό του που ήδη υπήρχε. Ένας υπόκοσμος πρωτόγνωρος. Αδίστακτος που δρούσε όχι μόνο στα κακόφημα μέρη αλλά και στις φιλήσυχες γειτονιές μη υπολογίζοντας κανέναν και καμιά τιμωρία.
Και όλα αυτά τη στιγμή που ο ίδιος άρχισε να καταρρέει, οικονομικά, πολιτικά, κοινωνικά και σαν έθνος ακόμη....
Αυτός λοιπόν ο μέσος έλληνας άρχισε να φοβάται. Στην αρχή γενικά. Φοβάμαι το αύριο. Μετά πιο συγκεκριμένα. Φοβάμαι το διπλανό μου. Και στο τέλος εντελώς συγκεκριμένα. Φοβάμαι το ξένο διπλανό μου που δεν ξέρω από που έρχεται και τι θέλει. Φανταστείτε μια προβληματική οικογένεια όπου ο πατέρας ξυλοφορτώνει μάνα και παιδιά, είναι αλκοόλας και άνεργος, μια μάνα αδύναμη και κλαψιάρα που έχουν 4-5 παιδιά που δεν μπορούν να τα ζήσουν να τους κάπνιζε ξαφνικά να υιοθετήσουν κι άλλα 4-5 ορφανά παιδιά. Πάω στοίχημα πως θα ήταν ζήτημα χρόνου να διαβάσουμε στις εφημερίδες τι θα συνέβαινε σε μια τέτοια οικογένεια. Σφαγή? Το λιγότερο...
Ξέρετε είμαι πολύ καχύποπτο άτομο. Και όσο σιχαίνομαι τις πολλές κλωτσιές τόσο υποπτεύομαι και τις πολύ αυθόρμητες αγκαλιές. Όσο κοιτώ με καχύποπτο βλέμμα εκείνο το ψευτοπαλληκαρά που τα βάζει με ένα αβοήθητο άστεγο, τόσο καχύποπτα κοιτάζω κι ένα πολιτικάντη καλοζωισμένο που ζει Εκάλη και βλέπει επαναστατικές ταινίες μέσα από το ακριβό του home cinema.
Στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή υπάρχει πρόβλημα και κανείς δεν μπορεί να κλείσει τα μάτια. Πρόβλημα είναι το παλικάρι που χάθηκε έτσι άδικα σε μια πατρίδα που ήρθε να βρει καλύτερη τύχη και τον λιώσανε , πρόβλημα αντιμετωπίζει κι ο φίλος μου που στο βιβλιοδετείο που δουλεύει και τυπώνουν το κοράνι πήγε κατά λάθος να κάτσει σε μια ντάνα φύλλα επάνω στο διάλειμμα και οι συνάδελφοι μουσουλμάνοι πήγαν να τον πνίξουν. Ο συγκεκριμένος φίλος το ίδιο άνετα θα καθόταν πάνω και σε μια ντάνα ευαγγέλιο ή βίβλο. Το μόνο που δεν φανταζόταν ποτέ ήταν ότι κάποια μέρα γι΄αυτή τη συνήθεια θα τον αναθεμάτιζαν δέκα άτομα με μανία πρωτόγνωρη...
Πόσο έτοιμος ήταν αλήθεια ο Ελληνας να δεχτεί όλη αυτή την εισβολή διαφορετικών φυλών, θρησκειών, και πόσο περιθώριο κατανόησης του είχε μείνει στην ήδη μίζερη ζωή του?
Πρόβλημα αντιμετωπίζει ο άνεργος μετανάστης αλλά και ο έλληνας άνεργος. Ο γκετοποιημένος μετανάστης δίπλα στα πρεζόνια, τα βαποράκια και τα μπουρδελομάγαζα που έχουν γεμίσει τη γειτονιά που μένει, πρόβλημα όμως έχει και ο έλληνας που έμενε εκεί και τα λούζεται τώρα.
Αυτοί που δημιούργησαν αυτή τα κατάσταση δεν το έκαναν τυχαία. Στο πεδίο που γίνεται πλέον η αντιπαράθεση δεν είναι ο ρατσιστής και ο μη ρατσιστής. Είναι ζήτημα επιβίωσης. Στρατιές ολόκληρες από μετανάστες από διάφορες πατρίδες έχουν κατακλύσει την Ευρώπη και την Ελλάδα φυσικά. Και η τραγική ζωή τους μπλέχτηκε ανάμεσα στη δική μας που πάει επίσης κατά διαόλου. Δεν έχουμε βέβαια ιδέα ούτε στους πιο φριχτούς εφιάλτες πως είναι τα μέρη από όπου εκείνοι ήρθαν (τι θα πει πείνα, εξαθλίωση, πόλεμοι, ομαδικές εκτελέσεις, βασανιστήρια, διωγμοί, μηδενικό μορφωτικό επίπεδο, θρησκευτικός φανατισμός στις πιο ακραίες μορφές, φυλετικές διενέξεις, πόλεμος σε όλα τα επίπεδα).
Όμως το πρόβλημα είναι ότι στην Ελλαδίτσα δεν βρήκαν τον αμερικάνο τεξανό πετρελαιά μπροστά τους. Ούτε το μεγαλοκτηματία της Νέας Ορλεάνης... Βρήκαν τον μετανάστη της Ευρώπης τον έλληνα. Κι όλα αυτά δεν έγιναν από χτες μέχρι σήμερα. Γίνανε σε μερικές δεκαετίες. ΟΛΟΙ είχαν τον καιρό να οργανώσουν μια στρατηγική για τη νέα μορφή που θα έπρεπε να έχει το πολυπληθυσμικο κράτος ή αν υπήρχε το περιθώριο να γίνει κάτι τέτοιο. ΟΛΟΙ ήξεραν με μαθηματική ακρίβεια τι μπουρδέλο θα καταντήσει η κατάσταση. ΟΛΟΙ ΒΟΗΘΗΣΑΝ, ΣΥΝΑΙΝΕΣΑΝ και ΠΡΟΩΘΗΣΑΝ ότι έχει συμβεί σήμερα. Και είναι οι ίδιοι που βοηθούν, προωθούν και συναινούν στο διχασμό μεταξύ των ανθρώπων. Δεν μπορώ λοιπόν να κατηγορήσω κανέναν. Ανάλογα με το πνευματικό, βιοτικό, συναισθηματικό επίπεδο ο καθένας μας προσπαθεί να βρει μια λύση. Όλοι εκείνοι που άφησαν τα πράγματα να φτάσουν εδώ που είναι τώρα ζουν απομονωμένοι από τα προβλήματα, σε σφραγισμένες βιλάρες, κυκλοφορούν με τεθωρακισμένα αυτοκίνητα, ελικόπτερα ή ιδιωτικά αεροπλάνα. Είναι οι ίδιοι που βγάζουν κέρδη στην ειρήνη και στο πόλεμο. Κυκλοφορούν ανάμεσα στις πατρίδες χωρίς πατρίδα. Δεν βιώνουν τίποτα απ΄οτι βιώνουμε εμείς και σ’ ένα αυριανό αιματοκύλισμα πάλι μέσα στα γραφεία θα είναι. Ο κοσμάκης θα σκοτωθεί όπως πάντα.
Εδώ δεν είναι Γαλλία ή Γερμανία είναι Ελλάδα. Και γύρω από την Ελλάδα μύριζε πάντα μπαρούτι. Και μυρίζει έντονα και τώρα. Κι ο απλός κόσμος σκέφτεται αυτό. Είναι όλα τόσο τυχαία και απλά απόρροια μιας τσαπατσούλικης πολιτικής ή κάπου αλλού πάει το πράγμα κι εκεί γυρισμός δεν θα υπάρξει...
Βρισκόμαστε σε μια εποχή που αντί να πάει μπροστά ετοιμάζεται να γυρίσει στο μεσαίωνα. Φανταζόμασταν τον 21ο αιώνα να γίνεται ο πόλεμος των άστρων και αντί γι΄αυτόν ακονίζονται τα ξίφη για νέες σταυροφορίες και θρησκευτικούς πολέμους....
Ο φόβος λοιπόν του απλού πολίτη σ΄ενα μικρό κράτος όπως η Ελλάδα δεν είναι έτσι τυχαίος. Δεν είναι η Αμερική του 50 που στάθηκε στα πόδια της γιατί εκατομμύρια δύστυχοι δούλεψαν μέρα νύχτα σ΄ενα κράτος με τεράστιο πλούτο και παραγωγή και έγινε η υπερδύναμη. Εδώ είναι η ξεχασμένη Ελλαδίτσα. Με διάφορες μειονότητες γύρω γύρω να αμφισβητούν τα πάντα. Μια Ελλάδα που δεν παράγει πια. Μια Ελλάδα που ζει με δανεικά. Μήπως της έχουν υποβάλει και δανεικό χρόνο? Σε ένα σταυροδρόμι στρατηγικής σημασίας και με υποτελείς κυβερνήσεις στα σχέδια των ξένων καρχαριών. Και δεν υπάρχει καμιά εγγύηση για το αύριο. Ούτε καν για τον αν θα υπάρξει Ελλάδα στο μέλλον στη μορφή τουλάχιστον που τη ξέρουμε τώρα...
Κι αυτός ο φόβος είναι που θα γίνει εκμεταλλεύσιμος και θα ωθήσει πολύ κόσμο στη ξενοφοβία αναγκαστικά. Γιατί στην αντίληψη του έλληνα μόνιμα και λόγω του ότι έχει περάσει ο ξένος δεν είναι απλά ένας σύντροφος που μιλάει μια άλλη γλώσσα μπορεί να είναι ένας δούρειος ίππος για να μπουν οι εχθροί..... Θα ξεπεραστεί αναγκαστικά το συναίσθημα μα κι αυτός είναι άνθρωπος και θα μπουν βασανιστικά ερωτήματα του είδους «κι αν αύριο γίνει ένας πόλεμος μ΄ενα κράτος άλλης θρησκείας με τις μειονότητες που καραδοκούν γύρω γύρω (όπως είδαμε να συμβαίνει σε άλλα κράτη) οι ομόθρησκοι εδώ θα πολεμήσουν στο πλευρό του έλληνα? ....Όπως από την αντίθετη πλευρά η μονοκόμματη αντίληψη του πρέπει να λέω ναι σε όλα για να μην με πουν φασίστα θα ωθήσει ένα άλλο κομμάτι στο κουκούλωμα των πραγματικών προβλημάτων και στην φοβία όχι των ξένων πλέον αλλά των οικείων. Και τα κόμματα θα ράβουν και θα ξηλώνουν όπως γουστάρουν μετατρέποντας σε καραγκιοζλίκι τα υψίστης σημασίας προβλήματα που έχουν προκύψει.
Λυπάμαι αλλά ο καθένας μπορεί να πάρει το κείμενο μου όπως θέλει. Αλλά δεν είμαι εδώ για να χαϊδεύω τ΄αφτιά κανενός. Κι αν θέλετε παίρνω το δικαίωμα γιατί έχω ζήσει και σε άλλη πατρίδα όπου σαν παρακατιανό μετανάστη με βλέπανε κι έχω βιώσει το ρατσισμό επάνω μου , αγαπώ όμως και την πατρίδα μου και δεν θα συμμετέχω με οποιονδήποτε εκ του πονηρού προσπαθήσει να εκμεταλλευτεί τα ανθρώπινα συναισθήματά μου και τις ευαισθησίες μου. Σεβασμό και αγάπη θα δείξω σε όσους μπορούν έτσι να το δουν είτε είναι έλληνες είτε ξένοι. Το ίδιο όμως θα δείξω και την οργή μου σε όσους δεν σέβονται την πατρίδα μου, είτε έλληνες είναι είτε αλλοδαποί.
Για να το πω πιο απλά θα είμαι με κάθε έναν που βλέπει το κόσμο με αγάπη, ισότητα και ανθρωπιά. Με όποιον παλεύει για ένα κόσμο χωρίς πολέμους και μίση και για όποιον έλληνα παλεύει για να να αναστηθεί η πατρίδα του και να λάμψει μέσα από το σκοτάδι πουχει πέσει αιώνες τώρα. Συνεπώς, δεν έχει καμιά θέση στη πατρίδα μου όποιος επιβουλεύεται την ύπαρξή της , όποιος αισθάνεται ΑΝΘΕΛΛΗΝΑΣ . Αν θέλετε δείτε με σαν έναν άντρα που του αρέσει να έχει τους αγαπημένους του φίλους παρέα μέσα στο σπίτι, που τους νοιώθει αδέλφια του αλλά αν κάποιος από αυτούς του σκοτώσει τα παιδιά, δεν θα του φιλήσει και τα χέρια από καλοσύνη..
Έβγαλα τους πολιτικούς πρόσφυγες από όλη τη παραπάνω συζήτηση (του αληθινούς πολιτικούς μετανάστες όχι τις μαϊμούδες) γιατί τους σέβομαι απόλυτα. Όπως κάθε άνθρωπο που αγωνίζεται και κινδυνεύει η ζωή του γιατί θέλει να δει ένα καλύτερο αύριο στη πατρίδα του. Όπως για κάθε άνθρωπο που εναντιώνεται στο νέο σκοταδισμό στους τυράννους και στους τυφλούς φανατικούς. Σεβασμός και βοήθεια όση χρειαστεί.
Αλλά ο αλλοδαπός νταβατζής όπως και ο ντόπιος είναι το ίδιο σιχαμεροί.
Ο σκοταδιστής αλλοδαπός είναι το ίδιο σκοταδιστής με τον έλληνα.
Ο βιαστής , ο δολοφόνος, ο παιδεραστής, ο έμπορος ναρκωτικών, είτε είναι ξένος είτε είναι έλληνας. Και δεν υπάρχει έλεος και χαϊδολόγημα. Μη τρελαθούμε δηλαδή και χάσουμε την κάθε έννοια λογικής κρυμμένοι πίσω από συνθήματα και τραγουδάκια.
Δεν θέλω να σας κουράσω άλλο. Απλά σκεφτείτε αυτό που είπα στην αρχή. Έτσι απλοϊκά προβληματίζεται ένα κομμάτι του ελληνικού λαού σήμερα . Κι αυτό το κομμάτι δεν μπορώ να το απορρίψω με εύκολα λόγια. Γιατί κι εγώ ένα κομμάτι αυτού του λαού είμαι. Αλλά όπως είπαμε μου έχουν τελειώσει και τα μάγουλα....
Υπάρχει μια φωνή μέσα μου που μου ζητάει να κρατήσω μια ισορροπία. Να μην αφεθώ σε εύκολα συμπεράσματα και λύσεις. Σε ένα μικρό κράτος σαν την Ελλάδα κι η παραμικρή κίνηση έχει μεγάλη σημασία για την επιβίωση. Και εμένα τώρα τελευταία κάτι μου μυρίζει άσχημα. Και το βλέπω νάρχεται...
Πηγή
4 σχόλια:
Διαφωτιστικός όμως πάντα
Καλή σου μέρα
Ath
Τους παρανομους λαθρομεταναστες τους θελουν αυτοι που τους εκμεταλευονται.
Οι καπιταλιστες ,οι νταβατζηδες και οι επιδοτουμενοι "αντιρατσιστες"
Καλη μερα
Οι μεταναστες φροντιζουν ,τα παιδια, τους γονειες ,ταχωραφια τις δουλειες ανασφαλιστοι και απο χρηματα ψιχουλα
Βεβαια υπαρχει και εγκληματικοτητα αλλα γιατι κανενα δεν τιμωρησαν με τοσα που εχουν συμβει???
Φιλε το κειμενο σου ηταν συγκλονιστικο! Οτι αλλο και να πω περιττευει!
Δημοσίευση σχολίου